Zasady arbitrażu ICSID (Aktualny od czerwca 2014)

Reguły arbitrażowe ICSID są stosowane do rozstrzygania arbitrażu między inwestorem a państwem objętym patronatem Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (“ICSID”), który jest organem arbitrażowym Banku Światowego.

Reguły arbitrażu ICSID zostały ostatnio zaktualizowane w 2006, w następstwie publicznej krytyki arbitrażu między inwestorem a państwem i jego postrzeganego negatywnego wpływu na interesy publiczne. Aktualna wersja Regulaminu arbitrażu ICSID znajduje się poniżej w języku angielskim, Francuski i hiszpański. Został oskarżony o bycie “Tajne sądy handlowe” w publikacjach takich jak New York Times, co rzekomo faworyzowało zamożne korporacje nad zubożałymi krajami rozwijającymi się, zasady arbitrażu ICSID zostały zmodyfikowane w dniu 10 kwiecień 2006 w odpowiedzi na rosnącą liczbę krytyków arbitrażu między inwestorem a państwem.

To, czy ktoś się zgadza, czy nie, że arbitraż ICSID jest pozytywny, aby odpowiedzieć na krytykę publiczną, ICSID wprowadził zmiany w Regulaminie Arbitrażu ICSID, na które zezwalają (1) podmioty niebędące stronami interweniujące w postępowaniach arbitrażowych ICSID i uczestniczące w rozprawach, (2) publiczne ujawnienie orzeczeń arbitrażowych ICSID, (3) zasady wzmacniające niezależność międzynarodowych arbitrów i ograniczenia opłat, które arbitrzy ICSID mogą pobierać, jak również (4) przyspieszona procedura mająca na celu umorzenie bezpodstawnych roszczeń na wstępie i zapewnienie możliwości zastosowania środka tymczasowego.

KONWENCJA ICSID, REGULAMIN I ZASADY

Spis treści

Wprowadzenie

Konwencja w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami a obywatelami innych państw

Sprawozdanie dyrektorów wykonawczych Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju dotyczące Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami a obywatelami innych państw

Przepisy administracyjne i finansowe

Regulamin postępowania w sprawie wszczęcia postępowania pojednawczego i arbitrażowego (Zasady dotyczące instytucji)

Regulamin postępowania pojednawczego (Zasady postępowania pojednawczego)

Regulamin postępowania arbitrażowego (Zasady arbitrażu)

Wprowadzenie

Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID lub Centrum) jest ustanowiony przez Konwencję w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw (konwencja ICSID lub konwencja). Konwencję sformułowali Dyrektorzy Wykonawczy Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (Bank Światowy). W marcu 18, 1965, dyrektorzy wykonawczy przedstawili konwencję, z towarzyszącym raportem, rządom członkowskim Banku Światowego za rozpatrzenie konwencji w celu jej podpisania i ratyfikacji. Konwencja weszła w życie w październiku 14, 1966, kiedy został ratyfikowany przez 20 kraje. Stan na kwiecień 10, 2006, 143 kraje ratyfikowały konwencję, aby stać się umawiającymi się państwami. Zgodnie z postanowieniami Konwencji, ICSID zapewnia ułatwienia w zakresie rozstrzygania sporów inwestycyjnych i arbitrażu między umawiającymi się państwami a obywatelami innych umawiających się państw. Postanowienia konwencji ICSID są uzupełniane rozporządzeniami i przepisami przyjętymi przez Radę Administracyjną Centrum zgodnie z art 6(1)(za)-(do) konwencji (przepisy i zasady ICSID). Przepisy i zasady ICSID obejmują przepisy administracyjne i finansowe; Regulamin postępowania w sprawie wszczęcia postępowania pojednawczego i arbitrażowego (Zasady dotyczące instytucji); Regulamin postępowania pojednawczego (Zasady postępowania pojednawczego); oraz regulamin postępowania arbitrażowego (Zasady arbitrażu). Ostatnie zmiany rozporządzeń i zasad ICSID przyjęte przez Radę Administracyjną Centrum weszły w życie w kwietniu 10, 2006. Przedruk w tej broszurze to Konwencja ICSID, sprawozdanie dyrektorów wykonawczych Banku Światowego w sprawie konwencji, oraz Regulaminy i zasady ICSID ze zmianami obowiązujące od kwietnia 10, 2006.

KONWENCJA W SPRAWIE ROZSTRZYGANIA SPORÓW INWESTYCYJNYCH MIĘDZY PAŃSTWAMI I NARODAMI INNYCH PAŃSTW

Preambuła

Umawiające się Państwa

Biorąc pod uwagę potrzebę międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju gospodarczego, oraz rola w nich prywatnych inwestycji międzynarodowych;

Pamiętając o możliwości sporadycznych sporów związanych z inwestycjami między umawiającymi się państwami a obywatelami innych umawiających się państw;

Uznanie, że podczas gdy takie spory zwykle podlegają krajowym procedurom prawnym, w niektórych przypadkach odpowiednie mogą być międzynarodowe metody rozliczeń;

Przywiązanie szczególnej wagi do dostępności ułatwień dla międzynarodowego postępowania pojednawczego lub arbitrażu, do których Umawiające się Państwa i obywatele innych Umawiających się Państw mogą zgłaszać takie spory, jeśli sobie tego życzą;

Pragnąc ustanowić takie udogodnienia pod auspicjami Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju;

Uznanie, że wzajemna zgoda stron na poddanie takich sporów postępowaniu pojednawczemu lub arbitrażowi za pośrednictwem takich udogodnień stanowi wiążącą umowę, która wymaga w szczególności należytego uwzględnienia wszelkich zaleceń rozjemców, i że należy przestrzegać każdego wyroku arbitrażowego; i

Oświadczając, że żadne Umawiające się Państwo nie będzie przez sam fakt ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie niniejszej konwencji i bez jej zgody uznaje się za zobowiązanie do poddania jakiegokolwiek konkretnego sporu pojednaniu lub arbitrażowi,

Zgodzono się na następujące:

Rozdział I Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych

Sekcja 1 Ustanowienie i organizacja

Artykuł 1

Ustanawia się Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (zwany dalej Centrum).
Celem Centrum jest zapewnienie ułatwień w zakresie rozstrzygania sporów inwestycyjnych i arbitrażu między umawiającymi się państwami a obywatelami innych umawiających się państw, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji.

Artykuł 2

Siedzibą Centrum będzie główna siedziba Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (zwany dalej Bankiem). Siedziba może zostać przeniesiona w inne miejsce decyzją Rady Administracyjnej przyjętą większością dwóch trzecich głosów jej członków.

Artykuł 3

Centrum ma radę administracyjną i sekretariat oraz utrzymuje panel rozjemców i panel arbitrów.

Sekcja 2 Rada Administracyjna

Artykuł 4

Rada Administracyjna składa się z jednego przedstawiciela każdego Umawiającego się Państwa. Zastępca może występować w charakterze przedstawiciela w przypadku nieobecności jego dyrektora na spotkaniu lub niemożności działania.
W przypadku braku przeciwnego oznaczenia, każdy gubernator i zastępca gubernatora Banku wyznaczeni przez Umawiające się Państwo są odpowiednio z urzędu swojego przedstawiciela i jego zastępcy.

Artykuł 5

Prezes Banku jest z urzędu przewodniczącym Rady Administracyjnej (zwany dalej Przewodniczącym) ale nie będą miały prawa głosu. Podczas jego nieobecności lub niezdolności do działania oraz w trakcie wakatu na stanowisku prezesa banku, osoba pełniąca obecnie funkcję prezesa działa jako przewodniczący rady administracyjnej.

Artykuł 6

Bez uszczerbku dla uprawnień i funkcji powierzonych mu przez inne postanowienia niniejszej konwencji, Rada Administracyjna::
- przyjmuje przepisy administracyjne i finansowe Centrum;
- przyjmuje regulamin postępowania w sprawie wszczęcia postępowania pojednawczego i arbitrażowego;
- przyjmuje regulamin postępowania pojednawczego i arbitrażowego (zwane dalej Regulaminem Pojednawczym i Regulaminem Arbitrażowym);
- zatwierdza uzgodnienia z Bankiem dotyczące korzystania z udogodnień i usług administracyjnych Banku;
- określa warunki służby Sekretarza Generalnego i każdego zastępcy Sekretarza Generalnego;
- przyjmuje roczny budżet dochodów i wydatków Centrum;
- zatwierdza roczne sprawozdanie z działalności Centrum. Decyzje, o których mowa w akapitach (za), (b), (do) i (fa)powyżej zostaną przyjęte większością dwóch trzecich głosów członków Rady Administracyjnej.
Rada Administracyjna może powoływać takie komitety, jakie uzna za konieczne.
Rada Administracyjna wykonuje również inne uprawnienia i wykonuje takie inne funkcje, jakie uzna za konieczne do wykonania postanowień niniejszej konwencji.

Artykuł 7

Rada Administracyjna odbywa coroczne posiedzenie i inne posiedzenia, które może ustalić Rada, lub zwołany przez przewodniczącego, lub zwołany przez Sekretarza Generalnego na wniosek nie mniej niż pięciu członków Rady.
Każdy członek Rady Administracyjnej ma jeden głos i, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w niniejszym dokumencie, wszystkie sprawy przed Radą rozstrzygane są większością oddanych głosów.
Kworum każdego posiedzenia Rady Administracyjnej stanowi większość jej członków.
Rada Administracyjna może ustanowić, większością dwóch trzecich głosów swoich członków, procedura, w ramach której Przewodniczący może wystąpić o głosowanie w Radzie bez zwołania posiedzenia Rady. Głosowanie uznaje się za ważne tylko wtedy, gdy większość członków Rady oddaje swój głos w terminie wyznaczonym przez wspomnianą procedurę.

Artykuł 8

Członkowie Rady Administracyjnej i Przewodniczący pełnią swoje funkcje bez wynagrodzenia z Centrum.

Sekcja 3 Sekretariat

Artykuł 9

Sekretariat składa się z Sekretarza Generalnego, jeden lub więcej zastępców sekretarza generalnego i personelu.

Artykuł 10

Sekretarz Generalny i każdy zastępca Sekretarza Generalnego są wybierani przez Radę Administracyjną większością dwóch trzecich głosów swoich członków po nominacji Przewodniczącego na kadencję nieprzekraczającą sześciu lat i mogą być wybrani ponownie. Po konsultacji z członkami rady administracyjnej, Przewodniczący zaproponuje jednego lub więcej kandydatów na każde takie stanowisko.
Biura Sekretarza Generalnego i Zastępcy Sekretarza Generalnego są niezgodne z wykonywaniem jakiejkolwiek funkcji politycznej. Ani Sekretarz Generalny, ani żaden Zastępca Sekretarza Generalnego nie mogą podejmować żadnej innej pracy ani wykonywać żadnej innej działalności zawodowej bez zgody Rady Administracyjnej.
Podczas nieobecności lub niemożności działania Sekretarza Generalnego, oraz podczas każdego wakatu na stanowisku Sekretarza Generalnego, zastępca sekretarza generalnego działa jako sekretarz generalny. Jeżeli będzie więcej niż jeden zastępca sekretarza generalnego, Rada Administracyjna z góry ustala kolejność, w jakiej będą działać jako Sekretarz Generalny.

Artykuł 11

Sekretarz Generalny jest prawnym przedstawicielem i głównym urzędnikiem Centrum i odpowiada za jego administrację, w tym mianowanie personelu, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji i zasadami przyjętymi przez administrację

Rada. Pełni on funkcję sekretarza i jest uprawniony do uwierzytelniania orzeczeń arbitrażowych wydanych na podstawie niniejszej konwencji, oraz poświadczać ich kopie.

Sekcja 4 Panele

Artykuł 12

W skład Zespołu Rozjemców i Zespołu Arbitrów składają się osoby wykwalifikowane, wyznaczony jak podano poniżej, którzy chcą na tym służyć.

Artykuł 13

Każde Umawiające się Państwo może wyznaczyć dla każdego Panelu cztery osoby, które mogą, ale nie muszą być jego obywatelami.
Przewodniczący może wyznaczyć dziesięć osób do każdego panelu. Każda osoba wyznaczona do panelu ma inną narodowość.

Artykuł 14

Osoby wyznaczone do zasiadania w panelach to osoby o wysokim charakterze moralnym i uznanych kompetencjach w dziedzinie prawa, handel, przemysł lub finanse, na których można polegać w celu dokonania niezależnego osądu. Kompetencje w dziedzinie prawa będą miały szczególne znaczenie w przypadku osób wchodzących w skład Zespołu Arbitrów.
Przewodniczący, w wyznaczaniu osób, które będą służyć na panelach, zwraca ponadto należytą uwagę na znaczenie zapewnienia reprezentacji w panelach głównych systemów prawnych świata i głównych form działalności gospodarczej.

Artykuł 15

Członkowie panelu działają przez odnawialne okresy sześciu lat.
W przypadku śmierci lub rezygnacji członka panelu, organ, który wyznaczył członka, ma prawo wyznaczyć inną osobę do pełnienia funkcji do końca kadencji tego członka.
Członkowie panelu pełnią swoje funkcje do czasu wyznaczenia ich następców.

Artykuł 16

Osoba może obsługiwać oba panele.
Jeżeli osoba zostanie wyznaczona do zasiadania w tym samym panelu przez więcej niż jedno Umawiające się Państwo, lub przez jedno lub więcej Umawiających się Państw i Przewodniczącego, uważa się, że został wyznaczony przez organ, który go wyznaczył lub, jeżeli jednym z takich organów jest państwo, którego jest obywatelem, przez to państwo.
Wszystkie wyznaczenia będą notyfikowane Sekretarzowi Generalnemu i wejdą w życie od daty otrzymania powiadomienia.

Sekcja 5 Finansowanie Centrum

Artykuł 17

Jeżeli wydatków Centrum nie można pokryć z opłat za korzystanie z jego obiektów, lub z innych wpływów, nadwyżka będzie ponoszona przez Umawiające się Państwa, które są członkami Banku, proporcjonalnie do ich odpowiednich subskrypcji kapitału zakładowego Banku, oraz przez Umawiające się Państwa, które nie są członkami Banku zgodnie z zasadami przyjętymi przez Radę Administracyjną.

Sekcja 6 Status, Immunitety i przywileje

Artykuł 18

Centrum ma pełną międzynarodową osobowość prawną. Zdolność prawna Centrum obejmuje zdolność:

do zawarcia umowy;
nabywanie i zbywanie ruchomości i nieruchomości;
wszcząć postępowanie sądowe.

Artykuł 19

Aby umożliwić Centrum wypełnianie jego funkcji, korzysta na terytorium każdego Umawiającego się Państwa z immunitetów i przywilejów określonych w niniejszej sekcji.

Artykuł 20

Centrum, jego mienie i majątek korzystają z immunitetu od wszelkich procesów prawnych, z wyjątkiem sytuacji, gdy Centrum uchyli ten immunitet.

Artykuł 21

Przewodniczący, członkowie rady administracyjnej, osoby działające w charakterze rozjemców lub arbitrów lub członkowie komitetu powołani zgodnie z ust (3) artykułu 52, oraz funkcjonariuszy i pracowników Sekretariatu

korzystają z immunitetu od postępowań prawnych w odniesieniu do czynów dokonywanych przez nich podczas wykonywania ich funkcji, z wyjątkiem sytuacji, gdy Centrum uchyli ten immunitet;
nie będąc lokalnymi obywatelami, korzystają z tych samych immunitetów od ograniczeń imigracyjnych, wymogi dotyczące rejestracji cudzoziemców i obowiązku świadczenia usługi krajowej, takie same ułatwienia w zakresie ograniczeń wymiany i takie samo traktowanie w odniesieniu do ułatwień w podróżowaniu, jakie przedstawicielom zapewniają Umawiające się Państwa, urzędnicy i pracownicy o porównywalnej randze innych umawiających się państw.

Artykuł 22

Przepisy art 21 stosuje się do osób pojawiających się w postępowaniu na podstawie niniejszej konwencji jako strony, agenci, rada, zwolennicy, świadkowie lub eksperci; opatrzony, jednak, ten akapit

powyższe stosuje się wyłącznie w związku z podróżą do iz, i ich pobyt w, miejsce, gdzie toczy się postępowanie.

Artykuł 23

Archiwa Centrum są nietykalne, gdziekolwiek się znajdują.
W odniesieniu do jego oficjalnej komunikacji, Centrum będzie traktowane przez każde Umawiające się Państwo z nie mniej korzystnego traktowania niż inne organizacje międzynarodowe.

Artykuł 24

Centrum, jego aktywa, majątek i dochód, a jego operacje i transakcje dozwolone przez niniejszą konwencję będą zwolnione z wszelkich podatków i ceł. Centrum jest również zwolnione z odpowiedzialności za pobór lub zapłatę wszelkich podatków lub ceł.
Z wyjątkiem przypadku lokalnych obywateli, nie pobiera się podatku od lub w związku ze zwrotami kosztów wypłacanymi przez Centrum przewodniczącemu lub członkom rady administracyjnej, lub na lub w odniesieniu do wynagrodzeń, diety i inne dodatki wypłacane przez Centrum urzędnikom lub pracownikom Sekretariatu.
Żadne podatki nie będą pobierane od opłat lub zwrotów kosztów otrzymywanych przez osoby działające w charakterze rozjemców, lub arbitrzy, lub członkowie komitetu powołani zgodnie z ust (3) artykułu 52, w postępowaniu na podstawie niniejszej konwencji, jeżeli jedyną jurysdykcyjną podstawą takiego podatku jest lokalizacja Centrum lub miejsce, w którym takie postępowanie jest prowadzone, lub miejsce, w którym takie opłaty lub ulgi są wypłacane.

Rozdział II Właściwość Centrum

Artykuł 25

Właściwość Centrum obejmuje wszelkie spory prawne wynikające bezpośrednio z inwestycji, między umawiającym się państwem (lub jakikolwiek inny poddział lub agencja Umawiającego się Państwa wyznaczona do Centrum przez to państwo) oraz obywatel innego umawiającego się państwa, które strony sporu wyrażają na piśmie zgodę na przesłanie do Centrum. Kiedy strony wyrażą zgodę, żadna ze stron nie może jednostronnie wycofać swojej zgody.
„Obywatel innego umawiającego się państwa” oznacza:
- za. każda osoba fizyczna posiadająca obywatelstwo Umawiającego się Państwa innego niż Państwo będące stroną sporu w dniu, w którym strony zgodziły się na poddanie takiego sporu pojednaniu lub arbitrażowi, a także w dniu zarejestrowania wniosku zgodnie z ust. (3) artykułu 28 lub ust (3) artykułu 36, ale nie obejmuje żadnej osoby, która w dowolnym dniu posiadała obywatelstwo umawiającego się państwa będącego stroną sporu; i
- b. każda osoba prawna, która miała obywatelstwo Umawiającego się Państwa innego niż Państwo będące stroną sporu w dniu, w którym strony zgodziły się na poddanie takiego sporu pojednaniu lub arbitrażowi, oraz każda osoba prawna, która miała obywatelstwo Umawiającego się Państwa będącego stroną sporu spór w tym dniu i który, z powodu kontroli zagranicznej, strony zgodziły się, że powinny być traktowane jak obywatel innego Umawiającego się Państwa do celów niniejszej konwencji.
Zgoda częściowego organu lub agencji Umawiającego się Państwa wymaga zgody tego państwa, chyba że państwo to powiadomi Centrum, że taka zgoda nie jest wymagana.
Każde Umawiające się Państwo może, w momencie ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie niniejszej konwencji lub w dowolnym późniejszym terminie, powiadomić Centrum o klasie lub klasach sporów, które rozważyłyby lub nie rozważyłyby poddania się jurysdykcji Centrum. Sekretarz Generalny niezwłocznie przekaże takie powiadomienie wszystkim Umawiającym się Państwom. Takie powiadomienie nie stanowi zgody wymaganej na podstawie ust (1).

Artykuł 26

Zgoda stron na arbitraż na podstawie niniejszej konwencji, o ile nie zaznaczono inaczej, zostanie uznana za zgodę na taki arbitraż z wyłączeniem jakiegokolwiek innego środka prawnego. Umawiające się Państwo może wymagać wyczerpania lokalnych środków administracyjnych lub sądowych jako warunku wyrażenia zgody na arbitraż na podstawie niniejszej Konwencji.

Artykuł 27

Żadne Umawiające się Państwo nie zapewni ochrony dyplomatycznej, lub wnieść roszczenie międzynarodowe, w odniesieniu do sporu, który jeden z jego obywateli i innego Umawiającego się Państwa wyraził zgodę na poddanie się lub poddał arbitrażowi na podstawie niniejszej konwencji, chyba że takie inne Umawiające się Państwo nie zastosuje się do wyroku wydanego w takim sporze i nie zastosuje się do niego.
Ochrona dyplomatyczna, do celów ust (1), nie obejmuje nieformalnych wymian dyplomatycznych wyłącznie w celu ułatwienia rozstrzygnięcia sporu.

Rozdział III Postępowanie pojednawcze

Sekcja 1 Wniosek o postępowanie pojednawcze

Artykuł 28

Każde Umawiające się Państwo lub każdy obywatel Umawiającego się Państwa, który zamierza wszcząć postępowanie pojednawcze, skieruje taki wniosek na piśmie do Sekretarza Generalnego, który prześle kopię wniosku drugiej stronie.
Wniosek zawiera informacje dotyczące spornych kwestii, tożsamość stron i ich zgodę na postępowanie pojednawcze zgodnie z regulaminem postępowania w sprawie wszczęcia postępowania pojednawczego i arbitrażowego.
Sekretarz Generalny rejestruje wniosek, chyba że stwierdzi, na podstawie informacji zawartych we wniosku, spór jest oczywiście poza jurysdykcją Centrum. Niezwłocznie powiadomi strony o rejestracji lub odmowie rejestracji.

Sekcja 2 Konstytucja Komisji Pojednawczej

Artykuł 29

Komisja pojednawcza (zwany dalej Komisją) ustanawia się jak najszybciej po rejestracji wniosku zgodnie z art 28.
(za) Komisja składa się z jedynego rozjemcy lub dowolnej nieparzystej liczby rozjemców wyznaczonych na mocy porozumienia stron.

(b) Jeżeli strony nie uzgodnią liczby rozjemców i sposobu ich wyznaczenia, Komisja składa się z trzech rozjemców, jeden rozjemca wyznaczony przez każdą ze stron i trzeci, który jest przewodniczącym Komisji, mianowani za zgodą stron.

Artykuł 30

Jeżeli Komisja nie została utworzona w ramach 90 dni po zawiadomieniu o rejestracji wniosek został wysłany przez Sekretarza Generalnego zgodnie z ust (3) artykułu 28, lub inny okres, który strony mogą uzgodnić, Przewodniczący będzie, na wniosek jednej ze stron i po konsultacji z obiema stronami, w miarę możliwości, wyznacza rozjemcę lub rozjemców, którzy nie zostali jeszcze wyznaczeni.

Artykuł 31

Rozjemcy mogą być mianowani spoza panelu rozjemców, z wyjątkiem przypadków mianowania przez przewodniczącego zgodnie z art 30.
Rozjemcy wyznaczeni spoza panelu rozjemców muszą posiadać cechy określone w ust (1) artykułu 14.

Sekcja 3 Postępowanie pojednawcze

Artykuł 32

Komisja jest sędzią we własnych kompetencjach.
Wszelkie sprzeciwy strony sporu, że spór ten nie podlega jurysdykcji Centrum, lub z innych powodów nie wchodzi w zakres kompetencji Komisji, zostanie rozpatrzona przez Komisję, która ustali, czy rozpatrzyć ją jako pytanie wstępne, czy dołączyć ją do meritum sporu.

Artykuł 33

Wszelkie postępowania pojednawcze będą prowadzone zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału i, chyba że strony postanowią inaczej, zgodnie z Regulaminem pojednawczym obowiązującym w dniu, w którym strony wyraziły zgodę na postępowanie pojednawcze. Jeśli pojawi się jakakolwiek kwestia procedury, która nie jest objęta niniejszą sekcją lub Regulaminem pojednawczym lub jakimkolwiek regulaminem uzgodnionym przez strony, Komisja decyduje o tym pytaniu.

Artykuł 34

Obowiązkiem Komisji jest wyjaśnienie kwestii będących przedmiotem sporu między stronami oraz dążenie do osiągnięcia porozumienia między nimi na wzajemnie akceptowalnych warunkach. Do tego końca, Komisja może na każdym etapie postępowania i okresowo zalecać stronom warunki ugody. Strony współpracują w dobrej wierze z Komisją, aby umożliwić Komisji wykonywanie jej funkcji, i poważnie rozważą jego zalecenia.
Jeśli strony dojdą do porozumienia, Komisja sporządza sprawozdanie, w którym odnotowuje kwestie sporne i odnotowuje, że strony doszły do porozumienia. Gdyby, na dowolnym etapie postępowania, wydaje się Komisji, że nie istnieje prawdopodobieństwo porozumienia między stronami, zamyka postępowanie i sporządza sprawozdanie, w którym odnotowuje zgłoszenie sporu i odnotowuje brak porozumienia między stronami. Jeżeli jedna ze stron nie pojawi się lub nie uczestniczy w postępowaniu, Komisja zamyka postępowanie i sporządza sprawozdanie, w którym odnotowuje niestawienie się lub udział tej strony.

Artykuł 35

O ile strony sporu nie uzgodnią inaczej, żadna ze stron postępowania pojednawczego nie jest uprawniona do żadnego innego postępowania, czy to przed arbitrem, przed sądem lub w inny sposób, powoływać się na wszelkie wyrażone opinie lub oświadczenia, dopuszczenia lub oferty ugodowe złożone przez drugą stronę w postępowaniu pojednawczym lub polegać na nich, lub sprawozdanie lub wszelkie zalecenia przedstawione przez Komisję.

