انتخاب مناسب “صندلی” یا “محل” داوری مهم است.
چند تصور غلط رایج در مورد صندلی وجود دارد. صندلی نباید مانند قانون حاکم بر قرارداد باشد, یا در همان مکان داوری انتخاب شده مستقر باشد. بدین ترتیب, هیچ دلیلی وجود ندارد که یک قرارداد با قانون انگلیسی اداره شود بلکه داوری ICC را در پاریس فراهم کند. علاوه بر این, نیازی به مشاوره در قانون کرسی نیست, بنابراین دلیلی وجود ندارد که یک حزب نتواند (اگر می خواست) به وکلای فرانسوی دستور دهید که داوری در سنگاپور در حال وقوع باشد.
آ “صندلی” یا “محل” داوری لزوماً به مکان برگزاری جلسات دادرسی اشاره نمی کند. همچنین لزوماً منعکس کننده قانون یک قرارداد نیست. اما به طور معمول چارچوبی را برای زمینه داوری فراهم می کند, دادرسی دادگاه های صلاحیت نظارتی صندلی بر روی دادرسی ها. این چندین پیامد مهم دارد, شامل:
- جایزه داوری ممکن است در دادگاههای کرسی مورد اعتراض قرار گیرد. هر کشوری اجازه خواهد داد که جایزه به طور مشخص مورد اعتراض قرار گیرد, زمینه محدود (مثلا, اینکه داوران فاقد صلاحیت بودند یا فاسد بودند), اما برخی همچنین چالش اعطای جایزه را بر اساس خطاهای قانونی یا زمینه های سیاست عمومی مجاز می دانند, این به معنای موارد مختلف در حوزه های قضایی مختلف است.
- سطح مداخله دادگاه در هر اختلاف اختلاف با توجه به کرسی داوری متفاوت است. که در “داوری دوستانه” حوزه های قضایی مانند فرانسه, دادگاه ها معمولاً فقط در حمایت از داوری مداخله می کنند, به عنوان مثال برای ارائه کمک های موقت. سایر حوزه های قضایی, با این حال, ممکن است در داوری مداخله کند و حتی از احترام به قرارداد داوری خودداری کند, به شدت روی دادرسی تأثیر گذاشته و آنها را به سمت خزیدن کند.
- قانون صندلی با توجه به موارد خاص رویه ای از اهمیت برخوردار است, به عنوان مثال آیا دادگاه داوری ممکن است هزینه ها یا بهره را اعطا کند, یا اینکه باید تضاد قانون اعمال شود یا خیر.
- برخی از بازارهای نوظهور, مانند چین, محدودیت هایی در انتخاب صندلی اعمال کنید.
انتخاب صندلی اشتباه می تواند داوری را به شدت به تأخیر اندازد, خطر دادرسی موازی دادگاه را افزایش داده و اجازه می دهد این جایزه به صورت گسترده در دادگاههای محلی مورد اعتراض قرار گیرد, که ممکن است قابل اعتماد نباشد یا ممکن است در جاهایی باشد که طرف مقابل بسیار به هم وصل باشد, خطرات مشهود.
تعداد زیادی وجود دارد “بی خطر” گزینه ها از نظر صندلی, از جمله پاریس, لندن, ژنو, سنگاپور و هنگ کنگ. این کرسی ها صلاحیت های مربوط به داوری هستند که در کشورهایی که طرف قرارداد کنوانسیون نیویورک هستند ، هستند, که نقش مهمی در اجازه اجرای جوایز داوری بین المللی دارد.
یک اختلاف قانونی بالقوه مهم مربوط به محرمانه بودن است. در داوری هایی که در هنگ کنگ نشسته اند, سنگاپور و لندن, احزاب موضوع هستند (مگر اینکه با دیگری توافق کنند) به وظیفه محرمانه بودن. چنین تعهدی به طرفین در پاریس تحمیل نشده است (به غیر از داوری های داخلی) یا نیویورک, مگر اینکه در قوانین مؤسسه قابل اجرا توافق شده یا درج شده باشد. بنابراین, اگر می خواهید داوری با کرسی آن در پاریس محرمانه باقی بماند, پس این باید درخواست شود.
