Δεν αμφισβητείται ότι ορισμένες ελλείψεις του μεξικανικού δικαστικού συστήματος έχουν πυροδοτήσει την ανάγκη ανάπτυξης και παγίωσης νέων εναλλακτικών μηχανισμών επίλυσης διαφορών, όπως η διεθνής διαιτησία στο Μεξικό. Το αυξανόμενο πολυμερές εμπόριο του Μεξικού, διακρατικές συναλλαγές, διαφορές, καθώς και τη διεθνή επιχειρηματική της κοινότητα, οδήγησαν τις επιχειρήσεις να επιλέξουν να ενσωματώσουν ρήτρες διεθνούς διαιτησίας στις συμβάσεις τους με τους Μεξικανούς εταίρους τους, επιδιώκοντας μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου.[1]
Το Μεξικό έχει διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην ανάπτυξη της νομοθεσίας του για τη διεθνή διαιτησία ώστε να είναι ικανό να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας διεθνούς επιχειρηματικής κοινότητας. Από τις πιο σχετικές εξελίξεις βρίσκεται η έγκριση του Μεξικανού Νόμος Διαιτησία, αντιγράφοντας το 2006 UNCITRAL Πρότυπο νόμος για τη διεθνή εμπορική διαιτησία (ο "Υπόδειγμα νόμου"), καθιστώντας το έτσι οικείο και βέβαιο για τα ξένα κόμματα. Επιπροσθέτως, Το Μεξικό είναι συμβαλλόμενο μέρος και στα δύο 1958 Σύμβαση για την αναγνώριση αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων (ο «Σύμβαση της Νέας Υόρκης") και το 1975 Διαμερικανική Σύμβαση για τη Διεθνή Εμπορική Διαιτησία (ο «Σύμβαση του Παναμά"), που απλοποιούν την αμοιβαία εκτέλεση των διαιτητικών αποφάσεων.
Εκτός από αυτόν τον ενεργό ρόλο, Το Μεξικό έχει επίσης λάβει μέτρα που επιτρέπουν στα μέρη να προσφεύγουν σε διαιτησία. Τα μεξικανικά δικαστήρια έχουν υιοθετήσει μια φιλική προσέγγιση στη διαιτησία μέσω ερμηνειών της Νόμος Διαιτησία. Το Μεξικό είναι επίσης συμβαλλόμενο μέρος στο Συμφωνία ΗΠΑ-Μεξικού-Καναδά από 1 Ιούλιος 2020, μέσω του οποίου το άρθρο του 31.22 ζητεί τη σύσταση και τη λειτουργία Συμβουλευτικής Επιτροπής Ιδιωτικών Εμπορικών Διαφορών, που θα ενθαρρύνει, διευκολύνω, και να προωθήσουν μέσω της εκπαίδευσης τη χρήση της διαιτησίας μεταξύ ιδιωτών στη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών, μεταξύ άλλων.
1. Ο εφαρμοστέος νόμος περί διαιτησίας
Παρά τη μορφή άρθρων που περιέχονται στο 1993 Ομοσπονδιακός Εμπορικός Κώδικας του Μεξικού («FCCM"),[2] το ισχύον μεξικάνικο Νόμος Διαιτησία έχει κερδίσει σωστά την ιδιότητα του ανεξάρτητου καταστατικού μέσω της δικαστικής ερμηνείας και πρακτικής. Ο Μεξικανός Νόμος Διαιτησία ορίζεται σε Άρθρα 1415-1480 του FCCM και, όπως εξηγείται, προοριζόταν αρχικά για την αναπαραγωγή του Πρότυπου Νόμου, συμπεριλαμβανομένων ελαφρών τροποποιήσεων και επακόλουθων τροποποιήσεων σχετικά με συγκεκριμένα θέματα όπως η δικαστική συνδρομή σε εμπορικούς διακανονισμούς και διαιτησία, μεταξύ άλλων.
Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του Μεξικανού Νόμος Διαιτησία είναι ότι αποτυγχάνει να κάνει διάκριση μεταξύ εγχώριας και διεθνούς διαιτησίας, που επέτρεψε ομοιογενείς ερμηνείες ως προς την εφαρμογή του νόμου.
2. Η Συμφωνία Διαιτησίας βάσει του Μεξικανικού Δικαίου
Σύμφωνα με το άρθρο 1416(1) FCCM, είναι μια συμφωνία διαιτησίας «Συμφωνία των μερών να υποβάλουν σε διαιτησία όλες ή ορισμένες διαφορές που έχουν προκύψει ή που μπορεί να προκύψουν μεταξύ τους σε σχέση με μια προκαθορισμένη έννομη σχέση, είτε συμβατικό είτε όχι. Η συμφωνία διαιτησίας μπορεί να έχει τη μορφή ρήτρας διαιτησίας σε σύμβαση ή με τη μορφή χωριστής συμφωνίας.» Με αυτή την έννοια, η συμφωνία διαιτησίας δεν περιορίζεται μόνο σε μια ρήτρα διαιτησίας αλλά επιτρέπει επίσης μια απλή συμβιβασμός, καθώς επιτρέπεται οποιαδήποτε έγκυρη συμφωνία για την υποβολή παρουσών ή μελλοντικών διαφορών σε διαιτησία.
– Μορφή
Αρθρο 1423 Η FCCM διαφοροποιεί δύο μορφές συμφωνιών, όπως αναφέρει ότι «[τ]η συμφωνία διαιτησίας είναι γραπτή και πρέπει να περιέχεται σε έγγραφο υπογεγραμμένο από τα μέρη ή σε ανταλλαγή επιστολών, τέλεξ, τηλεγραφήματα, τηλεομοιοτυπία ή άλλα μέσα τηλεπικοινωνίας που παρέχουν αρχείο της συμφωνίας, ή σε μια ανταλλαγή δηλώσεων αξίωσης και υπεράσπισης στην οποία η ύπαρξη συμφωνίας ισχυρίζεται από ένα μέρος και δεν αμφισβητείται από άλλο."
Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, Οι μελετητές έχουν κάνει διαφοροποίηση μεταξύ της λεγόμενης «ορθόδοξης» συμφωνίας διαιτησίας, που συντάσσεται εγγράφως και περιέχεται σε έγγραφο υπογεγραμμένο από τα μέρη, και η «ανορθόδοξη» συμφωνία διαιτησίας, του οποίου η εγκυρότητα πηγάζει από την πρόθεση των μερών και του οποίου η εγκυρότητα είναι πιο περίπλοκη να αποδειχθεί. Τέτοιες «ανορθόδοξες» συμφωνίες διαιτησίας περιλαμβάνουν (1) μια ανταλλαγή ηλεκτρονικών επικοινωνιών που τεκμηριώνουν τη συμφωνία των μερών να υποβάλουν διαφορές σε διαιτησία, (2) η ανταλλαγή καταγγελίας και απάντησης όταν ένα μέρος ισχυρίζεται την ύπαρξη συμφωνίας διαιτησίας χωρίς την άρνηση του αντισυμβαλλομένου, και (3) την ενσωμάτωση με παραπομπή σύμβασης που περιέχει συμφωνία διαιτησίας, εφόσον πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.
– Ηλεκτρονικά Έντυπα
Ως προς το εάν οι ηλεκτρονικές μορφές συμφωνιών διαιτησίας κρίνονται έγκυρες, υπάρχουν επαρκή νομικά επιχειρήματα που δείχνουν αυτή τη δυνατότητα, καθώς αυτά συμμορφώνονται με την «γραπτώςΔοκιμή. Επιπροσθέτως, Το Μεξικό έχει υιοθετήσει τις αρχές της λειτουργικής ισοδυναμίας και τις προηγμένες ηλεκτρονικές υπογραφές του Πρότυπου Νόμου, με ευπρόσδεκτη θέση απέναντι στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες σε νομικές διαδικασίες.
