اختیار دادگاههای داوری برای صدور اقدامات موقت یا موقت در داوری سرمایه گذاری بین المللی ، امروزه غیرقابل اعتراض است و نمایانگر عمل فعلی است[1]. این "قدرت ذاتی"[2] دادگاههای داوری در ابزارهای داوری چند سرمایه گذاری گنجانده شده است, مانند مقاله 47 کنوانسیون ICSID, مقاله 39 قوانین داوری ICSID, مقاله 26 قوانین داوری UNCITRAL و مقاله 1134 توافق نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی.

این مقاله, با این حال, با چارچوب حقوقی توانایی دادگاهها برای سفارش اقدامات موقت یا شرایطی که باید در جهت اعطای انواع اقدامات موقت انجام شود ، سروکار ندارد.. این موضوع به موضوع خاص پیروی از طرفین می پردازد.

اقدامات موقت در داوری سرمایه گذاری بین المللی برای طرفین الزام آور است

برای جلوگیری از شخصیت پیروزی پیروزی از اقدامات موقت صادر شده توسط دادگاه های داوری, منطقی است که آنها برای احزاب واجب باشند. اگرچه این نتیجه گیری از جمله قوانین داوری غیر ICSID است[3], این اقدامات موقت اعطا شده توسط دادگاه های داوری ICSID از زمان ماده فوق الذکر تحمیل نمی شود. 47 کنوانسیون ICSID بیان می کند که دادگاه ها فقط قدرت دارند "توصیهچنین اقداماتی.

با این حال, دادگاه های ICSID این اصطلاح را به همان معنی تعبیر کرده اند که عبارت "سفارش" است. همانطور که در گفته شد مافزینی مورد "Wتفاوت بین معنای "توصیه" همانطور که در قانون استفاده می شود تفاوت معنایی وجود دارد 39 و کلمه "سفارش" همانطور که در جای دیگری از این قوانین استفاده می شود برای توصیف توانایی دادگاه برای نیاز به طرف برای انجام یک عمل خاص, تفاوت آشکارتر از واقعی است. لازم به ذکر است که در متن اسپانیایی آن قانون از کلمه "dikación" نیز استفاده شده است.. دادگاه معتقد نیست که طرفین کنوانسیون به معنای ایجاد تفاوت اساسی در تأثیر این دو کلمه بودند. صلاحیت دیوان برای تصمیم گیری درباره اقدامات موقت ، از اعتبار یک جایزه نهایی نیز الزام آور نیست. بر این اساس, برای اهداف این دستور, دادگاه معتقد است که کلمه "توصیه" از کلمه "دستور" از ارزش معادل برخوردار است."[4]

اقدامات موقت در داوری سرمایه گذاری بین المللی خود اجرایی نیست

علی رغم نیروی الزام آور آنها, لازم به ذکر است که اقدامات موقت خود اجرایی نیستند. این در شرایطی است که دادگاه های داوری از این امر استفاده نمی کنند امپریوم, یعنی, قدرت اجبار, که آنها را از داوران ایالتی شان متمایز می کرد.[5] به عبارت دیگر, اجرای آنها به حسن نیت احزاب بستگی دارد.

چنین اراده ای خوب وجود ندارد, بنابراین می توان هدف اقدامات موقت را نابود کرد, اگر طرفین تصمیم بگیرند که آنها را به صورت خودجوش اعدام نکنند.

اختیارات دادگاه های داوری برای ایجاد احکام در احزاب برای داوطلب کردن اقدامات موقت در داوری سرمایه گذاری بین المللی

دادگاههای داوری اختیار دارند, با این حال, چندین ابزار رویه ای به آنها اجازه می دهد طرفین را مجبور به انجام اقدامات موقت در داوری سرمایه گذاری بین المللی کنند. این ابزارها بسته به اندازه گیری سفارش شده متفاوت است.