Rozdział IV Arbitraż

Sekcja 1 Wniosek o arbitraż

Artykuł 36

Każde Umawiające się Państwo lub każdy obywatel Umawiającego się Państwa, który zamierza wszcząć postępowanie arbitrażowe, skieruje taki wniosek na piśmie do Sekretarza Generalnego, który prześle kopię wniosku drugiej stronie.
Wniosek zawiera informacje dotyczące spornych kwestii, tożsamość stron i ich zgodę na arbitraż zgodnie z regulaminem wewnętrznym instytucji pojednawczej i arbitrażowej.
Sekretarz Generalny rejestruje wniosek, chyba że stwierdzi, na podstawie informacji zawartych we wniosku, spór jest oczywiście poza jurysdykcją Centrum. Niezwłocznie powiadomi strony o rejestracji lub odmowie rejestracji.

Sekcja 2 Konstytucja Trybunału

Artykuł 37

Trybunał Arbitrażowy (zwany dalej Trybunałem) ustanawia się jak najszybciej po rejestracji wniosku zgodnie z art 36.
(za) Trybunał będzie się składał z jednego arbitra lub dowolnej nieparzystej liczby arbitrów wyznaczonych zgodnie z porozumieniem stron.

(b) Jeżeli strony nie uzgodnią liczby arbitrów i sposobu ich wyznaczenia, Trybunał składa się z trzech arbitrów, jeden arbiter wyznaczony przez każdą ze stron i trzeci, który będzie prezesem Trybunału, mianowani za zgodą stron.

Artykuł 38

Jeżeli Trybunał nie został utworzony w ciągu 90 dni po zawiadomieniu o rejestracji wniosek został wysłany przez Sekretarza Generalnego zgodnie z ust (3) artykułu 36, lub inny okres, który strony mogą uzgodnić, Przewodniczący będzie, na wniosek jednej ze stron i po konsultacji z obiema stronami, w miarę możliwości,

wyznaczyć arbitra lub arbitrów jeszcze nie wyznaczonych. Arbitrzy wyznaczeni przez przewodniczącego zgodnie z niniejszym artykułem nie mogą być obywatelami umawiającego się państwa będącego stroną sporu ani umawiającego się państwa, którego obywatel jest stroną sporu.

Artykuł 39

Większość arbitrów to obywatele państw innych niż umawiające się państwo będące stroną sporu oraz umawiające się państwo, którego obywatel jest stroną sporu; opatrzony, jednak, powyższe postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli jedyny arbiter lub każdy poszczególny członek Trybunału został powołany za zgodą stron.

Artykuł 40

Arbitrzy mogą być powoływani spoza Zespołu Arbitrów, z wyjątkiem przypadków mianowania przez przewodniczącego zgodnie z art 38.
Arbitrzy powołani spoza Zespołu Arbitrów muszą posiadać cechy określone w ust (1) artykułu 14.

Sekcja 3 Uprawnienia i funkcje Trybunału

Artykuł 41

Trybunał jest sędzią z własnej kompetencji.
Wszelkie sprzeciwy strony sporu, że spór ten nie podlega jurysdykcji Centrum, lub z innych powodów nie wchodzi w zakres kompetencji Trybunału, Trybunał rozpatruje, czy należy go rozpatrzyć jako pytanie wstępne, czy też dołączyć go do meritum sporu.

Artykuł 42

Trybunał rozstrzyga spór zgodnie z takimi przepisami prawa, jakie mogą zostać uzgodnione przez strony. W przypadku braku takiego porozumienia, Trybunał stosuje prawo Umawiającego się Państwa będącego stroną sporu (w tym jego zasady dotyczące kolizji przepisów) oraz takie zasady prawa międzynarodowego, jakie mogą mieć zastosowanie.
Trybunał nie może wnosić o stwierdzenie braku liku na podstawie milczenia lub niejasności prawa.
Przepisy ust (1) i (2) nie narusza uprawnień Trybunału do rozstrzygania sporu ex aequo et bono, jeżeli strony wyrażą na to zgodę.

Artykuł 43

O ile strony nie uzgodnią inaczej, Trybunał może, jeżeli uzna to za konieczne na dowolnym etapie postępowania,

wezwać strony do przedstawienia dokumentów lub innych dowodów, i
odwiedzić scenę związaną ze sporem, i przeprowadzaj tam takie zapytania, jakie uzna za stosowne.

Artykuł 44

Wszelkie postępowania arbitrażowe będą prowadzone zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału i, chyba że strony postanowią inaczej, zgodnie z Regulaminem Arbitrażowym obowiązującym w dniu, w którym strony wyraziły zgodę na arbitraż. Jeśli pojawi się jakakolwiek kwestia procedury, która nie jest objęta niniejszą sekcją lub Regulaminem arbitrażowym lub jakimkolwiek regulaminem uzgodnionym przez strony, Trybunał rozstrzyga pytanie.

Artykuł 45

Niestawiennictwo strony lub niestawienie się w jej sprawie nie będzie uznawane za przyznanie się do twierdzeń drugiej strony.
Jeżeli strona nie stawi się lub nie przedstawi swojej sprawy na żadnym etapie postępowania, druga strona może zwrócić się do Trybunału o rozpatrzenie przedłożonych mu pytań i wydanie orzeczenia. Przed przyznaniem nagrody, Trybunał zawiadamia o tym, i udziel okres łaski, strona nie stawiła się ani nie przedstawiła swojej sprawy, chyba że jest przekonany, że strona ta nie zamierza tego zrobić.

Artykuł 46

O ile strony nie uzgodnią inaczej, Trybunał będzie, na żądanie strony, określa wszelkie przypadkowe lub dodatkowe roszczenia lub roszczenia wzajemne wynikające bezpośrednio z przedmiotu sporu, pod warunkiem że mieszczą się one w zakresie zgody stron i podlegają jurysdykcji Centrum.

Artykuł 47

O ile strony nie uzgodnią inaczej, Trybunał może, jeśli uzna, że wymagają tego okoliczności, zalecić wszelkie środki tymczasowe, które należy podjąć w celu zachowania odpowiednich praw każdej ze stron.

Sekcja 4 Nagroda

Artykuł 48

Trybunał rozstrzyga pytania większością głosów wszystkich swoich członków.
Wyrok Trybunału jest na piśmie i podpisują go członkowie Trybunału, którzy głosowali za nim.
Wyrok dotyczy każdego pytania przedłożonego Trybunałowi, i podaje przyczyny, na których jest oparty.
Każdy członek Trybunału może dołączyć swoją indywidualną opinię do wyroku, czy sprzeciwia się większości, czy nie, lub oświadczenie o jego braku zgody.
Centrum nie publikuje orzeczenia bez zgody stron.

Artykuł 49

Sekretarz Generalny niezwłocznie wysyła stronom uwierzytelnione odpisy wyroku. Nagrodę uważa się za wykonaną w dniu wysłania uwierzytelnionych kopii.
Trybunał na wniosek strony złożony w terminie 45 dni po dacie wydania orzeczenia mogą, po powiadomieniu drugiej strony, zadecydować o każdym pytaniu, które pominął w orzeczeniu, i sprostuje każdy duchowny, błąd arytmetyczny lub podobny w nagrodzie. Decyzja ta staje się częścią orzeczenia i jest notyfikowana stronom w taki sam sposób, jak orzeczenie. Okresy przewidziane w ust (2) artykułu 51 i ust (2) artykułu 52 biegnie od daty wydania decyzji.

Sekcja 5 Interpretacja, Rewizja i unieważnienie nagrody

Artykuł 50

Jeżeli powstanie jakikolwiek spór między stronami co do znaczenia lub zakresu wyroku, każda ze stron może zażądać interpretacji wyroku poprzez pisemny wniosek skierowany do Sekretarza Generalnego.
Wniosek powinien, Jeśli to możliwe, zostać przedłożone Trybunałowi, który wydał orzeczenie. Jeśli nie będzie to możliwe, nowy trybunał zostanie utworzony zgodnie z sekcją 2 tego rozdziału. Trybunał może, jeśli uzna, że wymagają tego okoliczności, zawiesić wykonanie orzeczenia do czasu podjęcia decyzji.

Artykuł 51

Każda ze stron może wnioskować o zmianę orzeczenia w drodze pisemnego wniosku skierowanego do Sekretarza Generalnego na podstawie odkrycia jakiegoś faktu o charakterze mającym decydujący wpływ na orzeczenie, pod warunkiem, że w momencie wydania wyroku fakt ten był nieznany Trybunałowi i skarżącemu oraz że nieznajomość tego faktu przez skarżącego nie wynikała z zaniedbania.
Wniosek należy złożyć w ciągu 90 dni po odkryciu takiego faktu, a w każdym razie w ciągu trzech lat od daty przyznania nagrody.
Wniosek powinien, Jeśli to możliwe, zostać przedłożone Trybunałowi, który wydał orzeczenie. Jeśli nie będzie to możliwe, nowy trybunał zostanie utworzony zgodnie z sekcją 2 tego rozdziału.
Trybunał może, jeśli uzna, że wymagają tego okoliczności, zawiesić wykonanie orzeczenia do czasu podjęcia decyzji. Jeżeli wnioskodawca wnioskuje o zawieszenie wykonania orzeczenia we wniosku, egzekucja zostaje tymczasowo wstrzymana do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał na taki wniosek.

Artykuł 52

Każda ze stron może wnioskować o unieważnienie wyroku w drodze pisemnego wniosku skierowanego do Sekretarza Generalnego z jednej lub więcej z następujących przyczyn:
- za. że Trybunał nie został właściwie ukonstytuowany;
- b. że Trybunał wyraźnie przekroczył swoje uprawnienia;
- do. że doszło do korupcji ze strony członka Trybunału;
- re. że nastąpiło poważne odstępstwo od podstawowej zasady procedury; lub
- mi. że orzeczenie nie podało powodów, na których zostało oparte.
Wniosek należy złożyć w ciągu 120 dni od daty wydania orzeczenia, z tym wyjątkiem, że w przypadku żądania stwierdzenia nieważności z powodu korupcji wniosek należy złożyć w ciągu 120 dni po odkryciu korupcji, a w każdym razie w ciągu trzech lat od daty wydania wyroku.
Po otrzymaniu wniosku Przewodniczący niezwłocznie powołuje z Zespołu Arbitrów komisję ad hoc złożoną z trzech osób. Żaden z członków Komitetu nie może być członkiem Trybunału, który wydał orzeczenie, musi być tej samej narodowości, co każdy taki członek, musi być obywatelem państwa będącego stroną sporu lub państwa, którego obywatel jest stroną sporu, zostanie wyznaczony do składu orzekającego przez którekolwiek z tych państw, lub działał jako rozjemca w tym samym sporze. Komitet jest uprawniony do unieważnienia wyroku lub dowolnej jego części z dowolnej przyczyny wymienionej w ust (1).
Przepisy artykułów 41-45, 48, 49, 53 i 54, oraz rozdziały VI i VII stosuje się mutatis mutandis do postępowań przed Komitetem.
Komitet może, jeśli uzna, że wymagają tego okoliczności, zawiesić wykonanie orzeczenia do czasu podjęcia decyzji. Jeżeli wnioskodawca wnioskuje o zawieszenie wykonania orzeczenia we wniosku, egzekucja zostaje tymczasowo wstrzymana do czasu wydania przez Komitet decyzji w sprawie takiego wniosku.
W przypadku unieważnienia orzeczenia spór zostanie, na żądanie którejkolwiek ze stron, być złożone w nowym Trybunale ustanowionym zgodnie z sekcją 2 tego rozdziału.

Sekcja 6 Uznanie i wykonanie orzeczenia

Artykuł 53

Wyrok będzie wiążący dla stron i nie będzie podlegał żadnym środkom odwoławczym ani innym środkom zaradczym z wyjątkiem przewidzianych w niniejszej konwencji. Każda ze stron będzie przestrzegać warunków wyroku i przestrzegać ich, z wyjątkiem przypadków, w których wykonanie zostało zawieszone zgodnie z odpowiednimi postanowieniami niniejszej konwencji.
Do celów niniejszej sekcji, „Orzeczenie” obejmuje wszelkie tłumaczenia ustne, zmiana lub unieważnienie takiego orzeczenia zgodnie z art 50, 51 lub 52.

Artykuł 54

Każde Umawiające się Państwo uzna orzeczenie wydane zgodnie z niniejszą Konwencją za wiążące i będzie egzekwować zobowiązania pieniężne nałożone przez to orzeczenie na swoim terytorium, tak jakby było to prawomocne orzeczenie sądu tego państwa. Umawiające się państwo posiadające konstytucję federalną może wykonać takie orzeczenie przed sądami federalnymi lub za ich pośrednictwem i może postanowić, że sądy te będą traktować orzeczenie tak, jakby był to prawomocny wyrok sądów w okręgu stanowym.
Strona ubiegająca się o uznanie lub wykonanie na terytorium Umawiającego się Państwa dostarczy właściwemu sądowi lub innemu organowi, który to państwo wyznaczy w tym celu, kopię orzeczenia poświadczonego przez Sekretarza Generalnego. Każde Umawiające się Państwo powiadomi Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu właściwego sądu lub innego organu w tym celu oraz o wszelkich późniejszych zmianach tego wyznaczenia.
Wykonanie wyroku podlega przepisom dotyczącym wykonywania orzeczeń obowiązującym w państwie, na którego terytorium dochodzi się takiego wykonania.

Artykuł 55

Nic w artykule 54 należy rozumieć jako odstępstwo od prawa obowiązującego w każdym Umawiającym się Państwie, odnoszącego się do immunitetu tego Państwa lub jakiegokolwiek innego państwa przed wykonaniem.

Rozdział V Wymiana i dyskwalifikacja rozjemców i arbitrów

Artykuł 56

Po utworzeniu komisji lub trybunału i rozpoczęciu postępowania, jego skład pozostaje niezmieniony; opatrzony, jednak, że jeśli rozjemca lub arbiter umrze, stać się obezwładnionym, lub zrezygnuj, powstały wakat zostanie obsadzony zgodnie z przepisami sekcji 2 rozdziału III lub sekcji 2 rozdziału IV.
Członek komisji lub trybunału nadal pełni tę funkcję, niezależnie od tego, że przestał być członkiem panelu.
Jeżeli rozjemca lub arbiter wyznaczony przez stronę zrezygnuje bez zgody Komisji lub trybunału, którego był członkiem, przewodniczący mianuje osobę z odpowiedniego panelu do obsadzenia powstałego wakatu.

Artykuł 57

Strona może zaproponować komisji lub trybunałowi dyskwalifikację któregokolwiek z jej członków z powodu jakiegokolwiek faktu wskazującego na oczywisty brak cech wymaganych przez ustęp (1) artykułu 14. Strona postępowania arbitrażowego może, dodatkowo, zaproponować dyskwalifikację arbitra na tej podstawie, że nie kwalifikował się on do powołania do Trybunału na podstawie rozdziału 2 rozdziału IV.

Artykuł 58

Decyzję w sprawie wniosku o dyskwalifikację arbitra lub arbitra podejmują inni członkowie Komisji lub Trybunału, w zależności od przypadku, pod warunkiem że członkowie ci są równo podzieleni, lub w przypadku wniosku o dyskwalifikację jedynego arbitra lub arbitra, lub większość rozjemców lub arbitrów, Przewodniczący podejmuje tę decyzję. Jeżeli zostanie ustalone, że wniosek jest uzasadniony, rozjemca lub arbiter, którego dotyczy decyzja, zostanie zastąpiony zgodnie z przepisami rozdziału 2 rozdziału III lub sekcji 2 rozdziału IV.

Rozdział VI Koszt postępowania

Artykuł 59

Opłaty uiszczane przez strony za korzystanie z udogodnień Centrum są ustalane przez Sekretarza Generalnego zgodnie z przepisami przyjętymi przez Radę Administracyjną.

Artykuł 60

Każda Komisja i każdy Trybunał ustalają opłaty i wydatki swoich członków w granicach ustalonych od czasu do czasu przez Radę Administracyjną i po konsultacji z Sekretarzem Generalnym.
Nic w akapicie (1) niniejszego artykułu uniemożliwia stronom wcześniejsze uzgodnienie z zainteresowaną Komisją lub trybunałem opłat i wydatków jej członków.

Artykuł 61

W przypadku postępowania pojednawczego opłaty i wydatki członków Komisji, a także opłaty za korzystanie z udogodnień Centrum, ponoszą jednakowo strony. Każda ze stron ponosi wszelkie inne wydatki poniesione w związku z postępowaniem.
W przypadku postępowania arbitrażowego Trybunał:, chyba że strony postanowią inaczej, oszacować wydatki poniesione przez strony w związku z postępowaniem, i decyduje, w jaki sposób i przez kogo te wydatki, opłaty i wydatki członków Trybunału oraz opłaty za korzystanie z udogodnień Centrum są uiszczane. Taka decyzja stanowi część wyroku

Rozdział VII Miejsce postępowania

Artykuł 62

Postępowanie pojednawcze i arbitrażowe odbywa się w siedzibie Centrum, z wyjątkiem przypadków określonych poniżej.

Artykuł 63

Postępowanie pojednawcze i arbitrażowe może być prowadzone, jeśli strony wyrażą na to zgodę,

w siedzibie Stałego Trybunału Arbitrażowego lub innej właściwej instytucji, czy to prywatne czy publiczne, z którymi Centrum może dokonać uzgodnień w tym celu; lub
w każdym innym miejscu zatwierdzonym przez Komisję lub Trybunał po konsultacji z Sekretarzem Generalnym.

Rozdział VIII

Spory między umawiającymi się państwami

Artykuł 64

Wszelkie spory powstałe między Umawiającymi się Państwami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji, które nie zostaną rozstrzygnięte w drodze negocjacji, będą kierowane do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości na wniosek dowolnej strony takiego sporu, chyba że zainteresowane państwa zgodzą się na inny sposób rozliczenia.

Poprawka do rozdziału IX

Artykuł 65

Każde Umawiające się Państwo może zaproponować poprawkę do niniejszej Konwencji. Tekst proponowanej poprawki zostanie przekazany Sekretarzowi Generalnemu nie mniej niż 90 na kilka dni przed posiedzeniem Rady Administracyjnej, na którym należy rozpatrzyć taką zmianę, i niezwłocznie przekazuje ją wszystkim członkom Rady Administracyjnej.

Artykuł 66

Jeżeli Rada Administracyjna podejmie taką decyzję większością dwóch trzecich głosów swoich członków, proponowana poprawka zostanie przekazana wszystkim Umawiającym się Państwom do ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie. Każda zmiana wchodzi w życie 30 dni po wysłaniu przez depozytariusza niniejszej konwencji powiadomienia dla umawiających się państw, że wszystkie umawiające się państwa ratyfikowały, zaakceptował lub zatwierdził poprawkę.
Żadna poprawka nie wpłynie na prawa i obowiązki wynikające z niniejszej konwencji jakiegokolwiek Umawiającego się Państwa lub któregokolwiek z jego podjednostek lub agencji, lub każdego obywatela takiego państwa wynikającego z zgody na jurysdykcję Centrum wydaną przed datą wejścia w życie zmiany.

Rozdział X Postanowienia końcowe

Artykuł 67

Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu w imieniu państw będących członkami Banku. Jest on również otwarty do podpisu w imieniu każdego innego państwa, które jest stroną statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i którego Rada Administracyjna, w głosowaniu 2/3 jego członków, zostaną zaproszone do podpisania konwencji.

Artykuł 68

Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie przez państwa sygnatariuszy zgodnie z ich odpowiednimi procedurami konstytucyjnymi.
Niniejsza konwencja wejdzie w życie 30 dni od daty złożenia dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcie lub zatwierdzenie. Wejdzie ona w życie dla każdego państwa, które następnie złoży dokument ratyfikacyjny, przyjęcie lub zatwierdzenie 30 dni po dacie takiego depozytu.

Artykuł 69

Każde Umawiające się Państwo podejmie takie środki ustawodawcze lub inne, jakie mogą być konieczne do wprowadzenia w życie postanowień niniejszej konwencji na jego terytorium.

Artykuł 70

Niniejsza konwencja ma zastosowanie do wszystkich terytoriów, za których stosunki międzynarodowe odpowiedzialne jest Umawiające się Państwo, z wyjątkiem tych, które są wykluczone przez takie państwo w drodze pisemnego zawiadomienia depozytariusza niniejszej konwencji w momencie ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie lub później.

Artykuł 71

Każde Umawiające się Państwo może wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze pisemnego powiadomienia depozytariusza niniejszej konwencji. Wypowiedzenie nabierze mocy po upływie sześciu miesięcy od otrzymania takiego zawiadomienia.

Artykuł 72

Zawiadomienie Umawiającego się Państwa na podstawie artykułów 70 lub 71 nie narusza praw lub obowiązków wynikających z niniejszej konwencji tego państwa ani jego części składowych, agencji lub jakichkolwiek obywateli tego państwa wynikających z zgody na jurysdykcję Centrum wydanej przez jedno z nich przed otrzymaniem takiego zawiadomienia przez depozytariusz.

Artykuł 73

Instrumenty ratyfikacyjne, przyjęcie lub zatwierdzenie niniejszej konwencji i poprawek do niej zostanie złożone w banku, który będzie depozytariuszem niniejszej konwencji. Depozytariusz przekaże uwierzytelnione kopie niniejszej konwencji państwom będącym członkami Banku i każdemu innemu państwu zaproszonemu do podpisania konwencji.

Artykuł 74

Depozytariusz zarejestruje niniejszą konwencję w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych zgodnie z art 102 Karty Narodów Zjednoczonych i regulaminów przyjętych przez Zgromadzenie Ogólne.

Artykuł 75

Depozytariusz zawiadamia wszystkie państwa sygnatariuszy o::

podpisy zgodnie z art 67;
depozyty instrumentów ratyfikacyjnych, przyjęcie i zatwierdzenie zgodnie z art 73;
data wejścia w życie niniejszej konwencji zgodnie z art 68;
wyłączenia ze stosowania terytorialnego zgodnie z art 70;
datę wejścia w życie każdej poprawki do niniejszej konwencji zgodnie z art 66; i
wypowiedzenia zgodnie z art 71.

SPORZĄDZONO w Waszyngtonie, w języku angielskim, Języki francuski i hiszpański, wszystkie trzy teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony w archiwach Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju, który podpisał pod swoją umową podpisanie pod pełnieniem funkcji, które są mu powierzone na mocy niniejszej konwencji.