– Διαχωριστικότητα
Αρθρο 1432 Η FCCM προβλέπει ρητά την αρχή της αυτονομίας της συμφωνίας διαιτησίας, επιβεβαιώνοντας ότι «μια ρήτρα διαιτησίας που αποτελεί μέρος μιας σύμβασης θα αντιμετωπίζεται ως συμφωνία ανεξάρτητη από τους άλλους όρους της σύμβασης. Απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου ότι η σύμβαση είναι άκυρη δεν συνεπάγεται αυτοδικαίως την ακυρότητα της ρήτρας διαιτησίας.»
– Ικανότητα ικανότητας
Σύμφωνα με το άρθρο 1432 FCCM, το διαιτητικό δικαστήριο έχει την εξουσία να καθορίζει τη δική του δικαιοδοσία, καθώς προβλέπει ότι «[τ]το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να αποφανθεί στη δική του δικαιοδοσία, συμπεριλαμβανομένων τυχόν αντιρρήσεων σχετικά με την ύπαρξη ή την εγκυρότητα της συμφωνίας διαιτησίας". Το ίδιο ισχύει και για την εξουσία των διαιτητών να αποφασίζουν για τυχόν αμφισβητήσεις της συμφωνίας διαιτησίας.
2. Αντικειμενική Διαιτησία
Για να διαπιστωθεί εάν ένα θέμα είναι διαιτητικό ή όχι, πρέπει να διεξαχθεί τριπλή δοκιμή. Πρώτα, είναι απαραίτητο να διαπιστωθεί εάν υπάρχει συγκεκριμένη νομική απαγόρευση. Δεύτερος, πρέπει να αναλυθεί η πιθανή εμπλοκή δικαιωμάτων τρίτων. Τελικά, τα μέρη πρέπει να εξετάσουν εάν το θέμα αφορά ζήτημα δημόσιας τάξης. Εάν δεν προκύψει καμία από αυτές τις καταστάσεις, το θέμα είναι διαιτητικό.
Υπό το φως των παραπάνω, ορισμένα θέματα χαρακτηρίζονται ως μη διαιτητικά σύμφωνα με το μεξικανικό δίκαιο. Αυτά περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:
- Ποινική ευθύνη, σύμφωνα με τον Εθνικό Κώδικα Ποινικής Δικονομίας;
- Φορολογικός νόμος, σύμφωνα με το Φορολογικό και Διοικητικό Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Οργανωτικό Νόμο;
- Θέματα Οικογενειακής και Αστικής Κατάστασης Δίκαιο, σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο του Οργανωτικού Νόμου της Ομοσπονδιακής Περιφέρειας;
- Προσωπική και Εμπορική Πτώχευση, σύμφωνα με τον Πτωχευτικό Νόμο.
4. Το Διαιτητικό Δικαστήριο
Ο διορισμός καθώς και ο αριθμός των διαιτητών που θα διοριστούν για τη συγκρότηση του δικαστηρίου ρυθμίζονται ρητά στο Μεξικό Νόμος Διαιτησία. Επιδίωξη χρονικής και οικονομικής αποτελεσματικότητας, Αρθρο 1426 Το FCCM ορίζει ότι παρά τα μέρη είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν για τον αριθμό των διαιτητών, ο προεπιλεγμένος αριθμός διαιτητών είναι μία συμφωνία που απουσιάζει μεταξύ των μερών. Ενδιαφέροντα, το FCCM επιτρέπει ζυγό αριθμό διαιτητών, που θα πρέπει να αποφευχθεί από τα μέρη, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδο και στασιμότητα σε περιπτώσεις διαφωνίας.
