Το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα είναι ένα διαδικαστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται από τα μέρη για να καθορίσουν χρονοδιαγράμματα και προθεσμίες για τη διαδικασία διαιτησίας. Το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα καθορίζεται με συμφωνία των μερών κατά τη διάσκεψη διαχείρισης υποθέσεων και υπόκειται στην έγκριση του διαιτητικού δικαστηρίου.
ο 2021 Κανόνες διαιτησίας ICC («Κανόνες ICC") ορίζει ρητά τη θέσπιση του διαδικαστικού χρονοδιαγράμματος σε έναν κανόνα διαιτησίας για την προώθηση της αποτελεσματικότητας. Αρθρο 24(2) των Κανόνων του ΔΠΔ έχει ως εξής:[1]
Σκοπός του χρονοδιαγράμματος των διαδικασιών
Το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα είναι ένα σημαντικό εργαλείο για τη διαχείριση της διαδικασίας διαιτησίας, καθώς βοηθά να διασφαλιστεί ότι τα μέρη έχουν επαρκή χρόνο για να προετοιμάσουν την υπόθεσή τους και να παρουσιάσουν τα επιχειρήματά τους, και ότι η διαιτησία ολοκληρώνεται έγκαιρα. Βοηθά επίσης να διασφαλιστεί ότι τα μέρη τυγχάνουν δίκαιης μεταχείρισης και ότι οι διαδικασίες διαιτησίας διεξάγονται σύμφωνα με τους κανόνες και τις διαδικασίες που ορίζονται στους κανόνες του ΔΠΔ.
Αρθρο 24(2) των Κανόνων του ΔΠΔ απαιτεί από τα μέρη και το διαιτητικό δικαστήριο να προγραμματίσουν εκ των προτέρων και να προβλέψουν τα βήματα της διαδικασίας διαιτησίας καθορίζοντας το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα δεν είναι οριστικό και ενδέχεται να αναθεωρηθεί καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, να προσαρμοστεί στις ανάγκες των μερών και της υπόθεσης. Σε περίπτωση αναθεώρησης, οποιαδήποτε τροποποίηση πρέπει να κοινοποιείται στα μέρη και στο Δικαστήριο.
Η κατάρτιση του διαδικαστικού χρονοδιαγράμματος είναι απαραίτητη για την αποφυγή χρονοβόρων διαδικασιών. Από την άποψη αυτή, το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα είναι ένα μέσο για τη διασφάλιση της ταχύτερης διαδικασίας πλαισιώνοντας τη διαδικασία με χρονικά όρια. Αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό καθώς υποστηρίζει τον στόχο του ICC να τηρήσει ένα χρονικό όριο για την απόδοση του τελικού βραβείου. Το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα έχει καταστεί έτσι ένα εργαλείο με το οποίο το Δικαστήριο μπορεί να παρακολουθεί την πρόοδο μιας υπόθεσης.
Θεωρητικά, η προθεσμία για την έκδοση διαιτητικής απόφασης ICC είναι έξι μήνες από την ημερομηνία της τελευταίας υπογραφής των Όρων Εντολής (Αρθρο 31(1) των κανόνων του ICC). Στην πράξη, ο πραγματικός χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση μιας διαιτησίας θα εξαρτηθεί από τις συγκεκριμένες περιστάσεις της υπόθεσης. Ωστόσο, το ΔΠΔ στοχεύει να ολοκληρώσει τις διαιτησίες όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά, και θα λάβει μέτρα για να διασφαλίσει ότι η διαιτησία διεξάγεται έγκαιρα και οικονομικά αποδοτικά, ενώ λαμβάνεται υπόψη το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα που έχει ορίσει το διαιτητικό δικαστήριο.
Έντυπο χρονοδιαγράμματος διαδικασίας
Αρθρο 24(2) δεν προβλέπει καθοδήγηση ή περιορισμούς στη μορφή του διαδικαστικού χρονοδιαγράμματος. Η μόνη προϋπόθεση είναι το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα να είναι γραπτό. Το έγγραφο θα πρέπει επίσης να είναι συνοπτικό και σαφές για την αποφυγή οποιασδήποτε αμφιβολίας και τη διασφάλιση της συμμόρφωσης. Αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένες επίσημες απαιτήσεις, το ΔΠΔ παρέχει α υπόδειγμα διαδικαστικού χρονοδιαγράμματος ICC που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από διαιτητές.
