Η διαιτησία στη Μαλαισία διέπεται από το Νόμος για τη διαιτησία της Μαλαισίας 2005 («Διαιτητικός νόμος")(υποκρίνομαι 646). Ο Νόμος Διαιτησίας είναι ένας σύγχρονος νόμος διαιτησίας που βασίζεται στον Πρότυπο UNCITRAL περί Διεθνούς Εμπορικής Διαιτησίας, που τέθηκε σε ισχύ στις 15 Μάρτιος 2006, κατάργηση του νόμου περί διαιτησίας 1952 (υποκρίνομαι 93) και η Σύμβαση για την αναγνώριση και την επιβολή του νόμου περί διαιτητικών αποφάσεων στο εξωτερικό 1985 (υποκρίνομαι 320). Ο νόμος περί διαιτησίας τροποποιήθηκε αρκετές φορές από τότε 2005, την πρώτη φορά μέσα 2011 και δύο φορές μέσα 2018. Αυτό συμβαδίζει με τις πρόσφατες προσπάθειες της κυβέρνησης της Μαλαισίας να καθιερώσει τη Μαλαισία ως παγκόσμιο κόμβο διαιτησίας, μεσολάβηση, εκδίκαση και άλλες διαδικασίες ΕΕΔ.
Ο σκοπός του πρώτου γύρου τροποποιήσεων του νόμου περί διαιτησίας στις αρχές 2018 επρόκειτο να μετονομάσει το Περιφερειακό Κέντρο Διαιτησίας της Κουάλα Λουμπούρ (“KLRCA“) στο Ασιατικό Διεθνές Κέντρο Διαιτησίας (“AIAC“), που βοήθησε περαιτέρω τη δημιουργία της Μαλαισίας ως παγκόσμιου κόμβου διεθνούς διαιτησίας. Ο δεύτερος γύρος τροπολογιών, αργότερα μέσα 2018, έθεσε νόμο για διαιτησία στη Μαλαισία σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες τροποποιήσεις του UNCITRAL Model Law.
Η συμφωνία διαιτησίας: Διαιτησία στη Μαλαισία
Μια Διαιτητική Συμφωνία ορίζεται στην Ενότητα 9 του νόμου περί διαιτησίας ως «συμφωνία των μερών να υποβάλουν σε διαιτησία όλες ή ορισμένες διαφορές που έχουν προκύψει ή που ενδέχεται να προκύψουν μεταξύ τους σχετικά με καθορισμένη νομική σχέση, είτε συμβατικό είτε όχι". Ενότητα 9 καθορίζει περαιτέρω απαιτήσεις σχετικά με τη μορφή της συμφωνίας διαιτησίας:
- η συμφωνία διαιτησίας μπορεί να έχει τη μορφή ρήτρας διαιτησίας ή με τη μορφή χωριστής συμφωνίας;
- η συμφωνία διαιτησίας είναι γραπτώς εάν περιέχεται στο (ένα) ένα έγγραφο υπογεγραμμένο από τα μέρη; ή μέσα (σι) ανταλλαγή επιστολών, τέλεξ, τηλεομοιοτυπία ή άλλα μέσα επικοινωνίας που παρέχουν αρχείο της συμφωνίας; ή (ντο) μια ανταλλαγή δήλωσης αξίωσης και υπεράσπισης στην οποία ισχυρίζεται ότι το ένα συμβαλλόμενο μέρος θεωρεί την ύπαρξη συμφωνίας και δεν το αρνείται το άλλο.
Ενότητα 4 του νόμου περί διαιτησίας αναφέρει επίσης ότι όλες οι διαφορές που δεν είναι αντίθετες με τη δημόσια τάξη της Μαλαισίας θεωρούνται διαιτητικές. Δεν υπάρχουν περαιτέρω προϋποθέσεις ως προς τη διαιτησία των διαφορών βάσει του μαλαισιανού δικαίου.