5. Η Διαιτητική Διαδικασία
– Τόπος διαιτησίας
Ο τόπος της διαιτησίας καθορίζεται με συμφωνία μεταξύ των μερών, πρώτα πρώτα. Εάν τα μέρη αποτύχουν να συμφωνήσουν για έναν τόπο διαιτησίας, το δικαστήριο θα ορίσει την έδρα σύμφωνα με τις περιστάσεις της υπόθεσης και την ευκολία των μερών σύμφωνα με το άρθρο 1436 FCCM, που διαβάζει, «Αποτυχία τέτοιας συμφωνίας, ο τόπος της διαιτησίας καθορίζεται από το διαιτητικό δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τις περιστάσεις της υπόθεσης, συμπεριλαμβανομένης της ευκολίας των μερών."
– Τα Πρακτικά
Η διαιτητική διαδικασία διέπεται από την υποχρέωση ίσης μεταχείρισης των μερών, καθώς και παροχή πλήρους ευκαιρίας στα μέρη να παρουσιάσουν την υπόθεσή τους, όπως ορίζεται στο άρθρο 1434 FCCM, που παρέχει, «Τα μέρη θα αντιμετωπίζονται με ισότητα και σε κάθε μέρος παρέχεται πλήρης ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του.Παρά τη θεμελιώδη αυτή αρχή, ο Μεξικανός Νόμος Διαιτησία έχει προσαχθεί ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου του Μεξικού για τη θεωρούμενη έλλειψη προτύπων ισοδύναμων με τη μεξικανική συνταγματική δίκαιη διαδικασία. Το Ανώτατο Δικαστήριο του Μεξικού, ωστόσο, έχει σφάλλει συνεχώς υπέρ της διαιτησίας, σηματοδοτώντας τη φιλική προς τη διαιτησία θέση του μεξικανικού δικαστικού συστήματος.[3]
6. Προσωρινά μέτρα προστασίας
Όταν ένα μέρος αποφασίζει να ζητήσει προσωρινά μέτρα προστασίας, μπορεί να αποφασίσει να το πράξει ενώπιον διαιτητών, σύμφωνα με το άρθρο 1433 FCCM, ποιές Πολιτείες, «Εκτός εάν συμφωνηθεί διαφορετικά από τα μέρη, το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί, κατόπιν αιτήματος ενός πάρτι, να διατάξει οποιοδήποτε μέρος να λάβει τέτοιο προσωρινό μέτρο προστασίας που το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να κρίνει απαραίτητο σε σχέση με το αντικείμενο της διαφοράς. Το διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να απαιτήσει από οποιοδήποτε μέρος να παράσχει την κατάλληλη ασφάλεια σε σχέση με τέτοιο μέτρο." Σε διαφορετική περίπτωση, ένα μέρος μπορεί επίσης να αποφασίσει να υποβάλει αίτηση για προσωρινά μέτρα προστασίας ενώπιον των εγχώριων μεξικανικών δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 1425 FCCM, που διαβάζει, «Ακόμη και όταν υπάρχει συμφωνία διαιτησίας, τα μέρη μπορούν, πριν ή κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, ζητήσει από το δικαστήριο να λάβει προσωρινά μέτρα προστασίας."
Η πρώτη επιλογή εξακολουθεί να είναι μια πολύ ανεξερεύνητη επιλογή, ως άρθρο 1433 Το FCCM δεν περιέχει σαφείς οδηγίες ως προς τις απαιτήσεις αυτού του μέτρου.
Αφ 'ετέρου, Η δεύτερη επιλογή περιλαμβάνει περιορισμένο αριθμό τύπων προσωρινών μέτρων. Αυτή η επιλογή δεν παρέχει τη δυνατότητα αναζήτησης διαιτησίας, ούτε συνιστά παραίτηση από το δικαίωμα της διαιτησίας. Η δικαστική διαδικασία θα διέπεται από τον ισχύοντα δικονομικό κώδικα.
