داوری همه گیر و سرمایه گذاری COVID-19

در حال حاضر شیوع بیماری همه گیر COVID-19 بیش از پیش بوده است 150 کشورها در سراسر جهان, دشوار است تصور کنید که داوری سرمایه گذاری تحت تأثیر قرار نخواهد گرفت.

در حالی که آینده نامشخص است, پاسخ به بیماری همه گیر COVID-19 احتمالاً نقض حمایت های مختلف ارائه شده در معاهدات سرمایه گذاری دو جانبه است ("BIT ها") و ممکن است در آینده توسط سرمایه گذاران خارجی مطالبات ایجاد شود.

اگرچه دادگاه های داوری تأثیرات منفی آن را پذیرفته اند (در درجه اول اقتصادی) بحران های گذشته, آنها همیشه تصدیق نکرده اند که اقدامات یک کشور عادلانه و درست بوده است. در مورد بیماری همه گیر, وقتی سیستم های بهداشت ملی در معرض خطر هستند, این رویکرد ممکن است متفاوت باشد, فقط با گذر زمان معلوم میشه.

برای مهار انتشار COVID-19, کشورها محدودیتهای بی سابقه ای را در زمینه سفر و اقدامات ایزوله به تصویب رسانده اند. بسیاری از ایالتها کلیه مشاغل غیر ضروری را بسته و برخی از آنها مشاغل خصوصی را برای مبارزه با COVID-19 ملی سازی کرده اند.

اقدامات قرنطینه بر پروژه های سرمایه گذاران خارجی تأثیر می گذارد. آنها همچنین ممکن است مسئولیت ایالتها را طبق مقررات FET درگیر کنند. به همین ترتیب, ممنوعیت سفر ممکن است بر تعهدات تحت BIT تأثیر بگذارد, مانند عدم تبعیض. علاوه بر این, ملی شدن مشاغل در نتیجه قوانین بین المللی عمومی عواقبی دارد. علاوه بر این, اقدامات اقتصادی انجام شده در پاسخ به همه گیر COVID-19, و همچنین بحران اقتصادی پیش بینی شده, ممکن است کشورها را مجبور کند مقررات موجود را به گونهای تغییر دهند که برای برخی از سرمایه گذاران خارجی مضر باشد.

در حالی که کشورها ممکن است استناد کنند ماورای نیرو و یک حالت ضروری برای توجیه اقدامات آنها, همانطور که در بحران های قبلی مشاهده شد که از نظر اقتصادی اقتصادی بودند, این دفاع ها همیشه ممکن است موفقیت نداشته باشند.

FET در داوری سرمایه گذاری و همه گیر COVID-19

استاندارد FET در اکثر قریب به اتفاق BIT ها ارائه شده است. به عنوان یک استاندارد انعطاف پذیر از حفاظت, مقررات FET حاشیه بزرگی از تفسیر را به داوران می دهد. علاوه بر این, بسته به متن BIT و زمینه مذاکره, دامنه FET ممکن است به میزان قابل توجهی تغییر کند. FET تضمین می کند که با سرمایه گذاران خارجی رفتار ناعادلانه ای صورت نمی گیرد, با توجه به همه شرایط.[1]

بیشتر موارد قبلی مربوط به بحران و FET مربوط به آرژانتین است. دولت پس از بحران اقتصادی خود با چندین داوری روبرو شد 2000-2001.

که در ال جی&E v. آرژانتین, برای مثال, دادگاه داوری تأثیر بحران اقتصادی را تشخیص داد. [2] این دفاع از یک ضرورت و دفاع از آرژانتین را پذیرفت, بدین ترتیب, مسئولیت آن را در مورد خسارات وارده به سرمایه گذاران خارجی مستثنی کرد.[3] با این وجود, دادگاه دریافت که آرژانتین تعهدات FET خود را نقض کرد. طبق دیوان, دولت "با خنثی کردن چارچوب بسیار قانونی که برای جذب سرمایه گذار ساخته شده بود ، خیلی دور بود"[4]

از سوی دیگر, که در Sempra Energy v. آرژانتین, دادگاه داوری پذیرش ادعای آرژانتین از ضرورت را نپذیرفت, ضمن تأیید تأثیرات جدی بحران در کشور.[5] طبق دیوان, آرژانتین تعهدات FET خود را نقض کرد زیرا اقداماتی را انتخاب کرد که روی سرمایه گذاران تأثیر گذاشت’ انتظارات.[6]

دفاعیات ایالات در داوری های سرمایه گذاری ناشی از بیماری همه گیر COVID-19

با تأثیر همه گیر, بسیاری از کشورها قادر به انجام تعهدات خود طبق قوانین بین المللی عمومی نخواهند بود. آیا کشورها می توانند به دلایلی مانند موارد دیگر اعتماد کنند ماورای نیرو و وضعیت ضروری برای توجیه عدم اجرای تعهدات بین المللی?