Διεθνές vs. Εγχώρια διαιτησία: Διαιτησία στη Μαλαισία
Ο νόμος περί διαιτησίας διέπει τόσο την εγχώρια όσο και τη διεθνή διαιτησία. Στο τμήμα 2 του νόμου, «ΔιεθνέςΗ διαιτησία ορίζεται ως διαιτησία όπου:
(ένα) ένα από τα μέρη της συμφωνίας διαιτησίας, κατά τη σύναψη αυτής της συμφωνίας, έχει την έδρα της σε οποιοδήποτε άλλο κράτος εκτός από τη Μαλαισία;
(σι) ένα από τα ακόλουθα βρίσκεται σε οποιοδήποτε άλλο κράτος εκτός από τη Μαλαισία στο οποίο τα μέρη έχουν την έδρα τους:
(Εγώ) την έδρα της διαιτησίας, εάν προσδιορίζεται το, ή σύμφωνα με το, τη συμφωνία διαιτησίας;
(ii) οποιοδήποτε μέρος όπου πρόκειται να εκτελεστεί σημαντικό μέρος των υποχρεώσεων οποιασδήποτε εμπορικής ή άλλης σχέσης ή ο τόπος με τον οποίο το αντικείμενο της διαφοράς συνδέεται στενότερα; ή
(ντο) τα μέρη συμφώνησαν ρητά ότι το αντικείμενο της συμφωνίας διαιτησίας αφορά περισσότερα του ενός κράτη.
«Οικιακός"Διαιτησία σημαίνει κάθε διαιτησία που δεν είναι διεθνής. Μέρος III (Ενότητες 40 προς την 46) του νόμου περί διαιτησίας διέπουν την εσωτερική διαιτησία, εκτός εάν τα μέρη συμφωνήσουν διαφορετικά γραπτώς.
Αμφισβήτηση του Διαιτητικού Δικαστηρίου: Διαιτησία στη Μαλαισία
Ο νόμος περί διαιτησίας δεν επιβάλλει περιορισμούς στο διορισμό διαιτητών, υπό την προϋπόθεση ότι οποιοδήποτε άτομο με νομική ικανότητα μπορεί να ενεργεί ως διαιτητής, Συμπεριλαμβανομένου του ενεργού ή υπηρεσιακού δικαστή (σε αντίθεση με ορισμένες δικαιοδοσίες). Δεν υπάρχουν άλλα υποχρεωτικά προσόντα για ένα άτομο να υπηρετήσει ως διαιτητής.
Τα μέρη είναι επίσης ελεύθερα να καθορίσουν τον αριθμό των διαιτητών. Στην περίπτωση των μερών’ αποτυχία συμφωνίας σχετικά με τον αριθμό των διαιτητών, η προεπιλογή για τη διεθνή διαιτησία είναι τρεις διαιτητές, λαμβάνοντας υπόψη ότι σε περίπτωση εσωτερικής διαιτησίας, η προεπιλογή είναι ένας διαιτητής. Τα μέρη είναι επίσης ελεύθερα να συμφωνήσουν σχετικά με τη διαδικασία διορισμού διαιτητή; εάν δεν το κάνουν, ο προεπιλεγμένος κανόνας είναι ότι κάθε μέρος διορίζει έναν διαιτητή και οι δύο διορισμένοι διαιτητές διορίζουν τον προεδρεύοντα διαιτητή, όπως ορίζεται στην Ενότητα 13 του νόμου περί διαιτησίας.
Ενότητα 14(3) του νόμου περί διαιτησίας απαριθμεί τους λόγους αμφισβήτησης ενός διαιτητή, υπό την προϋπόθεση ότι ένας διαιτητής μπορεί να προσβληθεί μόνο σε περιπτώσεις όπου (ένα) οι περιστάσεις δημιουργούν δικαιολογημένες αμφιβολίες ως προς την αμεροληψία ή την ανεξαρτησία του διαιτητή; ή (σι) ότι ο διαιτητής δεν διαθέτει τα προσόντα που έχουν συμφωνήσει τα μέρη. Ωστόσο, εάν ένα συμβαλλόμενο μέρος γνώριζε τους λόγους για μια τέτοια πρόκληση πριν από το διορισμό του διαιτητή, μια τέτοια πρόκληση δεν θα επιτρέπεται.
