Zgoda i narodowość to dwie koncepcje o głębokim znaczeniu w orzecznictwie ICSID. Zgoda stanowi podstawowy filar jurysdykcji ICSID, oraz doradcy dla potencjalnych wnioskodawców ICSID regularnie doradzają swoim klientom, aby jak najwcześniej wyrazili zgodę na arbitraż. Obywatelstwo jest równie podstawowym elementem jurysdykcji ICSID, z testem miejsca założenia osiągającym pierwszeństwo w ustaleniu, kiedy powód jest „inwestorem” na mocy obowiązującej umowy inwestycyjnej.
Ostatnia nagroda w Venoclimate w Wenezueli ponownie odwiedziłem te dwa stare kasztany podlegające jurysdykcji ICSID, z godnymi uwagi wynikami.
Za zgodą, ten Venoclimate Nagroda dotyczyła wpływu wypowiedzenia konwencji ICSID przez Wenezuelę na jurysdykcję trybunału ICSID w sprawie sporu, na który inwestor wyraził zgodę po powiadomieniu o wypowiedzeniu Wenezueli, ale w ciągu sześciu miesięcy przed wypowiedzeniem weszło w życie. O tej sytuacji wiele się dyskutowało w ramach stypendium. Niektórzy autorzy wyrazili opinię, że jurysdykcja istniałaby tylko w przypadku sporu, w którym państwo wypowiedziałoby konwencję, gdyby inwestor wyraził zgodę przed powiadomieniem o wypowiedzeniu. Inni twierdzili, że zgoda może być wyrażona w okresie sześciu miesięcy. Jeszcze inni stwierdzili, że zgoda może być udzielona w dowolnym momencie, gdy zgoda państwa jest ważna - co w przypadku umów inwestycyjnych może trwać długo po wejściu w życie wypowiedzenia konwencji. ten Venoclimate Nagroda, nie zajmując się wieloma aspektami tej debaty, orzekł, że wyrażenie zgody przez inwestora w okresie sześciu miesięcy oznaczało, że zgoda została udzielona w odpowiednim czasie w celu ustalenia jurysdykcji ICSID. Podczas tego okresu, państwo wypowiadające nadal było umawiającym się państwem ICSID, a jego zgoda na arbitraż ICSID trwała, która zgoda może być „zaakceptowana” i „udoskonalona” za zgodą inwestora.
Warto zauważyć, że odkrycie to będzie dotyczyć inwestorów, którzy widzą państwo, przeciwko któremu chcą rozpocząć arbitraż ICSID, nagle wypowiedzą Konwencję ICSID, ten Venoclimate Nagroda jest równie godna uwagi ze względu na podejście do kwestii narodowości. Holenderski powód był własnością i był kontrolowany przez spółkę wenezuelską. W rezultacie, Wenezuela argumentowała, że fakty te oznaczały, że projekt był inwestycją krajową, które nie powinny otrzymać ochrony, na którą powód powołał się zgodnie z wenezuelskim prawem inwestycyjnym, Holendersko-Wenezuelska konwencja BIT i ICSID. Trybunał zgodził się. Stwierdził, że powód nie był inwestorem zagranicznym, zgodnie z wymogami Wenezuelskiego Prawa Inwestycyjnego i, przyciąga wzrok, że holenderski powód nie był obywatelem umawiającego się państwa ICSID innego niż ICSID, ponieważ, w rzeczywistości zamiast formy, był to krajowy inwestor wenezuelski. Osiągając to ostatnie odkrycie, Trybunał oparł się na często dyskutowanych, ale często odrzucane, zdanie odrębne Prospera Weila w Tokios Tokeles przeciwko Ukrainie. Dając nową walutę takiej propozycji, Trybunał mógł zapalić bezpiecznik na nowej fali sprzeciwów państw dotyczących sposobu jurysdykcji osoba nad takimi „roszczeniami o strukturze zagranicznej” działają zgodnie z konwencją ICSID.
– Lucas Bastin, Adwokat Arbitrażowy & Specjalista ds. Międzynarodowego prawa publicznego