อนุญาโตตุลาการในมองโกเลียมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน, แม้ว่าแนวทางปฏิบัติในฐานะวิธีการระงับข้อพิพาทที่ปรับให้เข้ากับมาตรฐานสากลจะเริ่มพัฒนาขึ้นอย่างมีนัยสำคัญหลังจากการล่มสลายของสหภาพโซเวียต.

อนุญาโตตุลาการในมองโกเลียก่อนการสลายตัวของสหภาพโซเวียต

มีการนำกฎอนุญาโตตุลาการฉบับแรกของมองโกเลียมาใช้ 90 ปีที่แล้ว, บน 17 มกราคม 1930, และมุ่งเป้าไปที่การควบคุมข้อพิพาทระหว่างกระทรวงและ บริษัท มหาชน.[1] เหมือนกับ, สถาบันอนุญาโตตุลาการแห่งแรกในมองโกเลีย, เรียกว่าศาลอนุญาโตตุลาการการค้าต่างประเทศ, ก่อตั้งเมื่อ 2 กรกฎาคม 1960.[2] ใน 1975, ความจำเป็นในการแก้ไขกฎหมายอนุญาโตตุลาการได้รับการสนับสนุนจากอนุสัญญาว่าด้วยการระงับข้อพิพาทโดยอนุญาโตตุลาการของข้อพิพาทกฎหมายแพ่งอันเป็นผลมาจากความสัมพันธ์ของเศรษฐกิจ, ความร่วมมือทางวิทยาศาสตร์และเทคนิค, ลงนามในมอสโกเมื่อวันที่ 26 อาจ 1972 โดยรัฐบาลของสภาเพื่อความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจร่วมกัน (โคเมคอน), ซึ่งรวมถึงมองโกเลีย.[3] วัตถุประสงค์หลักของกฎหมายอนุญาโตตุลาการฉบับใหม่คือเพื่อแก้ไขข้อพิพาททางการค้าระหว่างสมาชิก COMECON.[4]

ไม่น่าแปลกใจที่อนุญาโตตุลาการการลงทุนไม่ได้มีอยู่จริงในช่วงยุคโซเวียต. ตามที่ Olga Boltenko ชี้ให้เห็น, “บันทึกสำหรับข้อยกเว้นที่ จำกัด มาก, ทุนต่างชาติถูกห้ามในสหภาพโซเวียตด้วยเหตุผลทางอุดมการณ์: ถูกมองว่าไม่สอดคล้องกับความสำคัญของสหภาพโซเวียตในการวางแผนจากส่วนกลาง, เศรษฐกิจสั่งการตามแผนและการผลิตในประเทศ.”[5]

อนุญาโตตุลาการในมองโกเลียหลังจากการสลายตัวของสหภาพโซเวียต

หลังจากการล่มสลายของสหภาพโซเวียต, มองโกเลียนำกฎหมายอนุญาโตตุลาการการค้าต่างประเทศมาใช้ใน 1995, ซึ่งถูกแทนที่ด้วย 2003 ตามกฎหมายว่าด้วยอนุญาโตตุลาการ.[6] ให้เป็นไปตาม 2003 กฎหมายเกี่ยวกับอนุญาโตตุลาการ, ศาลอนุญาโตตุลาการการค้าต่างประเทศถูกเปลี่ยนชื่อเป็นศูนย์อนุญาโตตุลาการแห่งชาติมองโกเลีย. ในวันนี้, สถาบันมีชื่อว่า ศูนย์อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศของมองโกเลีย.[7] การแก้ไขกฎหมายอนุญาโตตุลาการของมองโกเลียครั้งล่าสุดเกิดขึ้นเมื่อ 6 มกราคม 2017 เมื่อกฎหมายอนุญาโตตุลาการของมองโกเลีย (“2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ”) ถูกตราขึ้น.

การล่มสลายของสหภาพโซเวียตยังสนับสนุนให้มีการพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศและการเข้าเป็นภาคีโครงสร้างระหว่างประเทศของมองโกเลีย. มองโกเลียให้สัตยาบันอนุสัญญา ICSID ว่าด้วย 14 มิถุนายน 1991. ถึงวันที่, มองโกเลียได้เข้ามา 44 สนธิสัญญาการลงทุนทวิภาคี, ซึ่งมีหกคนเท่านั้นที่ลงนามและไม่มีผลบังคับใช้ (BIT กับกาตาร์, โครเอเชีย, เกาหลี, ยูเออี, บัลแกเรีย, และคีร์กีซสถานและอีกสองแห่งถูกยกเลิก (BIT กับญี่ปุ่นถูกแทนที่ด้วย ญี่ปุ่น - มองโกเลีย EPA และ BIT กับอินเดียถูกอินเดียประณามเพียงฝ่ายเดียว).[8] มองโกเลียยังเป็นภาคีของ สนธิสัญญากฎบัตรพลังงาน.

ใน 1993, มองโกเลียประกาศใช้กฎหมายการลงทุนและ, ใน 1998, ของมัน รุ่น BIT. ใน 2012, มองโกเลียพยายามวางกฎหมายการลงทุนต่างประเทศของหน่วยงานเชิงกลยุทธ์ฉบับใหม่[9] ซึ่งมีจุดมุ่งหมายเพื่อยับยั้งระบอบการปกครองสำหรับการลงทุนจากต่างประเทศในภาคยุทธศาสตร์เช่นทรัพยากรธรรมชาติ, ขนส่ง, การสื่อสารและการเกษตร. กฎหมายนี้สร้างความกังวลอย่างมาก[10] and was heavily criticized, ซึ่งผลักดันให้มองโกเลียละทิ้งมันไป 2013,[11] เมื่อเป็นปัจจุบัน กฎหมายการลงทุนต่างประเทศ ถูกตราขึ้น.