Η διαδικασία για την αμφισβήτηση ενός διαιτητή καθορίζεται με περισσότερες λεπτομέρειες στην Ενότητα 15 του νόμου περί διαιτησίας, που δηλώνει ότι μπορεί να γίνουν προκλήσεις εντός 15 ημέρες από τη στιγμή που τα συμβαλλόμενα μέρη γνωρίζουν τη σύσταση του δικαστηρίου ή τους λόγους που αναφέρονται στην Ενότητα 14(3). Εάν η πρόκληση ενώπιον του δικαστηρίου δεν είναι επιτυχής, ο ενδιαφερόμενος μπορεί να υποβάλει αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο εντός 30 ημέρες από την παραλαβή της απόφασης απόρριψης της πρόκλησης (Ενότητα 15(3)).
ο ικανότητα-ικανότητα δόγμα, που σημαίνει ότι τα διαιτητικά δικαστήρια έχουν την εξουσία να αποφασίζουν για τη δική τους δικαιοδοσία, ισχύει εξίσου στη Μαλαισία. Ενότητα 18(1) του νόμου περί διαιτησίας προβλέπει ότι ένα διαιτητικό δικαστήριο μπορεί να αποφανθεί για τη δική του δικαιοδοσία, συμπεριλαμβανομένων τυχόν αντιρρήσεων για την ύπαρξη ή την ισχύ μιας συμφωνίας διαιτησίας. Αυτό το δόγμα έχει εφαρμοστεί σε πολλές υποθέσεις από τα δικαστήρια της Μαλαισίας. Τα πρόσφατα παραδείγματα περιλαμβάνουν TNB Fuel Services Sdn Bhd κατά China National Coal Group Corp [2013] 1 LNS 288 και Chut Nyak Isham bin Nyak Ariff κατά Malaysian Technology Development Corp Sdn Bhd & Ορ (([2009] 9 CLJ 32).
Προσωρινά μέτρα: Διαιτησία στη Μαλαισία
Τα Διαιτητικά Δικαστήρια της Μαλαισίας έχουν επίσης την εξουσία να διατάσσουν προσωρινά μέτρα. Ενότητα 19(1) του νόμου περί διαιτησίας προβλέπει ότι ένα μέρος μπορεί να υποβάλει αίτηση για μία από τις ακόλουθες εντολές:
(ένα) ασφάλεια για το κόστος;
(σι) ανακάλυψη εγγράφων και ανακρίσεων;
(ντο) παροχή αποδεικτικών στοιχείων με ένορκη δήλωση;
(ρε) η συντήρηση, προσωρινή κράτηση ή πώληση οποιουδήποτε ακινήτου που αποτελεί το αντικείμενο της διαφοράς.
Τροποποιήσεις του νόμου περί διαιτησίας το 2004 2018 ελαφρώς αναθεωρημένη Ενότητα 19(1), ευθυγραμμίζοντας το με τις πιο πρόσφατες αλλαγές στο UNCITRAL Model law, τώρα επιτρέπει επίσης ex parte αιτήσεις για προσωρινή ανακούφιση, χωρίς ειδοποίηση προς το άλλο μέρος.
Ο νόμος περί διαιτησίας παρέχει στα μαλαισιανά δικαστήρια την εξουσία να χορηγούν προσωρινά μέτρα, επισης, όπως παρέχεται στην Ενότητα 11 του νόμου περί διαιτησίας, που δηλώνει ότι ένα κόμμα μπορεί, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας, υποβάλλετε αίτηση σε ένα High Court για τυχόν προσωρινά μέτρα που αναφέρονται στην Ενότητα 11(1)(ένα)-(η). Όπως αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο Cobrain Holding Sdn Bhd κατά GDP Special Projects [2010] 1 LNS 1834, Αυτές οι εξουσίες δεν μπορούν να αποκλειστούν με συμφωνία των μερών.
