انتخاب بین داوری نهادی یا موقت بستگی به وزن عوامل مختلف و ویژگی های نوع اختلاف مورد نظر دارد.

در این بلاگ قصد داریم, به طور خلاصه, توضیح دهید که مزایا و معایب هر کدام از گزینه ها چیست و چه نوع فرآیندهایی برای هر یک از گزینه ها به بهترین وجه نشان داده شده است.

داوری نهادی

داوری نهادی مطابق با آیین دادرسی منتشر شده توسط یک نهاد داوری خاص انجام می شود (یک مرکز داوری), که به طور کلی داوری را نیز "مدیریت می کند".

اگر طرفین داوری نهادی را انتخاب کنند, تعیین نهاد داوری باید در توافق نامه داوری ظاهر شود, اگرچه می توان در زمان دیگری نیز به توافق رسید, وقتی اختلاف پیش آمد, اگر احزاب چنین انتخاب کنند. به طور کلی توصیه می شود به مؤسسات داوری بین المللی شناخته شده و تأسیس شده اعتماد کنید, مانند ICC[1], LCIA[2], SCC[3], SIAC[4] و HKIAC[5], زیرا اینها آماده شده اند و اغلب از تقریباً در هر جای دنیا داوری می کنند, و نه فقط در جایی که موسسه واقع شده است.

این موسسات معمولاً مقررات داوری خود را دارند, یک نهاد تصمیم گیری که داوران را منصوب کرده و تصمیمات دیگری را اتخاذ می کند, و تیمی از متخصصین که داوری ها را سازماندهی و اداره می کنند. ذکر این نکته حائز اهمیت است که یک نهاد داوری اختلافات اساسی بین طرفین را برطرف نمی کند یا به عنوان داور عمل می کند, اما, در عوض, فرایندهایی را که توسط داوران انفرادی انجام و مدیریت می شوند ، مدیریت می کند.

نقش های دقیق هر نهاد داوری بین سازمان ها متفاوت است. با این حال ،, یک موسسه داوری معمولاً (من) الزامات را دریافت می کند (یا اعلان ها) برای داوری مطابق با قوانین آن ساخته شده است, (ii) این سفارشات را ارسال می کند (یا اعلان ها) متهم, (III) انتصاب داوری هایی را كه طرفین انجام داده اند تأیید كنند یا داورهایی را منصوب كنند كه طرفین قادر به دستیابی به توافق نباشند یا به سادگی مایل به انجام این كار نیستند., (IV) تضمین های افزایش یافته استقلال و بی طرفی داوران را افزایش می دهد, ه (v) در مورد درخواست های تمدید زمان برای ارائه مطالب اولیه تصمیم می گیرد. علاوه بر این, برخی از موسسات همچنین هزینه های داوران را تعیین می کنند, هزینه ها و هزینه های پیش پرداخت از طرفین و (در بعضی موارد) پروژه های جایزه داوری را تحلیل و اظهار نظر کنید.

البته, خدمات ارائه شده توسط این موسسات داوری قیمتی دارند, که علاوه بر هزینه ها و هزینه های داوران. هر موسسه داوری دارای جدول هزینه ای است که مبلغ پرداخت شده را مشخص می کند, و همچنین مبنای محاسبه این نرخ ها, که, قاعده عمومی مبتنی بر درصدی از میزان اختلاف است.

چه مزایایی دارد?

بسیاری از متخصصان داوری بین المللی داوری نهادی را به شدت توصیه می کنند, به قیمت داوری موقت. دلیل اصلی اساساً قابل پیش بینی بودن و نظم بیشتر است که داوری نهادی فراهم می کند, و همچنین مزایای استفاده از قوانین نهادی (مثلاً, مفاد تشکیل دادگاه داوری, محدودیت در بررسی قضایی).

در واقع, به ویژه در آغاز داوری بین احزاب بعضا بی تجربه و از فرهنگ های حقوقی مختلف, نقش یک موسسه در اجرای فرایند داوری می تواند بسیار سازنده و کارآمد باشد.

مثلاً, اگر متهم نتواند داور را تعیین کند (در مواردی که دیوان داوری شامل سه داور است), موسسه داوری معمولاً با تعیین داور مفقود شده اقدام می کند, طبق قوانین نهادی شما. از این طریق, از لزوم مراجعه به دادگاه های ملی برای انتصاب قضایی داوران خودداری کنید, که به طور کلی برای تولید نتایج مناسب تر نسبت به یک نهاد داوری صالح ، وقت و هزینه بیشتری صرف می کند.

به همین ترتیب, وجود یک نهاد داوری, آیین نامه های مربوط به مسئله هزینه های داوری را بررسی می کند, مانع از این می شود که طرفین از مذاکره مستقیم با داوران درمورد هزینه های خود جلوگیری کنند, و این به داوران اجازه می دهد تا فقط بر حل و فصل اختلاف نظر متمرکز شوند, به جای بحث در مورد یک موضوع شخصی با طرفین.

سرانجام, داوری نهادینه شده احزاب را از لزوم مذاکره و نوشتن قوانین رویه آزاد می کند, از آنجا که ارسال اختلاف به یک نهاد داوری مستلزم پذیرش آیین نامه مربوطه است. در حقیقت, مذاکره و تهیه یک بند داوری می تواند به معنای تلاش گران باشد, کند و نامشخص, مخصوصاً بدون مشاوره متخصص, برای واقعیت اختلافات که اغلب حتی اتفاق نمی افتد.