7. Εφαρμόσιμος νόμος
Τα μέρη αναμένεται να συμφωνήσουν για το εφαρμοστέο δίκαιο στη διαφορά, σύμφωνα με την οποία τα διαιτητικά δικαστήρια πρέπει να αιτιολογήσουν και να θεμελιώσουν τις αποφάσεις τους. Η ισχύουσα νομοθεσία μπορεί να περιλαμβάνει, αλλά δεν περιορίζεται σε, απλώς τους νόμους μιας χώρας, όπως μπορεί να περιλαμβάνει και η ισχύουσα νομοθεσία lex mercatoria, καθώς και κάθε άλλη συμφωνία μεταξύ των μερών, σύμφωνα με το άρθρο 1445 FCCM. Εκτός εάν τα μέρη επιτρέπουν ρητά την έκδοση απόφασης με δικαιοσύνη, γνωστό και ως απόφαση , Καθώς και η καλή του, Τα διαιτητικά δικαστήρια απαγορεύεται να παρεκκλίνουν από το εφαρμοστέο δίκαιο όταν αποφασίζουν μια υπόθεση, σύμφωνα με το άρθρο 1445(3) FCCM: «Το διαιτητικό δικαστήριο αποφασίζει ex aequo et bono ή ως amiable compositeur μόνο εάν τα μέρη το έχουν ρητά εξουσιοδοτήσει να το πράξει."
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει συμφωνία για το εφαρμοστέο δίκαιο, τα διαιτητικά δικαστήρια πρέπει να επιλέξουν ένα λαμβάνοντας υπόψη τα σχετικά χαρακτηριστικά της υπόθεσης, καθώς και συνδετικοί παράγοντες, σύμφωνα με το άρθρο 1445(2) FCCM.
8. Τέλη και Έξοδα Διαιτησίας
Είναι αρκετά ενδιαφέρον, ο Μεξικανός Νόμος Διαιτησία αποφάσισε να βασίσει το καθεστώς τελών και δαπανών του στο 1976 UNCITRAL Διαιτητικοί κανόνες, παρά στον Πρότυπο Νόμο. Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων διαφορών είναι το άρθρο 1416(IV) FCCM, που ορίζει το κόστος ως «[τ]τα τέλη του διαιτητικού δικαστηρίου; τα έξοδα ταξιδίου και τα λοιπά έξοδα στα οποία υποβλήθηκαν οι διαιτητές; το κόστος συμβουλών εμπειρογνωμόνων ή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια απαιτείται από το διαιτητικό δικαστήριο; έξοδα ταξιδίου και άλλα έξοδα για μάρτυρες, υπό την προϋπόθεση ότι οι δαπάνες αυτές εγκρίνονται από το διαιτητικό δικαστήριο; έξοδα νομικής εκπροσώπησης και νομικής συνδρομής του νικήσαντος διαδίκου εάν τα έξοδα αυτά διεκδικήθηκαν κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, και μόνο στο βαθμό που το διαιτητικό δικαστήριο τα κρίνει εύλογα; αμοιβές και έξοδα του φορέα διαιτησίας που διόρισε τους διαιτητές."
Ως προς το ποιος θα φέρει τα έξοδα της διαιτητικής διαδικασίας, Αρθρο 1455(1) Το FCCM προβλέπει ότι το κόστος ακολουθεί την εκδήλωση, επιτρέποντας στο δικαστήριο να κατανείμει το κόστος ανάλογα με τις διαφορετικές σχετικές περιστάσεις της υπόθεσης, όπως το σχετικό ποσό, την πολυπλοκότητα του θέματος και τον χρόνο που αφιερώθηκε στη διαφορά.
9. Επιβολή διαιτητικών βραβείων
Η διαδικασία εκτέλεσης όλων των διαιτητικών αποφάσεων, «ανεξάρτητα από τη χώρα στην οποία δημιουργήθηκε", προβλέπεται στα άρθρα 1461-1462 FCCM, μαζί με τη συνοπτική διαδικασία που ορίζεται στο άρθρο 360 απο Ομοσπονδιακός Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας.