Commercial Arbitration in Mongolia

เดอะ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ เป็นไปตามกฎหมาย UNCITRAL Model. แบ่งออกเป็นเก้าบทและ 52 บทความดังนี้:

• บท 1 - บทบัญญัติทั่วไป (บทความ 1 ถึงบทความ 7)
• บท 2 - ข้อตกลงอนุญาโตตุลาการ (บทความ 8 ถึงบทความ 11)
• บท 3 - องค์ประกอบของศาลอนุญาโตตุลาการและอำนาจของตน (บทความ 12 ถึงบทความ 18)
• บท 4 - อำนาจของคณะอนุญาโตตุลาการในการสั่งมาตรการระหว่างกาล (บทความ 19 ถึงบทความ 29)
• บท 5 - การดำเนินการของอนุญาโตตุลาการ (บทความ 30 ถึงบทความ 39)
• บท 6 - การดำเนินการเกี่ยวกับรางวัลและการยุติ (บทความ 40 ถึงบทความ 46)
• บท 7 - ขอความช่วยเหลือจากรางวัล (บทความ 47)
• บท 8 - การยอมรับและการบังคับใช้รางวัล (บทความ 48 ถึงบทความ 49)
• บท 9 - บทบัญญัติเพิ่มเติม (บทความ 50 ถึงบทความ 52).

เราจะตรวจสอบคุณสมบัติพื้นฐานบางประการของไฟล์ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการด้านล่าง.

ความหมายของอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศในมองโกเลีย

เดอะ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการใช้กับอนุญาโตตุลาการทั้งในและต่างประเทศ. อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศกำหนดไว้ในบทความ 3(2) ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการเป็นอนุญาโตตุลาการที่เกี่ยวข้อง:

• บุคคลที่มีสถานที่ประกอบการตั้งอยู่ในประเทศต่างๆ ณ เวลาที่สรุปข้อตกลงอนุญาโตตุลาการ;
• ฝ่ายที่มีสถานที่ประกอบธุรกิจตั้งอยู่ในประเทศต่างๆเมื่อเทียบกับประเทศที่เป็นที่ตั้งของอนุญาโตตุลาการ;
• ฝ่ายที่มีสถานที่ประกอบธุรกิจตั้งอยู่ในประเทศต่างๆเมื่อเทียบกับประเทศที่ปฏิบัติหน้าที่ในส่วนสำคัญของภาระผูกพันของคู่สัญญาหรือประเทศที่เกี่ยวข้องใกล้ชิดที่สุดกับประเด็นของข้อพิพาท; หรือ
• บุคคลที่ตกลงโดยชัดแจ้งว่าสาระสำคัญของข้อตกลงอนุญาโตตุลาการเกี่ยวข้องกับมากกว่าหนึ่งประเทศ.

ข้อพิพาทโดยอนุญาโตตุลาการในมองโกเลีย

ตามบทความ 9 ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ, ข้อพิพาทใด ๆ ตามที่ระบุไว้ในข้อตกลงอนุญาโตตุลาการให้อ้างถึงอนุญาโตตุลาการ, ยกเว้นเรื่องที่ศาลในประเทศมีเขตอำนาจศาล แต่เพียงผู้เดียว. เขตอำนาจศาลพิเศษดังกล่าวกำหนดไว้ในบทความ 190 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งของมองโกเลียและรวมถึง, ตัวอย่างเช่น, ใน rem ข้อพิพาทเกี่ยวกับการจดทะเบียนที่ดินและข้อพิพาทเกี่ยวกับการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า.[12]

องค์ประกอบและเขตอำนาจศาลของศาลอนุญาโตตุลาการในมองโกเลีย

ตามข้อ 12(1) ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการศาลอนุญาโตตุลาการจะประกอบด้วยอนุญาโตตุลาการหนึ่งคนหรือมากกว่า. แม้ว่าคู่สัญญาจะต้องกำหนดจำนวนอนุญาโตตุลาการที่แม่นยำ (บทความ 12(2)), กฎเริ่มต้นคือคณะอนุญาโตตุลาการสามคน (บทความ 12(3)).

บทความ 13 มีข้อกำหนดเบื้องต้นหลายประการที่อนุญาโตตุลาการทุกคนต้องปฏิบัติตาม: ความเป็นอิสระ, ไม่มีผลประโยชน์ทับซ้อนหรือข้อกำหนดอื่นใดที่ระบุโดยคู่สัญญา. บทความ 13(2) ยังระบุด้วยว่าการแต่งตั้งอนุญาโตตุลาการจะไม่ถูกกีดกันด้วยเหตุผลทางสัญชาติของเขา / เธอ, เว้นแต่จะได้ตกลงกันเป็นอย่างอื่น.