SPRAWOZDANIE DYREKTORÓW WYKONAWCZYCH Z KONWENCJI W SPRAWIE ROZSTRZYGANIA SPORÓW INWESTYCYJNYCH MIĘDZY PAŃSTWAMI I NARODAMI INNYMI PAŃSTWAMI

Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju Marzec 18, 1965

SPRAWOZDANIE DYREKTORÓW WYKONAWCZYCH Z KONWENCJI

Sprawozdanie dyrektorów wykonawczych dotyczące konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw

Sprawozdanie dyrektorów wykonawczych na temat konwencji

Uchwała nr. 214, przyjęte przez Radę Gubernatorów Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju we wrześniu 10, 1964, stanowi, co następuje:„ZDECYDOWANY:
1. Raport dyrektorów wykonawczych na temat „Rozstrzygania sporów inwestycyjnych,”Z sierpnia 6, 1964, zostaje niniejszym zatwierdzony.
2. Dyrektorzy wykonawczy proszeni są o sformułowanie konwencji ustanawiającej udogodnienia i procedury, które byłyby dostępne na zasadzie dobrowolności w celu rozstrzygania sporów inwestycyjnych między umawiającymi się państwami a obywatelami innych umawiających się państw w drodze postępowania pojednawczego i arbitrażu.
3. Formułując taką konwencję, dyrektorzy wykonawczy uwzględniają poglądy rządów członkowskich i pamiętają o celowości opracowania tekstu, który mógłby zaakceptować jak największa liczba rządów.
4. Dyrektorzy wykonawczy przekazują tekst takiej konwencji rządom członkowskim wraz z zaleceniami, które uznają za stosowne.”
Dyrektorzy Wykonawczy Banku, działając na podstawie powyższej uchwały, sformułowały Konwencję w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw oraz, w marcu 18, 1965, zatwierdziło przedłożenie tekstu konwencji, w załączeniu do niniejszej decyzji, do rządów członkowskich Banku. To działanie dyrektorów wykonawczych nie, oczywiście, oznacza, że rządy reprezentowane przez poszczególnych dyrektorów wykonawczych są zobowiązane do podjęcia działań w związku z konwencją.
Działanie dyrektorów wykonawczych poprzedziły szeroko zakrojone prace przygotowawcze, szczegółowe informacje na ten temat podano w paragrafach 6-8 poniżej. Dyrektorzy wykonawczy są usatysfakcjonowani, że Konwencja w załączonej do niej formie stanowi szeroki konsensus poglądów tych rządów, które akceptują zasadę ustanowienia w drodze umowy międzyrządowej ułatwień i procedur rozstrzygania sporów inwestycyjnych, którym państwa i inwestorzy zagraniczni chcą się poddać postępowanie pojednawcze lub arbitraż. Są również przekonani, że Konwencja stanowi odpowiednie ramy dla takich udogodnień i procedur. Odpowiednio, tekst konwencji jest przekazywany rządom państw członkowskich do rozpatrzenia w celu podpisania i ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie.
Dyrektorzy wykonawczy zwracają uwagę na przepis art 68(2) na mocy którego konwencja wejdzie w życie między umawiającymi się państwami 30 dni po depozycie w banku, depozytariusz konwencji, dwudziestego instrumentu ratyfikacyjnego, przyjęcie lub zatwierdzenie.
Załączony tekst konwencji w języku angielskim, Języki francuski i hiszpański zostały zdeponowane w archiwach Banku, jako depozytariusz, i jest otwarty do podpisu.
Pytanie o celowość i wykonalność ustanowienia infrastruktury instytucjonalnej, sponsorowany przez Bank, do rozstrzygnięcia w drodze postępowania pojednawczego i arbitrażowego sporów inwestycyjnych między państwami i inwestorami zagranicznymi po raz pierwszy przedstawiono Radzie Gubernatorów Banku na siedemnastym dorocznym posiedzeniu, odbędzie się w Waszyngtonie, D.C. we wrześniu 1962. Na tym spotkaniu Rada Gubernatorów, uchwałą nr. 174, przyjęte we wrześniu 18, 1962, zwrócił się do dyrektorów wykonawczych o przestudiowanie pytania.
Po serii nieformalnych dyskusji na podstawie dokumentów roboczych przygotowanych przez pracowników Banku, dyrektorzy wykonawczy postanowili, że Bank powinien zwołać spotkania konsultacyjne ekspertów prawnych wyznaczonych przez rządy państw członkowskich w celu bardziej szczegółowego rozpatrzenia tego tematu. Spotkania konsultacyjne odbyły się na szczeblu regionalnym w Addis Abebie (grudzień 16-20, 1963), Santiago de Chile (luty 3-7, 1964), Genewa (luty 17-21, 1964) i Bangkok (27 kwietnia-maja 1, 1964), z pomocą administracyjną Komisji Gospodarczych Organizacji Narodów Zjednoczonych i Europejskiego Biura Narodów Zjednoczonych, i posłużył jako podstawa do dyskusji Wstępny projekt Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw przygotowany przez pracowników Banku w świetle dyskusji dyrektorów wykonawczych i poglądów rządów. W spotkaniach wzięli udział eksperci prawni z 86 kraje.
W świetle prac przygotowawczych i poglądów wyrażonych na spotkaniach konsultacyjnych, dyrektorzy wykonawczy zgłaszali się do Rady Gubernatorów podczas dziewiętnastego dorocznego spotkania w Tokio, we wrześniu 1964, pożądane byłoby ustanowienie przewidywanych udogodnień instytucjonalnych, i zrobić to w ramach umowy międzyrządowej. Rada Gubernatorów przyjęła rezolucję określoną w ust 1 tego raportu, po czym dyrektorzy wykonawczy podjęli formułowanie niniejszej konwencji. Z myślą o opracowaniu tekstu, który może zaakceptować jak największa liczba rządów, Bank zaprosił swoich członków do wyznaczenia przedstawicieli do komitetu prawnego, który pomógłby dyrektorom wykonawczym w ich zadaniu. Komitet spotkał się w Waszyngtonie od listopada 23 do grudnia 11, 1964, a dyrektorzy wykonawczy z wdzięcznością przyjmują cenne porady, które otrzymali od przedstawicieli 61 kraje członkowskie, które zasiadały w Komitecie.
Przedstawiając załączoną konwencję rządom, dyrektorów wykonawczych podyktowana jest chęć wzmocnienia partnerstwa między krajami w zakresie rozwoju gospodarczego. Utworzenie instytucji mającej na celu ułatwienie rozstrzygania sporów między państwami a inwestorami zagranicznymi może być ważnym krokiem w kierunku promowania atmosfery wzajemnego zaufania, a tym samym stymulowania większego przepływu prywatnego kapitału międzynarodowego do tych krajów, które chcą go przyciągnąć.
Dyrektorzy Wykonawczy uznają, że spory inwestycyjne są z reguły rozstrzygane na drodze administracyjnej, procedury sądowe lub arbitrażowe dostępne zgodnie z prawem kraju, w którym dokonano danej inwestycji. jednak, doświadczenie pokazuje, że mogą powstać spory, które strony chcą rozstrzygnąć innymi metodami; a umowy inwestycyjne zawarte w ostatnich latach pokazują, że zarówno państwa, jak i inwestorzy często uważają, że w ich wspólnym interesie leży uzgodnienie zastosowania międzynarodowych metod rozliczeń.
Niniejsza konwencja oferowałaby międzynarodowe metody rozstrzygania mające na celu uwzględnienie szczególnych cech omawianych sporów, jak również stron, do których miałoby to zastosowanie. Zapewniłoby to możliwość postępowania pojednawczego i arbitrażowego przez specjalnie wykwalifikowane osoby w celu przeprowadzenia niezależnego osądu zgodnie z zasadami znanymi i zaakceptowanymi wcześniej przez zainteresowane strony. W szczególności, zapewniłoby to, że po wyrażeniu przez rząd lub inwestora zgody na postępowanie pojednawcze lub arbitraż pod auspicjami Centrum, takiej zgody nie można jednostronnie wycofać.
Dyrektorzy wykonawczy są przekonani, że kapitał prywatny będzie nadal napływał do krajów oferujących sprzyjający klimat dla atrakcyjnych i solidnych inwestycji, nawet jeśli takie kraje nie stały się stronami konwencji lub, dołączył, nie korzystał z udogodnień Centrum. Z drugiej strony, przestrzeganie konwencji przez państwo zapewniłoby dodatkowe zachęty i stymulowałoby większy napływ prywatnych inwestycji międzynarodowych na jego terytoria, co jest głównym celem konwencji.
Podczas gdy ogólnym celem konwencji jest zachęcanie do większego przepływu prywatnych inwestycji międzynarodowych, postanowienia Konwencji zachowują staranną równowagę między interesem inwestorów a interesem państwa przyjmującego. co więcej, Konwencja zezwala na wszczęcie postępowania zarówno przez państwo przyjmujące, jak i przez inwestorów, a dyrektorzy wykonawczy zawsze mieli na uwadze, że postanowienia konwencji powinny być w równym stopniu dostosowane do wymogów obu przypadków.
Postanowienia załączonej konwencji są w większości oczywiste. Krótki komentarz na temat kilku głównych funkcji może, jednak, być użyteczne dla rządów członkowskich przy rozważaniu Konwencji.Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów InwestycyjnychGenerał
Konwencja ustanawia Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych jako niezależna instytucja międzynarodowa (Artykuły 18-24). Celem Centrum jest „zapewnienie udogodnień w zakresie postępowania pojednawczego i arbitrażu w sporach inwestycyjnych * * *” (Artykuł 1(2)). Centrum samo w sobie nie będzie angażować się w działania pojednawcze ani arbitrażowe. Będzie to zadanie komisji pojednawczych i trybunałów arbitrażowych ustanowionych zgodnie z postanowieniami konwencji.
Jako sponsor utworzenia instytucji Bank zapewni Centrum siedzibę (Artykuł 2) i, zgodnie z ustaleniami między dwiema instytucjami, z innymi udogodnieniami i usługami administracyjnymi (Artykuł 6(re)).
W odniesieniu do finansowania Centrum (Artykuł 17), Dyrektorzy Wykonawczy zdecydowali, że Bank powinien być przygotowany do zapewnienia Centrum bezpłatnego zakwaterowania biurowego, o ile Centrum ma siedzibę w centrali Banku oraz do gwarantowania, w rozsądnych granicach, podstawowe wydatki ogólne Centrum na okres lat, który zostanie ustalony po utworzeniu Centrum.
Prostota i oszczędność spójne z efektywnym realizacją funkcji Centrum charakteryzują jego strukturę. Organami Centrum są Rada Administracyjna (Artykuły 4-8) i Sekretariat (Artykuł 9-11). Rada Administracyjna będzie się składać z jednego przedstawiciela każdego Umawiającego się Państwa, służąc bez wynagrodzenia z Centrum. Każdy członek Rady oddaje jeden głos i sprawy przed Radą są podejmowane większością oddanych głosów, chyba że Konwencja wymaga innej większości. Prezes Banku będzie z urzędu pełnił funkcję przewodniczącego Rady, ale nie będzie miał prawa głosu. Sekretariat będzie się składał z Sekretarza Generalnego, jeden lub więcej zastępców sekretarza generalnego i personelu. W celu zapewnienia elastyczności Konwencja przewiduje możliwość istnienia więcej niż jednego zastępcy sekretarza generalnego, ale dyrektorzy wykonawczy nie przewidują teraz potrzeby posiadania więcej niż jednego lub dwóch pełnoetatowych urzędników Centrum. Artykuł 10, który wymaga, aby Sekretarz Generalny i każdy zastępca Sekretarza Generalnego byli wybierani przez Radę Administracyjną większością dwóch trzecich głosów jej członków, w sprawie nominacji przewodniczącego, ogranicza ich kadencję do okresu nieprzekraczającego sześciu lat i pozwala na ich ponowny wybór. Dyrektorzy wykonawczy uważają, że wstępne wybory, które odbędzie się wkrótce po wejściu w życie konwencji, powinno być krótkoterminowe, aby nie pozbawiać państw, które ratyfikują konwencję po jej wejściu w życie, możliwości uczestniczenia w selekcji wysokich urzędników Centrum. Artykuł 10 ogranicza także zakres, w jakim urzędnicy ci mogą angażować się w działania inne niż związane z nimi funkcje urzędowe.Funkcje Rady Administracyjnej
Głównymi funkcjami Rady Administracyjnej są wybór Sekretarza Generalnego i każdego zastępcy Sekretarza Generalnego, przyjęcie budżetu Centrum i przyjęcie przepisów administracyjnych i finansowych, zasady regulujące wszczęcie postępowania oraz regulamin postępowania pojednawczego i arbitrażowego. Działanie we wszystkich tych sprawach wymaga większości dwudziestu trzech członków Rady.Funkcje Sekretarza Generalnego
Konwencja wymaga od Sekretarza Generalnego pełnienia różnych funkcji administracyjnych jako przedstawiciela prawnego, sekretarz i główny oficer Centrum (Artykuły 7(1), 11, 16(3), 25(4), 28, 36, 49(1), 50(1), 51(1), 52(1), 54(2), 59, 60(1), 63(b) i 65). Dodatkowo, Sekretarz Generalny jest uprawniony do odmowy rejestracji wniosku o postępowanie pojednawcze lub postępowanie arbitrażowe, i tym samym uniemożliwić wszczęcie takiego postępowania, jeżeli na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę stwierdzi, że spór jest oczywiście poza jurysdykcją Centrum (Artykuł 28(3) i 36(3)). Sekretarzowi generalnemu przysługuje to ograniczone prawo do „sprawdzania” wniosków o postępowanie pojednawcze lub arbitrażowe w celu uniknięcia zawstydzenia strony (szczególnie państwo) które mogą wynikać z wszczęcia przeciwko niemu postępowania w sporze, którego nie wyraził zgody na przekazanie do Centrum, a także możliwość uruchomienia mechanizmu Centrum w przypadkach, które z innych powodów były oczywiście poza jurysdykcją Centrum, np., ponieważ ani wnioskodawca, ani druga strona nie kwalifikowali się do bycia stroną w postępowaniu na podstawie konwencji.Panele
Artykuł 3 wymaga od Centrum utrzymywania Zespołu Rozjemców i Zespołu Arbitrów, podczas gdy artykuły 12-16 nakreślić sposób i warunki wyznaczania członków panelu. W szczególności, Artykuł 14(1) dąży do tego, aby członkowie panelu posiadali wysoki poziom kompetencji i byli w stanie dokonywać niezależnego osądu. Zgodnie z zasadniczo elastycznym charakterem postępowania, Konwencja zezwala stronom na wyznaczanie rozjemców i arbitrów spoza paneli, ale wymaga (Artykuły 31(2) i 40(2)) że osoby wyznaczone posiadają cechy określone w art 14(1). Przewodniczący, wezwany do powołania rozjemcy lub arbitra zgodnie z art 30 lub 38, w swoim wyborze jest ograniczony do członków panelu.Właściwość Centrum
Termin „jurysdykcja Centrum” jest używany w konwencji jako dogodne wyrażenie oznaczające granice, w których będą miały zastosowanie postanowienia konwencji, a udogodnienia Centrum będą dostępne dla postępowania pojednawczego i arbitrażowego. Właściwość Centrum została uregulowana w rozdziale II Konwencji (Artykuły 25-27).Zgoda
Zgoda stron jest podstawą jurysdykcji Centrum. Zgoda na jurysdykcję musi mieć formę pisemną, a raz udzielonej nie można jej jednostronnie wycofać (Artykuł 25(1)).
Zgoda stron musi istnieć w momencie zajęcia Centrum (Artykuły 28(3) i 36(3)) ale Konwencja nie określa inaczej terminu, w którym należy wyrazić zgodę. Można wyrazić zgodę, na przykład, w klauzuli zawartej w umowie inwestycyjnej, przewidujące przekazywanie do Centrum przyszłych sporów wynikających z tej umowy, lub w kompromisie w sprawie sporu, który już się pojawił. Konwencja nie wymaga również, aby zgoda obu stron była wyrażona w jednym dokumencie. A zatem, państwo przyjmujące może w swoim ustawodawstwie dotyczącym promocji inwestycji zaproponować poddanie sporów wynikających z niektórych klas inwestycji jurysdykcji Centrum, a inwestor może wyrazić zgodę, przyjmując ofertę na piśmie.
Chociaż zgoda stron jest niezbędnym warunkiem jurysdykcji Centrum, sama zgoda nie wystarczy, aby spór podlegał jej jurysdykcji. Zgodnie z celem konwencji, właściwość Centrum jest dodatkowo ograniczona przez odniesienie do charakteru sporu i jego stron.Charakter sporu
Artykuł 25(1) wymaga, aby spór był „sporem prawnym wynikającym bezpośrednio z inwestycji”. Wyrażenie „spór prawny” zostało użyte, aby wyjaśnić, że o ile konflikty praw podlegają jurysdykcji Centrum, zwykłe konflikty interesów nie są. Spór musi dotyczyć istnienia lub zakresu prawa lub obowiązku prawnego, lub charakter lub zakres odszkodowania, które należy wykonać za naruszenie zobowiązania prawnego.
Nie podjęto żadnej próby zdefiniowania terminu „inwestycja”, biorąc pod uwagę zasadniczy wymóg zgody stron, oraz mechanizm, za pomocą którego Umawiające się Państwa mogą się z góry zgłosić, jeśli tego chcą, klasy sporów, które chcieliby lub nie chcieliby przedłożyć do Centrum (Artykuł 25(4)).Strony sporu
Aby spór podlegał jurysdykcji Centrum, jedna ze stron musi być umawiającym się państwem (lub stały oddział lub agencję Umawiającego się Państwa) a druga strona musi być „obywatelem innego umawiającego się państwa”. Ten ostatni termin zdefiniowany w ust(2) artykułu 25 obejmuje zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne.
Należy zauważyć, że zgodnie z klauzulą (za) artykułu 25(2) osoba fizyczna będąca obywatelem państwa będącego stroną sporu nie będzie uprawniona do bycia stroną w postępowaniu pod patronatem Centrum, nawet jeśli jednocześnie miał obywatelstwo innego państwa. Ta niekwalifikowalność jest bezwzględna i nie można jej wyleczyć, nawet jeśli państwo będące stroną sporu wyraziło na to zgodę.
Klauzula (b) artykułu 25(2), która dotyczy osób prawnych, jest bardziej elastyczny. Osoba prawna, która posiadała obywatelstwo państwa będącego stroną sporu, byłaby uprawniona do udziału w postępowaniu pod auspicjami Centrum, gdyby państwo to zgodziło się traktować go jako obywatela innego umawiającego się państwa z powodu kontroli zagranicznej.Powiadomienia Umawiających się Państw
Chociaż żadne postępowanie pojednawcze lub arbitrażowe nie może być wszczęte przeciwko Umawiającemu się Państwu bez jego zgody, a żadne Umawiające się Państwo nie jest zobowiązane do wyrażenia zgody na takie postępowanie, niemniej jednak uważano, że przestrzeganie konwencji można interpretować jako wyrażające oczekiwanie, że Umawiające się Państwa pozytywnie rozpatrzą wnioski inwestorów o przekazanie sporu do Centrum. W związku z tym wskazano, że mogą istnieć klasy sporów inwestycyjnych, które rządy uznają za nieodpowiednie do przedstawienia w Centrum lub które, zgodnie z ich własnym prawem, nie wolno im było zgłaszać się do Centrum. Aby uniknąć ryzyka nieporozumień w tym wyniku, Artykuł 25(4) wyraźnie zezwala umawiającym się państwom na wcześniejsze poinformowanie Centrum, jeśli tego chcą, klasy sporów, które chcieliby lub nie chcieliby przedłożyć do Centrum. Przepis wyjaśnia, że oświadczenie Umawiającego się Państwa, które rozważa przedłożenie określonego rodzaju sporu do Centrum, służyłoby wyłącznie do celów informacyjnych i nie stanowiłoby zgody wymaganej do nadania jurysdykcji przez Centrum. Oczywiście, oświadczenie wykluczające niektóre klasy sporów z rozpatrzenia nie stanowiłoby zastrzeżenia do Konwencji.Arbitraż jako wyłączny środek odwoławczy
Można założyć, że gdy państwo i inwestor zgodzą się na arbitraż, i nie zastrzegamy sobie prawa do skorzystania z innych środków zaradczych ani nie wymagają wcześniejszego wyczerpania innych środków, intencją stron jest skorzystanie z arbitrażu z wyłączeniem jakiegokolwiek innego środka prawnego. Ta zasada interpretacji zawarta jest w pierwszym zdaniu artykułu 26. Aby wyjaśnić, że nie zamierzano w ten sposób zmieniać przepisów prawa międzynarodowego dotyczących wyczerpania lokalnych środków odwoławczych, drugie zdanie wyraźnie uznaje prawo państwa do wymagania uprzedniego wyczerpania lokalnych środków odwoławczych.Roszczenia państwa inwestora
Gdy państwo przyjmujące wyraża zgodę na przekazanie do Centrum sporu z inwestorem, tym samym dając inwestorowi bezpośredni dostęp do jurysdykcji międzynarodowej, inwestor nie powinien mieć możliwości zwrócenia się do swojego państwa o poparcie jego sprawy i państwo to nie powinno mieć takiej możliwości. Odpowiednio, Artykuł 27 wyraźnie zabrania umawiającemu się państwu udzielania ochrony dyplomatycznej, lub wniesienie roszczenia międzynarodowego, w odniesieniu do sporu, który jeden z jego obywateli i inne Umawiające się Państwo wyrazili na to zgodę, lub złożyli, do arbitrażu na podstawie konwencji, chyba że państwo będące stroną sporu nie uszanuje orzeczenia wydanego w tym sporze.Postępowanie na podstawie konwencjiInstytucja postępowania
Postępowanie wszczyna się na podstawie wniosku skierowanego do Sekretarza Generalnego (Artykuły 28 i 36). Po zarejestrowaniu wniosku komisja pojednawcza lub trybunał arbitrażowy, w przypadku, zostanie utworzony. Odniesiono się do akapitu 20 powyżej w sprawie uprawnień Sekretarza Generalnego do odmowy rejestracji.Konstytucja komisji pojednawczych i trybunałów arbitrażowych
Mimo że konwencja pozostawia stronom dużą swobodę w zakresie konstytucji komisji i trybunałów, zapewnia, że brak porozumienia między stronami w tych sprawach lub niechęć strony do współpracy nie będzie frustrować postępowaniem (Artykuły 29-30 i 37-38, odpowiednio).
Wspomniano już o tym, że strony mogą wyznaczyć rozjemców i arbitrów spoza paneli (patrz akapit 21 powyżej). Konwencja nie ogranicza mianowania rozjemców w odniesieniu do narodowości, Artykuł 39 ustanawia zasadę, że większość członków trybunału arbitrażowego nie powinna być obywatelami państwa będącego stroną sporu lub państwa, którego obywatelem jest strona sporu. Zasada ta może prawdopodobnie skutkować wyłączeniem osób mających te narodowości ze służby w Trybunale złożonym z nie więcej niż trzech członków. jednak, reguła nie będzie miała zastosowania, jeżeli każdy arbiter w Trybunale został wyznaczony za zgodą stron.Postępowanie pojednawcze; Uprawnienia i funkcje trybunałów arbitrażowych
Ogólnie, przepisy artykułów 32-35 prowadzenie postępowań pojednawczych i artykułów 41-49, zajmowanie się uprawnieniami i funkcjami trybunałów arbitrażowych oraz orzeczeń wydawanych przez te trybunały, są oczywiste. Różnice między tymi dwoma zestawami przepisów odzwierciedlają podstawowe rozróżnienie między procesem pojednawczym mającym na celu doprowadzenie stron do porozumienia a arbitrażem mającym na celu wiążące rozstrzygnięcie sporu przez Trybunał.
Artykuł 41 powtarza ugruntowaną zasadę, zgodnie z którą trybunały międzynarodowe mają być sędziami według ich własnych kompetencji i art 32 stosuje tę samą zasadę do komisji pojednawczych. W związku z tym należy zauważyć, że uprawnienie Sekretarza Generalnego do odmowy rejestracji wniosku o postępowanie pojednawcze lub arbitraż (patrz akapit 20 powyżej) jest tak wąsko zdefiniowany, aby nie naruszać prerogatyw Komisji i trybunałów w celu ustalenia ich własnych kompetencji i, z drugiej strony, rejestracja wniosku przez Sekretarza Generalnego nie, oczywiście, uniemożliwiają Komisji lub Trybunałowi stwierdzenie, że spór nie podlega jurysdykcji Centrum.
Zgodnie z konsensusem postępowania na podstawie konwencji, strony postępowania pojednawczego lub arbitrażowego mogą uzgodnić regulamin, który będzie miał zastosowanie w tym postępowaniu. jednak, jeżeli lub w takim zakresie, w jakim nie uzgodniły inaczej, zastosowanie będą miały Zasady pojednawcze i Zasady arbitrażu przyjęte przez Radę Administracyjną (Artykuły 33 i 44).
Zgodnie z konwencją Trybunał Arbitrażowy jest zobowiązany do stosowania prawa uzgodnionego przez strony. W przypadku braku takiego porozumienia, Trybunał musi zastosować prawo państwa będącego stroną sporu (chyba że prawo to wymaga zastosowania innego prawa), a także takie zasady prawa międzynarodowego, jakie mogą mieć zastosowanie. Pojęcie „prawo międzynarodowe” użyte w tym kontekście należy rozumieć w znaczeniu nadanym mu przez art 38(1) Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, uwzględnia się fakt, że art 38 został zaprojektowany do stosowania w sporach międzypaństwowychUznawanie i wykonywanie orzeczeń arbitrażowych
Artykuł 53 oświadcza, że strony są związane wyrokiem i że nie będzie podlegało odwołaniu ani żadnemu innemu środkowi zaradczemu oprócz tych przewidzianych w Konwencji. Przewidziane środki zaradcze są poprawione (Artykuł 51) i unieważnienie (Artykuł 52). Dodatkowo, strona może zwrócić się do Trybunału, który nie zdecydował się na jakiekolwiek zadane mu pytanie, w celu uzupełnienia nagrody (Artykuł 49(2)) i może poprosić o interpretację nagrody (Artykuł 50).
Z zastrzeżeniem zawieszenia wykonania w związku z dowolnym z powyższych postępowań zgodnie z postanowieniami Konwencji, strony są zobowiązane do przestrzegania orzeczenia i art 54 wymaga, aby każde umawiające się państwo uznało orzeczenie za wiążące i egzekwowało zobowiązania pieniężne nałożone przez orzeczenie tak, jakby było to ostateczne orzeczenie sądu krajowego. Ze względu na różne techniki prawne stosowane w jurysdykcjach prawa zwyczajowego i cywilnego oraz różne systemy sądowe występujące w państwach o jednolitym i federalnym lub innym niejednolitym państwie, Artykuł 54 nie określa żadnej konkretnej metody, którą należy zastosować przy jej wdrażaniu na szczeblu krajowym, ale wymaga od każdego umawiającego się państwa spełnienia wymogów tego artykułu zgodnie z jego własnym systemem prawnym.
Doktryna suwerennego immunitetu może zapobiegać przymusowej egzekucji w państwie orzeczeń wydanych przeciwko obcym państwom lub przeciwko państwu, w którym dochodzi się egzekucji. Artykuł 54 wymaga, aby Umawiające się Państwa zrównały orzeczenie wydane na podstawie Konwencji z prawomocnym wyrokiem własnych sądów. Nie wymaga od nich, aby wykraczali poza to i podejmowali przymusową egzekucję orzeczeń wydanych na podstawie Konwencji w przypadkach, w których nie można było wykonać prawomocnych wyroków. Aby nie pozostawiać wątpliwości w tej kwestii, art 55 przewiduje, że nic w art 54 należy rozumieć jako odstępstwo od prawa obowiązującego w każdym Umawiającym się Państwie, odnoszącego się do immunitetu tego Państwa lub jakiegokolwiek innego państwa przed wykonaniem.Miejsce postępowania
W postępowaniu z dala od centrum, Artykuł 63 przewiduje, że można przeprowadzić postępowanie, jeśli strony wyrażą na to zgodę, w siedzibie Stałego Trybunału Arbitrażowego lub innej właściwej instytucji, z którą Centrum może zawierać ustalenia w tym celu. Ustalenia te mogą różnić się w zależności od rodzaju instytucji i obejmować jedynie udostępnianie pomieszczeń do celów postępowania, a także świadczenie pełnych usług sekretariatu.Spory między umawiającymi się państwami
Artykuł 64 przyznaje jurysdykcję Międzynarodowemu Trybunałowi Sprawiedliwości w sporach między umawiającymi się państwami dotyczących interpretacji lub stosowania konwencji, które nie zostały rozstrzygnięte w drodze negocjacji i których strony nie zgadzają się rozstrzygać innymi metodami. Chociaż przepis jest sformułowany ogólnie, należy go czytać w kontekście konwencji jako całości. konkretnie, przepis nie przyznaje Trybunałowi jurysdykcji do kontroli decyzji komisji pojednawczej lub trybunału arbitrażowego co do jego właściwości w odniesieniu do wszelkich sporów przed nim. Nie upoważnia również państwa do wszczęcia postępowania przed Trybunałem w związku ze sporem, który jeden z jego obywateli i inne umawiające się państwo wyrazili zgodę na poddanie się arbitrażowi lub poddanie go arbitrażowi, ponieważ takie postępowanie byłoby sprzeczne z przepisami art 27, chyba że drugie Umawiające się Państwo nie zastosowało się do wyroku wydanego w tym sporze i nie zastosowało się do niego.Wejście w życie
Konwencja jest otwarta do podpisu w imieniu państw będących członkami Banku. Będzie również otwarty do podpisu w imieniu każdego innego państwa, które jest stroną statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości i którego Rada Administracyjna, w głosowaniu 2/3 jego członków, zapraszają do podpisu. Nie przewidziano terminu na podpis. Wymagane jest podpisanie zarówno państw przystępujących przed wejściem w życie konwencji, jak i tych przystępujących później (Artykuł 67). Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęcie lub zatwierdzenie przez państwa sygnatariuszy zgodnie z ich procedurami konstytucyjnymi (Artykuł 68). Jak już wspomniano, Konwencja wejdzie w życie po złożeniu dwudziestego dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcie lub zatwierdzenie.