Υπάρχουν πέντε βασικά βήματα για την επιβολή ενός ξένου βραβείου. Πρώτα, ο εκτελεστής αναμένεται να υποβάλει αίτηση ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου, παρέχοντας τη συμφωνία διαιτησίας και την απόφαση, στην επικυρωμένη εκδοχή του. Το δεύτερο βήμα γίνεται από το ίδιο το δικαστήριο, καθώς θα έπρεπε να γνωστοποιεί στον αντισυμβαλλόμενο την ύπαρξη της διαδικασίας εκτέλεσης, καθώς και την παροχή τριήμερης προθεσμίας για να εκθέσει τις απόψεις της επί του θέματος. Επιπροσθέτως, τα μέρη επιτρέπεται να προσκομίσουν πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Τρίτος, διεξάγεται ακρόαση. Εάν τα μέρη προσκομίσουν αποδεικτικά στοιχεία, μπορεί να χορηγηθεί πρόσθετη προθεσμία δέκα ημερών για την υποβολή των αποδεικτικών στοιχείων για την προσκόμιση των αποδεικτικών στοιχείων. Τελικά, το δικαστήριο πρέπει να εκδώσει την απόφασή του για χορήγηση ή άρνηση εκτέλεσης εντός προθεσμίας πέντε ημερών.
Η οριστική απόφαση για την εκτέλεση δεν υπόκειται σε προσφυγή και δεν μπορεί να προσβληθεί. Η μόνη πιθανή αμφισβήτηση περιλαμβάνει μια συνταγματική αγωγή, σύμφωνα με το άρθρο 114(III) απο Νόμος Προστασίας.
Η άρνηση εκτέλεσης εγχώριων και διεθνών βραβείων μπορεί να γίνει μόνο βάσει των όρων που ορίζονται στο άρθρο 1462 FCCM, παρά τη διαθεσιμότητα άλλων διορθωτικών μέτρων, όπως η κατάργηση του βραβείου, σύμφωνα με το άρθρο 1457 FCCM.
Ως προς τις αλλοδαπές διαιτητικές αποφάσεις, οι λόγοι άρνησης αναγνώρισης και εκτέλεσης θα εξαρτηθούν από τις διατάξεις που ορίζονται στις ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις και συνθήκες στις οποίες το Μεξικό είναι συμβαλλόμενο μέρος.
10. Μέσα για την κατάργηση ενός βραβείου
Ο Μεξικανός Νόμος Διαιτησία παραθέτει τους λόγους βάσει των οποίων ένα μέρος μπορεί να κινηθεί για να ακυρώσει μια διαιτητική απόφαση στο άρθρο 1457 FCCM, το οποίο επαναλαμβάνει τους λόγους για την κατάργηση στο Πρότυπο Νόμο.
Υπό τους λόγους αυτούς και τις μετέπειτα ερμηνείες τους, το εύρος του ελέγχου των δικαστηρίων όσον αφορά τις διαδικασίες αναίρεσης και εκτέλεσης είναι πολύ περιορισμένο, αποκλείοντας τη δυνατότητα επανεξέτασης της ουσίας του βραβείου. Οι εξαιρέσεις παραμένουν η δημόσια τάξη και η διαιτησία, που επιτρέπουν μια μεγαλύτερη αναθεώρηση, όταν ειναι απαραίτητο, ακόμη και σε μια εκτός γραφείου βάση από το δικαστήριο. Η έκταση της ερμηνείας, ωστόσο, παραμένει πολύ περιορισμένη στην πράξη.
Η διαδικασία για την ακύρωση μιας ανάθεσης μιμείται τη διαδικασία για τη μη εκτέλεση αλλοδαπών βραβείων, σύμφωνα με το άρθρο 360 του Ομοσπονδιακού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Αξίζει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι το μέρος που επιθυμεί να ακυρώσει την κατακύρωση πρέπει να υποβάλει την αίτηση εντός τριών μηνών από την ημερομηνία παραλαβής της κατακύρωσης ή υποβολής αίτησης για διόρθωση ή ερμηνεία, όπως ορίζεται στο άρθρο 1458 FCCM.