ตามบทความ 18(1) ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ, ครั้งหนึ่งคณะอนุญาโตตุลาการมีอำนาจในการตัดสินใจเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลของตนเอง, รวมถึงการคัดค้านใด ๆ เกี่ยวกับการมีอยู่หรือความถูกต้องของข้อตกลงอนุญาโตตุลาการ. บทความ 18(2) ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ, ในทางกลับกัน, รวบรวมหลักการของความเป็นอิสระหรือความสามารถในการแยกข้อตกลงอนุญาโตตุลาการจากสัญญาหลัก, หมายความว่าความถูกต้องของข้อตกลงอนุญาโตตุลาการจะไม่ได้รับผลกระทบจากความเป็นโมฆะของสัญญาที่มีอยู่.

คณะอนุญาโตตุลาการยังมีอำนาจในการออกมาตรการชั่วคราว (บทความ 19). ตามบทความ 27 ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ, คู่สัญญามีหน้าที่ต้องเคารพมาตรการระหว่างกาลใด ๆ ที่มอบให้โดยคณะอนุญาโตตุลาการ, เว้นแต่การบังคับใช้จะถูกท้าทายต่อหน้าศาลในประเทศในพื้นที่ซึ่งเหมือนกับรางวัลสุดท้ายตามที่ระบุไว้ในข้อ 49 (ดู ด้านล่าง).

รางวัลอนุญาโตตุลาการที่แสดงในมองโกเลีย

ในรางวัลสุดท้าย, คณะอนุญาโตตุลาการจะปกครองตามกฎหมายที่ใช้บังคับกับเนื้อหาของข้อพิพาทถ้าหลังถูกกำหนดโดยคู่สัญญา (บทความ 40(1)). ในกรณีที่ไม่มีการกำหนดดังกล่าว, คณะอนุญาโตตุลาการจะใช้กฎหมายที่เห็นว่าเหมาะสม (บทความ 40(3)) และ, ในเหตุการณ์ใด ๆ, ตัดสินใจตามเงื่อนไขของสัญญา, ในขณะที่คำนึงถึงการใช้งานทางการค้าใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการทำธุรกรรม (บทความ 40(5)). บทความ 40(4) ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการระบุว่าศาลอนุญาโตตุลาการจะไม่ปกครอง เช่นเดียวกับความดีของ เว้นแต่จะได้ตกลงกันเป็นอย่างอื่น.

คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการจะต้องแสดงเป็นลายลักษณ์อักษร (บทความ 44(1)) และระบุเหตุผลในการตัดสินของคณะอนุญาโตตุลาการ (บทความ 44(2)). คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการจะต้องระบุวันที่และสถานที่ของอนุญาโตตุลาการด้วย (บทความ 44(3)) และลงนามโดยสมาชิกทั้งหมดของคณะอนุญาโตตุลาการ (บทความ 44(1)).

ภายใน 30 วันนับจากวันที่ได้รับคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ, หรือช่วงเวลาอื่นใดที่คู่สัญญาตกลงกัน, แต่ละฝ่ายสามารถร้องขอให้คณะอนุญาโตตุลาการแก้ไขการคำนวณใด ๆ, ข้อผิดพลาดทางธุรการหรือการพิมพ์ของคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ (บทความ 46(1)). หากคู่กรณีเห็นด้วย, แต่ละฝ่ายยังสามารถขอให้คณะอนุญาโตตุลาการชี้แจงการตีความคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ (บทความ 46(2)). คณะอนุญาโตตุลาการจะตัดสินเกี่ยวกับคำขอข้างต้นภายใน 30 วันนับจากวันที่ได้รับ (บทความ 46(3)).

เว้นแต่คู่กรณีจะตกลงกันเป็นอย่างอื่น, แต่ละฝ่ายยังอาจขอให้คณะอนุญาโตตุลาการทำคำชี้ขาดเพิ่มเติมเกี่ยวกับข้อเรียกร้องที่นำเสนอในกระบวนการอนุญาโตตุลาการ แต่ละเว้นในคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ (บทความ 46(5)). จะต้องมีการร้องขอดังกล่าว 30 วันนับจากวันที่ได้รับคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการและคณะอนุญาโตตุลาการจะพิจารณาคำร้องดังกล่าวภายใน 60 วันนับจากวันที่ได้รับ, หากพิจารณาว่าคำขอนั้นมีความชอบธรรม (บทความ 46(5)).

ในที่สุด, บทความ 47(3) ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการระบุว่าแต่ละฝ่ายสามารถยื่นขอแยกคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการได้ภายใน 30 วันสำหรับอนุญาโตตุลาการในประเทศและ 90 วันสำหรับอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ, เมื่อได้รับคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการหรือตามมติของคำขอตามบทความ 46 (การแก้ไข, การตีความหรือรางวัลเพิ่มเติม).

ตามบทความ 47(2), คำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการสามารถแยกออกได้ด้วยเหตุผลดังต่อไปนี้เท่านั้น:

• ความไม่สามารถของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งในข้อตกลงอนุญาโตตุลาการ;
• ความไม่ถูกต้องของข้อตกลงอนุญาโตตุลาการ;
• ฝ่ายที่ต้องการการตั้งค่านอกเหนือจากคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการไม่ได้รับแจ้งที่เหมาะสมเกี่ยวกับการแต่งตั้งคณะอนุญาโตตุลาการ;
• ฝ่ายที่ต้องการการตั้งค่านอกเหนือจากคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการไม่สามารถเสนอคดี;
• คณะอนุญาโตตุลาการเกินขอบเขตของข้อตกลงอนุญาโตตุลาการในคำชี้ขาด;
• องค์ประกอบของคณะอนุญาโตตุลาการไม่สม่ำเสมอ, นั่นคือ, ไม่เป็นไปตามข้อตกลงของคู่สัญญา;
• ประเด็นของข้อพิพาทไม่สามารถระงับด้วยอนุญาโตตุลาการภายใต้กฎหมายของมองโกเลีย; หรือ
• รางวัลดังกล่าวขัดแย้งกับนโยบายสาธารณะของมองโกเลีย.