PRZEPISY ADMINISTRACYJNE I FINANSOWE

Przepisy administracyjne i finansowe ICSID zostały przyjęte przez Radę Administracyjną Centrum zgodnie z art 6(1)(za) konwencji ICSID.

Regulaminami szczególnie interesującymi strony postępowań na podstawie konwencji są: 14-16, 22-31 i 34(1). Mają one uzupełniać zarówno Konwencję, jak i Instytucję, Zasady postępowania pojednawczego i arbitrażowego przyjęte zgodnie z art 6(1)(b) i (do) konwencji.

Przepisy administracyjne i finansowe

Rozdział I Procedury Rady Administracyjnej

Rozporządzenie 1

Data i miejsce dorocznego spotkania

Coroczne spotkanie Rady Administracyjnej odbywa się w połączeniu z Dorocznym Spotkaniem Rady Gubernatorów Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (zwany dalej „Bankiem”), chyba że Rada określi inaczej.
Sekretarz Generalny koordynuje ustalenia dotyczące dorocznego posiedzenia Rady Administracyjnej z odpowiednimi urzędnikami Banku.

Rozporządzenie 2 Zawiadomienie o spotkaniach

Sekretarz Generalny:, za pomocą dowolnego szybkiego środka komunikacji, powiadamia każdego członka o terminie i miejscu każdego posiedzenia Rady Administracyjnej, którego zawiadomienie zostanie wysłane nie mniej niż 42 dni przed terminem takiego spotkania, z wyjątkiem tego, że w pilnych przypadkach takie powiadomienie będzie wystarczające, jeśli zostanie wysłane telegramem lub kablem nie mniej niż 10 dni przed terminem takiego spotkania.
Każde posiedzenie Rady Administracyjnej, na którym nie ma kworum, może być od czasu do czasu zawieszane przez większość obecnych członków i zawiadomienie o odroczonym posiedzeniu nie musi być przekazywane.

Rozporządzenie 3 Porządek obrad

Pod kierownictwem Przewodniczącego, Sekretarz Generalny przygotowuje krótki porządek obrad na każde posiedzenie Rady Administracyjnej i przekazuje taki porządek obrad każdemu członkowi z zawiadomieniem o takim spotkaniu.
Każdy członek może umieścić w porządku obrad każde posiedzenie Rady Administracyjnej, pod warunkiem że powiadomi o tym Sekretarza Generalnego nie później niż siedem dni przed wyznaczonym terminem takiego posiedzenia. W szczególnych okolicznościach Przewodniczący, lub Sekretarza Generalnego po konsultacji z Przewodniczącym, może w dowolnym momencie umieścić dodatkowe tematy w porządku obrad każdego posiedzenia Rady. Sekretarz Generalny niezwłocznie informuje każdego członka o dodaniu dowolnego przedmiotu do porządku obrad każdego posiedzenia.
Rada Administracyjna może w dowolnym momencie wyrazić zgodę na umieszczenie dowolnego porządku obrad na każdym posiedzeniu, nawet jeżeli zawiadomienie wymagane niniejszym rozporządzeniem nie zostało przekazane.

Rozporządzenie 4 Przewodniczący

Przewodniczący jest Prezesem na posiedzeniach Rady Administracyjnej.
Jeżeli przewodniczący nie może przewodniczyć całemu lub częściowemu posiedzeniu Rady, jeden z członków Rady Administracyjnej działa jako tymczasowy przewodniczący. Ten członek jest przedstawicielem, Zastępca przedstawiciela lub tymczasowy zastępca przedstawiciela tego umawiającego się państwa reprezentowanego na spotkaniu, które stoi najwyżej na liście umawiających się państw uporządkowanych chronologicznie zgodnie z datą złożenia dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcie lub zatwierdzenie konwencji, poczynając od państwa, które podążyło za tym, które przy poprzedniej poprzedniej okazji zapewniło tymczasowego przewodniczącego. Tymczasowy Prezydent może głosować w reprezentowanym przez siebie państwie, lub może wyznaczyć do tego innego członka swojej delegacji.

Rozporządzenie 5 Sekretarz Rady

Sekretarz Generalny pełni funkcję Sekretarza Rady Administracyjnej.
O ile Rada Administracyjna nie postanowi inaczej, Sekretarz Generalny, w porozumieniu z Przewodniczącym,odpowiada za wszystkie ustalenia dotyczące organizacji posiedzeń Rady.
Sekretarz Generalny prowadzi skrócony rejestr obrad Rady Administracyjnej, których kopie zostaną dostarczone wszystkim członkom.
Sekretarz Generalny przedstawia się na każdym dorocznym posiedzeniu Rady Administracyjnej, do zatwierdzenia zgodnie z art 6(1)(sol) konwencji, roczne sprawozdanie z działalności Centrum.

Rozporządzenie 6 Uczestnictwo w spotkaniach

Sekretarz Generalny i zastępcy Sekretarza Generalnego mogą uczestniczyć we wszystkich posiedzeniach Rady Administracyjnej.
Sekretarz Generalny, w porozumieniu z Przewodniczącym, może zapraszać obserwatorów do udziału w dowolnym posiedzeniu Rady Administracyjnej.

Rozporządzenie 7 Głosowanie

O ile Konwencja nie stanowi inaczej, wszystkie decyzje Rady Administracyjnej podejmowane są większością oddanych głosów. Na każdym posiedzeniu przewodniczący może ustalić sens spotkania zamiast formalnego głosowania, ale wymaga formalnego głosowania na wniosek dowolnego członka. Ilekroć wymagane jest formalne głosowanie, pisemny tekst wniosku jest przekazywany członkom.
Żaden członek Rady Administracyjnej nie może głosować przez pełnomocnika lub w inny sposób niż osobiście, ale przedstawiciel Umawiającego się Państwa może wyznaczyć tymczasowego zastępcę do głosowania na niego na każdym posiedzeniu, na którym nie jest obecny zwykły zastępca.
Kiedy tylko, w ocenie Przewodniczącego, Rada Administracyjna musi podjąć wszelkie działania, których nie należy odkładać do następnego dorocznego posiedzenia Rady i nie uzasadnia zwołania specjalnego posiedzenia, Sekretarz Generalny przekazuje każdemu członkowi za pomocą wszelkich szybkich środków komunikacji wniosek ucieleśniający proponowane działanie wraz z wnioskiem o głosowanie członków Rady. Głosy oddawane są na okres kończący się 21 dni po takiej wysyłce, chyba że Przewodniczący zatwierdzi dłuższy okres. Po upływie ustalonego okresu, Sekretarz Generalny rejestruje wyniki i powiadamia wszystkich członków Rady. Jeśli otrzymane odpowiedzi nie obejmują odpowiedzi większości członków, wniosek uważa się za utracony.
Zawsze na posiedzeniu Rady Administracyjnej, na którym nie są reprezentowane wszystkie umawiające się państwa, głosy niezbędne do przyjęcia proponowanej decyzji większością dwóch trzecich głosów członków Rady nie są uzyskiwane, Rada, za zgodą Przewodniczącego, może postanowić, że głosy członków Rady reprezentowanych na posiedzeniu zostaną zarejestrowane, a głosy nieobecnych członków zostaną wezwane zgodnie z ustępem (3) niniejszego regulaminu. Głosy zarejestrowane na posiedzeniu mogą zostać zmienione przez członka przed upływem okresu głosowania ustanowionego zgodnie z tym ustępem.

Rozdział II Sekretariat

Rozporządzenie 8 Wybór sekretarza generalnego i jego zastępców

Proponując Radzie Administracyjnej jednego lub kilku kandydatów na stanowisko Sekretarza Generalnego lub dowolnego zastępcy Sekretarza Generalnego, Przewodniczący przedstawia jednocześnie propozycje dotyczące:

długość okresu świadczenia usługi;
zatwierdzenie któregokolwiek z kandydatów na posiadanie, jeśli zostanie wybrany, wszelkie inne zatrudnienie lub wykonywanie innej działalności zawodowej;
warunki usługi, biorąc pod uwagę wszelkie propozycje złożone zgodnie z ust (b).

Rozporządzenie 9 Po sekretarza generalnego

Gdyby, w sprawie wyboru zastępcy sekretarza generalnego, w każdej chwili powinien być więcej niż jeden zastępca sekretarza generalnego, Przewodniczący niezwłocznie po tych wyborach proponuje Radzie Administracyjnej kolejność, w jakiej ci posłowie pełnią funkcję Sekretarza Generalnego zgodnie z art. 10(3) konwencji. W przypadku braku takiej decyzji zarządza się staż pracy na stanowisku zastępcy.
Sekretarz Generalny wyznacza członka personelu Centrum, który będzie działał w jego imieniu podczas jego nieobecności lub niezdolności do działania, jeżeli wszyscy zastępcy sekretarza generalnego powinni być nieobecni lub nie mogą działać, lub jeśli stanowisko zastępcy powinno być wolne. Jeżeli powinien istnieć jednoczesny wakat w biurach Sekretarza Generalnego i Zastępcy Sekretarza Generalnego, Przewodniczący wyznacza członka personelu, który będzie działał w imieniu Sekretarza Generalnego.

Rozporządzenie 10 Mianowanie członków personelu

Sekretarz Generalny mianuje członków personelu Centrum. Spotkania mogą być dokonywane bezpośrednio lub w drodze oddelegowania.

Rozporządzenie 11 Warunki zatrudnienia

Warunki pracy członków personelu Centrum są takie same jak pracowników banku.
Sekretarz Generalny dokonuje ustaleń z Bankiem, w ramach ogólnych ustaleń administracyjnych zatwierdzonych przez Radę Administracyjną zgodnie z art 6(1)(re) konwencji, za udział członków Sekretariatu w planie emerytalnym Banku, a także w innych ułatwieniach i ustaleniach umownych ustanowionych na rzecz pracowników Banku.

Rozporządzenie 12

Autorytet Sekretarza Generalnego

Zastępcy Sekretarza Generalnego i członkowie personelu, czy to bezpośrednio, czy oddelegowując, działa wyłącznie pod kierunkiem Sekretarza Generalnego.
Sekretarz Generalny jest uprawniony do odwoływania członków Sekretariatu i do nakładania środków dyscyplinarnych. W przypadku zastępców sekretarza generalnego zwolnienie może zostać nałożone wyłącznie za zgodą Rady Administracyjnej.

Rozporządzenie 13 Niezgodność funkcji

Sekretarz Generalny, zastępcy sekretarza generalnego i członkowie personelu nie mogą zasiadać w panelu rozjemców ani arbitrów, lub jako członkowie dowolnej komisji lub trybunału.

Rozdział III Przepisy finansowe

Rozporządzenie 14 Bezpośrednie koszty poszczególnych postępowań

O ile nie uzgodniono inaczej zgodnie z art 60(2) konwencji, oraz oprócz otrzymania zwrotu wszelkich uzasadnionych kosztów bezpośrednich, każdy członek Komisji, trybunał lub komitet ad hoc powołany z Zespołu Arbitrów zgodnie z art 52(3) konwencji (zwany dalej „Komitetem”) otrzyma:
1. opłata za każdy dzień, w którym uczestniczy w spotkaniach organu, którego jest członkiem;opłata za równowartość każdego ośmiogodzinnego dnia innej pracy wykonanej w związku z postępowaniem;
2. zamiast zwrotu kosztów utrzymania, gdy przebywa poza swoim zwykłym miejscem zamieszkania, diety dziennej na podstawie ulgi ustalanej od czasu do czasu dla dyrektorów wykonawczych Banku;
3. koszty podróży związane ze spotkaniami organu, którego jest członkiem, zgodnie z normami ustalanymi od czasu do czasu dla dyrektorów wykonawczych Banku. Wysokość opłat, o których mowa w ust. (za) i (b) powyższe będą okresowo określane przez Sekretarza Generalnego, za zgodą Przewodniczącego. Wszelkie wnioski o wyższą kwotę będą składane za pośrednictwem Sekretarza Generalnego.
Wszystkie płatności, w tym zwrot wydatków, we wszystkich przypadkach Centrum dokonuje takich działań, a nie przez żadną ze stron postępowania lub za ich pośrednictwem:
- członkowie komisji, Trybunały i komitety;
- świadkowie i eksperci wezwani z inicjatywy Komisji, Trybunał lub komitet, i nie jednej ze stron;
- członkowie Sekretariatu Centrum, w tym osoby (tacy jak tłumacze, tłumacze, reporterzy lub sekretarki) szczególnie zaangażowane przez Centrum dla konkretnego postępowania;
- gospodarz każdego postępowania odbywającego się poza siedzibą Centrum zgodnie z art 63 konwencji.
W celu umożliwienia Centrum dokonywania płatności przewidzianych w ust (2), a także ponieść inne bezpośrednie wydatki związane z postępowaniem (inne niż wydatki objęte rozporządzeniem 15):
- strony dokonują zaliczek na rzecz Centrum w następujący sposób:
- początkowo z chwilą utworzenia Komisji lub Trybunału, Sekretarz Generalny:, po konsultacji z Prezesem danego organu i, tak daleko jak to możliwe, partie, oszacować wydatki, które zostaną poniesione przez Centrum w ciągu najbliższych trzech do sześciu miesięcy, i poprosić strony o dokonanie zaliczki w tej wysokości;

Administracyjny i
Przepisy finansowe

- jeśli w dowolnym momencie zdecyduje Sekretarz Generalny, po konsultacji z Prezesem danego organu oraz, w miarę możliwości, ze stronami, zaliczki dokonane przez strony nie będą obejmować skorygowanego oszacowania wydatków na dany okres lub na kolejny okres, zwraca się do stron o dokonanie dodatkowych zaliczek.
- Centrum nie będzie zobowiązane do świadczenia jakichkolwiek usług w związku z postępowaniem ani do wniesienia opłat, dodatki lub wydatki członków dowolnej Komisji, Trybunał lub komitet, chyba że wcześniej dokonano wystarczających zaliczek;
- jeżeli wstępne płatności zaliczkowe są niewystarczające do pokrycia szacunkowych przyszłych wydatków, przed wezwaniem stron do dokonania dodatkowych zaliczek, Sekretarz Generalny ustala rzeczywiste poniesione wydatki i zobowiązania zaciągnięte przez Centrum w odniesieniu do każdego postępowania i odpowiednio obciąża lub zalicza strony;
- w związku z każdym postępowaniem pojednawczym, oraz w związku z każdym postępowaniem arbitrażowym, chyba że regulamin arbitrażu przewiduje inny podział lub jest to określone przez strony lub Trybunał, każda strona płaci połowę każdej zaliczki lub opłaty dodatkowej, bez uszczerbku dla ostatecznej decyzji w sprawie zapłaty kosztów postępowania arbitrażowego, które zostanie wydane przez Trybunał na podstawie art. 61(2) konwencji. Wszystkie zaliczki i opłaty będą płatne, w miejscu i walutach określonych przez Sekretarza Generalnego, gdy tylko zostanie złożony wniosek o płatność. Jeżeli żądane kwoty nie zostaną w pełni opłacone w terminie 30 dni, następnie Sekretarz Generalny poinformuje obie strony o niewykonaniu zobowiązania i umożliwi każdej z nich dokonanie wymaganej płatności. Kiedykolwiek 15 dni po wysłaniu takich informacji przez Sekretarza Generalnego, może wystąpić z wnioskiem, aby Komisja lub Trybunał zawiesiły postępowanie, jeżeli do dnia takiego wniosku jakakolwiek część wymaganej płatności jest nadal zaległa. Jeżeli postępowanie zostanie wstrzymane z powodu braku płatności przez kolejny okres przekraczający sześć miesięcy, Sekretarz Generalny może, po powiadomieniu stron i, w miarę możliwości, w porozumieniu ze stronami, przenieść, aby właściwy organ umorzył postępowanie;
- w przypadku zarejestrowania wniosku o unieważnienie wyroku, powyższe postanowienia niniejszego artykułu stosuje się mutatis mutandis, z wyjątkiem tego, że wnioskodawca ponosi wyłączną odpowiedzialność za dokonanie zaliczek, o które wnioskuje Sekretarz Generalny, na pokrycie wydatków wynikających z ustanowienia Komitetu, i bez uszczerbku dla prawa Komitetu zgodnie z art 52(4) konwencji, aby zdecydować, w jaki sposób i przez kogo koszty poniesione w związku z postępowaniem w sprawie unieważnienia zostaną pokryte.

Rozporządzenie 15 Usługi specjalne dla stron

Centrum będzie świadczyć usługi specjalne dla strony wyłącznie w związku z postępowaniem (na przykład, dostarczanie tłumaczeń lub kopii) jeżeli strona z góry wpłaci kwotę wystarczającą na pokrycie opłaty za taką usługę.
Opłaty za usługi specjalne będą zwykle oparte na harmonogramie opłat, które będą okresowo ogłaszane przez Sekretarza Generalnego i przekazywane przez niego wszystkim Umawiającym się Państwom, a także stronom wszystkich toczących się postępowań.

Rozporządzenie 16 Opłata za wnioski o zakwaterowanie

Impreza lub imprezy (jeśli wniosek został złożony wspólnie) pragnąc wszcząć postępowanie pojednawcze lub arbitrażowe, wniosek o dodatkową decyzję do, lub sprostowanie, interpretacja, zmiana lub unieważnienie wyroku arbitrażowego, lub wnioskowanie o ponowne przekazanie sporu do nowego Trybunału po unieważnieniu wyroku arbitrażowego, wnosi do Centrum bezzwrotną opłatę ustalaną od czasu do czasu przez Sekretarza Generalnego.

Rozporządzenie 17 Budżet

Rok obrotowy Centrum będzie trwał od lipca 1 każdego roku do czerwca 30 następnego roku.
Przed końcem każdego roku obrotowego Sekretarz Generalny przygotowuje i przedkłada, do przyjęcia przez Radę Administracyjną na następnym dorocznym posiedzeniu i zgodnie z art 6(1)(fa) konwencji, budżet na następny rok obrotowy. Budżet ten ma wskazywać oczekiwane wydatki Centrum (z wyjątkiem kosztów poniesionych na zasadzie zwrotu) i oczekiwane przychody (z wyjątkiem zwrotów).
Gdyby, w ciągu roku podatkowego, Sekretarz Generalny stwierdza, że oczekiwane wydatki przekroczą wydatki zatwierdzone w budżecie, lub jeśli chciałby ponieść wydatki, które nie zostały wcześniej zatwierdzone, powinien, w porozumieniu z Przewodniczącym, przygotować dodatkowy budżet, które przedkłada Radzie Administracyjnej do przyjęcia, na corocznym spotkaniu lub na każdym innym spotkaniu, lub zgodnie z rozporządzeniem 7(3).
Przyjęcie budżetu stanowi dla Sekretarza Generalnego upoważnienie do dokonywania wydatków i zaciągania zobowiązań w celach i granicach określonych w budżecie. O ile Rada Administracyjna nie postanowi inaczej, Sekretarz Generalny może przekroczyć kwotę określoną dla dowolnej pozycji budżetowej, pod warunkiem że całkowita kwota budżetu nie zostanie przekroczona.
Do czasu przyjęcia budżetu przez Radę Administracyjną, Sekretarz Generalny może ponosić wydatki na cele i w granicach określonych w budżecie przedłożonym Radzie, do jednej czwartej kwoty dozwolonej do wydatkowania w poprzednim roku obrotowym, ale w żadnym wypadku nie przekracza kwoty, którą Bank zgodził się udostępnić na bieżący rok obrotowy.

Rozporządzenie 18 Ocena wkładów

Wszelkie nadwyżki oczekiwanych wydatków nad przewidywanymi dochodami będą oceniane w umawiających się państwach. Każde państwo niebędące członkiem Banku zostanie ocenione jako ułamek całkowitej oceny równy ułamkowi budżetu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, który musiałby ponieść, gdyby budżet ten został podzielony tylko między umawiające się państwa proporcjonalnie do obecnej wówczas stawki wkładów mających zastosowanie do budżetu Trybunału; saldo całkowitej oceny zostanie podzielone między Umawiające się Państwa, które są członkami Banku, proporcjonalnie do ich odpowiedniej subskrypcji kapitału akcyjnego Banku. Oceny są obliczane przez Sekretarza Generalnego niezwłocznie po przyjęciu rocznego budżetu, na podstawie ówczesnego członkostwa w Centrum, i zostaną niezwłocznie przekazane wszystkim Umawiającym się Państwom. Oceny są płatne niezwłocznie po ich przekazaniu.
W sprawie przyjęcia dodatkowego budżetu, Sekretarz Generalny niezwłocznie obliczy dodatkowe oceny, które będą płatne, jak tylko zostaną zakomunikowane Umawiającym się Państwom.
Państwo, które jest stroną konwencji podczas dowolnej części roku podatkowego, będzie oceniane za cały rok obrotowy. Jeżeli państwo staje się stroną konwencji po obliczeniu obliczeń dla danego roku obrotowego, jego ocenę oblicza się, stosując ten sam odpowiedni współczynnik, jaki zastosowano przy obliczaniu pierwotnych ocen, i nie dokonuje się ponownego obliczenia ocen innych Umawiających się Państw.
Gdyby, po zakończeniu roku podatkowego, ustala się, że istnieje nadwyżka gotówki, taka nadwyżka powinna, chyba że Rada Administracyjna postanowi inaczej, być wypłacane umawiającym się państwom proporcjonalnie do oszacowanych składek, które wnieśli w danym roku podatkowym. Kredyty te są dokonywane w odniesieniu do ocen za rok obrotowy rozpoczynający się dwa lata po zakończeniu roku obrotowego, którego dotyczy nadwyżka.

Rozporządzenie 19 Audyty

Sekretarz Generalny przeprowadza kontrolę rachunków Centrum raz w roku i na podstawie tej kontroli przedkłada Radzie Finansowej sprawozdanie finansowe do rozpatrzenia na dorocznym posiedzeniu.

Rozdział IV Ogólne funkcje sekretariatu

Rozporządzenie 20 Lista umawiających się państw

Sekretarz Generalny prowadzi listę, które będzie on okresowo przekazywał wszystkim Umawiającym się Państwom i na żądanie każdemu Państwu lub osobie, Umawiających się Państw (w tym byłych umawiających się państw, wskazujący datę otrzymania przez depozytariusza wypowiedzenia), wskazując dla każdego:

data wejścia w życie konwencji w odniesieniu do niej;
wszelkie terytoria wyłączone na podstawie art 70 Konwencji oraz daty, w których depozytariusz otrzymał zawiadomienie o wykluczeniu i wszelkie zmiany takiego zawiadomienia;
dowolne oznaczenie, zgodnie z art 25(1) konwencji, części składowych lub agencji, do których sporów inwestycyjnych należy jurysdykcja Centrum;
każde powiadomienie, zgodnie z art 25(3) konwencji, że nie jest wymagana zgoda państwa na zgodę podległej jednostki lub agencji na właściwość Centrum;
każde powiadomienie, zgodnie z art 25(4) konwencji, klasy lub klas sporów, które państwo rozważyłoby lub nie rozważałoby poddania się jurysdykcji Centrum;
właściwy sąd lub inny organ do uznawania i wykonywania orzeczeń arbitrażowych, wyznaczony zgodnie z art 54(2) konwencji;
wszelkie podjęte środki ustawodawcze lub inne, zgodnie z art 69 konwencji, za wprowadzenie w życie przepisów na terytorium państwa i przekazanych Centrum przez państwo.

