Pojęcie obowiązku łagodzenia szkód

Wraz z zaniedbanie przyczynowe, obowiązek ograniczenia szkód uważa się za „zmniejszanie odszkodowania”[1] czynnik. jednak, sprzeczne z zaniedbaniem przyczynowym, obowiązek ograniczenia szkód powstaje dopiero po naruszeniu zobowiązania międzynarodowego. Nakłada na poszkodowanego obowiązek „podjąć kroki w celu zminimalizowania straty, z jednej strony, i [wstrzymać się] z robienia czegokolwiek, by zwiększyć swoją stratę z drugiej strony”.[2] Oceny takich kroków dokonuje się indywidualnie dla każdego przypadku, zgodnie z kryterium racjonalności.[3]

Ogólnie, obowiązek łagodzenia szkód uznaje się za ogólną zasadę prawa.[4] Oznacza to, że można go stosować, nawet jeśli nie jest to wyraźnie określone. W posiadaniu Trybunał ds. Cementu na Bliskim Wschodzie, „obowiązek ten można uznać za część ogólnych zasad prawa, które, z kolei, są częścią zasad prawa międzynarodowego, które mają zastosowanie w tym sporze zgodnie z art. 42 konwencji ICSID.”[5]

jednak, należy również zauważyć, że obowiązek ten nie obejmuje żadnych zobowiązań prawnych, które mogłyby prowadzić do odpowiedzialności prawnej. Raczej porażka poszkodowanej strony może „wykluczają odzyskanie w tym zakresie.”[6] Zasada ta została ustanowiona w MTS Projekt Gabčíkovo-Nagymaros walizka:

Słowacja utrzymywała również, że działając w ramach wariantu C, działała w celu ograniczenia szkód. Stwierdził, że „ogólną zasadą prawa międzynarodowego jest to, że strona poszkodowana w wyniku niewykonania zobowiązania przez inną stronę umowy musi dążyć do złagodzenia poniesionej przez siebie szkody”. Z takiej zasady wynikałoby, że państwo poszkodowane, które nie podjęło niezbędnych środków w celu ograniczenia poniesionej szkody, nie byłoby uprawnione do żądania odszkodowania za tę szkodę, której można było uniknąć. Chociaż zasada ta może zatem stanowić podstawę do obliczenia odszkodowania, nie mogło, z drugiej strony, uzasadnić skądinąd bezprawne act.[7]

Chociaż powód musi wykazać, że poniesiona strata została spowodowana przez pozwanego, ciężar dowodu, że powód nie zmniejszył szkód, spoczywa zawsze na pozwanym.[8]

Poniżej omawiamy stosowanie obowiązku łagodzenia szkód przez trybunały arbitrażowe.

Stosowanie obowiązku ograniczania szkód przez trybunały arbitrażowe

· Przypadki roszczeń z tytułu umowy

Nawet w arbitrażu inwestycyjnym, obowiązek łagodzenia szkód był ogólnie stosowany w sprawach dotyczących roszczeń umownych, takie jak sprawy prowadzone przez Iran-US Claims Tribunal.

Na przykład, w Endo Laboratories walizka, spór dotyczył zapłaty zaległych faktur za wysyłkę towarów, a także zapłata za pozostałą część wyprodukowanych towarów. Jedna z obrony pozwanego polegała na stwierdzeniu, że powód „oddał towary, które miały zostać wysłane w trzeciej przesyłce, utracił w ten sposób swoje prawo do pozwania o zapłatę za towar.”[9] Z kolei, powód wyjaśnił, że „ograniczono się do przekazywania darowizn, a nie do sprzedaży towarów, ponieważ zostały one wyprodukowane i oznakowane specjalnie do użytku w Iranie, a zatem nie można ich odsprzedać.”[10] Trybunał uznał to wyjaśnienie za uzasadnione, uznając, że „dalsze przechowywanie towarów spowodowałoby, że powód poniósłby dodatkowe koszty magazynowania, a taka sama przesyłka spowodowałaby, że poniosłaby koszty bez perspektyw zwrotu kosztów. Podsumowując, Trybunał stwierdza, że ​​powód, w tych okolicznościach, działał rozsądnie i w konsekwencji nie narusza obowiązku ograniczenia szkód.”[11]

· Sprawy dotyczące roszczeń wynikających z traktatu

Obowiązek łagodzenia szkód nie został prawie wspomniany w sprawach dotyczących roszczeń traktatowych.