การยอมรับและการบังคับใช้รางวัลจากต่างประเทศในมองโกเลีย

มองโกเลียให้สัตยาบันอนุสัญญานิวยอร์กว่าด้วยการยอมรับและการบังคับใช้รางวัลอนุญาโตตุลาการต่างประเทศเมื่อวันที่ 24 ตุลาคม 1994. เมื่อปฏิบัติตามอนุสัญญา, มองโกเลียได้ประกาศสองมาตรฐาน: เป็นครั้งแรก, ว่าจะใช้อนุสัญญาบนพื้นฐานของการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันและ, ที่สอง, ว่าจะใช้อนุสัญญาเฉพาะกับ“ความแตกต่างที่เกิดจากความสัมพันธ์ทางกฎหมาย, ไม่ว่าจะเป็นสัญญาหรือไม่, ซึ่งถือเป็นการค้าภายใต้กฎหมายแห่งชาติของมองโกเลีย”.[13]

ระบอบการปกครองสำหรับการยอมรับและการบังคับใช้รางวัลจากต่างประเทศคือ, ดังนั้น, ตามอนุสัญญานิวยอร์กและรวมอยู่ในบทความ 49 ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ. เหตุผลในการปฏิเสธการยอมรับหรือการบังคับใช้รางวัลจากต่างประเทศเป็นเช่นเดียวกับเหตุผลในการจัดสรรรางวัลที่แสดงในมองโกเลียตามบทความ 47 ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ (ดู ข้างบน).

การระงับข้อพิพาทและอนุญาโตตุลาการในมองโกเลีย

การยุติข้อพิพาทระหว่างคู่กรณีอย่างเป็นมิตรเป็นไปได้เสมอ, แม้หลังจากการเริ่มต้นของกระบวนการอนุญาโตตุลาการ. ตามบทความ 43 ของ 2017 กฎหมายอนุญาโตตุลาการ, หากทั้งสองฝ่ายบรรลุข้อตกลงที่เป็นมิตรกับข้อพิพาทของพวกเขา, คณะอนุญาโตตุลาการจะยุติการดำเนินคดีและ, ตามคำร้องขอของคู่กรณี, บันทึกข้อตกลงที่เป็นมิตรดังกล่าวในคำชี้ขาดซึ่งจะมีผลบังคับทางกฎหมายเช่นเดียวกับคำชี้ขาดใด ๆ เกี่ยวกับข้อดีของคดี.

อนุญาโตตุลาการการลงทุนในมองโกเลีย

มองโกเลียเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความมั่งคั่งทางแร่. ให้เป็นไปตาม การริเริ่มความโปร่งใสของอุตสาหกรรมที่ขยายตัวได้, ประเทศจำหน่ายแร่ถ่านหินที่สำคัญจำนวนมาก, ทองแดง, ทอง, ปิโตรเลียมและยูเรเนียมที่ดึงดูดนักลงทุนต่างชาติเป็นพิเศษ. ตามที่ระบุโดย หอการค้าและอุตสาหกรรมแห่งชาติมองโกเลีย, การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในมองโกเลีย”มีความเบ้อย่างมากต่อการขุด”.[14] ตัวอย่างเช่น, ใน 2018, เป็นตัวแทนกิจกรรมการสำรวจและขุดเจาะน้ำมัน 68.4% ของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศทั้งหมดที่เกิดขึ้นในมองโกเลีย.

ด้วย, สรุปโดย Richy Chen, Mongolia’s recovery from the 2008 financial crisis “สามารถนำมาประกอบกับไฟล์ 2009 ข้อตกลงการลงทุน Oyu Tolgoi, which stated the terms for how Australia’s Rio Tinto and Canada’s Ivanhoe Mines would operate Oyu Tolgoi [...] เพื่อประโยชน์ของมองโกเลีย”. [15]

ด้วยเหตุนี้จึงไม่แปลกใจเลยที่อนุญาโตตุลาการการลงทุนที่เป็นที่รู้จักทั้งหมดที่นำมาใช้กับมองโกเลียมีความเกี่ยวข้องกับภาคการขุด. ปัจจุบัน, มองโกเลียกำลังเผชิญกับอนุญาโตตุลาการด้านการลงทุนที่นำโดย บริษัท ที่จดทะเบียนในสหรัฐฯ, บริษัท WM Mining,[16] อันไหน“ดูเหมือนจะมีความสนใจในโครงการขุดทอง Big Bend placer ใน Zaamar goldfield, ทางตอนเหนือตอนกลางของมองโกเลีย”[17]

เราจะตรวจสอบอนุญาโตตุลาการการลงทุนก่อนหน้านี้กับมองโกเลียด้านล่าง.

Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย

ในช่วงปลายเดือน 2007, ชาวรัสเซียสามคน, รวมทั้งนาย. Sergei Paushok, เริ่มอนุญาโตตุลาการการลงทุนกับมองโกเลียภายใต้ มองโกเลีย - รัสเซีย BIT. ข้อพิพาทที่เกี่ยวข้อง, อนึ่ง, ต่อการตรากฎหมายใน 2006 กฎหมายว่าด้วยการขึ้นราคา (โชคลาภ) ภาษีสินค้าบางประเภท (“กฎหมาย WPT”) และกฎหมายเกี่ยวกับแร่ธาตุที่กำหนดวงเงินสูงสุดสำหรับชาวต่างชาติที่ว่าจ้างโดย บริษัท เหมืองแร่ซึ่งส่งผลกระทบต่อมองโกเลียตะวันออกของทองคำ (“อัญมณี”), บริษัท ขุดทองที่ก่อตั้งขึ้นในมองโกเลีย, ผู้อ้างสิทธิ์เป็นเจ้าของโดยตรงหรือโดยอ้อม. ผู้อ้างสิทธิ์โต้แย้งว่าโดยอาศัยอำนาจตามกฎหมายเหล่านี้, มองโกเลียละเมิด, อนึ่ง, บทความ 2 (คุ้มครองเต็มรูปแบบและความปลอดภัย), บทความ 3 (การปฏิบัติที่เป็นธรรมเสมอภาคและมาตรฐานการไม่ด้อยค่า) และบทความ 4 (การเวนคืน) ของ BIT.

อยู่ในนั้น รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด ลงวันที่ 28 เมษายน 2011, คณะอนุญาโตตุลาการประกอบด้วย Marc Lalonde (ประธาน), Horacio Grigera Naon และ Brigitte Stern ยกเลิกการอ้างสิทธิ์ส่วนใหญ่ของผู้อ้างสิทธิ์.

เป็นข้อสังเกตเบื้องต้น, คณะอนุญาโตตุลาการระบุว่า“[ก]การประชุมโดยสภานิติบัญญัติไม่ไกลเกินเอื้อมของสนธิสัญญาการลงทุนทวิภาคี. รัฐไม่ได้รับการยกเว้นจากการเรียกร้องของนักลงทุนต่างชาติที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายที่ผ่านโดยหน่วยงานนิติบัญญัติของตน, เว้นแต่จะมีการยกเว้นที่เฉพาะเจาะจงรวมอยู่ในสนธิสัญญาที่เกี่ยวข้อง. ในทางกลับกัน, ความจริงที่ว่าสมาชิกสภานิติบัญญัติที่มาจากการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยได้ผ่านกฎหมายที่อาจถือได้ว่าเป็นความคิดที่ไม่ดี, การต่อต้านการผลิตและเป็นภาระมากเกินไปไม่อนุญาตให้สรุปโดยอัตโนมัติว่ามีการละเมิดสนธิสัญญาการลงทุนเกิดขึ้น.”[18]

เกี่ยวกับการเรียกร้องที่เกี่ยวข้องกับกฎหมาย WPT, ศาลอนุญาโตตุลาการตัดสินว่ามองโกเลียไม่ได้ละเมิดความคาดหวังที่ชอบด้วยกฎหมายของผู้อ้างสิทธิ์และ, ดังนั้น, มาตรฐานการปฏิบัติที่เป็นธรรมและเท่าเทียมกัน, เนื่องจากไม่มีข้อตกลงเสถียรภาพในการสนับสนุน GEM, ซึ่งจะช่วยป้องกันการขึ้นภาษีในอนาคต, อยู่ในสถานที่. ก็พิจารณาว่า, โดยทั่วไป, “นักลงทุนต่างชาติตระหนักดีว่า การปรับเปลี่ยนระดับการจัดเก็บภาษีอย่างมีนัยสำคัญแสดงถึงความเสี่ยงที่ร้ายแรง, โดยเฉพาะการลงทุนในประเทศในช่วงเริ่มต้นของการพัฒนาเศรษฐกิจและสถาบัน.”[19] นอกจากนี้ยังพิจารณาว่า WPT“ด้วยตัวมันเอง [ได้] ไม่ถือเป็นมาตรการเวนคืน”[20] ด้วยเหตุผลสองประการ. เป็นครั้งแรก, ศาลชี้ให้เห็นว่าผู้อ้างสิทธิ์ยังคงเป็นเจ้าของ GEM และยังคงจัดการกิจกรรมประจำวันของตนต่อไปหลังจากการบังคับใช้กฎหมาย WPT.[21] ที่สอง, ถือได้ว่าผลกระทบของกฎหมาย WPT เกี่ยวกับ GEM ไม่เท่ากับการเวนคืน, สังเกตว่า“เหมืองอื่น ๆ ที่ไม่ได้รับประโยชน์จากข้อตกลงด้านเสถียรภาพยังคงสามารถดำเนินการต่อไปได้แม้ว่าจะมีการใช้ WPT ก็ตาม”[22] และนั่น, ในเหตุการณ์ใด ๆ, ความสูญเสียที่ได้รับจาก GEM ไม่ได้นำไปสู่“การทำลายองค์กรที่กำลังดำเนินอยู่”.[23]

เหมือนกับ, เกี่ยวกับกฎหมายเกี่ยวกับการเรียกร้องที่เกี่ยวข้องกับแร่, ศาลตั้งข้อสังเกตว่า“ไม่เคยไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ารัฐกำหนดข้อ จำกัด ในการจ้างแรงงานต่างชาติ [...]. ด้วยตัวเอง, ข้อ จำกัด ดังกล่าว, รวมถึงการห้ามแรงงานต่างชาติทั้งหมด, อย่าถือเป็นการละเมิด BIT โดยอัตโนมัติ. ภาระนี้ขึ้นอยู่กับนักลงทุนในการพิสูจน์ว่ามีการละเมิดข้อกำหนดเฉพาะของ BIT.”[24] ศาลมีความเห็นว่าผู้อ้างสิทธิ์ไม่ได้นำเสนอหลักฐานที่เพียงพอในการระบุว่ามองโกเลียละเมิดและปฏิเสธการอ้างสิทธิ์.