Rozporządzenie 21 Zakładanie paneli

Ilekroć Umawiające się Państwo ma prawo dokonać co najmniej jednego wyznaczenia do Zespołu Rozjemców lub Arbitrów, Sekretarz Generalny zaprosi państwo do dokonania takich desygnacji.
Każde wyznaczenie dokonane przez Umawiające się Państwo lub przez Przewodniczącego powinno zawierać nazwę, adres i narodowość osoby wyznaczonej, i dołącz oświadczenie o jego kwalifikacjach, ze szczególnym uwzględnieniem jego kompetencji w dziedzinie prawa, handel, przemysł i finanse.
Niezwłocznie po powiadomieniu Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu, informuje o tym wyznaczonego, wskazując mu organ wyznaczający i datę końcową okresu wyznaczenia, oraz prośba o potwierdzenie, że osoba wyznaczona jest gotowa służyć.
Sekretarz Generalny prowadzi listy, które będzie on okresowo przekazywał wszystkim Umawiającym się Państwom i na żądanie każdemu Państwu lub osobie, członków paneli rozjemców i arbitrów, wskazując dla każdego członka:
- jego adres;
- jego narodowość;
- data końcowa bieżącego wyznaczenia;
- organ wyznaczający;
- jego kwalifikacje.

Rozporządzenie 22 Opublikowanie

Sekretarz Generalny odpowiednio publikuje informacje o funkcjonowaniu Centrum, w tym rejestracja wszystkich wniosków o postępowanie pojednawcze lub arbitraż oraz we właściwym czasie wskazanie daty i sposobu zakończenia każdego postępowania.
Jeżeli obie strony postępowania wyrażą zgodę na publikację:
- sprawozdania komisji pojednawczych;
- orzeczenia arbitrażowe; lub
- protokół i inne akta postępowania,

Sekretarz Generalny organizuje ich opublikowanie, w odpowiedniej formie w celu wspierania rozwoju prawa międzynarodowego w zakresie inwestycji.

Rozdział V Funkcje dotyczące poszczególnych postępowań

Rozporządzenie 23 Rejestry

Sekretarz Generalny zachowa, zgodnie z zasadami, które ma on ogłaszać, oddzielne rejestry wniosków o postępowanie pojednawcze i wniosków o arbitraż. W nich wpisuje wszystkie istotne dane dotyczące instytucji, przeprowadzenie i dyspozycja każdego postępowania, w tym w szczególności sposób ustanowienia i skład każdej Komisji, Trybunał i komitet. Wpisany do rejestru arbitrażowego również wpisuje, w odniesieniu do każdej nagrody, wszystkie istotne dane dotyczące wszelkich wniosków o uzupełnienie, sprostowanie, interpretacja, zmiana lub unieważnienie wyroku, i każde zawieszenie wykonania.
Rejestry są otwarte do wglądu dla każdej osoby. Sekretarz Generalny ogłasza zasady dotyczące dostępu do rejestrów, oraz harmonogram opłat za dostarczenie certyfikowanych i niecertyfikowanych wyciągów z nich.

Rozporządzenie 24 Środki transportu

W trakcie jakiegokolwiek postępowania Sekretarz Generalny jest oficjalnym kanałem komunikacji pisemnej między stronami, Komisja, Trybunał lub komitet, oraz przewodniczący rady administracyjnej, oprócz tego:
- strony mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio, chyba że komunikacja jest wymagana przez Konwencję lub instytucję, Zasady postępowania pojednawczego lub arbitrażowego (zwane dalej „Zasadami”);
- członkowie dowolnej Komisji, Trybunał lub komitet komunikują się ze sobą bezpośrednio.
Instrumenty i dokumenty zostaną wprowadzone do postępowania poprzez przekazanie ich Sekretarzowi Generalnemu, który zachowuje oryginał do akt Centrum i zapewnia odpowiednią dystrybucję kopii. Jeżeli przyrząd lub dokument nie spełniają obowiązujących wymagań, Sekretarz Generalny:
- informuje stronę zgłaszającą o brakach, oraz wszelkich dalszych działań podejmowanych przez Sekretarza Generalnego;
- może, jeśli niedobór jest jedynie formalny, zaakceptować z zastrzeżeniem późniejszej korekty;
- może, jeżeli brak polega jedynie na niewystarczającej liczbie kopii lub braku wymaganych tłumaczeń, dostarczyć niezbędne kopie lub tłumaczenia na koszt zainteresowanej strony.

Rozporządzenie 25 Sekretarz

Sekretarz Generalny mianuje Sekretarza dla każdej Komisji, Trybunał i komitet. Sekretarz może zostać wybrany spośród Sekretariatu Centrum, i w każdym razie, służąc w tym charakterze, być uważany za członka swojego personelu. Powinien:

reprezentuje Sekretarza Generalnego i może wykonywać wszystkie funkcje powierzone mu na mocy niniejszego Regulaminu lub Regulaminu w odniesieniu do indywidualnych postępowań lub powierzone mu na mocy Konwencji, i przekazany przez niego sekretarzowi;
być kanałem, przez który strony mogą żądać określonych usług od Centrum;
przechowuj podsumowujące protokoły przesłuchań, chyba że strony uzgodnią z Komisją, Trybunał lub komisja w sprawie innego sposobu prowadzenia rejestru rozpraw; i
pełnią inne funkcje związane z postępowaniem na wniosek przewodniczącego Komisji, Trybunał lub komitet, lub na polecenie Sekretarza Generalnego.

Rozporządzenie 26 Miejsce postępowania

Sekretarz Generalny dokona ustaleń dotyczących prowadzenia postępowania pojednawczego i arbitrażowego w siedzibie Centrum lub, na wniosek stron i zgodnie z art 63 konwencji, dokonywać lub nadzorować ustalenia, jeżeli postępowanie odbywa się w innym miejscu.
Sekretarz Generalny wspiera Komisję lub Trybunał, na jego żądanie, odwiedzając dowolne miejsce związane ze sporem lub prowadząc tam zapytania.

Rozporządzenie 27 Inna pomoc

Sekretarz Generalny zapewnia wszelką inną pomoc, jaka może być wymagana w związku ze wszystkimi posiedzeniami Komisji, Trybunały i komitety, w szczególności przy tłumaczeniach pisemnych i ustnych z jednego języka urzędowego Centrum na inny.
Sekretarz Generalny może również zapewnić, przy użyciu personelu i sprzętu Centrum lub osób zatrudnionych i sprzętu nabytego na podstawie krótkoterminowych, inne usługi wymagane do prowadzenia postępowania, takich jak powielanie i tłumaczenie dokumentów, lub tłumaczenia zi na język inny niż język urzędowy Centrum.

Rozporządzenie 28 Funkcje depozytariusza

Sekretarz Generalny zdeponuje w archiwach Centrum i dokona ustaleń dotyczących trwałego zachowania oryginalnego tekstu:
1. wniosku oraz wszystkich instrumentów i dokumentów złożonych lub przygotowanych w związku z jakimkolwiek postępowaniem, w tym protokół z każdej rozprawy;
2. każdego sprawozdania Komisji lub jakiegokolwiek orzeczenia lub decyzji trybunału lub komitetu.
Z zastrzeżeniem Regulaminu i za zgodą stron poszczególnych postępowań, oraz po uiszczeniu wszelkich opłat zgodnie z harmonogramem ogłoszonym przez Sekretarza Generalnego, udostępnia stronom uwierzytelnione kopie raportów i nagród (odzwierciedlając w tym każdą dodatkową decyzję, sprostowanie, interpretacja, należycie dokonana zmiana lub unieważnienie, oraz każde zawieszenie wykonania w trakcie jego obowiązywania), jak również innych instrumentów, dokumenty i protokoły.

Rozdział VI Przepisy szczególne dotyczące postępowania

Rozporządzenie 29 Limity czasowe

Wszystkie limity czasowe, określone w konwencji lub w przepisach lub ustalone przez Komisję, Trybunał, Komitet lub Sekretarz Generalny, oblicza się od daty ogłoszenia limitu w obecności stron lub ich przedstawicieli lub od dnia, w którym Sekretarz Generalny wysłał stosowne powiadomienie lub instrument (która data będzie na nim zaznaczona). Dzień takiego ogłoszenia lub wysyłki jest wykluczony z obliczeń.
Termin jest zachowany, jeżeli powiadomienie lub instrument wysłane przez stronę zostaną dostarczone w siedzibie Centrum, lub do Sekretarza właściwej Komisji, Trybunał lub komitet, który zbiera się poza siedzibą Centrum, przed zamknięciem działalności we wskazanym dniu lub, jeśli ten dzień jest sobota, niedziela, święto państwowe obserwowane w miejscu dostawy lub dzień, w którym z jakiegokolwiek powodu regularne dostarczanie poczty jest ograniczone w miejscu dostawy, następnie przed zamknięciem działalności następnego dnia, w którym dostępna będzie zwykła usługa pocztowa.

Rozporządzenie 30 Dokumentacja pomocnicza

Dokumentacja złożona na poparcie każdego wniosku, wstawiennictwo, podanie, pisemna obserwacja lub inny instrument wprowadzony do postępowania składa się z jednego oryginału i liczby dodatkowych kopii określonych w ust (2). Oryginał powinien, o ile strony nie uzgodnią inaczej lub nie nakazuje tego właściwa Komisja, Trybunał lub komitet, składają się z pełnego dokumentu lub należycie poświadczonej kopii lub wyciągu, z wyjątkiem sytuacji, gdy strona nie jest w stanie uzyskać takiego dokumentu lub uwierzytelnionego odpisu lub wyciągu (w takim przypadku należy podać przyczynę takiej niemożności).
Liczba dodatkowych kopii dowolnego dokumentu jest równa liczbie dodatkowych kopii wymaganych dla instrumentu, którego dokumentacja dotyczy, z wyjątkiem tego, że takie kopie nie są wymagane, jeśli dokument został opublikowany i jest łatwo dostępny. Każda dodatkowa kopia zostanie poświadczona przez stronę, która przedstawi ją jako prawdziwą i kompletną kopię oryginału, z wyjątkiem tego, że dokument jest długi i istotny tylko częściowo, wystarczy, jeśli zostanie poświadczony jako prawdziwy i kompletny wyciąg z odpowiednich części, które muszą być dokładnie określone.
Każdy oryginał i dodatkowa kopia dokumentu, który nie jest w języku zatwierdzonym dla danego postępowania, powinien, o ile właściwa Komisja nie postanowi inaczej, Trybunał lub komitet, towarzyszy mu uwierzytelnione tłumaczenie na taki język. jednak, jeśli dokument jest długi i istotny tylko częściowo, wystarczy, jeśli tylko odpowiednie części, które muszą być dokładnie określone, są przetłumaczone, pod warunkiem że właściwy organ może wymagać pełniejszego lub pełniejszego tłumaczenia.
Ilekroć fragment oryginalnego dokumentu jest przedstawiany zgodnie z ust (1) lub częściowa kopia lub tłumaczenie zgodnie z ust (2) lub (3), każdy taki ekstrakt, do kopii i tłumaczenia dołącza się oświadczenie, że pominięcie pozostałej części tekstu nie powoduje, że przedstawiona część wprowadza w błąd.

Rozdział VII Immunitety i przywileje

Rozporządzenie 31 Certyfikaty oficjalnej podróży

Sekretarz Generalny może wydawać certyfikaty członkom Komisji, Trybunały lub komitety, urzędnikom i pracownikom Sekretariatu oraz stronom, agenci, rada, zwolennicy, świadkowie i biegli stawiani w postępowaniu, wskazując, że podróżują w związku z postępowaniem na podstawie konwencji.

Rozporządzenie 32 Zrzeczenie się immunitetów

Sekretarz Generalny może uchylić immunitet:
- Centrum;
- członkowie personelu Centrum.
Przewodniczący Rady może uchylić immunitet:
- sekretarz generalny lub dowolny zastępca sekretarza generalnego;
- członkowie Komisji, Trybunał lub komitet;
- partie, agenci, rada, zwolennicy, świadkowie lub biegli stawiani w postępowaniu, jeżeli Komisja wyda zalecenie w sprawie takiego zwolnienia, Trybunał lub zainteresowany komitet.
Rada Administracyjna może uchylić immunitet:
- Przewodniczący i członkowie Rady;
- partie, agenci, rada, zwolennicy, świadkowie lub biegli stawiani w postępowaniu, nawet jeśli Komisja nie wyda żadnego zalecenia dotyczącego takiego zwolnienia, Trybunał lub zainteresowany komitet;
- Centrum lub dowolna osoba wymieniona w ust (1) lub (2).

Rozdział VIII Różne

Rozporządzenie 33 Komunikacja z umawiającymi się państwami

O ile dane państwo nie określi innego kanału komunikacji, wszelka korespondencja wymagana przez konwencję lub niniejszy regulamin, która ma być wysłana do umawiających się państw, jest kierowana do przedstawiciela tego państwa w radzie administracyjnej.

Rozporządzenie 34 Oficjalne języki

Językami urzędowymi Centrum jest angielski, Francuski i hiszpański.
Teksty niniejszego regulaminu w każdym języku urzędowym są jednakowo autentyczne.

REGULAMIN WEWNĘTRZNY INSTYTUCJI POSTĘPOWANIA POJEDNAWCZEGO I ARBITRAŻOWEGO (ZASADY INSTYTUCJI)

Regulamin postępowania w sprawie wszczęcia postępowania pojednawczego i arbitrażowego (regulamin instytucji) ICSID zostały przyjęte przez Radę Administracyjną Centrum zgodnie z art 6(1)(b) konwencji ICSID.

Regulamin Instytucji jest uzupełniony Regulaminem Administracyjnym i Finansowym Centrum, w szczególności w regulaminie 16, 22(1), 23, 24, 30 i 34(1).

Regulamin Instytucji jest ograniczony do okresu od złożenia wniosku do wysłania zawiadomienia o rejestracji. Wszystkie transakcje po tym czasie muszą być regulowane zgodnie z Postępowaniem pojednawczym i Regulaminem arbitrażowym.

Zasady dotyczące instytucji

Reguła 1 Prośba

Zasady dotyczące instytucji

Każde Umawiające się Państwo lub każdy obywatel Umawiającego się Państwa, które chcą wszcząć postępowanie pojednawcze lub arbitrażowe na podstawie Konwencji, kierują taki wniosek na piśmie do Sekretarza Generalnego w siedzibie Centrum. Wniosek wskazuje, czy dotyczy postępowania pojednawczego czy arbitrażowego. Zostanie on sporządzony w języku urzędowym Centrum, powinien być datowany, i musi być podpisany przez stronę wnioskującą lub jej należycie upoważnionego przedstawiciela.
Żądanie może zostać złożone wspólnie przez strony sporu.

Reguła 2 Treść zapytania

Wniosek powinien:
1. wyznaczyć dokładnie każdą stronę sporu i podać adres każdej ze stron;
2. stan, jeżeli jedna ze stron jest stałym oddziałem lub agencją Umawiającego się Państwa, że państwo to wyznaczyło Centrum zgodnie z art 25(1) konwencji;
3. podać datę zgody i instrumenty, w których została ona zarejestrowana, włącznie z, jeżeli jedna ze stron stanowi stały oddział lub agencję Umawiającego się Państwa, podobne dane dotyczące zatwierdzenia takiej zgody przez to państwo, chyba że powiadomiło ono Centrum, że taka zgoda nie jest wymagana;
4. wskazać w odniesieniu do strony, która jest obywatelem umawiającego się państwa:
  1. jego obywatelstwo w dniu wyrażenia zgody; i
  2. jeśli strona jest osobą fizyczną:
    - jego obywatelstwo w dniu złożenia wniosku; i
    - że nie miał obywatelstwa Umawiającego się Państwa będącego stroną sporu ani w dniu wyrażenia zgody, ani w dniu złożenia wniosku; lub
  3. jeżeli strona jest osobą prawną, która w dniu zgody miała obywatelstwo umawiającego się państwa będącego stroną sporu, porozumienie stron, zgodnie z którym należy traktować go jako obywatela innego umawiającego się państwa do celów konwencji;
5. zawierają informacje dotyczące spornych kwestii wskazujące, że tak jest, między stronami, spór prawny wynikający bezpośrednio z inwestycji; i
6. stan, jeżeli strona wzywająca jest osobą prawną, podjął wszelkie niezbędne działania wewnętrzne w celu autoryzacji wniosku.
Informacje wymagane przez akapity (1)(do), (1)(re)(iii) i (1)(fa) powinny być poparte dokumentacją.
„Data zgody” oznacza datę, w której strony sporu wyraziły zgodę na piśmie na przesłanie jej do Centrum; jeśli obie strony nie działały tego samego dnia, oznacza datę działania drugiej strony.

Reguła 3 Opcjonalne informacje we wniosku

We wniosku można ponadto podać wszelkie uzgodnione przez strony postanowienia dotyczące liczby rozjemców lub arbitrów oraz sposobu ich powoływania, a także wszelkie inne uzgodnione postanowienia dotyczące rozstrzygnięcia sporu.

Reguła 4 Kopie wniosku

Do wniosku należy dołączyć pięć dodatkowych podpisanych kopii. Sekretarz Generalny może zażądać dodatkowych kopii, które uzna za konieczne.
Każda dokumentacja przedłożona wraz z wnioskiem musi być zgodna z wymogami rozporządzenia administracyjnego i finansowego 30.

Reguła 5 Potwierdzenie wniosku

Po otrzymaniu wniosku Sekretarz Generalny::
wysłać potwierdzenie do strony wnioskującej;
nie podejmować żadnych innych działań w odniesieniu do wniosku, dopóki nie otrzyma zapłaty określonej opłaty.
Niezwłocznie po otrzymaniu opłaty za złożenie wniosku, Sekretarz Generalny przekaże kopię wniosku i dokumentacji towarzyszącej drugiej stronie.

Reguła 6 Rejestracja wniosku

Sekretarz Generalny:, z zastrzeżeniem Reguły 5(1)(b), tak szybko, jak to możliwe, zarówno:
- zarejestrować wniosek w postępowaniu pojednawczym lub rejestrze arbitrażowym i tego samego dnia powiadomić strony o rejestracji; lub
- jeśli znajdzie, na podstawie informacji zawartych we wniosku, spór jest oczywiście poza jurysdykcją Centrum, powiadomić strony o odmowie rejestracji wniosku oraz o przyczynach takiego wniosku.
Postępowanie na podstawie konwencji uważa się za wszczęte w dniu rejestracji wniosku.

Reguła 7 Powiadomienie o rejestracji

Zawiadomienie o rejestracji wniosku będzie:

odnotować, że wniosek jest zarejestrowany i wskazać datę rejestracji i wysłania tego zawiadomienia;
powiadomić każdą ze stron, że wszelkie komunikaty i powiadomienia związane z postępowaniem zostaną wysłane na adres podany we wniosku, chyba że inny adres zostanie wskazany w Centrum;
chyba że takie informacje zostały już dostarczone, zapraszają strony do powiadomienia Sekretarza Generalnego o wszelkich uzgodnionych przez siebie ustaleniach dotyczących liczby i sposobu wyznaczania rozjemców lub arbitrów;
zaprosić strony do kontynuowania, tak szybko, jak to możliwe, ustanowienie komisji pojednawczej zgodnie z art 29 do 31 konwencji, lub trybunał arbitrażowy zgodnie z art 37 do 40;
przypomnieć stronom, że rejestracja wniosku pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień i funkcji komisji pojednawczej lub trybunału arbitrażowego w odniesieniu do jurysdykcji, kompetencje i zalety; i
towarzyszy im lista członków panelu rozjemców lub arbitrów centrum.

Reguła 8 Wycofanie wniosku

Strona wzywająca może, w drodze pisemnego zawiadomienia skierowanego do Sekretarza Generalnego, wycofaj wniosek przed jego zarejestrowaniem. Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi drugą stronę, chyba że, zgodnie z Regułą 5(1)(b), prośba nie została do niego przesłana.

Reguła 9 Postanowienia końcowe

Teksty niniejszego regulaminu w każdym języku urzędowym Centrum są jednakowo autentyczne.
Niniejszy Regulamin może być cytowany jako „Regulamin Instytucji” Centrum.

REGULAMIN WEWNĘTRZNY POSTĘPOWANIA POJEDNAWCZEGO (ZASADY POJEDNAWCZE)

Regulamin postępowania pojednawczego (zasady postępowania pojednawczego) ICSID zostały przyjęte przez Radę Administracyjną Centrum zgodnie z art 6(1)(do) konwencji ICSID.

Reguły pojednawcze są uzupełnione przepisami administracyjnymi i finansowymi Centrum, w szczególności w regulaminie 14-16, 22-31 i 34(1).

Zasady postępowania pojednawczego obejmują okres od wysłania zawiadomienia o rejestracji wniosku o postępowanie pojednawcze do momentu sporządzenia sprawozdania. Transakcje poprzedzające ten czas należy regulować zgodnie z regulaminem instytucji.

Rozdział I Ustanowienie Komisji

Reguła 1 Ogólne obowiązki

Po powiadomieniu o rejestracji wniosku o postępowanie pojednawcze, strony będą, z wszelką możliwą wysyłką, stanowić dalej komisję, z należytym uwzględnieniem sekcji 2 rozdziału III konwencji Reguły pojednawcze
Chyba że taka informacja jest podana we wniosku, strony niezwłocznie przekażą Sekretarzowi Generalnemu wszelkie uzgodnione przez siebie postanowienia dotyczące liczby rozjemców i sposobu ich mianowania.

Reguła 2 Metoda ustanowienia Komisji w przypadku braku wcześniejszej umowy

Jeśli strony, w momencie rejestracji wniosku o postępowanie pojednawcze, nie uzgodniły liczby rozjemców i sposobu ich wyznaczenia, będą, chyba że uzgodnią inaczej, postępuj zgodnie z następującą procedurą:
1. strona występująca z wnioskiem:, w ciągu 10 dni po rejestracji wniosku, zaproponować drugiej stronie wyznaczenie jedynego rozjemcy lub określonej niejednolitej liczby rozjemców i określić proponowaną metodę ich powołania;
2. w ciągu 20 dni po otrzymaniu propozycji złożonych przez stronę wnioskującą, druga strona będzie:
  1. przyjąć takie propozycje; lub
  2. przedstawić inne propozycje dotyczące liczby rozjemców i sposobu ich mianowania;
3. w ciągu 20 dni po otrzymaniu odpowiedzi zawierającej wszelkie inne propozycje, strona wnioskująca powiadamia drugą stronę, czy przyjmuje lub odrzuca takie propozycje.
Informacje przewidziane w ust (1) powinny być sporządzone lub niezwłocznie potwierdzone na piśmie i przekazane za pośrednictwem Sekretarza Generalnego lub bezpośrednio między stronami, z kopią do Sekretarza Generalnego. Strony niezwłocznie powiadomią Sekretarza Generalnego o treści każdego osiągniętego porozumienia.
Kiedykolwiek 60 dni po rejestracji wniosku, jeżeli nie zostanie osiągnięte porozumienie w sprawie innej procedury, każda ze stron może poinformować Sekretarza Generalnego, że wybiera formułę przewidzianą w art 29(2)(b) konwencji. Sekretarz Generalny niezwłocznie poinformuje drugą stronę, że Komisja ma zostać utworzona zgodnie z tym artykułem.

Reguła 3 Powołanie rozjemców do komisji ustanowionej zgodnie z art 29(2)(b)

Jeżeli Komisja ma zostać utworzona zgodnie z art 29(2)(b) konwencji:
1. każda ze stron będzie, w komunikacie do drugiej strony:
  1. wymienić dwie osoby, wskazując jednego z nich na mianowanego przez niego rozjemcę, a drugiego na rozjemcę zaproponowanego na przewodniczącego Komisji; i
  2. zaprosić drugą stronę do wyrażenia zgody na mianowanie rozjemcy zaproponowanego na przewodniczącego Komisji oraz do wyznaczenia innego rozjemcy;
2. niezwłocznie po otrzymaniu tego zawiadomienia druga strona, w swojej odpowiedzi:
  1. wymienić osobę wyznaczoną przez rozjemcę; i
  2. zgodzić się na powołanie rozjemcy zaproponowanego na przewodniczącego Komisji lub wymienić inną osobę jako rozjemcę zaproponowanego na przewodniczącego;
3. niezwłocznie po otrzymaniu odpowiedzi zawierającej taką propozycję, strona inicjująca powiadamia drugą stronę, czy zgadza się na mianowanie rozjemcy zaproponowanego przez tę stronę na przewodniczącego Komisji.
Informacje przewidziane w niniejszym Regule powinny być przekazywane lub niezwłocznie potwierdzane na piśmie i przekazywane albo przez Sekretarza Generalnego, albo bezpośrednio między stronami, z kopią dla Sekretarza Generalnego.

Reguła 4 Mianowanie rozjemców przez przewodniczącego rady administracyjnej

Jeżeli Komisja nie zostanie utworzona w ramach 90 dni po wysłaniu przez Sekretarza Generalnego zawiadomienia o rejestracji, lub inny okres, który strony mogą uzgodnić, każda ze stron może, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, wystosować do przewodniczącego Rady Administracyjnej pisemny wniosek o powołanie rozjemcy lub rozjemców, którzy nie zostali jeszcze powołani, oraz o wyznaczenie rozjemcy na stanowisko przewodniczącego Komisji.
Przepis ust (1) stosują się mutatis mutandis w przypadku, gdy strony uzgodnią, że rozjemcy wybiorą przewodniczącego Komisji, a tego nie zrobią.
Sekretarz Generalny niezwłocznie prześle kopię wniosku drugiej stronie.
Przewodniczący dołoży wszelkich starań, aby spełnić to żądanie w terminie 30 dni po jego otrzymaniu. Zanim przystąpi do umówienia się na spotkanie lub wyznaczenia, z należytym uwzględnieniem art 31(1) konwencji, w miarę możliwości konsultuje się z obiema stronami.
Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi strony o każdej nominacji lub wyznaczeniu dokonanym przez przewodniczącego.