Αναγνώριση και εκτέλεση διαιτητικών βραβείων στη Μαλαισία
Η Μαλαισία υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στο Σύμβαση για την αναγνώριση και την εκτέλεση ξένων διαιτητικών βραβείων (ο "Σύμβαση της Νέας Υόρκης") Από 1968 αλλά έχει κάνει δήλωση σύμφωνα με το άρθρο Ι ότι η Σύμβαση εφαρμόζεται, με βάση την αμοιβαιότητα, μόνο σε βραβεία που γίνονται σε συμβαλλόμενα κράτη και σε διαφορές που θεωρούνται εμπορικής φύσης σύμφωνα με τη νομοθεσία της Μαλαισίας.
Η εκτέλεση των διαιτητικών αποφάσεων κωδικοποιείται στο Κεφάλαιο 8 του νόμου περί διαιτησίας. Για να είναι εκτελεστό ένα βραβείο, πρέπει να είναι γραπτώς και να υπογράφεται από τον διαιτητή (στην περίπτωση ενός διαιτητή), και σε περίπτωση διαιτητικού δικαστηρίου, από την πλειοψηφία. Το βραβείο πρέπει να αναφέρει τους λόγους, πρέπει να έχει ημερομηνία και πρέπει να δηλώνει την έδρα της διαιτησίας. Ενότητα 38 του νόμου περί διαιτησίας απαριθμεί τη διαδικασία αναγνώρισης και εκτέλεσης των βραβείων, ενώ το τμήμα 39 ασχολείται με λόγους για τους οποίους μπορεί να απορριφθεί η αναγνώριση ή η εκτέλεση, τα οποία είναι ουσιαστικά τα ίδια με αυτά του άρθρου V της Σύμβασης της Νέας Υόρκης:
- ανικανότητα συμβαλλόμενου μέρους στη συμφωνία διαιτησίας;
- ακυρότητα της συμφωνίας διαιτησίας;
- αδυναμία ενημέρωσης σχετικά με το διορισμό διαιτητή ή τη διαιτητική διαδικασία, ή αλλιώς αδυναμία ενός μέρους να παρουσιάσει την υπόθεση αυτού του διαδίκου;
- το βραβείο ασχολείται με μια διαφορά που δεν εξετάζεται ή δεν εμπίπτει στους όρους της υποβολής σε διαιτησία;
- το βραβείο περιέχει αποφάσεις για θέματα πέρα από το πεδίο της υποβολής σε διαιτησία;
- η σύνθεση του διαιτητικού δικαστηρίου ή η διαιτητική διαδικασία δεν ήταν σύμφωνη με τη συμφωνία των μερών, εκτός εάν μια τέτοια συμφωνία έρχεται σε αντίθεση με μια διάταξη του Νόμου από την οποία τα μέρη δεν μπορούν να παρεκκλίνουν, ή, ελλείψει τέτοιας συμφωνίας, δεν ήταν σύμφωνο με τον νόμο;
- το βραβείο δεν έχει καταστεί ακόμη δεσμευτικό για τα μέρη ή έχει παραμεριστεί ή ανασταλεί από δικαστήριο της χώρας στην οποία, ή σύμφωνα με το δίκαιο του οποίου, αυτό το βραβείο έγινε.
Ενότητα 4(1) του νόμου περί διαιτησίας προβλέπει επίσης ότι η απόφαση μπορεί να παραμεριστεί, ή να απορριφθεί η αναγνώριση, όταν το βραβείο έρχεται σε σύγκρουση με τη δημόσια τάξη της Μαλαισίας ή το αντικείμενο δεν είναι διαιτητικό βάσει της νομοθεσίας της Μαλαισίας.