Beijing Shougang และอื่น ๆ v. ประเทศมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2010-20

บน 12 กุมภาพันธ์ 2010, นักลงทุนชาวจีนหลายคน, รวมถึง บริษัท การลงทุนเหมืองแร่ Beijing Shougang, ยื่น ขออนุญาโตตุลาการ และ, ดังนั้น, เริ่มอนุญาโตตุลาการการลงทุนตามกฎอนุญาโตตุลาการ UNCITRAL (1976) กับมองโกเลียภายใต้ BIT จีน - มองโกเลีย และกฎหมายการลงทุนต่างประเทศ. ข้อพิพาทดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการเพิกถอนใบอนุญาตทำเหมืองโดยมองโกเลียซึ่งถือโดย Tumurtei Khuder LLC, บริษัท มองโกเลียที่เป็นเจ้าของโดยผู้อ้างสิทธิ์, เกี่ยวกับเหมืองแร่เหล็กทูมูร์เตที่ตั้งอยู่ในจังหวัดย่อยคูเดอร์, จังหวัด Selenge, ในมองโกเลีย. ผู้เรียกร้องกล่าวหาว่าการเพิกถอนใบอนุญาตการทำเหมืองเป็นการเวนคืนโดยไม่ชอบด้วยกฎหมายโดยฝ่าฝืนมาตรา 4 ของ BIT จีน - มองโกเลียและละเมิดหลักการปฏิบัติที่เป็นธรรมและเสมอภาคและการคุ้มครองที่มีอยู่ในบทความ 3 ของ BIT และบทความ 10.1 ของกฎหมายการลงทุนต่างประเทศ. ในคำขออนุญาโตตุลาการ, ผู้อ้างสิทธิ์ประเมินผลขาดทุนของพวกเขาที่ USD 60 ล้าน.[25]

อยู่ในนั้น รางวัลลงวันที่ 30 มิถุนายน 2017, คณะอนุญาโตตุลาการประกอบด้วยผู้พิพากษา Peter Tomka (ประธาน), ดร. Yas Banifatemi และ Mark Clodfelter ไม่ได้ปกครองเกี่ยวกับข้อดีของคดี, อย่างไรก็ตาม, เนื่องจากมีการตัดสินใจว่าไม่มีเขตอำนาจศาล ธรรมชาติของเรื่อง มากกว่าการเรียกร้อง. เหตุผลนี้คือคำสั่งระงับข้อพิพาทที่ระบุไว้ในบทความ 8(3) ของ BIT จีน - มองโกเลียซึ่งระบุว่า“[ผม]f ข้อพิพาทเกี่ยวกับจำนวนเงินค่าชดเชยสำหรับการเวนคืนไม่สามารถยุติได้ภายในหกเดือนหลังจากการเจรจา [...], อาจถูกส่งตามคำร้องขอของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปยังคณะอนุญาโตตุลาการเฉพาะกิจ." ในแง่นี้, ศาลตัดสินว่า, ตามบทความ 8(3) ของ BIT, “อนุญาโตตุลาการต่อหน้าคณะอนุญาโตตุลาการเฉพาะกิจจะใช้ได้ในกรณีที่มีการประกาศการเวนคืนอย่างเป็นทางการและสิ่งที่โต้แย้งคือจำนวนเงินที่รัฐจะต้องจ่ายให้กับนักลงทุนสำหรับการลงทุนที่ถูกเวนคืน. ในคำอื่น ๆ, อนุญาโตตุลาการจะมีขึ้นในกรณีที่ข้อพิพาทถูก จำกัด ไว้ที่จำนวนเงินชดเชยสำหรับการเวนคืนที่ประกาศ, เหตุการณ์ที่ไม่ได้โต้แย้ง.”[26] จากนั้นจึงสรุปได้ว่าไม่มีเขตอำนาจศาลในส่วนที่เกี่ยวกับข้ออ้างที่ว่า“ผู้ตอบละเมิดบทความ 4 ของสนธิสัญญาว่าด้วยการเวนคืนการลงทุนของผู้อ้างสิทธิ์โดยมิชอบด้วยกฎหมาย”,[27] ตลอดจนการเรียกร้องอื่น ๆ ทั้งหมดเกี่ยวกับ, อนึ่ง, ถูกกล่าวหาว่าละเมิดบทบัญญัติการปฏิบัติที่เป็นธรรมและเท่าเทียมกัน.

Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09

ในเดือนมกราคม 2011, ชาวแคนาดา, ชาวดัตช์และชาวหมู่เกาะบริติชเริ่มต้นอนุญาโตตุลาการการลงทุนกับมองโกเลียบนพื้นฐานของสนธิสัญญากฎบัตรพลังงาน, สัญญาร่วมทุนและกฎหมายการลงทุนต่างประเทศของมองโกเลีย. ข้อพิพาทดังกล่าวเกี่ยวข้องกับการยุติใบอนุญาตการขุดและการแสวงหาประโยชน์จากแร่โดยมองโกเลียเกี่ยวกับโครงการยูเรเนียม Dornod ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมองโกเลีย. มากขึ้นโดยเฉพาะ, ผู้อ้างสิทธิ์อ้างว่ามองโกเลียกีดกันพวกเขาจากการลงทุนโดยการกระทำหลายอย่าง, รวมทั้ง, อนึ่ง, การระงับใบอนุญาตการขุดใน 2009 ตามด้วยการแจ้งเตือนการยกเลิกอย่างถาวรของใบอนุญาตใน 2010.[28]

อยู่ในนั้น รางวัลแห่งความดี, เป็นหนึ่งในขั้นตอนแรกของการประเมิน, คณะอนุญาโตตุลาการประกอบด้วยศ. เดวิดวิลเลียมส์ (ประธาน), ที่รัก. หลี่. Yves Frontier และศ. Bernard Hanotiau วิเคราะห์บทความ 8.2 และ 8.3 ของกฎหมายการลงทุนต่างประเทศที่ใช้บังคับในเวลานั้น, ซึ่งมีดังต่อไปนี้:

(2) การลงทุนจากต่างประเทศภายในดินแดนของมองโกเลียจะไม่ถูกเวนคืนโดยชอบด้วยกฎหมาย.

(3) เงินลงทุนของนักลงทุนต่างชาติอาจถูกเวนคืนเพื่อวัตถุประสงค์สาธารณะหรือผลประโยชน์เท่านั้นและเป็นไปตามกระบวนการของกฎหมายเท่านั้นโดยไม่เลือกปฏิบัติและจ่ายค่าชดเชยเต็มจำนวน.

ศาลพิจารณาว่าบทความนั้น 8(2), ตามที่เขียนในภาษามองโกเลีย, รวบรวมแนวคิดของ“คูราคห์” ซึ่งหมายถึง“สถานการณ์ที่กฎหมายอนุญาตให้รัฐกีดกันเจ้าของทรัพย์สินเนื่องจากการฝ่าฝืนกฎหมายของเจ้าของทรัพย์สิน, หรือการใช้ทรัพย์สินที่เป็นอันตรายต่อผลประโยชน์ของบุคคลที่สาม.”[29] ตรงกันข้าม, บทความ 8(3) รวบรวมแนวคิดของ“Daichlakh” ซึ่งเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ของ“การยึดทรัพย์สินหรือการทำให้สิทธิในทรัพย์สินโดยรัฐไม่ถูกต้อง ภายใต้สถานการณ์ที่จำเป็นต้องดำเนินการเพื่อตอบสนองความต้องการสาธารณะที่สำคัญ.”[30] ศาลเน้นย้ำว่าทั้งสอง คูราคห์ และ Daichlakh อาจถูกกฎหมายหรือผิดกฎหมาย. เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าเหตุผลอย่างเป็นทางการของทางการมองโกเลียสำหรับมาตรการที่เกิดขึ้นคือการละเมิดกฎหมายของผู้อ้างสิทธิ์, ศาลสรุปว่าต้องวิเคราะห์มาตรการเหล่านี้เป็นก คูราคห์.[31]

หลังจากการวิเคราะห์ข้อโต้แย้งของผู้ตอบ, ศาลสรุปว่าผู้เรียกร้องไม่ได้กระทำการฝ่าฝืนกฎหมายมองโกเลียที่จะปรับมาตรการที่ใช้[32] และถือได้ว่ามองโกเลียละเมิดพันธกรณีภายใต้มาตรา 8.2 ของกฎหมายการลงทุนต่างประเทศและ, ดังนั้น, คำสั่งร่มในบทความ 10(1) ของสนธิสัญญากฎบัตรพลังงาน. นอกจากนี้, ศาลพบว่าหลักฐานในบันทึกชี้ให้เห็นว่ามาตรการที่ดำเนินการนั้นได้รับแรงผลักดันจากความตั้งใจของมองโกเลียในการพัฒนาความร่วมมือในอนาคตกับ บริษัท รัสเซีย, RosAtom, มากกว่าโครงการเงินฝาก Dornod.[33] ศาลได้รับรางวัล USD 80 ล้านเป็นการชดเชยให้กับผู้เรียกร้อง, บวกดอกเบี้ยและค่าใช้จ่ายส่วนหนึ่ง.

ซูซานา วีซูดิโลวา, Aceris Law LLC

[1] “อนุญาโตตุลาการของมองโกเลียกำลังเฉลิมฉลอง 90^TH ครบรอบการก่อตั้ง”, เผยแพร่บนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของหอการค้าและอุตสาหกรรมแห่งชาติมองโกเลีย, 19 ตุลาคม 2020.

[2] ก. Dashdorj, “อนุญาโตตุลาการในมองโกเลีย”, วารสารอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ (2003), ฉบับ. 20, ปัญหา 4, พี. 421.

[3] ส. เดมเบอเรล, “ประเทศมองโกเลีย”, ในกฎหมายอนุญาโตตุลาการและการปฏิบัติในเอเชีย (2020), พี. 437.

[4] ก. Dashdorj, “อนุญาโตตุลาการในมองโกเลีย”, วารสารอนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศ (2003), ฉบับ. 20, ปัญหา 4, พี. 421.

[5] อู๋. Boltenko, “การคุ้มครองการลงทุนจากต่างประเทศในมองโกเลีย: การเดินทางที่เป็นหลุมเป็นบ่อไปสู่ผู้ประกอบการเหมืองแร่ในต่างประเทศ?” ใน R. วีระมานตรี, เจ. ช่อง (สหพันธ์), การทบทวนข้อพิพาทในเอเชีย, ศูนย์อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศฮ่องกง (HKIAC), 2019, ฉบับ. 21, ปัญหา 2, PP. 64-65.