Reguła 5 Przyjmowanie spotkań

Zainteresowana strona lub strony powiadomią Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu każdego rozjemcy i wskażą sposób jego powołania.
Gdy tylko strona lub przewodniczący Rady Administracyjnej poinformuje Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu rozjemcy, powinien uzyskać zgodę osoby wyznaczonej.
Jeśli rozjemca nie zaakceptuje jego spotkania w terminie 15 dni, Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi strony, oraz w razie potrzeby Przewodniczący, i zaproś ich, aby przystąpili do wyznaczenia innego rozjemcy zgodnie z metodą zastosowaną przy poprzednim spotkaniu.

Reguła 6 Konstytucja Komisji

Uznaje się, że Komisja została ustanowiona, a postępowanie rozpoczęło się w dniu, w którym Sekretarz Generalny powiadomi strony, że wszyscy rozjemcy zaakceptowali ich powołanie.
Przed lub na pierwszej sesji Komisji, każdy rozjemca podpisuje deklarację w następującej formie:

„Według mojej najlepszej wiedzy nie ma powodu, dla którego miałbym nie pracować w Komisji Pojednawczej utworzonej przez Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych w związku ze sporem między .

„Będę utrzymywał w tajemnicy wszystkie informacje, które uzyskam, dzięki mojej obecności w tym postępowaniu, a także treść każdego sprawozdania sporządzonego przez Komisję.

„Nie przyjmę żadnych instrukcji ani rekompensat w odniesieniu do postępowania z jakiegokolwiek źródła, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw oraz w rozporządzeniach i przepisach wydanych na jej podstawie.

„Oświadczenie mojej przeszłej i obecnej profesjonalistki, relacje biznesowe i inne (Jeśli w ogóle) ze stronami jest załączony do niniejszej umowy. ”

Każdy rozjemca, który nie podpisze takiego oświadczenia do końca pierwszej sesji Komisji, uważa się za zrezygnowany.

Reguła 7 Wymiana rozjemców

W dowolnym momencie przed powołaniem Komisji, każda ze stron może zastąpić dowolnego wyznaczonego przez nią rozjemcę, a strony mogą za wspólną zgodą wyrazić zgodę na zastąpienie dowolnego rozjemcy. Procedura takiego zastąpienia musi być zgodna z Regulaminem 1, 5 i 6.

Reguła 8 Niezdolność lub rezygnacja z rozjemców

W przypadku niezdolności rozjemcy lub niezdolności do wykonywania obowiązków w jego biurze, procedura dotycząca dyskwalifikacji rozjemców określona w Regule 9 powinien zaaplikować.
Rozjemca może złożyć rezygnację, składając rezygnację pozostałym członkom Komisji i Sekretarzowi Generalnemu. Jeżeli rozjemca został wyznaczony przez jedną ze stron, Komisja niezwłocznie rozważa powody swojej rezygnacji i decyduje, czy wyraża na to zgodę. Komisja niezwłocznie powiadamia Sekretarza Generalnego o swojej decyzji.

Reguła 9 Dyskwalifikacja rozjemców

Strona proponująca dyskwalifikację rozjemcy zgodnie z art 57 konwencji niezwłocznie, w każdym razie zanim Komisja po raz pierwszy zaleci stronom warunki rozstrzygnięcia sporu lub kiedy postępowanie zostanie zakończone (cokolwiek nastąpi wcześniej), złożyć wniosek do Sekretarza Generalnego, podając przyczyny tego.
Sekretarz Generalny niezwłocznie:
- przekazują wniosek członkom Komisji i, jeżeli dotyczy jedynego rozjemcy lub większości członków Komisji, do przewodniczącego rady administracyjnej; i
- powiadomić drugą stronę o propozycji.
Rozjemca, którego dotyczy wniosek, może, bez opóźnienia, dostarczyć wyjaśnienia Komisji lub Przewodniczącemu, w przypadku.
Chyba że wniosek dotyczy większości członków Komisji, pozostali członkowie niezwłocznie rozpatrują wniosek i głosują nad nim w przypadku braku zainteresowanego rozjemcy. Jeśli ci członkowie są równo podzieleni, będą, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, niezwłocznie powiadomić Przewodniczącego o propozycji, wszelkich wyjaśnień dostarczonych przez zainteresowanego rozjemcę i ich braku podjęcia decyzji.
Ilekroć Przewodniczący musi podjąć decyzję w sprawie dyskwalifikacji rozjemcy, dołoży wszelkich starań, aby podjąć tę decyzję w terminie 30 dni po otrzymaniu propozycji.
Postępowanie zostaje zawieszone do czasu podjęcia decyzji w sprawie wniosku.

Reguła 10 Procedura podczas wakatu w Komisji

Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi strony i, Jeśli to konieczne, przewodniczący rady administracyjnej dyskwalifikacji, śmierć, niezdolność lub rezygnacja rozjemcy i zgody, Jeśli w ogóle, Komisji do rezygnacji.
Po powiadomieniu przez Sekretarza Generalnego o wolnym stanowisku w Komisji, postępowanie zostaje lub pozostaje zawieszone do czasu obsadzenia wakatu.

Reguła 11 Wypełnianie wolnych miejsc pracy w Komisji

Z wyjątkiem przypadków określonych w ust (2), wakat wynikający z dyskwalifikacji, śmierć, niezdolność lub rezygnacja z rozjemcy zostanie niezwłocznie uzupełniona w ten sam sposób, w jaki dokonano jego powołania.
Oprócz obsadzania wolnych miejsc pracy dotyczących wyznaczonych przez niego rozjemców, Przewodniczący Rady Administracyjnej mianuje osobę z panelu rozjemców:
- w celu uzupełnienia wakatu spowodowanego rezygnacją, bez zgody Komisji, rozjemcy wyznaczonego przez partię; lub
- na żądanie którejkolwiek ze stron, w celu uzupełnienia innych wolnych miejsc pracy, jeśli nie zostanie ustalone nowe spotkanie w terminie 45 dni od powiadomienia o wakacie przez Sekretarza Generalnego.
Procedura wypełniania wakatu musi być zgodna z Regulaminem 1, 4(4), 4(5), 5 i, mutatis mutandis, 6(2).

Reguła 12 Wznowienie postępowania po wypełnieniu wakatu

Gdy tylko wakat w Komisji zostanie obsadzony, postępowanie będzie kontynuowane od punktu, do którego dotarło w momencie wystąpienia wakatu. Nowo mianowany rozjemca może, jednak, wymagają, aby wszelkie przesłuchania były powtarzane w całości lub w części.

Rozdział II Praca Komisji

Reguła 13 Sesje Komisji

Komisja odbywa pierwszą sesję w terminie 60 dni po jej utworzeniu lub w innym terminie uzgodnionym przez strony. Daty tej sesji ustala Przewodniczący Komisji po konsultacji z jej członkami i Sekretarzem Generalnym. Jeżeli w swoim konstytucji Komisja nie ma Przewodniczącego, ponieważ strony uzgodniły, że Przewodniczący zostanie wybrany przez jej członków, Sekretarz Generalny ustala daty tej sesji. W obu przypadkach, strony są konsultowane w miarę możliwości.
Daty kolejnych sesji określa Komisja, po konsultacji z Sekretarzem Generalnym i stronami, w miarę możliwości.
Komisja zbiera się w siedzibie Centrum lub w innym miejscu, które mogły zostać uzgodnione przez strony zgodnie z art 63 konwencji. Jeżeli strony uzgodnią, że postępowanie odbędzie się w miejscu innym niż Centrum lub instytucja, z którą Centrum podjęło niezbędne ustalenia, konsultują się z Sekretarzem Generalnym i zwracają się o zatwierdzenie do Komisji. W przypadku braku takiej zgody, Komisja zbiera się w siedzibie Centrum.
Sekretarz Generalny powiadamia członków Komisji oraz strony o terminach i miejscu sesji Komisji we właściwym czasie.

Reguła 14 Posiedzenia Komisji

Przewodniczący Komisji prowadzi przesłuchania i przewodniczy obradom.
O ile strony nie uzgodnią inaczej, wymagana jest obecność większości członków Komisji na jej posiedzeniach.
Przewodniczący Komisji ustala datę i godzinę swoich posiedzeń.

Reguła 15 Obrady Komisji

Obrady Komisji odbywają się w tajemnicy.
W obradach biorą udział wyłącznie członkowie Komisji. Żadna inna osoba nie zostanie przyjęta, chyba że Komisja postanowi inaczej.

Reguła 16 Decyzje Komisji

Decyzje Komisji podejmowane są większością głosów wszystkich jej członków. Wstrzymanie się liczy się jako głos negatywny.
O ile niniejszy Regulamin nie stanowi inaczej lub Komisja postanowi inaczej, może podejmować wszelkie decyzje drogą korespondencyjną między członkami, pod warunkiem, że wszystkie są konsultowane. Podjęte decyzje są poświadczane przez przewodniczącego Komisji.

Reguła 17 Niezdolność prezydenta

Jeżeli w dowolnym momencie przewodniczący Komisji nie będzie mógł podjąć działania, jego funkcje będą wykonywane przez jednego z pozostałych członków Komisji, działając w kolejności, w jakiej Sekretarz Generalny otrzymał powiadomienie o przyjęciu ich nominacji do Komisji.

Reguła 18 Reprezentacja stron

Każda ze stron może być reprezentowana lub wspierana przez agentów, doradcy lub adwokaci, których nazwiska i uprawnienia zostaną notyfikowane przez tę stronę Sekretarzowi Generalnemu, który niezwłocznie informuje Komisję i drugą stronę.
Do celów niniejszego regulaminu, wyrażenie „impreza” obejmuje, gdzie kontekst tak dopuszcza, agent, radca lub adwokat uprawniony do reprezentowania tej strony.

Rozdział III Ogólne przepisy proceduralne

Reguła 19 Zamówienia proceduralne

Komisja wydaje zamówienia wymagane do przeprowadzenia postępowania.

Wstępne konsultacje proceduralne

Jak najwcześniej po ustanowieniu komisji, jego przewodniczący dokłada starań, aby ustalić opinie stron dotyczące kwestii proceduralnych. W tym celu może wezwać strony do spotkania się z nim. Powinien, w szczególności, zasięgnąć opinii w następujących kwestiach:
- liczba członków Komisji zobowiązanych do utworzenia kworum na posiedzeniach;
- język lub języki, które będą stosowane w postępowaniu;
- dowód, ustne lub pisemne, które każda ze stron zamierza przedstawić lub wezwać Komisję do wezwania, oraz pisemne oświadczenia, które każda ze stron zamierza złożyć, a także terminy, w których należy przedstawić dowody i złożyć takie oświadczenia;
- liczba kopii żądanych przez każdą ze stron dokumentów złożonych przez drugą stronę; i
- sposób przechowywania rejestru przesłuchań.
W toku postępowania Komisja stosuje wszelkie porozumienia między stronami dotyczące kwestii proceduralnych, z wyjątkiem przypadków określonych w Konwencji lub rozporządzeniach administracyjnych i finansowych.

Reguła 21 Języki proceduralne

Strony mogą uzgodnić użycie jednego lub dwóch języków używanych w postępowaniu, pod warunkiem że, jeśli uzgodnią dowolny język, który nie jest językiem urzędowym Centrum, Komisja, po konsultacji z Sekretarzem Generalnym, wyraża zgodę. Jeżeli strony nie uzgodnią takiego języka proceduralnego, każdy z nich może wybrać jeden z języków urzędowych (to znaczy, język angielski, Francuski i hiszpański) w tym celu.
Jeżeli strony wybiorą dwa języki proceduralne, każdy instrument można złożyć w dowolnym języku. Podczas przesłuchań można użyć dowolnego języka, Przedmiot, jeśli wymaga tego Komisja, tłumaczenie i tłumaczenie ustne. Należy wydać zalecenia i sprawozdanie Komisji, a dokumentację przechowywać w obu językach proceduralnych, obie wersje są jednakowo autentyczne.

Rozdział IV Procedury pojednawcze

Reguła 22 Funkcje Komisji

W celu wyjaśnienia kwestii spornych między stronami, Komisja wysłucha stron i dołoży wszelkich starań, aby uzyskać wszelkie informacje, które mogłyby służyć temu celowi. Strony powinny być jak najściślej związane z jego pracą.
W celu osiągnięcia porozumienia między stronami, Komisja może, od czasu do czasu na dowolnym etapie postępowania, formułować - ustnie lub na piśmie - zalecenia dla stron. Może zalecić stronom zaakceptowanie określonych warunków ugody lub odmowę, podczas gdy stara się doprowadzić do porozumienia między nimi, od konkretnych czynów, które mogą pogorszyć spór; wskazuje stronom argumenty na korzyść swoich zaleceń. Może ustalić terminy, w których każda strona poinformuje Komisję o swojej decyzji dotyczącej wydanych zaleceń.
Komisja, w celu uzyskania informacji, które mogłyby umożliwić mu wykonywanie jego funkcji, może na dowolnym etapie postępowania:
- żądanie ustnych wyjaśnień jednej ze stron, dokumenty i inne informacje;
- żądać dowodów od innych osób; i Zasady uzgadniania
- za zgodą zainteresowanej strony, odwiedzić dowolne miejsce związane ze sporem lub przeprowadzić tam zapytania, pod warunkiem że strony mogą uczestniczyć we wszelkich takich wizytach i zapytaniach.

Reguła 23 Współpraca stron

Strony współpracują w dobrej wierze z Komisją i, w szczególności, na żądanie dostarczyć wszystkie odpowiednie dokumenty, informacje i wyjaśnienia, a także wykorzystują dostępne im środki, aby umożliwić Komisji przesłuchanie świadków i ekspertów, do których chce zadzwonić. Strony ułatwiają również wizyty i zapytania w każdym miejscu związanym ze sporem, który Komisja zamierza podjąć.
Strony przestrzegają wszelkich terminów uzgodnionych lub ustalonych przez Komisję.

Reguła 24 Przekazanie wniosku

Zaraz po utworzeniu Komisji, Sekretarz Generalny przekaże każdemu członkowi kopię wniosku, na podstawie którego wszczęto postępowanie, dokumentacji uzupełniającej, zawiadomienia o rejestracji i wszelkiej korespondencji otrzymanej od którejkolwiek ze stron w odpowiedzi.

Reguła 25 Oświadczenia pisemne

Po ustanowieniu Komisji, jej przewodniczący zaprasza każdą ze stron do złożenia wniosku, w ciągu 30 dni lub dłuższy termin, który może ustalić, pisemne oświadczenie o swoim stanowisku. Gdyby, na jego konstytucji, Komisja nie ma przewodniczącego, takie zaproszenie zostanie wydane, a wszelkie takie dłuższe terminy zostaną ustalone przez Sekretarza Generalnego. Na dowolnym etapie postępowania, w terminach ustalonych przez Komisję, każda ze stron może złożyć inne pisemne oświadczenia, które uzna za przydatne i istotne.
O ile Komisja nie postanowiła inaczej po konsultacji ze stronami i Sekretarzem Generalnym, każde pisemne oświadczenie lub inny dokument należy złożyć w formie podpisanego oryginału, do którego należy dołączyć dodatkowe kopie, których liczba jest o dwa razy większa niż liczba członków Komisji.

Reguła 26 Dokumentacja pomocnicza

Do każdego pisemnego oświadczenia lub innego dokumentu złożonego przez stronę może towarzyszyć dokumentacja uzupełniająca, w takiej formie i liczbie kopii, jak wymaga tego rozporządzenie administracyjne i finansowe 30.
Dokumentację uzupełniającą zwykle składa się wraz z instrumentem, którego dotyczy, oraz w każdym przypadku w terminie wyznaczonym na złożenie takiego instrumentu.

Reguła 27 Przesłuchania

Przesłuchania Komisji odbywają się w trybie prywatnym i, chyba że strony postanowią inaczej, pozostanie tajemnicą.
Komisja podejmuje decyzję, za zgodą stron, które inne osoby oprócz stron, ich agenci, doradcy i adwokaci, świadkowie i biegli podczas zeznania, a przesłuchania mogą brać udział urzędnicy Komisji.

Reguła 28 Świadkowie i eksperci

Każda ze stron może, na dowolnym etapie postępowania, zwraca się do Komisji o przesłuchanie świadków i ekspertów, których dowody strona uważa za istotne. Komisja ustala termin, w którym taka rozprawa ma się odbyć.
Świadkowie i biegli powinni, z zasady, być badane przed Komisją przez strony kontrolowane przez jej przewodniczącego. Pytania mogą być również zadawane przez dowolnego członka Komisji.
Jeżeli świadek lub biegły nie może stawić się przed nim, Komisja, w porozumieniu ze stronami, może dokonać odpowiednich ustaleń w celu przedstawienia dowodów w zeznaniach pisemnych lub w celu ich przesłuchania w innym miejscu. Strony mogą uczestniczyć w każdym takim badaniu.

Rozdział V Zakończenie postępowania

Reguła 29 Zastrzeżenia do jurysdykcji

Wszelkie zastrzeżenia co do tego, że spór nie podlega jurysdykcji Centrum lub, z innych powodów, nie wchodzi w zakres kompetencji Komisji, należy je jak najwcześniej. Strona wnosi sprzeciw do Sekretarza Generalnego nie później niż w pierwszym pisemnym oświadczeniu lub na pierwszej rozprawie, jeżeli nastąpi to wcześniej, chyba że fakty, na których opiera się sprzeciw, nie są w tym czasie znane stronie.
Komisja może z własnej inicjatywy rozważyć, na dowolnym etapie postępowania, czy spór przed nim należy do właściwości Centrum i do jego własnych kompetencji.
Po formalnym zgłoszeniu sprzeciwu, postępowanie w sprawie meritum zostanie zawieszone. Komisja zasięga opinii stron na temat sprzeciwu.
Komisja może rozpatrzyć sprzeciw jako pytanie wstępne lub dołączyć je do meritum sporu. Jeżeli Komisja uchyli sprzeciw lub dołączy go do meritum sprawy, niezwłocznie wznowi rozpatrzenie tej ostatniej.
Jeżeli Komisja zdecyduje, że spór nie wchodzi w zakres kompetencji Centrum lub jego kompetencji, zamyka postępowanie i sporządza w tym celu sprawozdanie, w którym podaje powody.

Reguła 30 Zamknięcie postępowania

Jeżeli strony dojdą do porozumienia w spornych kwestiach, Komisja zamyka postępowanie i sporządza sprawozdanie, odnotowując kwestie sporne i odnotowując, że strony doszły do porozumienia. Na żądanie stron, raport zawiera szczegółowe warunki ich umowy.
Jeżeli na jakimkolwiek etapie postępowania Komisja uzna, że nie istnieje prawdopodobieństwo porozumienia między stronami, Komisja:, po powiadomieniu stron, zamyka postępowanie i sporządza sprawozdanie, w którym odnotowuje poddanie sporu postępowaniu pojednawczemu i odnotowuje brak porozumienia stron.
Jeżeli jedna ze stron nie pojawi się lub nie weźmie udziału w postępowaniu, Komisja:, po powiadomieniu stron, zamyka postępowanie i sporządza sprawozdanie, w którym odnotowuje poddanie sporu postępowaniu pojednawczemu i odnotowuje brak stawiennictwa lub udziału tej strony.

Reguła 31 Przygotowanie raportu

Sprawozdanie Komisji zostanie sporządzone i podpisane w ramach 60 dni po zamknięciu postępowania.

Reguła 32 Raport

Raport ma formę pisemną i zawiera, oprócz materiału określonego w ust (2) i w Regule 30:
- dokładne oznaczenie każdej ze stron;
- oświadczenie, że Komisja została ustanowiona na mocy konwencji, oraz opis metody jego budowy;
- nazwiska członków Komisji, oraz identyfikację organu powołującego każdego z nich;
- nazwiska agentów, doradcy i rzecznicy stron;
- daty i miejsce posiedzeń Komisji; i (fa) streszczenie postępowania.
Raport zawiera również wszelkie porozumienia stron, zgodnie z art 35 konwencji, dotyczące wykorzystania w innych postępowaniach wyrażonych opinii lub oświadczeń lub dopuszczeń lub ofert ugodowych złożonych w postępowaniu przed Komisją lub sprawozdania lub wszelkich zaleceń Komisji.
Raport podpisują członkowie Komisji; należy podać datę każdego podpisu. Fakt, że członek odmawia podpisania sprawozdania, musi być odnotowany w tym dokumencie.

Reguła 33 Komunikat raportu

Po podpisaniu przez ostatniego arbitra do podpisania, Sekretarz Generalny niezwłocznie:
- uwierzytelnij oryginalny tekst raportu i złóż go w archiwum Centrum; i
- wysłać uwierzytelnioną kopię do każdej ze stron, wskazując datę wysyłki na oryginalnym tekście i na wszystkich kopiach.
Sekretarz Generalny:, na żądanie, udostępnić stronie dodatkowe uwierzytelnione kopie raportu.
Centrum nie publikuje raportu bez zgody stron.

Rozdział VI Przepisy ogólne

Reguła 34 Postanowienia końcowe

Teksty niniejszego regulaminu w każdym języku urzędowym Centrum są jednakowo autentyczne.
Niniejszy Regulamin może być cytowany jako „Regulamin postępowania pojednawczego” Centrum.

REGULAMIN WEWNĘTRZNY POSTĘPOWANIA ARBITRAŻOWEGO (ZASADY ARBITRAŻOWE)

Regulamin postępowania arbitrażowego (zasady arbitrażu) ICSID zostały przyjęte przez Radę Administracyjną Centrum zgodnie z art 6(1)(do) konwencji ICSID.

Regulamin Arbitrażowy jest uzupełniony Regulaminem Administracyjnym i Finansowym Centrum, w szczególności w regulaminie 14-16, 22-31 i 34(1).

Reguły arbitrażowe obejmują okres od wysłania zawiadomienia o rejestracji wniosku o arbitraż do momentu wydania wyroku i wyczerpania wszystkich możliwych wyzwań wynikających z konwencji. Transakcje poprzedzające ten czas należy regulować zgodnie z regulaminem instytucji.

Zasady arbitrażu

Rozdział I Ustanowienie Trybunału

Reguła 1 Ogólne obowiązki

Po powiadomieniu o rejestracji wniosku o arbitraż, strony będą, z wszelką możliwą wysyłką, przystąpić do utworzenia Trybunału, z należytym uwzględnieniem sekcji 2 rozdziału IV konwencji.
Chyba że taka informacja jest podana we wniosku, strony niezwłocznie przekażą Sekretarzowi Generalnemu wszelkie uzgodnione przez siebie postanowienia dotyczące liczby arbitrów i sposobu ich mianowania.
Większość arbitrów to obywatele państw innych niż państwo będące stroną sporu oraz państwo, którego obywatel jest stroną sporu, chyba że jedyny arbiter lub każdy poszczególny członek Trybunału zostanie powołany za zgodą stron. W przypadku gdy trybunał ma składać się z trzech członków, obywatel jednego z tych państw nie może zostać wyznaczony jako strona przez arbitra bez zgody drugiej strony sporu. Gdzie Trybunał ma składać się z pięciu lub więcej członków, obywatele jednego z tych państw nie mogą być mianowani przez arbitrów przez jedną ze stron, jeżeli powołanie przez drugą stronę tej samej liczby arbitrów którejkolwiek z tych narodowości spowodowałoby większość arbitrów tych narodowości.
Żadna osoba, która wcześniej działała jako rozjemca lub arbiter w jakimkolwiek postępowaniu w celu rozstrzygnięcia sporu, nie może zostać wyznaczona na członka Trybunału.

Reguła 2 Metoda ustanowienia Trybunału w przypadku braku wcześniejszej umowy

Jeśli strony, w momencie rejestracji wniosku o arbitraż, nie uzgodnili liczby arbitrów i sposobu ich mianowania, będą, chyba że uzgodnią inaczej, postępuj zgodnie z następującą procedurą:
- strona występująca z wnioskiem:, w ciągu 10 dni po rejestracji wniosku, zaproponować drugiej stronie powołanie jedynego arbitra lub określonej nierównomiernej liczby arbitrów i określić proponowaną metodę ich wyznaczenia;
- w ciągu 20 dni po otrzymaniu propozycji złożonych przez stronę wnioskującą, druga strona będzie:
  - przyjąć takie propozycje; lub
  - przedstawić inne propozycje dotyczące liczby arbitrów i sposobu ich mianowania;
- w ciągu 20 dni po otrzymaniu odpowiedzi zawierającej wszelkie inne propozycje, strona wnioskująca powiadamia drugą stronę, czy przyjmuje lub odrzuca takie propozycje.
Informacje przewidziane w ust (1) powinny być sporządzone lub niezwłocznie potwierdzone na piśmie i przekazane za pośrednictwem Sekretarza Generalnego lub bezpośrednio między stronami, z kopią do Sekretarza Generalnego. Strony niezwłocznie powiadomią Sekretarza Generalnego o treści każdego osiągniętego porozumienia.
Kiedykolwiek 60 dni po rejestracji wniosku, jeżeli nie zostanie osiągnięte porozumienie w sprawie innej procedury, każda ze stron może poinformować Sekretarza Generalnego, że wybiera formułę przewidzianą w art 37(2)(b) konwencji. Sekretarz Generalny niezwłocznie poinformuje następnie drugą stronę, że Trybunał zostanie utworzony zgodnie z tym artykułem.