Ινστιτούτα Διαιτησίας στη Μαλαισία
ο Περιφερειακό Κέντρο Διαιτησίας της Κουάλα Λουμπούρ («KLRCA") δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στο 1978 από την Νομοθετική Συμβουλευτική Οργάνωση Ασίας-Αφρικής. Σε 2018, ο νόμος διαιτησίας τροποποιήθηκε για να διευκολύνει την αλλαγή του ονόματος από το KLRCA σε Ασιατικό Διεθνές Κέντρο Διαιτησίας («AIAC"), συνεπής με τις προσπάθειες της κυβέρνησης της Μαλαισίας να καταστήσει την Κουάλα Λουμπούρ έναν διεθνή κόμβο διαιτησίας. Ο "επαναπροσδιορισμός"Του KLRCA στο AIAC έχει ήδη οδηγήσει σε σημαντικό αριθμό νέων περιπτώσεων (βλέπω Στατιστική έκθεση CIPAA 2018). ο Κανόνες AIAC, ένα σύγχρονο σύνολο κανόνων διαιτησίας, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στους Κανόνες Διαιτησίας της UNCITRAL, αναθεωρήθηκαν το 2018. Οι πιο σημαντικές αλλαγές περιλαμβάνουν διατάξεις σχετικά με την ενοποίηση των διαδικασιών, τεχνική ανασκόπηση των βραβείων και δυνατότητα συμμετοχής τρίτων. Επιπλέον, το AIAC προβλέπει επίσης Κανόνες διαιτησίας AIAC Fast Track, με σημαντικά μικρότερα χρονικά όρια, το οποίο μπορεί να ισχύει εάν τα μέρη συμφωνήσουν σε αυτό.
Μαλαισία και επενδυτική διαιτησία
Η Μαλαισία έχει συνάψει 71 Διμερείς επενδυτικές συνθήκες (“BIT”), μεταξύ άλλων, με το Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, μια σειρά άλλων ευρωπαϊκών χωρών, και επίσης με τις περισσότερες γειτονικές χώρες όπως η Κίνα, Ινδονησία, Νότια Κορέα και Βιετνάμ, εκ των οποίων 54 παραμείνει σε ισχύ. Η πλήρης λίστα όλων των BIT είναι διαθέσιμη στο UNCTAD's Ιστότοπος κόμβου επενδυτικής πολιτικής. Η Μαλαισία είναι επίσης συμβαλλόμενο μέρος σε πολλές πολυμερείς συμφωνίες με διατάξεις επενδυτικής συνθήκης, Όπως Επενδυτική συμφωνία ASEAN, ο Διευρωπαϊκή εταιρική σχέση («TTP"), που δεν έχει ακόμη τεθεί σε ισχύ, ο Περιεκτική και προοδευτική συμφωνία για εταιρική σχέση μεταξύ του Ειρηνικού (“CPTPP“) και ορισμένες άλλες περιφερειακές συμφωνίες (η πλήρης λίστα είναι διαθέσιμη στα UNCTRAD Κέντρο επενδυτικής πολιτικής).
Η Μαλαισία είναι επίσης συμβαλλόμενο μέρος σε ορισμένες περιφερειακές και διμερείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, για παράδειγμα: τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Αυστραλίας-Μαλαισίας (2012), τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Ινδίας-Μαλαισίας (2011), τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Χιλής-Μαλαισίας (2010) και τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Μαλαισίας-Νέας Ζηλανδίας (2009).
Η Μαλαισία υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στο Σύμβαση για την επίλυση επενδυτικών διαφορών μεταξύ κρατών και υπηκόων άλλων κρατών (ο "Σύμβαση ICSID") Από 1966.
Υπήρξαν τουλάχιστον τρεις γνωστές διαιτησίες ICSID που ασκήθηκαν από ξένους επενδυτές κατά της Μαλαισίας. Μια υπόθεση διευθετήθηκε (Philippe gruslin v. Μαλαισία (Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 94/1), η δεύτερη υπόθεση διακόπηκε λόγω της έλλειψης πληρωμής της προκαταβολής στο κόστος (Philippe gruslin v. Μαλαισία (Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 99/3).
Η τρίτη γνωστή στο κοινό υπόθεση είναι Ιστορικές σωτηρίες Μαλαισίας, SDN, BHD v. Μαλαισία (Υπόθεση ICSID αριθ. ARB / 05/10), ωστόσο, οι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν το 2009.
Έχει επίσης αναφερθεί ότι, σε 2017, εστάλη ανακοίνωση διαφωνίας στη Μαλαισία που διέπεται από το ASEAN 1987 Συμφωνία, ωστόσο, τα μέρη κατάφεραν να επιλύσουν τη διαφορά.