Rozprzestrzenianie się pandemii COVID-19 i środki ograniczające (ograniczenia podróży, blokady, itp.) narzucone przez wiele rządów uniemożliwiły wielu partiom, ich rada, świadkowie i arbitrzy z różnych części świata, którzy biorą udział w osobistych przesłuchaniach. A zatem, trybunały i strony w toczącym się postępowaniu zazwyczaj mają wybór między rozprawami o odroczeniu, zgadzając się na „tylko dokumenty”Lub przeprowadzanie całkowicie wirtualnych przesłuchań.
W tak nieprzewidywalnej sytuacji, zwykłe odroczenie przesłuchań może nie być realnym rozwiązaniem. Nie jest jasne, kiedy sytuacja wróci do normy, jaka będzie nowa normalność, czy postępowanie powinno zostać odroczone na czas nieokreślony, czy, w przypadku ich przełożenia na określoną datę, czy później będzie wymagane kolejne odroczenie. co więcej, takie odroczenie może dać taktyczną korzyść tylko jednej ze stron, kto na przykład poświęca dodatkowy czas na budowanie swojej sprawy.
„Tylko dokumenty”Postępowanie jest nieodpowiednie w wielu okolicznościach. Istnieje powód, dla którego istnieje ustne przesłuchanie świadków. W tym samym czasie, znaczny postęp technologiczny umożliwia przeprowadzenie całkowicie zdalnych rozpraw arbitrażowych, które mają swoje własne wady, ale pozwalają zainteresowanym stronom uniknąć marnowania kosztów i nieuzasadnionych opóźnień.
Wideokonferencje są dobrze znane w międzynarodowym arbitrażu. W rzeczy samej, jak pokazano w 2018 Queen Mary / White & Case International Arbitration Survey, 43 procent respondentów korzysta z wideokonferencji w międzynarodowym arbitrażu ”często”, 17 procent „zawsze" Użyj tego, 30 procent go używa ”czasami" i tylko 5 procent „nigdy" Użyj tego.[1] Na pewno, proporcja ta jest wyższa po COVID-19 i może się tak utrzymywać. W tym samym czasie, arbitrzy są ogólnie bardziej zaznajomieni z osobistym postępowaniem, w którym tylko jeden lub kilku uczestników (zwykle świadkowie lub eksperci) wziąć udział zdalnie.
Instytucje arbitrażowe zachęcają do korzystania z nowych technologii. Raport Komisji Arbitrażowej ICC na temat technik kontroli czasu i kosztów w arbitrażu sugeruje, że arbitrzy powinni rozważyć korzystanie z telefonu i wideokonferencji, w stosownych przypadkach, na przesłuchania proceduralne. Powinny również rozważyć, czy niektórzy świadkowie mogą zeznawać za pośrednictwem łącza wideo, aby uniknąć konieczności podróżowania na przesłuchanie dowodowe.[2]
Główne zasady instytucjonalne dają także trybunałom szeroki zakres swobodnego uznania co do sposobu prowadzenia postępowania. A zatem, zgodnie z art 22(2) z 2017 Zasady ICC, w celu zapewnienia skutecznego zarządzania sprawami, trybunał arbitrażowy, po konsultacji ze stronami, może przyjąć takie środki proceduralne, jakie uzna za właściwe, pod warunkiem, że nie są one sprzeczne z żadną umową stron.[3] Artykuł 17 z 2010 Przepisy UNCITRAL podobnie wskazują, że trybunał arbitrażowy, w wykonywaniu własnego uznania, prowadzi postępowanie, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień i kosztów oraz zapewnić uczciwy i skuteczny proces rozstrzygania sporu między stronami.[4]
Pomimo powyższego, wiele (ale nie wszystko) trybunały arbitrażowe, strony i ich obrońcy niechętnie korzystają z przesłuchań wirtualnych. Ich główne obawy dotyczą autentyczności i wiarygodności zeznań świadków wydanych zdalnie; należyte uwagi dotyczące procesu i poufności; oraz możliwość zakłóceń technologicznych i awarii. Jak wykazano w 2018 Queen Mary / White & Case International Arbitration Survey, 64% respondentów miało „nigdy„Wykorzystane”wirtualne sale przesłuchań”, podczas gdy zwykły 5 procent ich używał ”często”.[5] W tym kontekście, ten 2020 Willem C. Moot Vis International Commercial Arbitration Moot i East Vis Moot odbywające się w Internecie mogą służyć jako przykład udanych całkowicie wirtualnych przesłuchań, zapoznanie niektórych praktyków arbitrażu z tą technologią.
