را دیوان داوری بین المللی هیئت مستقل و غیر دولتی از متخصصان مستقل و بی طرف است که اغلب از سه عضو تشکیل شده توسط طرفین تشکیل شده است (یا توسط نهاد داوری بین المللی منصوب شده است, یا بندرت توسط دادگاه ملی) بر اساس تخصص و دانش قانونی و عملی آنها, برای دادن یک جایزه نهایی و الزام آور.
احزاب محتاط ویژگی های خاص و پیشینه اعضای اعضا را ارائه می دهند دیوان داوری بین المللی (به عنوان مثال. قانون مشترک یا پیشینه حقوق مدنی, تخصص ویژه در پروژه های ساختمانی, مشاجرات مربوط به سرمایه گذاری مشترک, موافقت نامه های مجوز, و غیره.) در توافق نامه داوری بین المللی پس از انعقاد قرارداد تجاری اساسی. طرفین اغلب به حمایت از یک نهاد داوری بین المللی متکی هستند (به عنوان مثال. ICC, LCIA, SCC, و غیره.) به منظور تشکیل دیوان داوری بین المللی, به عنوان مثال در صورتی که طرفین نتوانند در مورد نامزد داور تنها توافق کنند.
هنگامی که طرفین تصمیم می گیرند تحت نظارت یک نهاد داوری بین المللی داوری بین المللی را انجام دهند, قوانین داوری این موسسه اسکلت قوانین رویه ای را كه طرفین باید دنبال كنند تعریف می كنند اما تمام جزئیاتی را كه طرفین برای توافق بر اساس استقلال طرفین در اختیار دارند ، پر نمی كنند. (مقاله را ببینید 18 قانون مدل UNCITRAL). جایی که طرفین نمی توانند توافق کنند, این دیوان داوری بین المللی از اختیارات دادرسی بسیار گسترده ای برای تحمیل قوانین رویه ای متناسب با نیازهای خاص پرونده مورد نظر برخوردار است, مشروط بر اینکه با طرفین یکسان رفتار شود, منصفانه و فرصتی برای شنیدن فراهم می شود.
همه اعضای یک دیوان داوری بین المللی موظفند از طرفین دعوا بی طرف و مستقل باشند. این اصل برای داوران همکار صدق می کند (داوران منصوب شده توسط طرفین, رئیس جمهور دیوان داوری بین المللی و داوران تنها). در شرایطی که شرایط در مورد بی طرفی یا استقلال یک عضو یک عضو تردید ایجاد می کند دیوان داوری بین المللی, قانون مدل UNCITRAL (مقاله 13) مکانیسم های چالش را فراهم می کند که با استفاده از این تعهدات و داور توسط موسسه داوری بین المللی حذف می شود (در مورد داوری نهادی) یا توسط دادگاه ملی (در مورد آن به داوری).