Międzynarodowy arbitraż regulowany jest umową prywatną obu stron, ale także szeregiem międzynarodowych konwencji arbitrażowych, które mają zastosowanie niezależnie od umów stron.
Głównym celem tych konwencji i traktatów jest promowanie międzynarodowego arbitrażu i pomoc w egzekwowaniu orzeczeń arbitrażowych, tak jak 1923 Protokół genewski i 1927 Konwencja Genewska. Te dwa instrumenty międzynarodowe były kluczowe dla rozwoju i promocji międzynarodowego arbitrażu, ponieważ ustanowiły nowe, standardy pro-arbitrażowe.
Po tych konwencjach nastąpiły Konwencja nowojorska, lub Konwencja Narodów Zjednoczonych o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych, w 1958. Konwencja ta jest najważniejsza w odniesieniu do międzynarodowego arbitrażu handlowego. Główny nacisk kładziony jest na tytuł, to znaczy, uznawanie i wykonywanie orzeczeń arbitrażowych. Zostało podpisane i ratyfikowane przez zdecydowaną większość krajów na świecie.
Inną ważną konwencją jest 1961 Europejska konwencja o międzynarodowym arbitrażu handlowym który jest najważniejszym instrumentem regionalnym. Konwencja ta została opracowana głównie na potrzeby arbitrażu między stronami z państw europejskich. Zostało podpisane 21 kwiecień 1961 i weszła w życie w 1964. Dzisiaj, 31 Państwa podpisały i ratyfikowały konwencję. Dotyczy umów arbitrażowych, procedura arbitrażowa i orzeczenia arbitrażowe.
Dodatkowo, ten Międzyamerykańska konwencja o międzynarodowym arbitrażu handlowym lub „konwencja panamska” został wynegocjowany w 1975 między Stanami Zjednoczonymi a większością krajów Ameryki Południowej. Konwencja ta jest podobna do konwencji nowojorskiej, ponieważ przewiduje na przykład domniemanie wykonalności umów arbitrażowych i orzeczeń.
co więcej, w odniesieniu do arbitrażu inwestycyjnego, Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych („ICSID”) Konwencja lub „Konwencja waszyngtońska” została podpisana 1965 i ratyfikowany przez prawie 150 kraje. Konwencja koncentruje się na sporach inwestycyjnych, zdefiniowane jako spory wynikające z inwestycji między inwestorem zagranicznym a państwem przyjmującym. Przewiduje procedurę przed trybunałem arbitrażowym, a także mechanizm pojednawczy.
Wreszcie, arbitraż międzynarodowy regulują traktaty dwustronne i wielostronne, w tym dwustronne umowy inwestycyjne lub umowy o ochronie inwestycji, zapewnianie ochrony inwestycji przed wywłaszczeniem, i dwustronna przyjaźń, traktaty handlowe i nawigacyjne, które dotyczą jedynie przypadkowo arbitrażu międzynarodowego.