Βρέθηκαν επιτυχημένες κρατικές ανταγωγές στη διαιτησία του επενδυτή-κράτους 7 Φεβρουάριος 2017. Οι ανταγωγές ασκήθηκαν από τον Ισημερινό ως απάντηση σε ισχυρισμούς της Burlington Resources Inc., ξένος επενδυτής με έδρα τις ΗΠΑ.
Στις ανταγωγές του, Ο Ισημερινός ισχυρίστηκε παραβίαση της εθνικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας από τον Burlington Resources και παραβίαση συμβατικών υποχρεώσεων και ζήτησε δολάρια ΗΠΑ 2.8 δισεκατομμύρια σε αποζημίωση.
Το διαιτητικό δικαστήριο αποφάσισε υπέρ του Ισημερινού, παραγγελία του ξένου επενδυτή να πληρώσει USD 41.7 εκατομμύρια στο κράτος, πολύ λιγότερο από ό, τι ζητήθηκε, αλλά αρκετά για να σταματήσουμε τους ξένους επενδυτές λαμβάνοντας υπόψη τη διαιτησία του επενδυτή-κράτους.
Το δικαστήριο έκρινε αρχικά ότι το 2008 Σύνταγμα του Εκουαδόρ, για τη θέσπιση αυστηρού καθεστώτος ευθύνης για περιβαλλοντικές βλάβες, δεν εφαρμόστηκε αναδρομικά. Πριν από 2008, ο νόμος βασίστηκε σε σφάλματα και, επομένως, πιο ευέλικτος, καθώς ένα κόμμα μπορούσε να δείξει ότι δεν φταίει, αλλά προσπαθούσε να αποφύγει τη ζημιά. Σε 2002, είχε κριθεί ότι το Μπέρλινγκτον δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί υπεύθυνο εάν υπήρχε περίπτωση ανωτέρας βίας ή ζημίας που προκλήθηκε από τρίτο μέρος. Το δικαστήριο αποφάσισε επίσης ότι οι αντιδράσεις δεν είχαν παραγραφεί, όπως ισχυρίστηκε ο Μπέρλινγκτον, και ότι ο Μπέρλινγκτον είχε το βάρος να αποδείξει την απουσία της ζημίας που ισχυρίστηκε ο Ισημερινός.
Στη συνέχεια, το δικαστήριο προχώρησε σε εκτεταμένη ανάλυση της νομικής έννοιας της έννοιας της περιβαλλοντικής βλάβης βάσει του εσωτερικού νόμου του Εκουαδόρ. Ακριβέστερα, Το ζήτημα που εξετάστηκε ήταν αν η βλάβη έπρεπε να αξιολογηθεί σε σχέση με τους εσωτερικούς κανονισμούς ή τις φυσικές εκτιμήσεις (τις «φυσικές τους αξίες»), νόημα χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Το δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της τελευταίας άποψης υπέρ των επιχειρημάτων του Εκουαδόρ. 
Αυτό το εύρημα είχε σημαντικό αντίκτυπο καθώς ο Ισημερινός διεκδίκησε δολάρια ΗΠΑ 2.5 δισεκατομμύρια κόστη για την αποκατάσταση των πετρελαιοπηγών στις βασικές τους τιμές. Στην απόφασή του, Το δικαστήριο διαπίστωσε επίσης ότι ο ενάγων ήταν υπεύθυνος για τη μόλυνση του εδάφους σε ορισμένες αναφορές λόγω της κακής κατασκευής λάκκων λάσπης, εκτός από τη μεγάλη παρουσία χημικών ουσιών που βρίσκονται στα υπόγεια ύδατα.
Αφού διαπίστωσε παραβίαση των υποχρεώσεων του Μπέρλινγκτον, το δικαστήριο διέταξε USD 41.7 εκατομμύρια που καταβάλλονται ως αποζημίωση στον Ισημερινό, με απλό ενδιαφέρον. Αυτό το ποσό συμπεριλάμβανε USD 39.2 εκατομμύρια για αποκατάσταση σε κάθε ιστότοπο - θεωρείται ως ελάχιστη αποζημίωση για περιβαλλοντικές ζημίες, και USD 2.5 εκατομμυρίων για την παραβίαση των υποχρεώσεων διατροφής και επιστροφής υποδομής από τον Ενάγοντα.
Παράλληλα με αυτήν την υπόθεση, Εκκρεμούν δύο άλλες διαιτησίες πετρελαίου υψηλού επιπέδου εναντίον του Ισημερινού που αφορούν επίσης περιβαλλοντικές ζημίες στο τροπικό δάσος του Εκουαδόρ του Αμαζονίου, συγκεκριμένα Perenco v. Εκουαδόρ και το Chevron / TexPet v. Υποθέσεις του Ισημερινού.
- Aurelie Ascoli, Aceris Law SARL