W tym samym czasie, wiele zagrożeń nieodłącznie związanych z przesłuchaniami wirtualnymi można rozwiązać za pomocą już istniejących protokołów i przewodników po najlepszych praktykach (i wielu z nich można uniknąć podczas przesłuchań, jeżeli wszystkie niezbędne przygotowania i ustalenia zostaną wykonane z wyprzedzeniem). Poniżej znajdują się niektóre protokoły:
Protokół z Seulu w sprawie wideokonferencji w międzynarodowym arbitrażu
ten Koreański protokół arbitrażu handlowego w sprawie wideokonferencji w międzynarodowym arbitrażu[6] został wydany w 7ten Konferencja ADR na region Azji i Pacyfiku w Seulu w dniu 5-6 listopad 2018. Protokół został opracowany i omówiony przez zespół praktyków arbitrażu, a następnie został zmieniony w celu uwzględnienia uwag Centrum Seulu International Dispute Resolution Center (SIDRC). Jak wskazano we wstępie, protokół to „mający służyć jako przewodnik po najlepszych praktykach planowania, testowanie i prowadzenie wideokonferencji w międzynarodowym arbitrażu”.
Aby rozwiązać problem dotyczący autentyczności zeznań / rozważań dotyczących należytego procesu, Artykuł 1 protokołu wymaga, aby system wideokonferencyjny w miejscu wydarzenia umożliwiał pokazanie rozsądnej części wnętrza pokoju na ekranie, zachowując wystarczającą odległość, aby wyraźnie przedstawić świadka; świadek składa zeznania siedząc na pustym biurku lub na pulpicie, a jego twarz będzie wyraźnie widoczna. Artykuł 3.1 wymaga, aby wszystkie osoby obecne na wideokonferencji były odpowiednie do przesłuchań, a ich tożsamość zweryfikowana na początku konferencji. Konferencja zostanie zakończona, jeśli wideokonferencja doprowadzi do niesprawiedliwości wobec określonej strony (Artykuł 1.7).
Zgodnie z art 2, miejscem przesłuchania świadka powinno być miejsce zapewniające uczciwość, równe i rozsądne prawo dostępu do stron, i mieć co najmniej jedną osobę na telefon z odpowiednią wiedzą techniczną, aby pomóc w planowaniu, testowanie i prowadzenie wideokonferencji.
Protokół w szczególności odnosi się również do problemów związanych z bezpieczeństwem / poufnością. A zatem, W art. 2.1c zaleca się odpowiednią ochronę połączeń transgranicznych, aby zapobiec bezprawnemu przechwyceniu przez strony trzecie. Dalej, Artykuł 8 wskazuje, że nie wolno nagrywać wideokonferencji bez zgody trybunału.
Wreszcie, Artykuł 6 protokołu dotyczy ewentualnych usterek technicznych i przewiduje, że testowanie wszystkich urządzeń do wideokonferencji należy przeprowadzić co najmniej dwa razy: raz przed rozpoczęciem rozprawy i raz bezpośrednio przed samą konferencją wideo. Strony zapewnią odpowiednie kopie zapasowe na wypadek niepowodzenia wideokonferencji (minimalnie, kopie zapasowe kabli, telekonferencje, lub alternatywne metody wideokonferencji).
