Prawo właściwe dla umowy arbitrażowej w arbitrażach LCIA: Gdzie stoisz, zależy od tego, gdzie siedzisz

Nowy 2014 Zasady LCIA wprowadzają domyślną zasadę, zgodnie z którą prawem właściwym dla umowy arbitrażowej jest prawo siedziby

Przez Hussein Haeri

Autonomia i możliwość oddzielenia klauzuli arbitrażowej od umowy leżącej u jej podstaw jest formatywną zasadą arbitrażu międzynarodowego. Następstwem tej zasady jest to, że prawo regulujące umowę arbitrażową może różnić się od prawa regulującego istotne kwestie sporne między stronami (to znaczy, prawo umowy). Strony mogą zatem – i coraz częściej – wyraźnie wskazać prawo właściwe dla ich umowy o arbitraż, w odróżnieniu od (i często różni się od) prawo właściwe dla umowy. jednak, przy braku wyraźnego postanowienia, pozostaje niepewność co do prawa właściwego dla umowy o arbitraż. Podczas gdy możliwości są zasadniczo ograniczone do prawa umowy lub prawa miejsca arbitrażu, ta niepewność może wywoływać zakłócające spory satelitarne. Nowa 2014 Zasady LCIA, skuteczne na 1 październik 2014, pomocne wprowadzenie domyślnej reguły (Artykuł 16.4) że prawem właściwym dla umowy o arbitraż będzie prawo siedziby arbitrażu (chyba że strony zgodnie z prawem uzgodniły inaczej).

W Anglii, niektóre przypadki, takie jak Union of India przeciwko McDonnell Douglas Corp[1] orzekł, że prawo arbitrażowe było takie samo jak prawo rządzące stronami’ zobowiązania wynikające z kontraktu. W innych przypadkach, takich jak C przeciwko D.[2] i XL Insurance przeciwko Owens[3], sądy angielskie orzekły, że odpowiednie umowy arbitrażowe podlegają prawu angielskiemu, ponieważ arbitraż miał siedzibę w Londynie, pomimo faktu, że do umów miały zastosowanie różne obowiązujące przepisy. Ten sam wniosek został również wyciągnięty w Haftyjestrica w Enesie.[4] W tym wypadku, Sąd Apelacyjny określił wytyczne, które przewidują, że prawo dotyczące umowy o arbitraż ma zostać ustalone poprzez sekwencyjne trzystopniowe dochodzenie w celu wyraźnego wyboru, domyślny wybór oraz najbliższe i najbardziej realne połączenie. Pomimo tej godnej pochwały próby Sądu Apelacyjnego, aby zwiększyć pewność poprzez określenie odpowiedniej metodyki ustalenia prawa właściwego dla umowy o arbitraż, pozostaje niepewność co do zastosowania tego testu (i, w szczególności, określanie “dorozumiany wybór”). Taka niepewność jest zilustrowana w przypadku Arsanovia przeciwko Cruz City[5] gdzie Smith J orzekł w High Court, że strony domyślnie wybrały jako prawo właściwe dla umowy arbitrażowej prawo indyjskie (które było prawem rządzącym stronami’ zobowiązania wynikające z kontraktu), pomimo faktu, że arbitraż miał siedzibę w Londynie.

Na tle ciągłej niepewności, co znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów angielskich, domniemanie w nowych Przepisach LCIA, że prawem właściwym dla umowy o arbitraż jest prawo siedziby arbitrażu (brak przeciwnej umowy) należy przyjąć z zadowoleniem. Do arbitrażu LCIA, można oczekiwać, że ta nowa domyślna reguła zmniejszy liczbę sporów dotyczących prawa właściwego dla umowy arbitrażowej.

[1] [1993] 2 Przedstawiciel Lloyda 48

[2] [2007] EWCA Civ 1282

[3] 2001] 1 Wszystkie E. R. (Komunikacja) 530

[4] Sulamerica Cia Nacional De Seguros SA & Inne przeciwko Enesa Engenharia SA & Inne [2012] EWCA Civ 638

[5] Arsanovia Limited & inni przeciwko Cruz City 1 Mauritius Holdings [2012] EWHC 3702 (Komunikacja)