W tym przypadku ICSID Powód, firma turecka, rozpoczął arbitraż w związku ze sporem z Arab Potash Company („APC”), spółka będąca własnością rządu Jordanii, powstałe w wyniku zawalenia grobli, którą zbudował powód.
Na 30 wrzesień 2003, trybunał FIDIC wydał orzeczenie całkowicie na korzyść powoda.
Zgodnie z tym orzeczeniem, APC wniosła o stwierdzenie nieważności do jordańskiego sądu apelacyjnego, który przyznał unieważnienie wyroku.
Powód odwołał się od tej decyzji. jednak, Jordański Sąd Kasacyjny utrzymał w mocy orzeczenie Sądu Apelacyjnego w sprawie 16 styczeń 2008.
Powód wniósł następnie roszczenie ICSID w związku z unieważnieniem przez sądy lokalne wyroku arbitrażowego, w sprawie naruszenia Traktatu między Jordańskim Królestwem Haszymidzkim a Republiką Turcji w sprawie wzajemnej promocji i ochrony inwestycji („KAWAŁEK”) które weszły w życie w 2006. Domagał się nielegalnego wywłaszczenia prawa Wnioskodawcy do wykonania umowy i uprzedniego orzeczenia arbitrażowego, oraz naruszenie uczciwego i równego traktowania poprzez odmowę sprawiedliwości przez sądy jordańskie.
Pozwany argumentował, między innymi, brakowało ICSID Arbitral Tribunal czas jurysdykcja.
ICSID Arbitral Tribunal ostatecznie orzekł, że jest właściwy czas wyłącznie w związku z roszczeniem dotyczącym decyzji sądu jordańskiego o wygaśnięciu umowy o arbitraż.
Znalazło to, zgodnie z prawem Jordanii, Powód miał prawo do arbitrażu, który Trybunał przeanalizował jako odrębną inwestycję w ramach BIT. A zatem, ponieważ orzeczenie Jordańskiego Sądu Kasacyjnego wydano po wejściu w życie BIT, roszczenie to było dopuszczalne.
Z drugiej strony, Trybunał uzasadnił, że wszelkie roszczenia dotyczące unieważnienia wyroku i odmowy przyznania sprawiedliwości były niedopuszczalne, ponieważ brakowało czas jurysdykcja. Jak Trybunał zbadał, BIT nie działał wstecz i nie regulował sporów powstałych przedtem 2006, kiedy BIT wszedł w życie.