Raport Komisji ICC w sprawie arbitrażu i ADR „Technologia informacyjna w międzynarodowym arbitrażu”
ten Raport Komisji ICC w sprawie arbitrażu i ADR „Technologia informacyjna w międzynarodowym arbitrażu”[7] „ma na celu zapewnienie arbitrów, doradca zewnętrzny, oraz wewnętrzny doradca ze zaktualizowanym przeglądem problemów, które mogą pojawić się podczas korzystania z IT w międzynarodowym arbitrażu, oraz w jaki sposób można rozwiązać te problemy”.[8]
Sekcja 4 raportu dotyczy w szczególności „Zagadnienia związane z przesłuchaniami”. Zajmuje się takimi kwestiami, jak weryfikacja adekwatności technologii i połączenia; korzystanie z dokumentów; weryfikacja tożsamości uczestników, zwłaszcza świadkowie, oraz zapobieganie nielegalnej ingerencji z zewnątrz (np., coaching świadków).
Raport zawiera również przykładowe sformułowanie dotyczące przesłuchań poprzedzających przesłuchanie w celu złożenia zeznań za pośrednictwem wideokonferencji.
Projekt przewodnika dobrych praktyk w zakresie korzystania z łącza wideo na podstawie konwencji haskiej w sprawie dowodów
ten Projekt przewodnika po korzystaniu z łącza wideo na podstawie konwencji haskiej z 18 Marsz 1970 w sprawie przeprowadzania dowodów za granicą w sprawach cywilnych lub handlowych[9] został opublikowany w marcu 2019 przez Radę Haską Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego. Analizuje rozwój wykorzystania łączy wideo przy przeprowadzaniu dowodów zgodnie z konwencją o dowodach i przedstawia dobre praktyki w tym zakresie. Zakres tego Przewodnika ogranicza się głównie do wykorzystania łącza wideo w celu zebrania dowodów zeznań.
Chociaż konwencja i, następnie, przewodnik, mają zastosowanie do sądów krajowych i nie mają bezpośredniego zastosowania w dziedzinie arbitrażu międzynarodowego,[10] mogą być również przydatne dla praktyków arbitrażu. A zatem, Część B Przewodnika po projekcie dotyczy przygotowywania i przeprowadzania przesłuchań, w których wykorzystywany jest link wideo, które obejmują takie kwestie, jak korzystanie z dokumentów i wystaw; wykorzystanie interpretacji; nagranie, raportowanie i przegląd; środowisko, pozycjonowanie i protokoły (za mówienie, w przypadku awarii łączności) itp.; Część C dotyczy aspektów technicznych i bezpieczeństwa, takie jak adekwatność sprzętu i minimalne standardy techniczne.
Podsumowując, miejmy nadzieję, że trudności spowodowane kryzysem COVID-19 zostaną przezwyciężone w nadchodzących miesiącach, ale szerokie wykorzystanie rozwoju technologicznego, w szczególności wirtualne przesłuchania w międzynarodowym arbitrażu mogą stać się i pozostać bardziej powszechne.
[1] 2018 Queen Mary / White & Case International Arbitration Survey: Ewolucja międzynarodowego arbitrażu, P. 32.
[2] Raport Komisji Arbitrażowej ICC na temat technik kontroli czasu i kosztów w arbitrażu, P. 14.
[3] 2017 Zasady ICC, Artykuł 22(2).
[4] 2010 Zasady UNCITRAL, Artykuł 17.
[5] 2018 Queen Mary / White & Case International Arbitration Survey: Ewolucja międzynarodowego arbitrażu, P. 32.
[6] Protokół z Seulu w sprawie wideokonferencji w międzynarodowym arbitrażu.
[7] Raport Komisji ICC ds. Arbitrażu i grupy zadaniowej ADR ds. Wykorzystania technologii informatycznej w międzynarodowym arbitrażu - zaktualizowany przegląd zagadnień, które należy wziąć pod uwagę przy stosowaniu technologii informatycznej w międzynarodowym arbitrażu.
[8] https://iccwbo.org/publication/information-technology-international-arbitration-report-icc-commission-arbitration-adr/
[9] Projekt przewodnika dobrych praktyk w zakresie korzystania z łącza wideo na podstawie konwencji z 18 Marsz 1970 w sprawie przeprowadzania dowodów za granicą w sprawach cywilnych lub handlowych.
[10] Widzieć, Konwencja o przeprowadzaniu dowodów za granicą w sprawach cywilnych lub handlowych z 18 Marsz 1970, Artykuł I(2).