ten 1975 Międzyamerykańska konwencja o międzynarodowym arbitrażu handlowym, znany również jako „konwencja panamska”, jest znaczącą umową wielostronną, o której nie wszyscy w środowisku arbitrażowym są świadomi.
Konwencja była otwarta do podpisu dla wszystkich 35 Członkowie Organizacji Państw Amerykańskich (oaza) i weszła w życie dnia 16 czerwiec 1976.
Ta wielostronna umowa reguluje prowadzenie międzynarodowego arbitrażu handlowego i wykonywanie orzeczeń arbitrażowych.
19 kraje podpisały i ratyfikowały dotychczas Konwencję, a pełna lista państw stron jest dostępna poniżej.
Warto zauważyć, że jednym z sygnatariuszy są Stany Zjednoczone, który podpisał Konwencję w 1978 i ratyfikował Konwencję z trzema zastrzeżeniami w 1986.
What is particularly interesting about the Inter-American Convention on International Commercial is the issue of enforcement and its relationship with 1958 Konwencja nowojorska o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych (Konwencja nowojorska).
Obie konwencje regulują te same kwestie i obie zostały podpisane i ratyfikowane przez szereg stanów w obu Amerykach. Pomimo zapewnienia identycznych lub podobnych rozwiązań dla niektórych problemów, takie jak powody odmowy uznania i wykonania, postawiono uzasadnione pytanie dotyczące tego, która z dwóch umów międzynarodowych ma pierwszeństwo oraz w jaki sposób można rozwiązać potencjalne konflikty.
Jednym ze sposobów rozwiązania potencjalnego konfliktu może być dobrze znana zasada Prawo odstąpić czytać priori, co oznacza, że późniejsze prawo uchyla poprzednie, albo zasada lex specialis, co oznacza, że prawo regulujące konkretny przedmiot ma pierwszeństwo przed prawem regulującym przedmiot ogólny.
jednak, te teoretyczne rozwiązania były niewystarczające do rozwiązania konfliktu, dlatego niektóre kraje postanowiły sprecyzować w swoim krajowym prawie arbitrażowym, który system egzekwowania jest korzystniejszy. Jednym z przykładów jest panamskie prawo arbitrażowe nr 131 z 2013.
Konwencja panamska wywołała pewne zamieszanie w Stanach Zjednoczonych. Zarówno sądy federalne USA, jak i Kongres ustalili, że konwencja panamska ma pierwszeństwo przed konwencją nowojorską, jednak, sądy często unikają konwencji i wolą konwencję nowojorską lub federalną ustawę arbitrażową (FAA) rozwiązać problemy z egzekwowaniem prawa.
Tendencja wydaje się sugerować, że sądy Stanów Zjednoczonych będą nadal traktować Międzyamerykańską konwencję o międzynarodowym arbitrażu handlowym jedynie jako przedłużenie konwencji nowojorskiej, pomimo niewielkich różnic.
Pełny tekst Międzyamerykańskiej konwencji o międzynarodowym arbitrażu handlowym znajduje się poniżej.
- Nina A.. Jankovic, Aceris Law SARL