Το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα αποτελεί διαδικαστικό διάταγμα που υπογράφεται από τον μοναδικό διαιτητή ή, τυπικά, ο πρόεδρος τριμελούς διαιτητικού δικαστηρίου. Τα μέρη δεν υποχρεούνται να υπογράψουν το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα.
Συχνά, οι ενάγοντες θα πιέσουν για ένα σύντομο διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ερωτηθέντες θα ζητήσουν μια μακρά και χρονοβόρα διαδικασία. Μερικοί από τους πιθανούς λόγους για τους οποίους ένας ερωτώμενος μπορεί να επιδιώξει να έχει ένα αργό διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα περιλαμβάνουν:
- Να αποκτήσει πλεονέκτημα: Παρασύροντας τη διαδικασία της διαιτησίας, ένας εναγόμενος μπορεί να είναι σε θέση να κερδίσει πλεονέκτημα έναντι του ενάγοντος με την εξάντληση των πόρων του ή τη δημιουργία αβεβαιότητας σχετικά με την έκβαση της υπόθεσης.
- Για να καθυστερήσει μια τελική επίλυση: Ένας εναγόμενος μπορεί να προσπαθήσει να καθυστερήσει μια τελική επίλυση προκειμένου να αναβάλει ή να αποφύγει την καταβολή οποιασδήποτε αποζημίωσης ή άλλης ελάφρυνσης που μπορεί να επιδικαστεί από το διαιτητικό δικαστήριο. Για παράδειγμα, ένας κατηγορούμενος μπορεί να ζητήσει χρόνο για να προσπαθήσει να μεταβιβάσει την κυριότητα των περιουσιακών του στοιχείων σε τρίτο μέρος προκειμένου να επιδιώξει να προστατεύσει τα περιουσιακά του στοιχεία από πιθανούς πιστωτές, ή να υποβάλουν αίτηση πτώχευσης.
- Για να κερδίσετε χρόνο: Ένας ερωτώμενος μπορεί να προσπαθήσει να επιβραδύνει το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να προετοιμάσει την υπόθεσή του ή να συγκεντρώσει πρόσθετα στοιχεία.
- Για αύξηση του κόστους: Ένα αργό διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα μπορεί επίσης να αυξήσει το κόστος της διαιτησίας και για τα δύο μέρη, που μπορεί να είναι ένας παράγοντας για ορισμένους ερωτηθέντες, ιδίως όταν ο ενάγων δεν διαθέτει σημαντικούς οικονομικούς πόρους για τη δίωξη της διαιτησίας.
Περιεχόμενο του χρονοδιαγράμματος των διαδικασιών
Πάλι, Αρθρο 24(2) σιωπά για τις απαιτήσεις που αφορούν το περιεχόμενο του διαδικαστικού χρονοδιαγράμματος. Οι Κανόνες του ΔΠΔ δίνουν διακριτική ευχέρεια στο διαιτητικό δικαστήριο να αποφασίσει, σε συνδυασμό με τα μέρη, τι πρέπει να συμπεριληφθεί και τι είναι καλύτερο να μείνει απροσδιόριστο. Επομένως, το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα είναι συγκεκριμένο για κάθε περίπτωση και μπορεί να διαφέρει από τη μια υπόθεση στην άλλη. Γενικά, το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα θα περιλαμβάνει όλα τα κύρια στάδια της διαιτησίας, συμπεριλαμβανομένων των ημερομηνιών για τις συνεδριάσεις και τις ακροάσεις και τις προθεσμίες για την κατάθεση γραπτών παρατηρήσεων, παραγωγή εγγράφων, και καταθέσεις μαρτύρων.