داوری موقت

در مقابل, داوری آگهی- تعطیل بدون مراجعه به مرجع اداری انجام می شود, معمولاً, بدون کمک قوانین آیین دادرسی نهادی. در عوض, کاملاً به همکاری طرفین وابسته است, که باید داور یا داوران تعیین کنند, کسانی که اختلاف را بدون نظارت نهادی حل می کنند و مجبورند قوانین رویه ای کاربردی خود را تعریف کنند.

قوانین داوری و دادگاههای ملی به طور کلی بعنوان آخرین راه حل برای تصحیح خطاهای رویه ای در داوری عمل می کنند (مثلاً, اختلاف داوران).

با این حال ،, گاهی اوقات طرفین به مجموعه ای از قوانین موجود رویه ای که برای اداره داوری ها طراحی شده اند ، پایبند هستند موقت (مثل قوانین داوری UNCITRAL) و حتی در توافق نامه های داوری موقت, احزاب می توانند و باید "مرجع تعیین کننده" را با اختیاراتی برای انتصاب انتخاب کنند(س) داور(س), اگر طرفین در مورد قرار ملاقات توافق نکنند.

چرا داوری ad-hoc را انتخاب می کنید?

اساساً, طرفین از داوری حمایت می كنند موقت هنگامی که آنها مایل به کنترل روند داوری هستند, بجای اینکه تحت کنترل یا کنترل نهادی قرار گیرید و وقتی مقدار اختلاف اختلاف معنی دار نیست.

داوری موقت همچنین معمولاً فقط وقتی طرفین قادر به توافق با نهاد داوری نباشند ، مطلقاً مورد حمایت قرار می گیرد. دلایل زیادی وجود دارد که برخی از مؤسسات ممکن است برای طرفین قابل قبول یا نباشند. هنگامی که احزاب مخالف هستند که کدام نهاد را انتخاب کند, داوری موقت اغلب معلوم می شود که تعهد نهایی است. اغلب, دولتهای مستقل تمایلی به تسلیم اختیارات هر نهادی ندارند, بنابراین آنها داوری را انتخاب می کنند موقت. در واقع, گرچه کاملاً غیر موجه است, ایده جزئی بودن یا عدم خنثی بودن توسط برخی نهادها یا مکانی که مؤسسه در آن واقع شده است, بعضی از ایالت ها را ترجیح می دهد مکانیسم ایجاد کنند موقت کاملاً مستقل, از طریق آنها می توانند حداکثر درجه عدم ملیت و کمترین محدودیت بر حاکمیت خود را تضمین کنند.

داوری موقت می تواند ارزان تر از داوری نهادی باشد, از آنجا که هیچ دبیرخانه موسسه ای برای پرداخت وجود ندارد. با این حال ،, ما نباید این را فراموش کنیم, حتی در داوری موقت, خود داوران (یا دبیر منصوب شده توسط آنها) نیاز به انجام وظایف اساسی اداری دارد, که ممکن است هزینه هایی برابر یا بیشتر از هزینه های یک موسسه داوری متحمل شود. علاوه بر این ،, در صورت نیاز به مداخله قضایی, هزینه نمایندگی در پرونده های دادگاه می تواند قابل توجه باشد.

این تصور نیز وجود دارد که داوری موقت کمی محرمانه تر از داوری نهادی است, از آنجا که کارمندان اداری سازمانی را درگیر نمی کند. با این حال ،, باید تأکید کنیم که مؤسسات داوری تعهدات محرمانه بودن را در معرض تعهدات محرمانه قرار می دهند و بیشترین خطرات افشای عمومی معمولاً از طرف خود طرفین و در مورد مراحل اجرای احکام پس از احکام صورت می گیرد..

نتیجه گیری

در مواجهه با تمام موارد فوق, توافقنامه داوری موقت معمولاً فقط در مواردی كه مشاجره پیش آمده باشد توصیه می شود و مشخص است كه همه طرفین مایل به مشاركت در داوری هستند. حتی در این شرایط, و مطمئناً وقتی یک بند داوری است موقت برای دادخواست آینده تصویب شده است, طرفین باید اطمینان حاصل کنند که انتخاب محل داوری انجام شده است, و اینکه در صورت عدم توافق طرفین ، اختیاراتی برای انتصاب داوران منصوب شود. عدم انجام این کار ممکن است منجر به تاخیرهای چشمگیر شود, هزینه ها و عدم قطعیت ها, و همچنین افزایش بی اعتبار بودن توافقنامه داوری.

به عنوان یک یادداشت آموزنده, با توجه به مطالعه 2008 از دانشگاه کوئین مری و PricewaterhouseCoopers, 86% جوایز داوری منتسب به داوری نهادی ناشی می شود, در مقایسه با 14% ساخته شده در فرآیندهای موقت.

آنا کنستانتینو, Aceris Law LLC

[1] اتاق بازرگانی بین المللی (ICC) - قوانین داوری (نسخه پرتغالی)

[2] دادگاه داوری بین المللی لندن (LCIA) - قوانین داوری

[3] موسسه داوری اتاق بازرگانی استکهلم - قوانین داوری

[4] مرکز داوری بین المللی سنگاپور - قوانین داوری (نسخه پرتغالی)

[5] مرکز داوری بین المللی هنگ کنگ - قوانین داوری