Reguła 3 Powołanie arbitrów do trybunału konstytucyjnego zgodnie z art 37(2)(b)

Jeżeli trybunał ma zostać utworzony zgodnie z art 37(2)(b) konwencji:
1. każda ze stron przekazuje informacje drugiej stronie:
  - wymienić dwie osoby, identyfikacja jednego z nich, którzy nie będą mieć takiego samego obywatelstwa, jak obywatelstwo którejkolwiek ze stron, jako wyznaczony przez niego arbiter, a drugi jako arbiter zaproponował, aby zostać Prezesem Trybunału; i
  - wezwać drugą stronę do wyrażenia zgody na powołanie arbitra zaproponowanego na stanowisko prezesa Trybunału i wyznaczenie innego arbitra;
2. niezwłocznie po otrzymaniu tego zawiadomienia druga strona, w swojej odpowiedzi:
  - wymienić osobę jako wyznaczonego przez nią arbitra, którzy nie będą mieć takiego samego obywatelstwa, jak obywatelstwo którejkolwiek ze stron; i
  - zgadzają się na powołanie arbitra zaproponowanego na prezesa Trybunału lub wskazanie innej osoby jako arbitra zaproponowanego na prezesa;
3. niezwłocznie po otrzymaniu odpowiedzi zawierającej taką propozycję, strona inicjująca powiadamia drugą stronę, czy zgadza się na powołanie arbitra zaproponowanego przez tę stronę na prezesa Trybunału.
Informacje przewidziane w niniejszym Regule powinny być przekazywane lub niezwłocznie potwierdzane na piśmie i przekazywane albo przez Sekretarza Generalnego, albo bezpośrednio między stronami, z kopią dla Sekretarza Generalnego.

Reguła 4 Powołanie arbitrów przez przewodniczącego rady administracyjnej

Jeżeli Trybunał nie zostanie utworzony w ramach 90 dni po wysłaniu przez Sekretarza Generalnego zawiadomienia o rejestracji, lub inny okres, który strony mogą uzgodnić, każda ze stron może, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, wystosować do Przewodniczącego Rady Administracyjnej pisemny wniosek o powołanie arbitra lub arbitrów jeszcze nie powołanych oraz o wyznaczenie arbitra na stanowisko prezesa Trybunału.
Przepis ust (1) stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy strony uzgodniły, że arbitrzy wybiorą prezesa Trybunału, a tego nie zrobią.
Sekretarz Generalny niezwłocznie prześle kopię wniosku drugiej stronie.
Przewodniczący dołoży wszelkich starań, aby spełnić to żądanie w terminie 30 dni po jego otrzymaniu. Zanim przystąpi do umówienia się na spotkanie lub wyznaczenia, z należytym uwzględnieniem artykułów 38 i 40(1) konwencji, w miarę możliwości konsultuje się z obiema stronami.
Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi strony o każdej nominacji lub wyznaczeniu dokonanym przez przewodniczącego.

Reguła 5 Przyjmowanie spotkań

Strona lub zainteresowane strony powiadomią Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu każdego arbitra i wskażą sposób jego powołania.
Gdy tylko strona lub przewodniczący Rady Administracyjnej powiadomi Sekretarza Generalnego o wyznaczeniu arbitra, powinien uzyskać zgodę osoby wyznaczonej.
Jeżeli arbiter nie zaakceptuje swojego spotkania w terminie 15 dni, Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi strony, oraz w razie potrzeby Przewodniczący, i zaproś ich, aby przystąpili do wyznaczenia innego arbitra zgodnie z metodą zastosowaną do poprzedniego spotkania.

Reguła 6 Konstytucja Trybunału

Trybunał zostanie uznany za ustanowiony, a postępowanie rozpocznie się w dniu, w którym Sekretarz Generalny powiadomi strony, że wszyscy arbitrzy zaakceptowali ich powołanie.
Przed lub na pierwszej sesji Trybunału, każdy arbiter podpisuje oświadczenie w następującej formie:

„Według mojej najlepszej wiedzy nie ma powodu, dla którego miałbym nie występować w Trybunale Arbitrażowym ustanowionym przez Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych w odniesieniu do sporu między __________ .

„Będę utrzymywał w tajemnicy wszystkie informacje, które uzyskam, dzięki mojej obecności w tym postępowaniu, a także treść każdej wyroku wydanego przez Trybunał.

„Będę sprawiedliwie oceniać między stronami, zgodnie z obowiązującym prawem, i nie przyjmuje żadnych instrukcji ani rekompensat w odniesieniu do postępowania z jakiegokolwiek źródła, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami innych państw oraz w rozporządzeniach i regułach na jej podstawie.

„W załączeniu znajduje się oświadczenie (za) mój były i obecny profesjonalista, relacje biznesowe i inne (Jeśli w ogóle) ze stronami i (b) wszelkie inne okoliczności, które mogłyby spowodować, że moja wiarygodność niezależnego osądu zostanie zakwestionowana przez stronę. Potwierdzam to, podpisując niniejsze oświadczenie, Przyjmuję ciągły obowiązek niezwłocznego powiadamiania Sekretarza Generalnego Centrum o wszelkich takich relacjach lub okolicznościach, które pojawią się później w trakcie tego postępowania. ”

Każdy arbiter, który nie podpisze oświadczenia przed końcem pierwszej sesji Trybunału, uważa się za zrezygnowanego.

Reguła 7 Zastąpienie arbitrów

W dowolnym momencie przed utworzeniem Trybunału, każda ze stron może zastąpić dowolnego wyznaczonego przez nią arbitra, a strony mogą za wspólną zgodą wyrazić zgodę na zastąpienie dowolnego arbitra. Procedura takiego zastąpienia musi być zgodna z Regulaminem 1, 5 i 6.

Reguła 8 Niezdolność lub rezygnacja arbitrów

Jeżeli arbiter staje się niezdolny do pracy lub nie może wykonywać obowiązków swojego urzędu, procedura dotycząca dyskwalifikacji arbitrów określona w Regule 9 powinien zaaplikować.
Arbiter może złożyć rezygnację, składając rezygnację pozostałym członkom Trybunału i Sekretarzowi Generalnemu. Jeżeli arbiter został wyznaczony przez jedną ze stron, Trybunał niezwłocznie rozważy przyczyny rezygnacji i zdecyduje, czy wyrazi na to zgodę. Trybunał niezwłocznie zawiadamia Sekretarza Generalnego o swojej decyzji.

Reguła 9 Dyskwalifikacja arbitrów

Strona proponująca dyskwalifikację arbitra na podstawie art 57 konwencji niezwłocznie, w każdym razie przed zakończeniem postępowania, złożyć wniosek do Sekretarza Generalnego, podając przyczyny tego.
Sekretarz Generalny niezwłocznie:
- przekazać wniosek członkom Trybunału i, jeżeli dotyczy to jedynego arbitra lub większości członków Trybunału, do przewodniczącego rady administracyjnej; i
- powiadomić drugą stronę o propozycji.
Arbiter, którego dotyczy wniosek, może, bez opóźnienia, dostarczyć wyjaśnienia do Trybunału lub Przewodniczącego, w przypadku.
Chyba że wniosek dotyczy większości członków Trybunału, pozostali członkowie niezwłocznie rozpatrują wniosek i głosują nad nim pod nieobecność danego arbitra. Jeśli ci członkowie są równo podzieleni, będą, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego, niezwłocznie powiadomić Przewodniczącego o propozycji, wszelkich wyjaśnień dostarczonych przez zainteresowanego arbitra i ich braku podjęcia decyzji.
Ilekroć Przewodniczący musi podjąć decyzję w sprawie dyskwalifikacji arbitra, dołoży wszelkich starań, aby podjąć tę decyzję w terminie 30 dni po otrzymaniu propozycji.
Postępowanie zostaje zawieszone do czasu podjęcia decyzji w sprawie wniosku.

Reguła 10 Procedura podczas wakatu w Trybunale

Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi strony i, Jeśli to konieczne, przewodniczący rady administracyjnej dyskwalifikacji, śmierć, niezdolność lub rezygnacja arbitra i zgody, Jeśli w ogóle, Trybunału do rezygnacji.
Po powiadomieniu przez Sekretarza Generalnego o wakacie w Trybunale, postępowanie zostaje lub pozostaje zawieszone do czasu obsadzenia wakatu.

Reguła 11 Wypełnianie wolnych miejsc pracy w Trybunale

Z wyjątkiem przypadków określonych w ust (2), wakat wynikający z dyskwalifikacji, śmierć, niezdolność lub rezygnacja arbitra zostanie niezwłocznie uzupełniona w ten sam sposób, w jaki dokonano jego powołania.
Oprócz obsadzania wolnych miejsc pracy dotyczących wyznaczonych przez niego arbitrów, Przewodniczący Rady Administracyjnej powołuje osobę z Zespołu Arbitrów:
- w celu uzupełnienia wakatu spowodowanego rezygnacją, bez zgody Trybunału, arbitra wyznaczonego przez stronę; lub
- na żądanie którejkolwiek ze stron, w celu uzupełnienia innych wolnych miejsc pracy, jeśli nie zostanie ustalone nowe spotkanie w terminie 45 dni od powiadomienia o wakacie przez Sekretarza Generalnego.
Procedura wypełniania wakatu musi być zgodna z Regulaminem 1, 4(4), 4(5), 5 i, mutatis mutandis, 6(2).

Reguła 12 Wznowienie postępowania po wypełnieniu wakatu

Gdy tylko wakat w Trybunale zostanie obsadzony, postępowanie będzie kontynuowane od punktu, do którego dotarło w momencie wystąpienia wakatu. Nowo powołany arbiter może, jednak, wymagają wznowienia procedury ustnej, jeśli to już się zaczęło.

Rozdział II Działanie Trybunału

Reguła 13 Sesje Trybunału

Trybunał odbywa pierwszą sesję w terminie 60 dni po jej utworzeniu lub w innym terminie uzgodnionym przez strony. Daty tej sesji zostaną ustalone przez prezesa Trybunału po konsultacji z jego członkami i Sekretarzem Generalnym. Jeżeli w chwili ustanowienia Trybunał nie ma Prezydenta, ponieważ strony uzgodniły, że Prezydent zostanie wybrany przez jego członków, Sekretarz Generalny ustala daty tej sesji. W obu przypadkach, strony są konsultowane w miarę możliwości.
Terminy kolejnych sesji określa Trybunał, po konsultacji z Sekretarzem Generalnym i stronami, w miarę możliwości.
Trybunał zbiera się w siedzibie Centrum lub w innym miejscu, które strony mogły uzgodnić zgodnie z art. 63 konwencji. Jeżeli strony uzgodnią, że postępowanie odbędzie się w miejscu innym niż Centrum lub instytucja, z którą Centrum podjęło niezbędne ustalenia, konsultują się z Sekretarzem Generalnym i zwracają się o zgodę Trybunału. W przypadku braku takiej zgody, Trybunał zbiera się w siedzibie Centrum.
Sekretarz Generalny informuje członków Trybunału i strony o terminach i miejscu sesji Trybunału we właściwym czasie.

Reguła 14 Posiedzenia Trybunału

Prezes Trybunału prowadzi rozprawy i przewodniczy obradom.
O ile strony nie uzgodnią inaczej, wymagana jest obecność większości członków Trybunału na jego posiedzeniach.
Prezes Trybunału ustala datę i godzinę swoich posiedzeń.

Reguła 15 Obrady Trybunału

Obrady Trybunału odbywają się w tajemnicy.
W obradach biorą udział tylko członkowie Trybunału. Żadna inna osoba nie zostanie przyjęta, chyba że Trybunał postanowi inaczej.

Reguła 16 Decyzje Trybunału

Decyzje Trybunału zapadają większością głosów wszystkich jego członków. Wstrzymanie się liczy się jako głos negatywny.
O ile niniejszy Regulamin nie stanowi inaczej lub nie jest postanowiony przez Trybunał, może podejmować wszelkie decyzje drogą korespondencyjną między członkami, pod warunkiem, że wszystkie są konsultowane. Podjęte decyzje muszą być poświadczone przez prezesa Trybunału.

Reguła 17 Niezdolność prezydenta

Jeżeli w dowolnym momencie prezes Trybunału nie będzie mógł działać, jego funkcje będą wykonywane przez jednego z pozostałych członków Trybunału, działając w kolejności, w jakiej Sekretarz Generalny otrzymał powiadomienie o przyjęciu ich do trybunału.

Reguła 18 Reprezentacja stron

Każda ze stron może być reprezentowana lub wspierana przez agentów, doradcy lub adwokaci, których nazwiska i uprawnienia zostaną notyfikowane przez tę stronę Sekretarzowi Generalnemu, który niezwłocznie informuje Trybunał i drugą stronę.
Do celów niniejszego regulaminu, wyrażenie „impreza” obejmuje, gdzie kontekst tak dopuszcza, agent, radca lub adwokat uprawniony do reprezentowania tej strony.

Rozdział III Ogólne przepisy proceduralne

Reguła 19 Zamówienia proceduralne

Trybunał wydaje zarządzenia wymagane do przeprowadzenia postępowania.

Reguła 20 Wstępne konsultacje proceduralne

Jak najwcześniej po ustanowieniu Trybunału, jego przewodniczący dokłada starań, aby ustalić opinie stron dotyczące kwestii proceduralnych. W tym celu może wezwać strony do spotkania się z nim. Powinien, w szczególności, zasięgnąć opinii w następujących kwestiach:
- liczba członków Trybunału wymaganych do utworzenia kworum na jego posiedzeniach;
- język lub języki, które będą stosowane w postępowaniu;
- liczba i kolejność pism procesowych oraz terminy, w których należy je złożyć;
- liczba kopii żądanych przez każdą ze stron dokumentów złożonych przez drugą stronę;
- rezygnacja z procedury pisemnej lub ustnej;
- sposób podziału kosztu postępowania; i
- sposób przechowywania rejestru przesłuchań.
W toku postępowania Trybunał stosuje wszelkie porozumienia stron w sprawach proceduralnych, z wyjątkiem przypadków określonych w Konwencji lub rozporządzeniach administracyjnych i finansowych.

Reguła 21 Konferencja przed przesłuchaniem

Na wniosek sekretarza generalnego lub według uznania prezesa Trybunału, może odbyć się konferencja przygotowawcza między Trybunałem a stronami w celu zorganizowania wymiany informacji i ustalenia bezspornych faktów w celu przyspieszenia postępowania.
Na żądanie stron, konferencja wstępna między Trybunałem a stronami, należycie reprezentowani przez ich upoważnionych przedstawicieli, mogą zostać przeprowadzone w celu rozpatrzenia spornych kwestii w celu osiągnięcia polubownego rozwiązania sporu.

Reguła 22 Języki proceduralne

Strony mogą uzgodnić użycie jednego lub dwóch języków używanych w postępowaniu, opatrzony, że, jeśli uzgodnią dowolny język, który nie jest językiem urzędowym Centrum, trybunał, po konsultacji z Sekretarzem Generalnym, wyraża zgodę. Jeżeli strony nie uzgodnią takiego języka proceduralnego, każdy z nich może wybrać jeden z języków urzędowych (to znaczy, język angielski, Francuski i hiszpański) w tym celu.
Jeżeli strony wybiorą dwa języki proceduralne, każdy instrument można złożyć w dowolnym języku. Podczas przesłuchań można użyć dowolnego języka, Przedmiot, jeśli wymaga tego Trybunał, tłumaczenie i tłumaczenie ustne. Postanowienia i orzeczenia Trybunału są wydawane, a dokumentacja przechowywana w obu językach proceduralnych, obie wersje są jednakowo autentyczne.

Reguła 23 Kopie instrumentów

O ile Trybunał nie postanowi inaczej, po konsultacji ze stronami i Sekretarzem Generalnym, każda prośba, wstawiennictwo, podanie, obserwacja pisemna, dokumentacja pomocnicza, Jeśli w ogóle, lub inny dokument należy złożyć w formie podpisanego oryginału, któremu towarzyszy następująca liczba dodatkowych kopii:

przed ustaleniem liczby członków Trybunału: pięć;
po ustaleniu liczby członków Trybunału: dwa więcej niż liczba jego członków.

Reguła 24 Dokumentacja pomocnicza

Dokumentację uzupełniającą zwykle składa się wraz z instrumentem, którego dotyczy, oraz w każdym przypadku w terminie wyznaczonym na złożenie takiego instrumentu.

Reguła 25 Korekta błędów

Przypadkowy błąd w dowolnym instrumencie lub dokumencie uzupełniającym może, za zgodą drugiej strony lub za zgodą Trybunału, zostać poprawione w dowolnym momencie przed przyznaniem nagrody.

Reguła 26 Limity czasowe

Gdzie wymagane, terminy ustala Trybunał, wyznaczając daty zakończenia poszczególnych etapów postępowania. Trybunał może przekazać to uprawnienie swojemu prezesowi.
Trybunał może przedłużyć każdy ustalony termin. Jeśli Trybunał nie jest w sesji, uprawnienia te sprawuje Prezydent.
Wszelkie kroki podjęte po upływie odpowiedniego terminu nie będą uwzględniane, chyba że Trybunał, w szczególnych okolicznościach i po umożliwieniu drugiej stronie wypowiedzenia się, postanawia inaczej.

Reguła 27 Zrzeczenie się

Strona, która wie lub powinna była wiedzieć, że przepis przepisów administracyjnych i finansowych, niniejszych zasad, wszelkich innych zasad lub porozumień mających zastosowanie do postępowania, lub postanowienia Trybunału nie były przestrzegane i który nie przedstawia niezwłocznie swoich sprzeciwów wobec niego, uważa się za - z zastrzeżeniem art 45 Konwencji - zrzekł się prawa do sprzeciwu.

Reguła 28 Koszt postępowania

Bez uszczerbku dla ostatecznej decyzji w sprawie zapłaty kosztów postępowania, Trybunał może, chyba że strony postanowią inaczej, podjąć decyzję:
- na dowolnym etapie postępowania, część, którą każda strona zapłaci, zgodnie z rozporządzeniem administracyjnym i finansowym 14, opłat i wydatków Trybunału oraz opłat za korzystanie z udogodnień Centrum;
- w odniesieniu do dowolnej części postępowania, że powiązane koszty (zgodnie z ustaleniami Sekretarza Generalnego) będą pokrywane w całości lub w części przez jedną ze stron.
Niezwłocznie po zakończeniu postępowania, każda ze stron przedłoży Trybunałowi zestawienie kosztów, które zostały rozsądnie poniesione lub poniesione przez niego w trakcie postępowania, a Sekretarz Generalny przedłoży Trybunałowi rachunek wszystkich kwot zapłaconych przez każdą ze stron Centrum i wszystkich kosztów poniesionych przez Centrum za postępowanie. Trybunał może, przed wydaniem nagrody, zwrócić się do stron i Sekretarza Generalnego o dodatkowe informacje dotyczące kosztów postępowania.

Rozdział IV Procedury pisemne i ustne

Reguła 29 Normalna proceduras

Z wyjątkiem sytuacji, gdy strony postanowią inaczej, postępowanie obejmuje dwie odrębne fazy: procedura pisemna, a następnie ustna.

Reguła 30 Przekazanie wniosku

Zaraz po utworzeniu Trybunału, Sekretarz Generalny przekaże każdemu członkowi kopię wniosku, na podstawie którego wszczęto postępowanie, dokumentacji uzupełniającej, zawiadomienia o rejestracji i wszelkiej korespondencji otrzymanej od którejkolwiek ze stron w odpowiedzi.

Reguła 31 Procedura pisemna

Oprócz wniosku o arbitraż, procedura pisemna składa się z następujących pism procesowych, wniesione w terminie określonym przez Trybunał:
- pomnik strony wzywającej;
- kontr-pomnik drugiej strony;i, jeżeli strony wyrażą na to zgodę lub Trybunał uzna to za konieczne:
- odpowiedź strony wzywającej; i
- duplikę drugiej strony.
Jeżeli wniosek został złożony wspólnie, każda ze stron będzie, w tym samym terminie ustalonym przez Trybunał, złożyć pomnik i, jeżeli strony wyrażą na to zgodę lub Trybunał uzna to za konieczne, jego odpowiedź; jednak, zamiast tego strony mogą uzgodnić, że jedna z nich to zrobi, do celów ust (1), być uważany za stronę wzywającą.
Pomnik powinien zawierać: zestawienie istotnych faktów; oświadczenie prawne; i zgłoszenia. Kontr memorial, odpowiedź lub duplika zawiera potwierdzenie lub zaprzeczenie faktom wskazanym w poprzednim poprzednim piśmie; wszelkie dodatkowe fakty, Jeśli to konieczne; uwagi dotyczące oświadczenia prawnego w poprzednim poprzednim piśmie; oświadczenie prawne w odpowiedzi na to pytanie; i zgłoszenia.

Reguła 32 Procedura ustna

Procedura ustna polega na przesłuchaniu przez Trybunał stron, ich agenci, doradcy i adwokaci, oraz świadków i ekspertów.
Chyba że którakolwiek ze stron sprzeciwi się, trybunał, po konsultacji z Sekretarzem Generalnym, może zezwolić innym osobom, oprócz stron, ich agenci, doradcy i adwokaci, świadkowie i biegli podczas zeznania, oraz funkcjonariusze Trybunału, uczestniczyć lub obserwować całość lub część przesłuchań, z zastrzeżeniem odpowiednich uzgodnień logistycznych. W takich przypadkach Trybunał ustanawia procedury ochrony informacji zastrzeżonych lub uprzywilejowanych.
Członkowie Trybunału mogą, podczas przesłuchań, zadawać pytania stronom, ich agenci, doradcy i adwokaci, i zapytaj ich o wyjaśnienia.

Reguła 33 Marshalling of Evidence

Bez uszczerbku dla zasad dotyczących przedstawiania dokumentów, każda ze stron będzie, w terminach ustalonych przez Trybunał, przekazuje Sekretarzowi Generalnemu, do przekazania do Trybunału i drugiej strony, dokładne informacje dotyczące dowodów, które zamierza przedstawić i które zamierza zwrócić się do Trybunału o wezwanie, wraz ze wskazaniem punktów, do których takie dowody zostaną skierowane.

Reguła 34 Dowód: Ogólne zasady

Trybunał orzeka w sprawie dopuszczalności przedstawionych dowodów i ich wartości dowodowej.
Trybunał może, jeżeli uzna to za konieczne na dowolnym etapie postępowania:
- wezwać strony do przedstawienia dokumentów, świadkowie i eksperci; i
- odwiedzić dowolne miejsce związane ze sporem lub przeprowadzić tam zapytania.
Strony współpracują z Trybunałem w zakresie przedstawiania dowodów i innych środków przewidzianych w ust (2). Trybunał przyjmuje do wiadomości formalne stwierdzenie, że strona nie wywiązuje się ze swoich obowiązków wynikających z niniejszego ustępu, oraz wszelkie uzasadnione powody takiego uchybienia.
Wydatki poniesione na przedstawienie dowodów i podjęcie innych środków zgodnie z ust (2) uważa się za część wydatków poniesionych przez strony w rozumieniu art 61(2) konwencji.

Reguła 35 Badanie świadków i ekspertów

Świadkowie i biegli są przesłuchiwani przed Trybunałem przez strony kontrolowane przez jego prezesa. Pytania mogą być również zadawane przez każdego członka Trybunału.
Każdy świadek składa następujące oświadczenie przed złożeniem zeznań:„Uroczyście oświadczam na mój honor i sumienie, że będę mówić prawdę, cała prawda i tylko prawda. ”
Każdy ekspert składa następujące oświadczenie przed złożeniem swojego oświadczenia:„Uroczyście oświadczam na mój honor i sumienie, że moje oświadczenie będzie zgodne z moją szczerą wiarą”.

Reguła 36 Świadkowie i eksperci: Zasady specjalne

Niezależnie od reguły 35 Trybunał może:

dopuścić dowody złożone przez świadka lub biegłego w zeznaniu pisemnym; i
za zgodą obu stron, zorganizować przesłuchanie świadka lub biegłego w inny sposób niż przed samym trybunałem. Trybunał określa przedmiot badania, termin, procedura, której należy przestrzegać, i inne dane szczegółowe. Strony mogą brać udział w egzaminie.

Reguła 37 Wizyty i zapytania; Oświadczenia stron niebędących przedmiotem sporu

Jeżeli Trybunał uzna za konieczne odwiedzenie dowolnego miejsca związanego ze sporem lub przeprowadzenie tam dochodzenia, w tym celu wyda rozkaz. Zamówienie określa zakres wizyty lub przedmiot zapytania, termin, procedura, której należy przestrzegać, i inne dane szczegółowe. Strony mogą uczestniczyć w każdej wizycie lub zapytaniu.
Po konsultacji z obiema stronami, Trybunał może zezwolić osobie lub podmiotowi, który nie jest stroną sporu (w tej Regule zwanej „partią bezdyskusyjną”) do złożenia pisemnego oświadczenia do Trybunału dotyczącego sprawy objętej sporem. Przy ustalaniu, czy zezwolić na takie złożenie, Trybunał rozważy, między innymi, stopień, w jakim:
- przedstawienie strony niebędącej sporem pomogłoby Trybunałowi w ustaleniu kwestii faktycznej lub prawnej związanej z postępowaniem poprzez przedstawienie perspektywy, szczególna wiedza lub wiedza inna niż wiedza stron sporu;
- oświadczenie strony niebędącej sporem rozwiązałoby sprawę wchodzącą w zakres sporu;
- strona niebędąca sporem ma znaczący interes w postępowaniu.

Trybunał dopilnuje, aby oświadczenie strony niebędącej sporem nie zakłócało postępowania ani nie powodowało nieuzasadnionego obciążenia ani nieuczciwie szkodziło żadnej ze stron, oraz że obie strony mają możliwość przedstawienia swoich uwag w sprawie przedłożenia strony nie będącej przedmiotem sporu.

Reguła 38 Zamknięcie postępowania

Po zakończeniu prezentacji sprawy przez strony, postępowanie zostanie uznane za zakończone.
Wyjątkowo, Trybunał może, przed wydaniem nagrody, wznowić postępowanie na tej podstawie, że nadchodzą nowe dowody o charakterze decydującym, lub że istnieje pilna potrzeba wyjaśnienia niektórych konkretnych kwestii.

