Podstawy przeciwstawienia się uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń arbitrażowych zgodnie z konwencją nowojorską.

Podstawy sprzeciwu wobec uznawania i wykonywania orzeczeń arbitrażowych na podstawie konwencji nowojorskiej są często słabo wyjaśnione. Konwencja nowojorska, , który reguluje uznawanie zagranicznych orzeczeń arbitrażowych w 150 kraje, nakłada bezwzględnie obowiązującą zasadę, która zobowiązuje państwa będące stronami konwencji nowojorskiej do uznania i wykonania zagranicznego arbitrażu na podstawie art. III konwencji, wskazując to “[mi]każde Umawiające się Państwo uzna orzeczenia arbitrażowe za wiążące.”

Nie ma zatem odwołań od orzeczeń arbitrażowych. Istnieje jednak osiem podstaw do sprzeciwu wobec uznania i wykonania orzeczenia arbitrażowego zgodnie z konwencją nowojorską, które znajdują się w art. V i VI konwencji. Podstawy te zostały podsumowane poniżej.

1. Nie było ważnej umowy arbitrażowej.

Artykuł V(1)(za) przewiduje, że uznania można odmówić, kiedy “[T]Stronami umowy, o której mowa w art. II, były, zgodnie z obowiązującym prawem, pod pewną niezdolnością, lub wspomniana umowa nie jest ważna na mocy prawa, któremu strony ją poddały, lub, brak jakichkolwiek wskazań na ten temat, zgodnie z prawem kraju, w którym przyznano nagrodę… .“

Przykłady: Umowa arbitrażowa została sfałszowana, jeden z sygnatariuszy porozumienia arbitrażowego nie miał zdolności podpisania wyroku.

2. W arbitrażu wystąpiły poważne nieprawidłowości proceduralne.

Zgodnie z art. V(1)(b) uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można odmówić, gdy “[T]strona, przeciwko której powołano się na orzeczenie, nie została odpowiednio powiadomiona o wyznaczeniu arbitra lub o postępowaniu arbitrażowym lub w inny sposób nie była w stanie przedstawić swojej sprawy… .”

Artykuł V(1)(re) stanowi również, że uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można odmówić, gdy “[T]skład organu arbitrażowego lub procedura arbitrażowa była niezgodna z umową stron, lub, w przypadku braku takiego porozumienia, było niezgodne z prawem kraju, w którym arbitraż miał miejsce… .“

Przykłady: Strona nie została powiadomiona o arbitrażu. Dowody zostały niesprawiedliwie wykluczone podczas arbitrażu, lub strona nie mogła przedstawić swojej sprawy z powodu nieuczciwego planowania przesłuchań lub wniosków. Trybunał arbitrażowy został niewłaściwie ustanowiony, lub procedura uzgodniona między stronami nie została wykorzystana w arbitrażu.

3. Trybunał arbitrażowy orzekł ponad swoją jurysdykcją.

Zgodnie z art. V(1)(do) uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można odmówić, gdy “[T]orzeczenie dotyczy różnicy, która nie jest rozważana w ramach poddania się arbitrażowi lub nie podlega jej, lub zawiera decyzje w sprawach poza zakresem poddania się arbitrażowi, pod warunkiem że, jeżeli decyzje w sprawach poddanych arbitrażowi można oddzielić od decyzji, które nie zostały przedłożone w ten sposób, ta część wyroku, która zawiera decyzje w sprawach poddanych arbitrażowi, może zostać uznana i wykonana… .”

Przykłady: Trybunał arbitrażowy orzekł w sprawie, której strony nie zadały, lub przyznał ulgę, o którą Strony nie wniosły.

4. Trybunał arbitrażowy był stronniczy.

Podstawę odmowy uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych zawarto w art. V(1)(b), V.(1)(re) i V(2)(b) konwencji nowojorskiej.

Przykłady: Strony nie miały równego traktowania. Trybunał arbitrażowy był wyraźnie stronniczy. Trybunał arbitrażowy nie był niezależny od jednej ze Stron.

5. Orzeczenie arbitrażowe nie było “wiążący”.

Uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można odmówić na podstawie art. V(1)(mi) kiedy “[T]nagroda nie stała się jeszcze wiążąca dla stron, lub został uchylony lub zawieszony przez właściwy organ kraju, w którym, lub na mocy którego, ta nagroda została przyznana.”

Przykłady: Ponieważ orzeczenia arbitrażowe mogą być zaskarżane do sądów niektórych krajów, orzeczenie arbitrażowe może nie być wiążące w takim kraju. Tymczasowe orzeczenie może również nie być wiążące.

6. Przedmiot sporu nie podlegał arbitrażowi.

Uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można odmówić na podstawie art. V(2)(za) kiedy “[T]przedmiot różnicy nie może być rozstrzygnięty w drodze arbitrażu na podstawie prawa tego kraju… .”

Przykłady: Chociaż zależy to od prawa arbitrażu, w niektórych krajach kwestie bankructwa, prawo konkurencji lub roszczenia konsumentów nie podlegają arbitrażowi, co oznacza, że ​​arbitrzy nie mają prawa o nich orzekać.

7. Wyrok arbitrażowy naruszył porządek publiczny państwa.

Uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można odmówić na podstawie art. V(2)(b) kiedy “[T]uznanie lub wykonanie orzeczenia byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym tego kraju.“

Przykłady: Orzeczeniu w sprawie umowy o zapłatę za działania terrorystyczne można odmówić uznania w ramach porządku publicznego.

8. Wyrok został unieważniony w siedzibie arbitrażu.

Uznania i wykonania orzeczeń arbitrażowych można również odmówić na podstawie art. VI(2)(b) “[ja]f) wniosek o uchylenie lub zawieszenie orzeczenia został złożony do właściwego organu, o którym mowa w art. V(1)(mi)… .“

Przykłady: Sąd zagraniczny unieważnia wyrok arbitrażowy, w którym arbitraż miał swoją siedzibę prawną, ale partia dąży do uznania i wykonania orzeczenia w innym kraju. W praktyce zasada ta nie zawsze jest przestrzegana: decyzje sądowe we Francji, Belgia, Austria i Stany Zjednoczone orzekły, że orzeczenie może zostać uznane przez zagraniczne sądy, nawet jeśli orzeczenie zostało unieważnione w miejscu arbitrażu.

Inne niż te wyzwania, wyrokom arbitrażowym nie można odmówić uznania i wykonania, dzięki czemu zazwyczaj łatwiej jest wykonać wyrok arbitrażowy niż wyrok sądu zagranicznego.

– Sieć IAA