[6] กับ. บัตสึค, “ศูนย์อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศและแห่งชาติของมองโกเลียที่หอการค้าและอุตสาหกรรมแห่งชาติมองโกเลีย (ภัยคุกคาม)”, อนุญาโตตุลาการโลกรายงาน, 2^{ครั้ง} เอ็ด.

[7] ส. เดมเบอเรล, “ประเทศมองโกเลีย”, ในกฎหมายอนุญาโตตุลาการและการปฏิบัติในเอเชีย (2020), พี. 438.

[8] ฐานข้อมูลสนธิสัญญาการลงทุนทวิภาคีของมองโกเลียที่ https://investmentpolicy.unctad.org/international-investment-agreements/countries/139/mongolia (เข้าถึงล่าสุดเมื่อ 17 มีนาคม 2021).

[9] กฎหมายของมองโกเลียว่าด้วยระเบียบการลงทุนจากต่างประเทศในหน่วยงานธุรกิจที่ดำเนินงานในส่วนที่สำคัญเชิงกลยุทธ์, การแปลอย่างไม่เป็นทางการ, โฮแกน Lovells.

[10] ดู, เช่น, หลี่. ตะขอ, “มองโกเลียจับตากฎหมายการลงทุนต่างประเทศฉบับใหม่”, ไฟแนนเชียลไทม์ส, 2 อาจ 2012; “มองโกเลียผ่านกฎหมายการลงทุนจากต่างประเทศที่เข้มงวด”, สำนักข่าวรอยเตอร์, 18 อาจ 2012.

[11] ดู, เช่น, ตู่. เอ็ดเวิร์ด, “มองโกเลียเลิกใช้กฎหมายการลงทุนต่างประเทศที่ขัดแย้ง - เป็นทางการ”, สำนักข่าวรอยเตอร์, 23 สิงหาคม 2013; ส. ไดอาน่า, “ด้วยกฎหมายใหม่, มองโกเลียเปิดรับนักลงทุน”, สิ่งพิมพ์ DLA Piper, 21 พฤศจิกายน 2013.

[12] คู่มือ Delos สำหรับอนุญาโตตุลาการ, “ประเทศมองโกเลีย”, 2020, จุด 2.5.

[13] รายชื่อรัฐผู้ทำสัญญาและการจองหรือคำประกาศมีอยู่ที่ https://www.newyorkconvention.org/countries (เข้าถึงล่าสุดเมื่อ 19 มีนาคม 2021).

[14] “สถิติการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ”, เผยแพร่บนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของหอการค้าและอุตสาหกรรมแห่งชาติมองโกเลีย, 10 มีนาคม 2020.

[15] R. เฉิน, “การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศของมองโกเลียตั้งแต่ 2005”, คุณสมบัติมองโกเลีย, บล็อก, 31 กรกฎาคม 2018.

[16] บริษัท WM Mining, LLC v. ประเทศมองโกเลีย, หมายเลขคดี ICSID. อ.บ.ต. / 21/8.

[17] เจ. เฮปเบิร์น, “ไฟล์ บริษัท เหมืองแร่ของสหรัฐฯเรียกร้องให้มองโกเลีย”, IAReporter, 5 มีนาคม 2021.

[18] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, ดีที่สุด. 298-299.

[19] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, ดีที่สุด. 301-302.

[20] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, สำหรับ. 331.

[21] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, สำหรับ. 331.

[22] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, สำหรับ. 332.

[23] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, สำหรับ. 334.

[24] Sergei Paushok, CJSC Golden East Company และ CJSC Vostokneftegaz Company v. ประเทศมองโกเลีย, ไปยัง อนุญาโตตุลาการ, UNCITRAL, รางวัลเกี่ยวกับเขตอำนาจศาลและความรับผิด, 28 เมษายน 2011, สำหรับ. 364.

[25] Beijing Shougang และอื่น ๆ v. ประเทศมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2010-20, คำขออนุญาโตตุลาการลงวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2010, สำหรับ. 55.

[26] Beijing Shougang และอื่น ๆ v. ประเทศมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2010-20, รางวัลลงวันที่ 30 มิถุนายน 2017, สำหรับ. 448.

[27] Beijing Shougang และอื่น ๆ v. ประเทศมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2010-20, รางวัลลงวันที่ 30 มิถุนายน 2017, สำหรับ. 452.

[28] Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09, รางวัลแห่งความดี, 2 มีนาคม 2015, ดีที่สุด. 43-98.

[29] Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09, รางวัลแห่งความดี, 2 มีนาคม 2015, สำหรับ. 314.

[30] Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09, รางวัลแห่งความดี, 2 มีนาคม 2015, สำหรับ. 314.

[31] Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09, รางวัลแห่งความดี, 2 มีนาคม 2015, ดีที่สุด. 315-317.

[32] Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09, รางวัลแห่งความดี, 2 มีนาคม 2015, ดีที่สุด. 318-366.

[33] Khan Resources Inc., ข่านทรัพยากร B.V., และ CAUC Holding Company Ltd. โวลต์. รัฐบาลมองโกเลีย, PCA เคสหมายเลข. 2011-09, รางวัลแห่งความดี, 2 มีนาคม 2015, ดีที่สุด. 341-342.