هر دو ماورای نیرو و یک ضرورت در کمیسیون حقوق بین الملل پیش بینی شده است پیش نویس مقالات مربوط به مسئولیت دولتها در قبال اقدامات بین المللی اشتباه ("مقالات ILC"), که به طور گسترده ای به عنوان مجدد معتبر قوانین بین المللی عمومی در نظر گرفته می شوند .

1. نیروی مجله

طبق ماده 23 مقالات ILC, ادعای ماورای نیرو باید نتیجه نیروهای غیر قابل مقاومت یا حوادث غیرمترقبه باشد:[7]

• فراتر از کنترل دولت هستند, و
• انجام تعهد را از نظر مادی غیرممکن سازد.

با توجه به گسترش سریع COVID-19, کشورها به سختی نمی توانند طبق معمول اداره کنند بدون اینکه بخش های بزرگی از جمعیت خود را به خطر بیندازند. با این وجود, ایالات برای انتخاب بحران گزینه های مختلفی دارند. انتخاب نادرست ممکن است یک ادعای احتمالی را تضعیف کند ماورای نیرو.

برخی از کشورها نیز وظایف خاصی دارند که با وجود وجود بیماری همه گیر COVID-19 ممکن است انجام آن غیرممکن باشد. این امر برای دادگاههای آینده داوری غیرقابل پیش بینی نخواهد بود که دریابند که انجام برخی از تعهدات غیرممکن نیست, با وجود همهگیری COVID-19, دفاع از این دفاع.

2. حالت ضرورت

وضعیت ضروری دفاع دیگری است که ممکن است کشورها در رابطه با اقداماتشان برای مبارزه با همهگیری COVID-19 استناد کنند., باید ادعا شود.

طبق ماده 25 مقالات ILC, یک حالت ضروری باید شرایط زیر را تأمین کند:[8]

• دولت با خطر جدی و قریب الوقوع روبرو است.
• خطر منافع اساسی دولت را تهدید می کند.
• عمل دولت تنها وسیله ای برای محافظت از این منافع است.

با توجه به سلامتی و رفاه, دادگاه در National Grid v. آرژانتین حكم داد كه علاقه اساسی به شرایط هر پرونده بستگی دارد.[9]

در مورد فوری, اقدامات پاسخ دهنده به عنوان یک هدف محافظت از ثبات اجتماعی و حفظ خدمات ضروری برای سلامتی و رفاه مردم بود., هدفی که در چارچوب قانون بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است.

بیماری همه گیر COVID-19 به وضوح یک خطر قریب الوقوع است که منافع اساسی هر کشور را تهدید می کند. این یک خطر قریب الوقوع است که جمعیت کشور و سیستم درمانی آن را به خطر می اندازد. بیماری COVID-19 خود را تهدیدی واقعی نشان داده است, اگرچه تعداد قربانیان ناشناخته است.

با این حال, همیشه می توان در مورد اینکه آیا اقدامات خاص انجام شده توسط دولت ها تنها وسیله ای برای حفظ منافع مهم است ، بحث و گفتگو كرد, همانطور که واکنشهای بسیار متفاوت ایالات برای مقابله با همه گیر COVID-19 در واقع نشان می دهد.

در حالی که جامعه جهانی سعی دارد دستورالعملهای محکمی را برای مقابله با بیماری همه گیر تعریف کند, دولتها باید بدانند كه مگر اینكه وسیله های به دست آمده تنها وسیله ای برای محافظت از منافع كاملاً ضروری باشد, دفاع از وضعیت ضرورت ممکن است به عنوان یک ماده از قوانین بین المللی عمومی شکست بخورد.

[1] Swisslion DOO Skopje v. مقدونیه, پرونده شماره ICSID. ARB / 09/16, جایزه, 6 جولای 2012, ¶ 273.

[2] ال جی&شرکت انرژی در مقابل. جمهوری آرژانتین, پرونده شماره ICSID. ARB / 02/01, جایزه, 25 جولای 2007, ¶ 109.

[3] ال جی&شرکت انرژی در مقابل. جمهوری آرژانتین, پرونده شماره ICSID. ARB / 02/01, تصمیم در مورد مسئولیت, 3 اکتبر 2006, ¶ 259.

[4] ال جی&شرکت انرژی در مقابل. جمهوری آرژانتین, پرونده شماره ICSID. ARB / 02/01, تصمیم در مورد مسئولیت, 3 اکتبر 2006, ¶ 139.

[5] Sempra Energy International v. جمهوری آرژانتین, پرونده شماره ICSID. جایزه ARB / 02/16, 28 سپتامبر 2007, ¶ 304.

[6] Sempra Energy International v. جمهوری آرژانتین, پرونده شماره ICSID. جایزه ARB / 02/16, 28 سپتامبر 2007, ¶ 303.

[7] تفسیر مقاله 23 مقالات ILC, ¶ 2.

[8] تفسیر مقاله 25 مقالات ILC, ¶ 1.

[9] National Grid plc v. جمهوری آرژانتین, پرونده UNCITRAL, جایزه, 3 نوامبر 2008, ¶ 245