ο 1975 Διαμερικανική σύμβαση για τη διεθνή εμπορική διαιτησία, επίσης γνωστή ως «Σύμβαση του Παναμά», είναι μια σημαντική πολυμερής συμφωνία για την οποία δεν γνωρίζουν όλοι οι διαιτητές.
Η Σύμβαση ήταν ανοιχτή για υπογραφή από όλους 35 Μέλη του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (όαση) και τέθηκε σε ισχύ στις 16 Ιούνιος 1976.
Αυτή η πολυμερής συμφωνία ρυθμίζει τη διεξαγωγή διεθνούς εμπορικής διαιτησίας και την εκτέλεση διαιτητικών αποφάσεων.
19 χώρες έχουν υπογράψει και επικυρώσει τη Σύμβαση μέχρι σήμερα, και μια πλήρης λίστα με τα συμβαλλόμενα κράτη είναι διαθέσιμη παρακάτω.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ένας από τους υπογράφοντες είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, που υπέγραψε τη Σύμβαση το 1978 και επικύρωσε τη Σύμβαση με τρεις επιφυλάξεις 1986.
What is particularly interesting about the Inter-American Convention on International Commercial is the issue of enforcement and its relationship with 1958 Σύμβαση της Νέας Υόρκης για την αναγνώριση και την εκτέλεση των ξένων διαιτητικών βραβείων (Η Σύμβαση της Νέας Υόρκης).
Και οι δύο Συμβάσεις διέπουν τα ίδια θέματα και και οι δύο έχουν υπογραφεί και επικυρωθεί από ορισμένα κράτη στην Αμερική. Παρά την παροχή πανομοιότυπων ή παρόμοιων λύσεων για ορισμένα θέματα, όπως οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να απορριφθεί η αναγνώριση και η εκτέλεση, έχει τεθεί ένα θεμιτό ερώτημα σχετικά με το ποια από τις δύο διεθνείς συμφωνίες υπερισχύει και πώς μπορούν να επιλυθούν πιθανές συγκρούσεις.
Ένας τρόπος για την επίλυση της πιθανής σύγκρουσης θα μπορούσε να είναι η γνωστή αρχή Η παρεκκλίνει νόμος διαβάσετε εκ των προτέρων, που σημαίνει ότι ο μεταγενέστερος νόμος καταργεί τον προηγούμενο, ή το αρχή lex specialis, που σημαίνει ότι ο νόμος που διέπει ένα συγκεκριμένο αντικείμενο υπερισχύει ενός νόμου που διέπει ένα γενικό αντικείμενο.
Ωστόσο, Αυτές οι θεωρητικές λύσεις ήταν ανεπαρκείς για την επίλυση της σύγκρουσης, Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ορισμένες χώρες αποφάσισαν να προσδιορίσουν στους εθνικούς τους νόμους διαιτησίας ποιο καθεστώς επιβολής είναι πιο ευνοϊκό. Ένα παράδειγμα είναι ο νόμος διαιτησίας του Παναμά αρ 131 του 2013.
Η Σύμβαση του Παναμά έχει δημιουργήσει κάποια σύγχυση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τόσο τα ομοσπονδιακά δικαστήρια των ΗΠΑ όσο και το Κογκρέσο έχουν αποφασίσει ότι η Σύμβαση του Παναμά υπερισχύει της Σύμβασης της Νέας Υόρκης, ωστόσο, τα δικαστήρια συχνά απομακρύνονται από τη Σύμβαση και προτιμούν τη Σύμβαση της Νέας Υόρκης ή την Ομοσπονδιακή Διαιτητική Πράξη (FAA) για επίλυση ζητημάτων επιβολής.
Η τάση φαίνεται να υποδηλώνει ότι τα δικαστήρια των Ηνωμένων Πολιτειών θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τη Διαμερικανική Σύμβαση για τη Διεθνή Εμπορική Διαιτησία απλώς ως επέκταση της Σύμβασης της Νέας Υόρκης, παρά τις μικρές διαφορές του.
Το πλήρες κείμενο της Διαμερικανικής Σύμβασης για τη Διεθνή Εμπορική Διαιτησία παρέχεται παρακάτω.
- Νίνα Α. Γιάνκοβιτς, Aceris Law SARL