11. Κανόνες Δημόσιας Πολιτικής
Αρθρο 1462(ΙΙ) και άρθρο 1457(ΙΙ) Η FCCM προβλέπει ότι η δημόσια τάξη αποτελεί λόγο για να παραμεριστεί ένα βραβείο που εκδόθηκε στο Μεξικό, και να αρνηθεί την αναγνώριση βραβείου στο Μεξικό, αντίστοιχα. Ιδιαίτερα, σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου στο Nordson Corporation v. Camer Industries,[4] που επαναδιατυπώθηκε περαιτέρω από το Συλλογικό Δικαστήριο του 15ου Κύκλωμα,[5] Τα μεξικανικά δικαστήρια θα απέχουν από τον έλεγχο της αξίας των διαιτητικών αποφάσεων. Αυτό έχει υποστηριχθεί από το Πρώτο Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου του Μεξικού, η οποία ανέστρεψε την απόφαση κατώτερου δικαστηρίου certiorari, που επιχείρησε να ακυρώσει εγχώριες αποφάσεις με βάση τις διαδικασίες που εφάρμοσαν οι διαιτητές. Αυτό το δικαστήριο ερμήνευσε ότι «μια διαιτητική απόφαση θεωρείται αντίθετη με τη δημόσια τάξη, και θα παραμεριστεί και θα αρνηθεί την εκτέλεση, όποτε το θέμα ξεπερνά τα όρια της εν λόγω διαταγής, που θα πει, υπερβαίνει τους δικαστικούς θεσμούς του Κράτους, οι αρχές, κανόνες, και θεσμούς που το αποτελούν και υπερβαίνει την κοινότητα λόγω του προσβλητικού χαρακτήρα του λάθους που διαπράχθηκε στην απόφαση. Ένα τέτοιο βραβείο θα μεταβάλλει το όριο που θέτει η δημόσια τάξη, και συγκεκριμένα, ο μηχανισμός μέσω του οποίου το κράτος εμποδίζει ορισμένες ιδιωτικές πράξεις να επηρεάσουν τα θεμελιώδη συμφέροντα της κοινωνίας".[6]
Συμπερασματικά, η διεθνής διαιτησία στο Μεξικό διέπεται από άρθρα 1415-1480 του Ομοσπονδιακού Εμπορικού Κώδικα, που έχει θεωρηθεί ως αυτοτελές καταστατικό και έχει βασιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στο Πρότυπο Νόμο. Αυτοί οι νόμοι, προς όφελος της διαιτησίας, έχουν ερμηνευτεί με τρόπο φιλικό προς τη διαιτησία από τα δικαστήρια και έχουν ενισχυθεί και υποστηριχθεί από την υιοθέτηση σχετικών διεθνών συμβάσεων. Η στρατηγική της γεωγραφική θέση, αυξανόμενες διακρατικές συναλλαγές του, καθώς και την προσπάθειά της για αυστηρούς μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, καλεί τις επιχειρήσεις, τόσο μεξικάνικο όσο και ξένο, να προσφύγει σε διαιτησία στο Μεξικό για την επίλυση διαφορών.
[1] μι. Muñoz, Under40 International Arbitration Review, στο Young Arbitration Review (Έκδ.24), 10. Η εναλλακτική επίλυση διαφορών ως εργαλείο για την αντιμετώπιση των εμποδίων πρόσβασης στη δικαιοσύνη και της θεσμικής δυσλειτουργίας στο Μεξικό, σελ. 58-62.
[2] Διάταγμα 22 Ιούλιος 1993, Περιέχει τροποποιήσεις και διάφορες πρόσθετες διατάξεις που έγιναν στον Εμπορικό Κώδικα και στον Ομοσπονδιακό Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
[3] Amparo σε κριτική 759/2003.
[4] Nordson Corporation v. Industrias Camer S.A. η κεντρική θέρμανση, Παραμορφώνω. 14, 1996.
[5] Mecalux Mexico S.A. του C.V.., Ενδέχεται 28, 2002.
[6] Amparo σε κριτική 755/2011, για. 81.