تفاوتهای مهم دیگر نیز وجود دارد. مثلا, در نیویورک, جوایز ممکن است بر اساس یک مورد به چالش کشیده شود “بی توجهی به قانون,” که در پاریس چنین نیست, جایی که جوایز داوری احتمالاً نهایی و لازم الاجرا هستند. به علاوه, دادگاه های نیویورک سؤالاتی راجع به صلاحیت یک دادگاه مستقر در نیویورک تعیین می کنند ، مگر اینکه شواهدی روشن و غیرقابل اثبات وجود داشته باشد که طرفین توافق کردند که دادگاه باید صلاحیت خود را تعیین کند.
به عنوان نمونه دیگر, قانون داوری انگلیسی چالش اعطای جایزه را براساس خطای قانون مجاز می سازد, اما دوباره آستانه بسیار زیاد است (تصمیم باید آشکارا اشتباه باشد یا برای تردید جدی باز باشد). علاوه بر این, احزاب ممکن است از این زمینه برای چالش خودداری کنند — و قوانین اساسی نهادی حاوی چنین مقرراتی است که از آن امتناع ورزد.
صندلی های دیگر نیز از بعضی جهات بی نظیر هستند. پاریس یکی از امن ترین کرسی های داوری است, اما نیویورک ممکن است توسط فاکتورهای غیرقانونی توسط طرفین قرارداد ترجیح داده شود.
آیا یکی از این کرسی ها نسبت به سایرین به یک روند داوری ارزان تر و کارآمد تر منجر می شود? شواهد حکایتی در این مورد متفاوت است, اما داوری در یک کرسی نباید به میزان قابل توجهی ارزان تر از صندلی دیگر باشد, اگرچه ریسک هزینه های داوری خارج از کنترل در برخی از حوزه های قضایی بیشتر است, مخصوصاً آمریکایی ها, به دلیل خطر تعهدات افشای سنگین.
کرسی همچنین می تواند در قانون اساسی دادگاه نقش داشته باشد - این یکی از عواملی است که نهادها در انتخاب یک داور یا صندلی تنها در نظر دارند.. به نوبه خود, ملیت و پیشینه داور یا كرسی تنها می تواند از رویكرد وی در مورد داوری خبر دهد.
یکی از مهمترین فاکتورها معمولاً بی طرفی است. امکان انتخاب صندلی خنثی (یعنی, نه در هر یک از طرفین “خانه” صلاحیت قضایی) یکی از مهمترین مزیت های داوری است. اما به طور معمول این تنها تعدادی از این گزینه ها را رد می کند, هنوز چندین صندلی را برای انتخاب میان می گذارد.
جغرافیا یکی دیگر از موارد مهم است. این موضوع تا حدی به راحتی هدایت می شود - صندلی معمولاً محل پیش فرض دادرسی ها خواهد بود, اگرچه طرفین می خواستند جلسات دیگری در هر جای دیگری برگزار شود. بعلاوه, کرسی های مشخص تمایل به انتخاب بیشتر در زمینه معاملات در مناطق مختلف دارند, اگرچه این موضوع عمدتاً یک عادت است. مثلا, صندلی نیویورک در متن آمریکای جنوبی متداول است, در حالی که لندن و پاریس در قراردادهای مربوط به آفریقا و خاورمیانه گزینه های معمولی هستند. به همین ترتیب, هنگ کنگ و سنگاپور به طور پیوسته سهم خود از داوری های مربوط به آسیا را افزایش می دهند.
عوامل لجستیکی, مانند در دسترس بودن در صندلی اتاق های شنوایی و خدمات مرتبط (مخصوصاً رونوشت ها و مفسران), گاهی اوقات به عنوان ملاحظات مربوط ذکر شده است, به خصوص هنگام در نظر گرفتن کرسی در کشورهای در حال توسعه. در حالی که بدون شک چنین امکاناتی در یک مکان شنوایی دارای اهمیت است, آنها نباید تعیین کننده باشند.
یکی از موضوعات عملی که ارزش توجه دارد زبان است. یک توافقنامه داوری خوب پیش بینی می کند که داوری خود به زبان انگلیسی یا زبان دیگری انجام شود. هر دادرسی (از جمله هرگونه چالش در مورد این جایزه), با این حال, به زبان محلی صندلی خواهد بود, که می تواند ناخوشایند باشد و ممکن است هزینه ها را تا حدی افزایش دهد.
– William Kirtley