Arbitraż w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA) to niezawodna i skuteczna metoda rozwiązywania konfliktów w świecie, w którym spory handlowe mogą powstawać szybko. Znany z dynamicznego krajobrazu biznesowego i handlu międzynarodowego, Zjednoczone Emiraty Arabskie przyjęły arbitraż jako potężny środek rozstrzygania sporów handlowych. w tej notatce, zagłębiamy się w niuanse tej procedury, aby lepiej zrozumieć, co sprawia, że arbitraż jest atrakcyjnym wyborem dla osób fizycznych i firm.
Arbitraż na lądzie a arbitraż na morzu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
W Zjednoczonych Emiratach Arabskich, krajobraz prawny i finansowy podzielony jest na dwa rodzaje stref:
| „na brzegu" strefa | „na morzustrefy, znany jako "wolne strefy” |
| Obejmuje większość terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich i podlega federalnym przepisom ustawowym i wykonawczym rządu ZEA. W obrębie tej strefy, firmy i osoby fizyczne są regulowane przez Kodeks cywilny ZEA, Prawo spółek handlowych ZEA, oraz inne przepisy federalne mające zastosowanie do różnych aspektów działalności, handel, i działań prowadzonych w tych obszarach. | Powstają jako niezależne jurysdykcje z własnymi ramami prawnymi i regulacyjnymi. Działają na podstawie odrębnych przepisów, często w oparciu o zasady prawa zwyczajowego, oraz posiadają sądy wyspecjalizowane do orzekania w sprawach podlegających ich jurysdykcji. ten RÓŻNE, założony w 2004, działa jako wolna strefa finansowa z podstawą prawną ustanowioną przez prawo federalne 35/2004 i prawo Dubaju 9/2004. ten ADGM, Założony w 2015 w Abu Zabi, funkcjonuje jako autonomiczna wolna strefa finansowa z własnym zbiorem praw, w tym Sąd Pierwszej Instancji i Sąd Apelacyjny, w oparciu o zasady prawa zwyczajowego. |
Umowy o rozstrzyganie sporów arbitrażowych podlegają innym prawom, w zależności od miejsca arbitrażu:
- Prawem właściwym dla sporów mających siedzibę na lądzie w Zjednoczonych Emiratach Arabskich jest Ustawa federalna nr. 6 z 2018 dotyczące Arbitrażu (Prawo arbitrażowe ZEA),[1]która weszła w życie w dniu 15 czerwiec 2018;[2]
- Dotyczy sporów, dla których miejscem arbitrażu jest DIFC, podlegają one Prawo arbitrażowe DIFC nr. 1 z 2008 (Prawo arbitrażowe DIFC);[3]
- ten Regulamin arbitrażu ADGM 2015[4] (Prawo arbitrażowe ADGM), które opierają się na prawie modelowym UNCITRAL, mają zastosowanie do arbitrażu, w którym miejscem arbitrażu jest Abu Dhabi Global Market.
Niezależnie od lokalizacji siedziby arbitrażu, prawa te mogą mieć również zastosowanie do sporów arbitrażowych, jeżeli strony wyraźnie zdecydują o wyznaczeniu ich w umowie o arbitraż jako praw właściwych.
Instytucje arbitrażowe w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
Kilka znanych instytucji arbitrażowych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich obsługuje postępowania arbitrażowe, zapewnienie stronom skutecznych i niezawodnych opcji rozstrzygania sporów. Godne uwagi wśród tych instytucji są:
- Międzynarodowe Centrum Arbitrażowe w Dubaju (DEAC): Założony w 1994, DIAC stał się wiodącą instytucją arbitrażową w regionie. Zarządza arbitrażem zgodnie z art Zasady arbitrażu DIAC 2007[5] i niedawno wprowadzone Zasady arbitrażu DIAC 2022;[6]
- Centrum pojednawcze i arbitrażowe w Abu Zabi (ADCCAC): zarządza arbitrażami zgodnie z Regulaminem Proceduralnym ADCCAC;
- Centrum Międzynarodowego Arbitrażu Handlowego w Szardży (Solid): Założony w 1995, Tahkeem odgrywa kluczową rolę w promowaniu arbitrażu handlowego w Szardży; i
- Ras Al-Khaimah Centrum Pojednania i Arbitrażu Handlowego (Izba RAK): działa od 2018, instytucja ta służy jako centrum rozstrzygania sporów handlowych w Ras Al-Khaimah.