Jedna z emblematycznych nagród w tym zakresie została przyznana w Cement na Bliskim Wschodzie Walizka. W tym przypadku, pozwany twierdził, że powód naruszył obowiązek złagodzenia szkód, ponieważ zaprzestał dostaw cementu po zniesieniu zakazu. Trybunał odrzucił tę obronę. Uznał, że inwestor „który został poddany cofnięciu licencji zasadniczej na działalność inwestycyjną, trzy lata wcześniej, ma dobry powód, aby o tym decydować, po tym doświadczeniu, nie może kontynuować działalności inwestycyjnej, po tym, jak aktywność jest ponownie dozwolona.”[12]

Taki sam rodzaj obrony przedstawił pozwany w Sprawa Achmea. Trybunał odrzucił również argument stwierdzający, że „[T]zawieszenie (lub „hibernacja”) działań na Słowacji stanowiło rozsądną odpowiedź na tę sytuację, i taki, który nie przerywa łańcucha związku przyczynowego i odpowiedzialności w tym przypadku. Zawieszenie było rozsądnym środkiem obronnym, mające na celu zminimalizowanie ryzyka dalszych strat. Trybunał przyjmuje ten pogląd zarówno z punktu widzenia kwestii odpowiedzialności, jak i związku przyczynowego, oraz z punktu widzenia ustalenia należnego odszkodowania.”[13]

Zuzana Wysudiłowa, Prawo Aceris

[1] S.. Ripinsky, „Ocena szkód w sporach inwestycyjnych: Praktyka w poszukiwaniu ideału ”, 10 jot. Światowa inwestycja & Handel 5 (2009), P. 19.

[2] ZA. S.. Komarow, „Łagodzenie szkód”; w aktach ICC Institute of World Business Law: Ocena szkód w międzynarodowym arbitrażu, Publikacja ICC (2006).

[3] ja. Marboe, Obliczanie odszkodowania i odszkodowań w międzynarodowym prawie inwestycyjnym, Oxford University Press (2017), 2^znaleźć wyd., pp. 125-126, dla. 3.256: „Zasada łagodzenia szkód oznacza, że ​​strona poszkodowana musi podjąć uzasadnione kroki w celu zmniejszenia strat. To, jakie kroki są uzasadnione w danej sytuacji, zależy od faktów sprawy. Mogą obejmować sprzedaż produktów, zatrzymanie świadczenia usług, próba renegocjacji umów, a nawet rezygnując z nierentownych projektów.”

[4] CME przeciwko. Republika Czeska, Ostateczna nagroda z dnia 14 Marsz 2003, P. 112, dla. 482; AIG Capital Partners przeciwko. Republika Kazachstanu, Numer sprawy ICISD. ARB / 01/6, Nagroda z datą 7 październik 2003, pp. 68-68, dla. 10.6.4(1).

[5] Middle East Cement Shipping and Handling Co v. Egipt, Numer sprawy ICSID. ARB / 99/6, Nagroda z datą 12 kwiecień 2002, P. 40, dla. 167.

[6] Projekty artykułów na temat odpowiedzialności państw za działania niezgodne z prawem międzynarodowym, ILC, Artykuł 31, P. 93, dla. 11.

[7] Gabčíkovo-Projekt Nagymaros (Węgry przeciwko. Słowacja), Osąd, ICJ, Raporty 1997, P. 55, dla. 80.

[8] ZA. S.. Komarow, „Łagodzenie szkód”; w Dokumentacja ICC Institute of World Business Law: Ocena szkód w międzynarodowym arbitrażu, Publikacja ICC (2006): „Praktyka arbitrażowa jednoznacznie to pokazuje, z proceduralnego punktu widzenia, odesłanie do ograniczenia jest zwykle dokonywane przez pozwanego, na kim spoczywa ciężar udowodnienia, że ​​powód nie złagodził możliwych do uniknięcia szkód za pomocą uzasadnionych środków.” Zobacz też M.. sol. Most, „Łagodzenie szkód w umowie i znaczenie możliwej do uniknięcia straty”, Kwartalny przegląd prawny (1989), P. 398.

[9] Endo laboratories v. Islamska Republika Iranu, Nagroda nr. 325-366-3 przestarzały 3 listopad 1987, dla. 47.

[10] idem, dla. 49.

[11] idem, dla. 50.

[12] Middle East Cement Shipping and Handling Co v. Egipt, Numer sprawy ICSID. ARB / 99/6, Nagroda z datą 12 kwiecień 2002, P. 40, dla. 169.

[13] Achmea v. Republika Słowacji, PCA Nr sprawy. 2008-13, Nagroda z datą 7 grudzień 2012, P. 108, dla. 320.