حملات سایبری در دنیای دیجیتال امروزه به طور فزاینده ای رواج می یابد و داوری بین المللی تحت تأثیر قرار نگرفته است. برعکس, داوری بین المللی می تواند در برابر حملات سایبری بسیار مستعد باشد. این با ماهیت و اصول اساسی آن توضیح داده شده است, یعنی حریم خصوصی, محرمانه بودن, انعطاف پذیری رویه ای و درگیری چند بازیکن و داده های حساس.
که در 2015, برای مثال, وب سایت دادگاه داوری دائم هک شد در حین داوری بین چین و فیلیپین بر سر اختلافات حساس در مورد مرزهای دریایی. در مورد بخش حقوقی به طور کلی نیز همین موضوع صادق است, همانطور که توسط مشهود است نشت "پاناما کاغذها", که شامل آزادی میلیون ها اسناد وکالت رمزگذاری شده وکیل در مالکیت یک شرکت حقوقی مستقر در پاناما بود.
با توجه به چنین اتفاقاتی, در طول هفته داوری نیویورک, این 2020 نسخه از پروتکل امنیت سایبری در داوری بین المللی منتشر شد. این پروتکل نتیجه تلاش دو ساله مشترک شورای بین المللی داوری تجاری است, انستیتوی بین المللی پیشگیری و حل مناقشات و وکالت نیویورک. هدف آن افزایش آگاهی از مسائل مربوط به امنیت سایبری در جامعه داوری و کمک به شرکت کنندگان در داوری در جهت اتخاذ تدابیر مناسب برای کاهش خطرات احتمالی است..[1]
در همین راستا, که در 2018, کانون وکلای بین المللی مجموعه خود را منتشر کرده بود دستورالعمل های امنیت سایبری. هدف آنها کمک به شرکتها برای محافظت از خود در برابر نقض امنیت داده ها و مسئولیت احتمالی است, و همچنین در صورت حفظ عملیات خود در صورت حمله سایبری.
پیامدهای نقض امنیت سایبری در داوری بین المللی چیست؟?
تأثیر حمله سایبری بسته به شرایط خاص هر پرونده متفاوت خواهد بود. با این حال, بطور کلی, ممکن است نتیجه دهد, از جمله, که در:
- افزایش هزینه کلی یک داوری بین المللی و ضرر اقتصادی برای هر شرکت کننده ای که اطلاعاتش به خطر بیفتد;[2]
- تاخیرهای اضافی و ناامیدی از روند رسیدگی به داوری, زیرا ممکن است به تعدادی از موارد عملی منجر شود, مانند پذیرش شواهد هک شده, تخصیص هزینه های اضافی, سؤال احتمالی از بی طرفی و استقلال داوران (که ممکن است در بعضی مواقع ضمانت شود), و همچنین اختلاف نظر از نظر اقدامات مناسب اتخاذ شده برای رفع نقض;
- خسارت اعتباری از پوشش رسانه های نامطلوب این واقعه, مخصوصاً برای داوران, موسسات و مشاوران;[3]
- مسئولیت احتمالی قراردادی و / یا شکنجه براساس قوانین قابل اجرا, عمدتا به دلیل نقض الزامات امنیت سایبری که توسط بسیاری از رژیمهای محافظت از داده ها در حال حاضر در سراسر جهان وجود دارد.[4] مثلا, عدم استفاده از اقدامات امنیتی مناسب ممکن است به پیگرد قانونی منجر شود, جریمه ها و مجازات های مقرر در این قانون مقررات عمومی حمایت از داده ها, قابل اجرا در اروپا یا قانون حمایت از داده های عمومی, قابل اجرا در برزیل.[5]
بهترین روش برای کاهش خطر حملات سایبری در داوری بین المللی چیست؟?
امنیت سایبری موثر ، مشارکت فعال و مداوم همه شرکت کنندگان در داوری را موظف می کند, یعنی احزاب, مشاوره, داوران, مؤسسات اداره (در صورت وجود), کارشناسان, شاهدان و هر فرد دیگری که ممکن است در روند داوری شرکت کند.[6]
به خصوص, موسسات داوری, با توجه به نقش سرپرستی آنها, مناسب هستند که از راهبردهای امنیت سایبر به شیوه ای متمرکز استفاده کنند و آنها را قادر به دستیابی به پیشرفت های حملات سایبری کند.. به نوبه خود, داوران می توانند در مورد "لایه های اضافی حفاظت" تصمیم بگیرند, مجسم شده در دستورالعملهای رویه ای و متناسب با نیازهای تک تک پرونده های فردی.
قابل ذکر است, با این اوصاف, که اهمیت امنیت سایبری نباید اغراق شود. اقدامات بسیار گران قیمت در شرایطی که خطرات نفوذ سایبر قابل ملاحظه نباشد ممکن است غیرمولد باشد.
در نتیجه, بهترین رویکرد برای همه شرکت کنندگان در داوری بین المللی این است که با شناخت نقش خود به عنوان بخشی از احساس مشترک مسئولیت جمعی ، نگرانی های امنیتی در فضای مجازی را مورد توجه قرار دهند., به خصوص در مواردی که ممکن است حملات آینده به نظر برسد, اما پرداختن به این موضوع نباید به خودی خود پایان یابد.
- آناستازیا تزولکو, Aceris Law LLC
[1] پیشگفتار 2020 پروتکل, برای. من.
[2] تفسیر اصل 1(د) پروتکل.
[3] همانجا.
[4] همانجا.
[5] تفسیر اصل 4(ب) پروتکل.
[6] س. کوهن و م. موریل, یادداشت مقدماتی برای شماره ویژه TDM امنیت سایبری در داوری بین المللی (2019).