Σε μερικό βραβείο, οι διαιτητές Elie Kleiman, Πιέρ Μάγιερ, και ο Νικόλας Μολφέσης αποφάνθηκε ότι ένα δολάριο ΗΠΑ 2.2 δισεκατομμύρια συμφωνία που υπέγραψε με την ArcelorMittal θα μπορούσε να τερματιστεί λόγω υλικής παραβίασης από την ArcelorMittal. Η ανταγωγή της ArcelorMittal για την επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων απέτυχε επίσης.
Η Σενεγάλη αναζητά τώρα δολάρια ΗΠΑ 750 εκατομμύρια αποζημιώσεις από την ArcelorMittal, αν και είναι πολύ σπάνιο στη διεθνή διαιτησία για το πλήρες ποσό αποζημίωσης που φέρεται να κατακυρώθηκε τελικά. Η ArcelorMittal έχει δηλώσει ότι θα υπερασπιστεί σθεναρά έναντι αυτών των αξιώσεων αποζημίωσης.
Αυτό το μερικό βραβείο θα επιτρέψει στη Σενεγάλη να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με άλλες χώρες για την ανάπτυξη ενός 750 εκατομμύρια τόνοι αποθεματικού σιδηρομεταλλεύματος. Σε αντάλλαγμα για παραχώρηση σε αυτό το αποθεματικό στην πολύ φτωχή περιοχή ορεινών περιοχών της Ανατολικής Σενεγάλης, Ο ArcelorMittal συμφώνησε να αποκαταστήσει 750 χιλιόμετρα σιδηροδρόμων, που εκτείνεται στη χώρα, σε ένα νέο λιμάνι βαθέων υδάτων στην πρωτεύουσα, Ντακάρ, που η εταιρεία είχε συμφωνήσει να κατασκευάσει. Σε 2009, ωστόσο, Η ArcelorMittal ανέστειλε τις δραστηριότητές της στη Σενεγάλη όταν μειώθηκαν οι τιμές του χάλυβα, οδηγώντας σε αυτό που το δικαστήριο διαπίστωσε ουσιώδη παραβίαση της συμφωνίας.
Αυτή η διαμάχη συμβαίνει κατά του αυξανόμενου εθνικισμού των πόρων στην Αφρική. Εθνικισμός πόρων, ειδικά στη Ζιμπάμπουε, όπου η χώρα πιέζει μπροστά με σχέδια για την αυτονομία της οικονομίας της, είναι πιθανό να οδηγήσει σε πολλές παρόμοιες διαφορές τα επόμενα χρόνια (βλέπω https://globalarbitrationreview.com/journal/article/31881/zimbabwe-indigenisation-programme-gathers-pace/ for more information concerning Zimbabwe’s indigenisation program and its impact on foreign investors). Η Νιγηρία συχνά εξετάζει επίσης την επαναδιαπραγμάτευση των όρων των υπεράκτιων συμβάσεων πετρελαίου, καθώς πιστεύει ότι κοστίζουν στη χώρα ένα σημαντικό ποσό στα χαμένα έσοδα.
Ο εθνικισμός των πόρων δεν είναι νέος, και λάδι & οι εταιρείες φυσικού αερίου έπρεπε να αντιδράσουν σε περιόδους εθνικοποίησης και να διαλύσουν συμβάσεις στη Μέση Ανατολή και πέραν αυτού για περισσότερο από μισό αιώνα. Δεν περιορίζεται επίσης στις αναπτυσσόμενες χώρες που πιστεύουν ότι οι συμφωνίες σχετικά με τους εθνικούς πόρους είχαν διαπραγματευτεί με κακούς όρους. Αυστραλία, για παράδειγμα, επέβαλε επίσης έναν αμφιλεγόμενο νέο φόρο στους ανθρακωρύχους, και η Βρετανία είχε προηγουμένως μειώσει τα κέρδη της Βόρειας Θάλασσας.
Κάποιος μπορεί να προβλέψει πολλές τέτοιες διαφορές που θα προκύψουν τα επόμενα χρόνια.