Instytucje te nie ograniczają się do rozstrzygania sporów powstałych w ramach określonych wolnych obszarów celnych. Innymi słowy, strony zaangażowane w spór arbitrażowy na lądzie lub na morzu mogą skorzystać z którejkolwiek z tych instytucji w celu zarządzania sporem, o ile zostały one określone w umowie o arbitraż.
Ważność umowy arbitrażowej w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
Ważność umów arbitrażowych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich podlega określonym wymogom, włącznie z:
- Forma pisemna: umowa arbitrażowa musi mieć formę pisemną, która obejmuje zarówno korespondencję fizyczną, jak i elektroniczną;[7]
- Arbitrażowość sporu: rodzaj sporu między stronami powinien być odpowiedni lub umożliwiać rozstrzygnięcie w drodze arbitrażu;[8]
- Zdolność prawna osób fizycznych: jeżeli jedną ze stron umowy o arbitraż jest osoba fizyczna, muszą mieć zdolność prawną do rozporządzania swoimi prawami (być małoletni i nie podlegać żadnemu zakazowi korzystania ze wszystkich swoich praw)[9];
- Zdolność prawna spółek: jeżeli jedną ze stron umowy o arbitraż jest spółka, osoba ją reprezentująca musi posiadać szczególne upoważnienie do wyrażenia zgody na arbitraż,[10] co zwykle wynika z uchwały wspólnika lub umowy spółki;
- Precyzja umowy o arbitraż: sformułowanie musi być jasne i jednoznacznie wskazywać na zgodę stron na arbitraż. Zaleca się również wskazanie przez strony siedziby i języka postępowania arbitrażowego, wraz z liczbą arbitrów, oraz wskazać, jakie prawo ma zastosowanie do umowy o arbitraż.
Jeżeli umowa o arbitraż nie spełnia jednego z tych kryteriów, zostanie uznany za nieważny. Oznacza to, że trybunał arbitrażowy nie będzie właściwy do wydania decyzji rozstrzygającej spór między stronami. W tym wypadku, strony muszą zwrócić się do lokalnych sądów, aby rozstrzygnąć spór.
Przegląd procesu arbitrażowego w Zjednoczonych Emiratach Arabskich
Rozpoczęcie arbitrażu
Zgodnie z prawem arbitrażowym ZEA, postępowanie arbitrażowe na lądzie rozpoczyna się następnego dnia po ukonstytuowaniu się całego trybunału arbitrażowego.[11] To może wydawać się niezwykłe, ponieważ arbitraż zwykle rozpoczyna się, gdy jedna ze stron poinformuje drugą o zamiarze rozpoczęcia procesu, wysyłając formalny dokument zwany „wnioskiem o arbitraż”.
W przypadkach offshore, proces arbitrażu rozpoczyna się, gdy Pozwany otrzyma wniosek o arbitraż.[12]
Powołanie Trybunału
Zarówno w arbitrażu onshore, jak i offshore, strony mają swobodę wyboru arbitra, pod warunkiem, że są niezależni i bezstronni.
Prawo arbitrażowe ZEA, ma zastosowanie wyłącznie do arbitrażu na lądzie, określa dodatkowe wymagania dotyczące arbitra. Arbiter musi:
- Nie być nieletnim;
- Nie podlegać sądowemu zakazowi sądowemu ani nie być pozbawionym praw obywatelskich z powodu bankructwa, popełnienia przestępstwa, wykroczenie, lub skazanie za przestępstwo związane z niegodziwością moralną lub nadużyciem zaufania; i
- Bądź niezależny od instytucji prowadzącej sprawę.[13]
Jeżeli strona lub instytucja arbitrażowa nie mogą dojść do porozumienia w sprawie powołania arbitrów, lokalne sądy mogą im pomóc w tej sprawie.[14] W tym wypadku, decyzja sądu będzie uważana za ostateczną (co oznacza, że nie można się od niego odwołać).
Nagroda
Nie ma szczegółowych zasad regulujących zarządzanie postępowaniem arbitrażowym. Sądy arbitrażowe i strony zwykle dysponują szeroką swobodą w zakresie organizacji postępowania.[15]
Żadne prawo nie przewiduje terminu wydania orzeczenia. Strony powinny rozważyć wszelkie terminy przewidziane w obowiązujących przepisach instytucjonalnych.
