«Αξιώσεις παράτασης", μερικές φορές γνωστό ως «καθυστερήσεις αξιώσεις", είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των κατασκευαστικών διαφορών. Η έκφραση «αξίωση παράτασης" ή "αξίωση καθυστέρησης"Χρησιμοποιείται γενικά για να περιγράψει μια νομισματική αξίωση που προκύπτει από την καθυστέρηση έως την ολοκλήρωση του έργου. Αυτοί οι ισχυρισμοί πρέπει να διακρίνονται από ένα «αξίωση διακοπής", που χρησιμοποιείται γενικά για την περιγραφή χρηματικής αξίωσης σε περιπτώσεις όπου ένα μέρος των έργων έχει διακοπεί χωρίς να επηρεάζεται η ημερομηνία ολοκλήρωσης του έργου.
Οι καθυστερήσεις μπορούν να ταξινομηθούν σε τέσσερις γενικές κατηγορίες – «δικαιολογημένες καθυστερήσεις", «μη δικαιολογημένες καθυστερήσεις", «αντισταθμιζόμενες καθυστερήσεις" και "μη αντισταθμιζόμενες καθυστερήσεις".[1] «Συγγνώμες καθυστερήσεις"Είναι εκείνα για τα οποία ο ανάδοχος μπορεί να δικαιολογηθεί λόγω πράξης ή παράλειψης από τον εργοδότη, όπως, για παράδειγμα, την καθυστερημένη έκδοση σχεδίων.
«Μη δικαιολογημένες καθυστερήσειςΕίναι αυτά που προκύπτουν από τις ενέργειες του ίδιου του εργολάβου, παραλείψεις ή αδράνεια, όπως, για παράδειγμα, όταν ένας εργολάβος δεν παρέχει επαρκές εργατικό δυναμικό για την ολοκλήρωση ενός έργου εγκαίρως ή δεν παρέχει εξοπλισμό.
Οι δικαιολογημένες καθυστερήσεις μπορούν περαιτέρω να χωριστούν σε «αποζημίωση" και "μη αποζημίωσηΚαθυστερήσεις. Μόνο “συγχωρεμένος” και “αποζημίωση” Οι καθυστερήσεις παρέχουν στο καθυστερημένο μέρος τη χρηματική αποζημίωση για την περίοδο καθυστέρησης.[2]
Η βασική αρχή του κοινού δικαίου, που είναι παρόμοιο σε πολλά νομικά συστήματα αστικού δικαίου, είναι ότι οποιαδήποτε αξίωση για απώλειες και έξοδα είναι ανακτήσιμη είτε βάσει συμβατικών προβλέψεων για την ανάκτηση αυτών των στοιχείων είτε, ελλείψει τέτοιων όρων, ως γενική αξίωση αποζημίωσης για παραβίαση της σύμβασης, σχετικά με τη δοκιμή απόστασης όπως ορίζεται στο Hadley κατά Baxendale (1854).[3] ο “δοκιμή απόστασης” ορίστηκε από τον Alderson B στο Hadley κατά Baxendale (1854), ως εξής:[4]
«Οι ζημιές… πρέπει να είναι τέτοιες που μπορεί να θεωρούνται λογικά και λογικά είτε προκύπτουν Φυσικά, δηλ. σύμφωνα με τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, από τέτοια παραβίαση της ίδιας της σύμβασης, ή όπως εύλογα υποτίθεται ότι ήταν στο στοχασμό και των δύο μερών, στο τη στιγμή που έκαναν τη σύμβαση, ως το πιθανό αποτέλεσμα της παραβίασής του. "
Δεν υπάρχει τυπική μορφή ενιαίου μεγέθους για όλες τις αξιώσεις καθυστέρησης. Κάθε αξίωση εξαρτάται από τα μεμονωμένα γεγονότα μιας συγκεκριμένης περίπτωσης ή έργου.
παρ 'όλα αυτά, το σημείο εκκίνησης για την αξιολόγηση μιας αξίωσης παράτασης σε οποιαδήποτε ανάλυση καθυστέρησης πρέπει να είναι «για το χρονικό διάστημα που ο αντισυμβαλλόμενος δικαιούται πληρωμής?".[5] Αυτό συμβαίνει επειδή το ποσό του δικαιώματος για παράταση του κόστους εξαρτάται από το πραγματικό κόστος που προκύπτει.