Διαδικασία καθορισμού του χρονοδιαγράμματος των διαδικασιών
Όταν αποφασίζετε για ημερομηνίες και χρονοδιαγράμματα, το διαιτητικό δικαστήριο και τα μέρη θα πρέπει να εξετάσουν άλλες διατάξεις των Κανόνων του ΔΠΔ. Πρώτα, το διαιτητικό δικαστήριο και τα μέρη θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη το άρθρο 22(1) που προβλέπει ότι «[τ]το διαιτητικό δικαστήριο και τα μέρη καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη διεξαγωγή της διαιτησίας με γρήγορο και οικονομικά αποδοτικό τρόπο, έχοντας υπόψη την πολυπλοκότητα και την αξία της διαφοράς."[2]
Το διαιτητικό δικαστήριο πρέπει επίσης να συμμορφωθεί με το άρθρο 22(4), που προβλέπει ότι «[Εγώ]σε όλες τις περιπτώσεις, Το διαιτητικό δικαστήριο ενεργεί δίκαια και αμερόληπτα και διασφαλίζει ότι κάθε μέρος έχει εύλογη ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του.””[3] Αυτό σημαίνει ότι το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα θα πρέπει να σχεδιαστεί με αρκετή συμβολή από τα μέρη, ή θα πρέπει τουλάχιστον να δοθούν στα μέρη ευκαιρίες για συμβολή.
Εν τέλει, το διαιτητικό δικαστήριο πρέπει να λάβει υπόψη τυχόν συγκεκριμένες συμφωνίες που έχουν συνάψει τα μέρη σχετικά με τη διαδικασία, σύμφωνα με το άρθρο 22(2), που δηλώνει ότι «[Εγώ]n προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματική διαχείριση υποθέσεων, μετά από διαβούλευση με τα μέρη, το διαιτητικό δικαστήριο εγκρίνει τα διαδικαστικά μέτρα που κρίνει κατάλληλα, υπό την προϋπόθεση ότι δεν αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε συμφωνία των μερών. Τα μέτρα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν μία ή περισσότερες από τις τεχνικές διαχείρισης περιπτώσεων που περιγράφονται στο προσάρτημα IV."[4]
Μη τήρηση του χρονοδιαγράμματος των διαδικασιών
Γενικά, εάν ένα μέρος δεν τηρήσει την προθεσμία που ορίζεται στο διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα, οι διαιτητές μπορούν να αποφασίσουν να προχωρήσουν στη διαιτησία χωρίς να λάβουν υπόψη το σχετικό έγγραφο ή αποδεικτικό στοιχείο που δεν υποβλήθηκε εμπρόθεσμα. Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να βλάψει τα δικαιώματα του μέρους που δεν τήρησε την προθεσμία, καθώς ενδέχεται να μην είναι σε θέση να παρουσιάσει πλήρως ή αποτελεσματικά την υπόθεσή της.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι διαιτητές μπορούν να αποφασίσουν να παρατείνουν τις προθεσμίες που καθορίζονται στο διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα εάν υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να το πράξουν. Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, εάν ένα μέρος μπορεί να αποδείξει ότι δεν μπόρεσε να τηρήσει μια προθεσμία λόγω περιστάσεων πέρα από τον έλεγχό του.
Εάν ένα μέρος επανειλημμένα δεν τηρήσει τις προθεσμίες ή με άλλο τρόπο δεν συμμορφωθεί με το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα, οι διαιτητές μπορούν να αποφασίσουν να επιβάλουν κυρώσεις σε αυτό το μέρος. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει την καταδίκη του μέρους να πληρώσει τα έξοδα της διαιτησίας, ή να προβεί σε άλλη ενέργεια που κρίνεται κατάλληλη από το δικαστήριο.
Ετσι, Είναι σημαντικό τα μέρη να τηρούν το διαδικαστικό χρονοδιάγραμμα, καθώς η παράλειψη μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες για τη διαιτητική διαδικασία.
[1] 2021 Κανόνες διαιτησίας ICC, Αρθρο 24(2)
[2] 2021 Κανόνες διαιτησίας ICC, Αρθρο 22(1)
[3] 2021 Κανόνες διαιτησίας ICC, Αρθρο 22(4)
[4] 2021 Κανόνες διαιτησίας ICC, Αρθρο 22(2)