از جمله ابزارهای اساسی, ما می توانیم استناد کنیم:

• استنتاجهای منفی

این ابزار توسط دادگاههای داوری به منظور ابراز رفتار غیر مشارکتی طرفین در مرحله تولید سند از مراحل داوری استفاده می شود[6].

• خسارات اضافی

اگر عدم رعایت اقدامات موقت منجر به وخیم تر شدن صدمه شود, دادگاه های داوری ممکن است خسارات اضافی را به شما اختصاص دهد. مثلا, در شورون مورد, دادگاه دعوت از کشور متعهد "برای نشان دادن علت (...) چرا پاسخ دهنده نباید اکنون مدعی اول را برای هرگونه خسارت ناشی از نقض مدال برنده جوایز موقت اول و دوم جبران کند."[7]

Zuzana Vysúdilová, Aceris Law SARL

[1] دیدن P.D. فریدلند, اقدامات موقت و داوری ICSID, داوری بین المللی, جلد. 2, 1986, ص. 335-357; ر. BISMUTH, آناتومی قانون و اقدامات اقدامات حفاظتی موقت در داوری سرمایه گذاری بین المللی, مجله داوری بین المللی 26(6), 2009, ص. 773-821; ل. بنتو, "فصل 13: نقشه برداری از کد ژنتیکی اقدامات موقت: ویژگی ها و پیشرفت های اخیر ", در ج. تیشه, کنوانسیون ICSID پس از 50 سال ها: مسائل حل نشده, حقوق بین الملل کلوور, 2016, ص. 363-384; آ. آنتونیتی, ج. KAUFMANN-KOHLER, "تسویه موقت در قراردادهای سرمایه گذاری بین المللی", جوهر. یاناکا-کوچک (اد), داوری تحت موافقت نامه های سرمایه گذاری بین المللی: تجزیه و تحلیل از رویه اصلی, مسائل قضایی و اساسی, انتشارات دانشگاه آکسفورد 2010, ص. 507-550; پ. کرر, اقدامات موقت صادر شده توسط دادگاه های داوری و دادگاه ها: تئوری کمتر, لطفا, داوری بین المللی و دادگاه های ملی, شماره 10 کنگره ICCA, 2010; د. ساروشی, اقدامات موقت و داوری پیمان سرمایه گذاری, داوری بین المللی, جلد. 29, درجه 3, 2013, ص. 361-379.

[2] آ. زبان, اقدامات موقت در داوری تجاری بین المللی, 2005, ص. 55-57.

[3] برای قوانین داوری UNCITRAL, دیدن شرکت شورون & شرکت Texaco Petroleum v. اکوادور, شماره پرونده PCA. 2009-23, جایزه چهارم موقت در اقدامات موقت, 7 فوریه 2013, بهترین. 77-82.

[4]Emilio Maffezini v. اسپانیا, پرونده ICSID ARB / 97/7, تصمیم در مورد اقدامات موقتی, 28 اکتبر 1999, برای. 9. همچنین ببینید Tokios Tokelés v. اوکراین, پرونده ICSID. نه. ARB / 02/18, دستور رویه شماره. 1, 1 جولای 2003, برای. 3; شهر اورینته با مسئولیت محدود. v. جمهوری اکوادور و شرکت دولتی نفت اکوادور (پتروكوادور), پرونده شماره ICSID. ARB / 06/21, تصمیم در مورد اقدامات موقتی, نوامبر 19, 2007, برای. 52.

[5] دیدن چ. جاروسون, "تأمل در Imperium", که در مطالعات ارائه شده به پیر بلت, Litec, ص. 245-279.

[6] دیدن ج. ک. شارپ, استنباط استنتاج منفی از عدم تولید شواهد, 22 داوری بین المللی, 2006, ص. 549-570.

[7] شرکت شورون & شرکت Texaco Petroleum v. اکوادور, شماره پرونده PCA. 2009-23, جایزه چهارم موقت در اقدامات موقت, 7 فوریه 2013, برای. 81.