Μόλις καθοριστεί η χρονική περίοδος, Το δεύτερο βήμα είναι να προσδιορίσετε ποια έξοδα δικαιούται να ανακτήσει το καθυστερημένο μέρος. Οι περισσότερες αξιώσεις για καθυστέρηση και διακοπή εμπίπτουν σε μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες αιτήσεις αξίωσης:
- Πρόσθετες δαπάνες
- Χρεώσεις τόκων και χρηματοδότησης
- Απώλεια παραγωγικότητας
- Αύξηση του πληθωρισμού των υλικών και της εργασίας
- Γενικά έξοδα ιστότοπου
- "Έδρα" γενικά
- Απώλεια Κέρδους
Αυτή η λίστα δεν είναι πλήρης και εξαρτάται από την εν λόγω δικαιοδοσία.
Τα γενικά έξοδα αποτελούν σημαντικό στοιχείο των αξιώσεων καθυστέρησης, και μερικές φορές αμφιλεγόμενη. Για γενικά έξοδα, Είναι απαραίτητο να αποδειχθεί ότι τα γενικά έξοδα που ζητούνται είναι πρόσθετα ή / και ότι θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί αλλού εάν δεν είχαν αντιμετωπιστεί τα προβλήματα με το έργο.[7] Τα γενικά έξοδα μπορούν γενικά να χωριστούν στις ακόλουθες κατηγορίες:
- Γενικά έξοδα και εγκατάσταση ιστότοπου, που μπορεί να εντοπιστεί μέσω καθημερινών αναφορών και ημερολογίων;
- Έξοδα κεντρικών γραφείων, που είναι παρεπόμενα κόστη λειτουργίας της επιχείρησης του αναδόχου στο σύνολό τους και περιλαμβάνουν έμμεσες δαπάνες, ή κόστος που δεν μπορεί να διατεθεί άμεσα στην παραγωγή. Μπορούν επίσης να περιλαμβάνουν αντικείμενα όπως ενοίκιο, τιμές, μισθοί διευθυντών, εισφορές συνταξιοδοτικών ταμείων και αμοιβές ελεγκτών;[8]
Τελικά, μια αξίωση από έναν ανάδοχο για απώλεια ή δαπάνη μπορεί να περιλαμβάνει κόστος χρηματοδότησης, στην οποία περίπτωση, Είναι σημαντικό να δείξουμε ότι υπήρχε αρκετή διαθέσιμη εργασία η οποία έπρεπε να απορριφθεί λόγω των καθυστερήσεων στο συγκεκριμένο έργο. Ομοίως, πρέπει να αποδειχθεί ότι όλα τα συστατικά της αξίωσης ικανοποιούν ένα από τα δύο σκέλη της δοκιμής απόστασης όπως ορίζεται στο Hadley κατά. Μπαξεντάλε.[9]
[1] Ι. Κέιν & ΕΝΑ. φά. Caletka, Ανάλυση καθυστέρησης στις κατασκευαστικές συμβάσεις (2008 Blackwell Publishing Ltd), Π. 6.
[2] Ρ. Γκίμπσον, Καθυστερήσεις κατασκευής, Επεκτάσεις αξιώσεων χρόνου και παράτασης (2008, Διαδρομή), Π. 218.
[3] Hadley κατά Baxendale (1854) 9 Πρώην 341, 23 Λ.Χ. 179; 23 LT(Λειτουργικό σύστημα) 69, 2 WR 302.
[4] Hadley κατά Baxendale (1854) 9 Εξχ 341, 354.
[5] Ρ. Γκίμπσον, Καθυστερήσεις κατασκευής, Επεκτάσεις αξιώσεων χρόνου και παράτασης (2008), Π. 218.
[6] Βάτ, Tieder, Killian και Hoffar, "Ζημίες ιδιοκτήτη" στις Ενημερώσεις Κατασκευών, 83-3.
[7] Ρ. Γκίμπσον, Καθυστερήσεις κατασκευής, Επεκτάσεις αξιώσεων χρόνου και παράτασης (2008), Π. 218.
[8] Ρ. Γκίμπσον, Καθυστερήσεις κατασκευής, Επεκτάσεις αξιώσεων χρόνου και παράτασης (2008), Π. 246.
[9] Κοκ Φονγκ Τσόου, Νόμος και πρακτική των κατασκευαστικών συμβάσεων (5έκδ., τομ. 1, Σιγκαπούρη: Γλυκός& Μάξγουελ, 2018) ("Φαγητό"), Π. 706.