Kwestionowanie nagrody
Kiedy orzeczenie arbitrażowe jest wydane, można to zakwestionować:
| Poprzez wniosek o uchylenie złożony przez jedną ze stron | Z inicjatywy sądu |
| Zarówno dla arbitrażu onshore, jak i offshore Odnieść sukces, strona kwestionująca musi udowodnić okoliczności, takie jak: – brak ważnej umowy o arbitraż;[16] – niezdolność strony w chwili zawarcia zapisu na sąd polubowny;[17] – niewłaściwego zawiadomienia o powołaniu arbitra lub postępowaniu arbitrażowym;[18] – naruszenie należytego procesu;[19] lub – nieprawidłowości wpływające na skład sądu polubownego lub postępowanie arbitrażowe.[20] Do arbitrażu na lądzie Dodatkowymi podstawami do zakwestionowania nagrody są sytuacje, w których: – zespół orzekający nie zastosował uzgodnionego przez strony prawa materialnego;[21] lub – orzeczenie zostało wydane po upływie określonego terminu arbitrażu.[22] Do arbitrażu zagranicznego Przepisy mające zastosowanie do postępowań offshore wymieniają dodatkową podstawę unieważnienia, czyli wtedy, gdy orzeczenie odnosi się do sporu, który wykracza poza zakres arbitrażu.[23] | Zarówno dla arbitrażu onshore, jak i offshore Sądy mogą podjąć inicjatywę uchylenia orzeczeń arbitrażowych, jeżeli: – Spór nie może zostać rozwiązany w drodze arbitrażu;[24] lub – Nagroda jest sprzeczna z porządkiem publicznym lub wartościami moralnymi ZEA.[25] Dla sądów DIFC Oprócz powodów opisanych powyżej, sąd DIFC może uchylić orzeczenie, jeżeli spór został wyraźnie skierowany do innego podmiotu lub trybunału w celu rozstrzygnięcia zgodnie z ustawą DIFC lub jakimkolwiek innym bezwzględnie obowiązującym prawem.[26] |
Aby uzyskać dodatkowe informacje dotyczące postępowania egzekucyjnego w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, proszę zobaczyć: Egzekwowanie orzeczeń arbitrażowych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
Podsumowując, Zjednoczone Emiraty Arabskie oferują solidne i kompleksowe ramy arbitrażu, które zaspokajają dynamiczne potrzeby handlowe zarówno jurysdykcji lądowych, jak i offshore. Jego systemy prawne, pełne nowoczesnych praw i przepisów, zapewnić rozwiązywanie sporów w zorganizowany i skuteczny sposób. Gobelin instytucji arbitrażowych kraju dodatkowo wzmacnia jego pozycję jako regionalnego centrum arbitrażu handlowego. Niezależnie od tego, czy spór powstaje w ramach tradycyjnych ram prawnych, czy w wyspecjalizowanych obszarach wolnych stref, takich jak DIFC lub ADGM, Zjednoczone Emiraty Arabskie zapewniają jasne ścieżki powoływania trybunałów, prowadzenie postępowania, i wyzwanie nagród.
[2] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 61.
[3] Prawo arbitrażowe DIFC nr. 1.
[5] Regulamin arbitrażu DIAC 2007.
[6] Regulamin arbitrażu DIAC 2022.
[7] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 7.
[8] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 4(2); prawo nie zawiera listy sporów niepodlegających arbitrażowi, ale niektóre sprawy, jak przestępca, status rodzinny i osobisty, bankructwo i niewypłacalność, spory dotyczące porządku publicznego są zwykle uważane za niepodlegające arbitrażowi.
[9] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 4(1).
[10] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 4(1).
[11] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 27.
[12] Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 28; Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 36.
[13] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 10.
[14] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuły 11(5) i 11(7); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 17(4); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 19(5).
[15] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuły 23(1); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 26; Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 34.
[16] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(za); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(za)(ja); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(za)(ii).
[17] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(b) i (do); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(za)(ja); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(za)(ja).
[18] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(re); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(za)(ii); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(za)(iii).
[19] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(re); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(za)(ii); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(za)(iii).
[20] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(fa) i (sol); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(za)(iv); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(za)(v).
[21] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(mi).
[22] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(1)(sol).
[23] Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(za)(iii); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(za)(iv).
[24] Widzieć przypis nr. 8.
[25] Prawo arbitrażowe ZEA, Artykuł 53(2); Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(b)(ja) i (iii); Regulamin arbitrażu ADGM, Sekcja 58(2)(b).
[26] Prawo arbitrażowe DIFC, Artykuł 41(2)(b)(ii).