Rozdział V Procedury szczególne

Reguła 39 Środki tymczasowe

W dowolnym momencie po wszczęciu postępowania, strona może wnioskować o zalecenie tymczasowych środków w celu zachowania jej praw. Wniosek określa prawa, które należy zachować, środki, których zalecenie jest wymagane, oraz okoliczności, które wymagają takich środków.
Trybunał w pierwszej kolejności rozpatruje wniosek złożony zgodnie z ust (1).
Trybunał może również zalecić środki tymczasowe z własnej inicjatywy lub zalecić środki inne niż określone we wniosku. Może w dowolnym momencie zmodyfikować lub odwołać swoje zalecenia.
Trybunał zaleci jedynie środki tymczasowe, lub modyfikować lub odwoływać jego zalecenia, po umożliwieniu każdej ze stron przedstawienia swoich uwag.
Jeżeli strona złoży wniosek zgodnie z ust (1) przed konstytucją Trybunału, Sekretarz Generalny:, na wniosek którejkolwiek ze stron, ustalić terminy, w których strony mogą przedstawić uwagi na żądanie, tak, aby wniosek i uwagi mogły zostać rozpatrzone przez Trybunał niezwłocznie po jego utworzeniu.
Żadne z postanowień niniejszej zasady nie zabrania stronom, pod warunkiem, że tak postanowili w umowie rejestrującej swoją zgodę, od zwrócenia się do jakiegokolwiek organu sądowego lub innego organu o zarządzenie środków tymczasowych, przed lub po wszczęciu postępowania, w celu zachowania ich odpowiednich praw i interesów.

Reguła 40 Roszczenia dodatkowe

O ile strony nie uzgodnią inaczej, strona może przedstawić przypadkowe lub dodatkowe roszczenie lub roszczenie wzajemne wynikające bezpośrednio z przedmiotu sporu, pod warunkiem, że takie roszczenie dodatkowe mieści się w zakresie zgody stron i poza tym podlega jurysdykcji Centrum.
Przypadkowe lub dodatkowe roszczenie należy zgłosić nie później niż w odpowiedzi, a roszczenie wzajemne nie później niż w sprawie wzajemnej, chyba że Trybunał, po uzasadnieniu przez stronę przedstawiającą roszczenie dodatkowe i po rozważeniu sprzeciwu drugiej strony, upoważnia do przedstawienia roszczenia na późniejszym etapie postępowania.
Trybunał ustala termin, w którym strona, w stosunku do której zgłoszono roszczenie dodatkowe, może przedstawić swoje uwagi w tej sprawie.

Reguła 41 Zastrzeżenia wstępne

Wszelkie zastrzeżenia co do tego, że spór lub jakiekolwiek roszczenie dodatkowe nie podlegają jurysdykcji Centrum lub, z innych powodów, nie wchodzi w zakres kompetencji Trybunału, należy go dokonać jak najwcześniej. Strona wniesie sprzeciw do Sekretarza Generalnego nie później niż do upływu terminu wyznaczonego na wniesienie roszczenia wzajemnego, lub, jeżeli sprzeciw dotyczy roszczenia dodatkowego, w przypadku złożenia dupliki - chyba że fakty, na których opiera się sprzeciw, nie są wówczas znane stronie.
Trybunał może z własnej inicjatywy rozważyć, na dowolnym etapie postępowania, niezależnie od tego, czy spór lub jakiekolwiek roszczenie pomocnicze, zanim będą one podlegać jurysdykcji Centrum i w ramach jego własnych kompetencji.
Po formalnym zgłoszeniu sprzeciwu dotyczącego sporu, Trybunał może podjąć decyzję o zawieszeniu postępowania co do istoty. Prezes Trybunału, po konsultacji z innymi członkami, ustala termin, w którym strony mogą zgłaszać uwagi dotyczące sprzeciwu.
Trybunał decyduje, czy dalsze procedury odnoszące się do sprzeciwu wniesionego zgodnie z ust (1) będą ustne. Może rozpatrzyć sprzeciw jako pytanie wstępne lub dołączyć go do meritum sporu. Jeżeli Trybunał uchyli sprzeciw lub dołączy go do meritum sprawy, ponownie ustala terminy dalszych procedur.
Chyba że strony zgodziły się na kolejną przyspieszoną procedurę zgłaszania zastrzeżeń wstępnych, przyjęcie może, nie później niż 30 dni po ustanowieniu Trybunału, a w każdym razie przed pierwszą sesją Trybunału, złożyć sprzeciw, że roszczenie jest oczywiście pozbawione podstaw prawnych. Strona określa jak najdokładniej podstawę sprzeciwu. Trybunał, po umożliwieniu stronom przedstawienia uwag na temat sprzeciwu, powinien, na pierwszej sesji lub niezwłocznie po niej, powiadomić strony o swojej decyzji w sprawie sprzeciwu. Decyzja Trybunału pozostaje bez uszczerbku dla prawa strony do wniesienia sprzeciwu zgodnie z ust (1) lub sprzeciwić się, w toku postępowania, że roszczenie nie ma uzasadnienia prawnego.
Jeżeli Trybunał zdecyduje, że spór nie należy do właściwości Centrum lub do jego właściwości, lub że wszystkie roszczenia są oczywiście bezzasadne, wydaje orzeczenie w tej sprawie.

Reguła 42 Domyślna

Jeśli impreza (w tej Regule zwanej „stroną niewykonującą zobowiązania”) nie stawi się ani nie przedstawi swojej sprawy na żadnym etapie postępowania, druga strona może, w dowolnym momencie przed umorzeniem postępowania, zwrócić się do Trybunału o rozpatrzenie przedłożonych mu pytań i o wydanie orzeczenia.
Trybunał niezwłocznie powiadomi stronę, która nie dopełniła zobowiązania, o takim wniosku. O ile nie upewniono się, że strona ta nie zamierza stawić się ani przedstawić swojej sprawy w postępowaniu, powinno, w tym samym czasie, przyznaj okres łaski i w tym celu:
- jeżeli strona ta nie złożyła pisma procesowego lub innego instrumentu w wyznaczonym terminie, ustalić nowy termin jego złożenia; lub
- jeżeli strona ta nie stawiła się ani nie przedstawiła swojej sprawy na rozprawie, ustalić nową datę rozprawy.
Okres łaski nie będzie, bez zgody drugiej strony, przekraczać 60 dni.
Po upływie okresu łaski lub kiedy, zgodnie z ust (2), nie przyznaje się takiego okresu, Trybunał wznowi rozpatrywanie sporu. Niestawiennictwo lub niestawienie się przez stronę niewykonującą zobowiązania nie będzie uznawane za przyznanie się przez stronę przeciwną.
Trybunał bada właściwość Centrum i jego własne kompetencje w sporze oraz, jeśli jest zadowolony, decyduje, czy złożone wnioski są uzasadnione pod względem faktycznym i prawnym. Do końca, może, na dowolnym etapie postępowania, wezwać stronę, która się pojawiła, do złożenia uwag, przedstawić dowody lub przedstawić wyjaśnienia ustne.

Reguła 43 Rozliczenie i zaniechanie

Gdyby, przed wydaniem nagrody, strony zgadzają się na rozstrzygnięcie sporu lub w inny sposób umorzyć postępowanie, trybunał, lub Sekretarza Generalnego, jeżeli Trybunał nie został jeszcze utworzony, powinien, na ich pisemną prośbę, w zamówieniu zwróć uwagę na umorzenie postępowania.
Jeżeli strony złożą Sekretarzowi Generalnemu pełny i podpisany tekst ich ugody oraz na piśmie zwrócą się do Trybunału o uosobienie takiego ugody w wyroku, Trybunał może zarejestrować ugodę w formie orzeczenia.

Wycofanie na wniosek strony

Jeżeli strona zażąda umorzenia postępowania, trybunał, lub Sekretarza Generalnego, jeżeli Trybunał nie został jeszcze utworzony, w zamówieniu ustala termin, w którym druga strona może stwierdzić, czy sprzeciwia się przerwaniu. Jeżeli nie wniesiono sprzeciwu na piśmie w wyznaczonym terminie, uznaje się, że druga strona zgodziła się na umorzenie i Trybunał, lub w razie potrzeby Sekretarza Generalnego, w zamówieniu odnotowuje umorzenie postępowania. Jeśli zgłoszono sprzeciw, postępowanie będzie kontynuowane.

Reguła 45 Zaprzestanie działalności z powodu braku działania stron

Jeżeli strony nie podejmą żadnych kroków w postępowaniu przez sześć kolejnych miesięcy lub przez taki okres, jaki mogą uzgodnić z aprobatą Trybunału, lub Sekretarza Generalnego, jeżeli Trybunał nie został jeszcze utworzony, uważa się, że umorzyli postępowanie i Trybunał, lub w razie potrzeby Sekretarza Generalnego, powinien, po powiadomieniu stron, w kolejności zwróć uwagę na wycofanie.

Rozdział VI Nagroda

Reguła 46 Przygotowanie nagrody

Nagroda (w tym wszelkie opinie indywidualne lub odrębne) sporządza się i podpisuje w terminie 120 dni po zamknięciu postępowania. Trybunał może, jednak, przedłużyć ten okres o kolejne 60 dni, jeśli inaczej nie byłoby w stanie sporządzić nagrody.

Reguła 47 Nagroda

Nagroda musi mieć formę pisemną i zawierać:
- dokładne oznaczenie każdej ze stron;
- oświadczenie, że Trybunał został ustanowiony na podstawie Konwencji, oraz opis metody jego budowy;
- nazwisko każdego członka Trybunału, oraz identyfikację organu powołującego każdego z nich;
- nazwiska agentów, doradcy i rzecznicy stron;
- daty i miejsce posiedzeń Trybunału; (fa) streszczenie postępowania;
  - zestawienie faktów ustalonych przez Trybunał;
  - oświadczenia stron;
  - orzeczenie Trybunału w sprawie każdego zadanego mu pytania, wraz z powodami, na których oparta jest decyzja; i
  - wszelkie decyzje Trybunału dotyczące kosztów postępowania.
Nagrodę podpisują członkowie Trybunału, którzy głosowali na nią; należy podać datę każdego podpisu.
Każdy członek Trybunału może dołączyć swoją indywidualną opinię do wyroku, czy sprzeciwia się większości, czy nie, lub oświadczenie o jego braku zgody.

Reguła 48 Rendering nagrody

Po podpisaniu przez ostatniego arbitra do podpisania, Sekretarz Generalny niezwłocznie:
1. uwierzytelnić oryginalny tekst nagrody i złożyć go w archiwum Centrum, wraz z indywidualnymi opiniami i oświadczeniami sprzeciwu; i
2. wysłać uwierzytelniony odpis nagrody (w tym indywidualne opinie i oświadczenia niezgodne) na każdą ze stron, wskazując datę wysyłki na oryginalnym tekście i na wszystkich kopiach.
Nagrodę uważa się za wykonaną w dniu wysłania uwierzytelnionych kopii.
Sekretarz Generalny:, na żądanie, udostępnić stronie dodatkowe uwierzytelnione kopie nagrody.
Centrum nie publikuje orzeczenia bez zgody stron. Centrum będzie, jednak, niezwłocznie dołącza do swoich publikacji fragmenty uzasadnienia prawnego Trybunału.

Uzupełniające decyzje i sprostowanie

W ciągu 45 dni od daty wydania nagrody, każda ze stron może złożyć wniosek, zgodnie z art 49(2) konwencji, decyzja uzupełniająca w sprawie, lub sprostowanie, nagroda. Taki wniosek należy skierować na piśmie do Sekretarza Generalnego. Wniosek powinien:
- określić nagrodę, której dotyczy;
- podać datę wniosku;
- podać szczegółowo:
  - wszelkie pytania, które, w opinii strony wzywającej, Trybunał pominął decyzję w wyroku; i
  - każdy błąd w orzeczeniu, który strona wzywająca chce naprawić; i
- towarzyszy opłata za złożenie wniosku.
Po otrzymaniu wniosku i opłaty za zakwaterowanie, Sekretarz Generalny niezwłocznie:
- zarejestruj zapytanie;
- powiadomić strony o rejestracji;
- przekazać drugiej stronie kopię wniosku i wszelkiej towarzyszącej mu dokumentacji; i
- przekazuje każdemu członkowi Trybunału kopię zawiadomienia o rejestracji, wraz z kopią wniosku i wszelkiej towarzyszącej mu dokumentacji.
Prezes Trybunału konsultuje się z członkami, czy konieczne jest spotkanie Trybunału w celu rozpatrzenia wniosku. Trybunał wyznaczy stronom termin na zgłoszenie uwag do wniosku i określi procedurę jego rozpatrzenia.
Zasady 46-48 powinien zaaplikować, mutatis mutandis, na każdą decyzję Trybunału na podstawie niniejszej Reguły.
Jeżeli Sekretarz Generalny otrzyma wniosek więcej niż 45 dni po wydaniu nagrody, odmawia rejestracji wniosku i niezwłocznie informuje o tym stronę wzywającą.

Rozdział VII Interpretacja, Rewizja i unieważnienie nagrody

Reguła 50 Aplikacja

Wniosek o interpretację, rewizja lub unieważnienie wyroku powinno być skierowane na piśmie do Sekretarza Generalnego i::
1. określić nagrodę, której dotyczy;
2. podać datę złożenia wniosku;
3. podać szczegółowo:
  - we wniosku o interpretację, dokładne punkty sporne;
  - we wniosku o zmianę, zgodnie z art 51(1) konwencji, zmiana, której dotyczyła nagroda, odkrycie pewnego rodzaju faktu, który może mieć decydujący wpływ na nagrodę, oraz dowody, że w momencie wydania wyroku fakt ten był nieznany Trybunałowi i skarżącemu, a fakt, że wnioskodawca nie znał tego faktu, nie był wynikiem zaniedbania;
  - we wniosku o stwierdzenie nieważności, zgodnie z art 52(1) konwencji, podstawy, na których się opiera. Podstawy te są ograniczone do następujących:
    - że Trybunał nie został właściwie ukonstytuowany;
    - że Trybunał wyraźnie przekroczył swoje uprawnienia;
    - że doszło do korupcji ze strony członka Trybunału;Zasady arbitrażu
    - że nastąpiło poważne odstępstwo od podstawowej zasady procedury;
    - że orzeczenie nie podało powodów, na których zostało oparte;
4. musi towarzyszyć uiszczenie opłaty za złożenie wniosku.
Bez uszczerbku dla przepisów ust (3), po otrzymaniu wniosku i opłaty za zakwaterowanie, Sekretarz Generalny niezwłocznie:
- zarejestruj aplikację;
- powiadomić strony o rejestracji; i
- przekazać drugiej stronie kopię wniosku i wszelkiej towarzyszącej mu dokumentacji.
Sekretarz Generalny odmawia rejestracji wniosku:
1. rewizja, gdyby, zgodnie z art 51(2) konwencji, to nie jest zrobione wewnątrz 90 dni po odkryciu nowego faktu, a w każdym razie w ciągu trzech lat od daty przyznania nagrody (lub każda kolejna decyzja lub korekta);
2. unieważnienie, gdyby, zgodnie z art 52(2) konwencji, nie jest zrobione:
  1. w ciągu 120 dni od daty wydania nagrody (lub każda kolejna decyzja lub korekta) jeśli wniosek jest oparty na którymkolwiek z poniższych powodów:
    - Trybunał nie został właściwie ukonstytuowany;
    - Trybunał wyraźnie przekroczył swoje uprawnienia;
    - nastąpiło poważne odstępstwo od podstawowej zasady procedury;
    - wyrok nie podał powodów, na których jest oparty;
  2. w przypadku korupcji ze strony członka Trybunału, w ciągu 120 dni po ich odkryciu, w każdym razie w ciągu trzech lat od daty przyznania nagrody (lub każda kolejna decyzja lub korekta).
Jeżeli Sekretarz Generalny odmówi zarejestrowania wniosku o zmianę, lub unieważnienie, niezwłocznie powiadomi stronę wzywającą o swojej odmowie.

Reguła 51 Interpretacja lub zmiana: Dalsze procedury

Po zarejestrowaniu wniosku o interpretację lub zmianę orzeczenia, Sekretarz Generalny niezwłocznie:
- przekazuje każdemu członkowi oryginalnego Trybunału kopię zawiadomienia o rejestracji, wraz z kopią wniosku i wszelkiej towarzyszącej mu dokumentacji; i
- zwrócić się do każdego członka Trybunału o poinformowanie go w określonym terminie, czy członek ten jest gotowy wziąć udział w rozpatrzeniu wniosku.
Jeżeli wszyscy członkowie Trybunału wyrażą chęć wzięcia udziału w rozpatrzeniu wniosku, Sekretarz Generalny powiadamia o tym członków Trybunału i strony. Po wysłaniu tych zawiadomień Trybunał zostanie uznany za odtworzony.
Jeżeli trybunał nie może zostać odtworzony zgodnie z ust (2), Sekretarz Generalny powiadomi o tym strony i zaprosi je do kontynuacji, tak szybko, jak to możliwe, utworzyć nowy trybunał, w tym ta sama liczba arbitrów, i mianowany tą samą metodą, jak oryginał.

Reguła 52 Unieważnienie: Dalsze procedury

Po zarejestrowaniu wniosku o unieważnienie wyroku, Sekretarz Generalny niezwłocznie zwraca się do Przewodniczącego Rady Administracyjnej o powołanie komitetu ad hoc zgodnie z art 52(3) konwencji.
Komitet uważa się za powołany w dniu, w którym Sekretarz Generalny powiadomi strony, że wszyscy członkowie zaakceptowali ich powołanie. Przed lub na pierwszej sesji Komitetu, każdy członek podpisuje deklarację zgodną z regułą 6(2).

Reguła 53 Zasady procedury

Postanowienia niniejszego regulaminu stosuje się odpowiednio do każdej procedury związanej z interpretacją, rewizja lub stwierdzenie nieważności wyroku oraz decyzji Trybunału lub Komitetu.

Reguła 54 Wstrzymanie wykonania orzeczenia

Strona ubiegająca się o interpretację, zmiana lub unieważnienie wyroku może we wniosku, i każda ze stron może w dowolnym momencie przed ostatecznym rozstrzygnięciem wniosku, złożyć wniosek o zawieszenie wykonania części lub całości wyroku, którego dotyczy wniosek. Trybunał lub komitet priorytetowo rozpatruje taki wniosek.
Jeżeli wniosek o zmianę lub unieważnienie wyroku zawiera wniosek o zawieszenie jego wykonania, Sekretarz Generalny:, wraz z zawiadomieniem o rejestracji, informuje obie strony o tymczasowym pobycie nagrody. Niezwłocznie po utworzeniu Trybunału lub Komitetu, na żądanie którejkolwiek ze stron, rządzić wewnątrz 30 dni od tego, czy taki pobyt powinien być kontynuowany; chyba że zdecyduje się kontynuować pobyt, wygasa automatycznie.
Jeżeli zawieszenie wykonania zostało udzielone zgodnie z ust (1) lub kontynuowane zgodnie z ust (2), Trybunał lub Komitet mogą w dowolnym momencie zmienić lub zakończyć pobyt na wniosek którejkolwiek ze stron. Wszystkie pobyty wygasają automatycznie w dniu podjęcia ostatecznej decyzji w sprawie wniosku, z wyjątkiem tego, że komisja przyznająca częściowe stwierdzenie nieważności wyroku może zarządzić tymczasowe zawieszenie wykonania części nienaruszonej w celu umożliwienia każdej ze stron wystąpienia z wnioskiem o nowy trybunał utworzony na podstawie art. 52(6) Konwencji o przyznaniu pobytu na podstawie Reguły 55(3).
Wniosek zgodnie z ust (1), (2) (drugie zdanie) lub

(3) określa okoliczności, które wymagają pobytu, jego modyfikacji lub zakończenia. Wniosek zostaje uwzględniony dopiero po tym, jak Trybunał lub Komitet dadzą każdej ze stron możliwość przedstawienia swoich uwag.

(5) Sekretarz Generalny niezwłocznie powiadomi obie strony o zawieszeniu wykonania każdego wyroku oraz o zmianie lub zakończeniu takiego zawieszenia, , które stają się skuteczne z dniem wysłania takiego powiadomienia.

Reguła 55 Ponowne złożenie sporu po unieważnieniu

Jeżeli komisja anuluje część lub całość nagrody, każda ze stron może wnioskować o ponowne przekazanie sporu do nowego trybunału. Taki wniosek powinien być skierowany na piśmie do Sekretarza Generalnego i powinien:
1. określić nagrodę, której dotyczy;
2. podać datę wniosku;
3. szczegółowo wyjaśnić, jaki aspekt sporu należy przedstawić Trybunałowi; i
4. towarzyszy opłata za złożenie wniosku.
Po otrzymaniu wniosku i opłaty za zakwaterowanie, Sekretarz Generalny niezwłocznie:
1. zarejestruj go w Rejestrze Arbitrażowym;
2. powiadomić obie strony o rejestracji;
3. przekazać drugiej stronie kopię wniosku i wszelkiej towarzyszącej mu dokumentacji; i
4. zaprosić strony do kontynuowania, tak szybko, jak to możliwe, utworzyć nowy trybunał, w tym ta sama liczba arbitrów, i mianowany tą samą metodą, jak oryginał.
Jeżeli pierwotna nagroda została unieważniona tylko częściowo, nowy trybunał nie rozpatruje ponownie żadnej części wyroku, która nie została w ten sposób unieważniona. Może, jednak, zgodnie z procedurami określonymi w Regule 54, wstrzymać się lub kontynuować zawieszenie wykonania niezapisanej części wyroku do czasu wydania własnego wyroku.
O ile nie określono inaczej w paragrafach (1)-(3), niniejszy regulamin stosuje się do postępowania w sprawie ponownie zgłoszonego sporu w taki sam sposób, jakby spór został złożony zgodnie z regulaminem instytucji.

Rozdział VIII Przepisy ogólne

Reguła 56 Postanowienia końcowe

Teksty niniejszego regulaminu w każdym języku urzędowym Centrum są jednakowo autentyczne.
Niniejszy Regulamin może być cytowany jako „Regulamin Arbitrażowy” Centrum.

Zasady arbitrażu ICSID (Aktualny od czerwca 2014)

KONWENCJA ICSID, REGULAMIN I ZASADY

Spis treści

Wprowadzenie

KONWENCJA W SPRAWIE ROZSTRZYGANIA SPORÓW INWESTYCYJNYCH MIĘDZY PAŃSTWAMI I NARODAMI INNYCH PAŃSTW

Rozdział I Międzynarodowe Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych

Rozdział II Właściwość Centrum

Rozdział III Postępowanie pojednawcze

Rozdział IV Arbitraż

Rozdział V Wymiana i dyskwalifikacja rozjemców i arbitrów

Rozdział VI Koszt postępowania

Rozdział VII Miejsce postępowania

Rozdział VIII

Spory między umawiającymi się państwami

Poprawka do rozdziału IX

Rozdział X Postanowienia końcowe

SPRAWOZDANIE DYREKTORÓW WYKONAWCZYCH Z KONWENCJI W SPRAWIE ROZSTRZYGANIA SPORÓW INWESTYCYJNYCH MIĘDZY PAŃSTWAMI I NARODAMI INNYMI PAŃSTWAMI

SPRAWOZDANIE DYREKTORÓW WYKONAWCZYCH Z KONWENCJI

PRZEPISY ADMINISTRACYJNE I FINANSOWE

PRZEPISY ADMINISTRACYJNE I FINANSOWE

Przepisy administracyjne i finansowe

Rozdział I Procedury Rady Administracyjnej

Rozdział II Sekretariat

Rozdział III Przepisy finansowe

Rozdział IV Ogólne funkcje sekretariatu

Rozdział V Funkcje dotyczące poszczególnych postępowań

Rozdział VI Przepisy szczególne dotyczące postępowania

Rozdział VII Immunitety i przywileje

Rozdział VIII Różne

REGULAMIN WEWNĘTRZNY INSTYTUCJI POSTĘPOWANIA POJEDNAWCZEGO I ARBITRAŻOWEGO (ZASADY INSTYTUCJI)

REGULAMIN WEWNĘTRZNY INSTYTUCJI POSTĘPOWANIA POJEDNAWCZEGO I ARBITRAŻOWEGO (ZASADY INSTYTUCJI)

Zasady dotyczące instytucji

REGULAMIN WEWNĘTRZNY POSTĘPOWANIA POJEDNAWCZEGO (ZASADY POJEDNAWCZE)

REGULAMIN WEWNĘTRZNY POSTĘPOWANIA POJEDNAWCZEGO (ZASADY POJEDNAWCZE)

Rozdział I Ustanowienie Komisji

Rozdział II Praca Komisji

Rozdział III Ogólne przepisy proceduralne

Rozdział IV Procedury pojednawcze

Rozdział V Zakończenie postępowania

Rozdział VI Przepisy ogólne

REGULAMIN WEWNĘTRZNY POSTĘPOWANIA ARBITRAŻOWEGO (ZASADY ARBITRAŻOWE)

REGULAMIN WEWNĘTRZNY POSTĘPOWANIA ARBITRAŻOWEGO (ZASADY ARBITRAŻOWE)

Zasady arbitrażu

Rozdział I Ustanowienie Trybunału

Rozdział II Działanie Trybunału

Rozdział III Ogólne przepisy proceduralne

Rozdział IV Procedury pisemne i ustne

Rozdział V Procedury szczególne

Rozdział VI Nagroda

Rozdział VII Interpretacja, Rewizja i unieważnienie nagrody

Rozdział VIII Przepisy ogólne

Tłumaczyć

Polecane linki

O nas