Przestrzegaj zasad IBA dotyczących przeprowadzania dowodów w międzynarodowym konflikcie arbitrażowym z islamskim szariatem?
Pod co najmniej Hanbalijską szkołą islamskiego orzecznictwa, który jest oficjalny fiqh uznany przez Arabię Saudyjską, Artykuł 4(2) zasad dowodowych IBA w międzynarodowym arbitrażu wyraźnie koliduje z islamskim szariatem w rozumieniu orzecznictwa Hanbali. Ten artykuł brzmi:
“Artykuł 4 Świadkowie faktów
(…)
2. Każda osoba może przedstawić dowód jako świadek, w tym partia lub jej oficer, pracownik lub inny przedstawiciel.”
Problem związany z tym artykułem polega na tym, że robi to klasyczne orzecznictwo Hanbali nie zezwól na egoistyczne zeznania, ponieważ zeznanie świadka pracownika jest (całkiem rozsądnie, można dodać) uważane za niewiarygodne.
Jak podsumował prawnik Frank E.. Vogel w prawie islamskim i systemach prawnych: Studia Arabii Saudyjskiej, „[za] świadek nie może mieć stronniczości w stosunku do stron lub zainteresowania pozwem. ”
Jak wskazano w Al-Mughni, jeden z najbardziej znanych podręczników Hanbali wyjaśniających prawo szariatu, w objętości 12, „[T]zeznanie świadka jest niedopuszczalne, jeśli czerpie z tego korzyść dla siebie lub nie dopuszcza się krzywdy ”. Al-Mughni wyjaśnia również wyraźnie, że zeznanie pracownika jest niedopuszczalne: „Al-Qadi [pionier hanbalskiej szkoły prawa szariatu] powiedział, że zeznanie pracownika dla jego pracodawcy jest niedopuszczalne, i powiedział, że właśnie to wskazał Ahmad „Ibn Hanbal”.
Ta sama zasada w odniesieniu do zeznań świadków w prawie szariatu została wyjaśniona w Sharh Muntaha al-Iradat Al-Bahuti. Al-Bahuti wskazuje, że istnieje siedem podstawowych zasad zapobiegawczych dotyczących zeznań świadków. Wskazano, że „[T]drugi prewencyjny [reguła] polega na tym, że świadek czerpie korzyści dla siebie dzięki swojemu zeznaniu ”. Wyjaśniając tę zasadę, Al-Bahuti ponadto konkretnie przytacza przykład pracownika pracującego dla kogoś innego jako niedopuszczalnego: „[T]hus świadectwo pracownika dla jego pracodawcy jest nie do przyjęcia. ” Trzecia reguła zapobiegawcza, jak wyjaśniono przez Al-Bahuti, ponownie dotyczy zainteresowanego zeznania świadków, ale jest jedynie negatywną formą tej samej zasady skierowanej przeciwko zainteresowanym świadkom. Ta reguła, jak wskazano w podręczniku Al-Bahuti, czy to "[T]trzeci prewencyjny [reguła] polega na tym, że świadek unika sam sobie krzywdy, składając zeznania ”.
W jego książce, Sharh Montah Al Eradat przez Shaikh Mansour Al Bahotti Al Hanbali, rozdział “zastrzeżenia zeznań” wskazuje również, że zeznania świadków pracowników nie powinny być dozwolone:
“ten (druga) powodem, dla którego sąd nie może zaakceptować zeznań pracownika, jest to, że zeznanie świadka (pracownik) doprowadzi do samowystarczalności lub zeznań złożonych przez (pracownik) na jego korzyść (pracodawca) tak jakby ktoś był przedmiotem sporu w ubraniu, którego zgodził się z krawcem, aby uszyć lub ufarbować dla niego (część garderoby) lub krótko, w takim przypadku zeznanie (pracownik) na rzecz (pracodawca) nie zostaną zaakceptowane w przypadku podejrzenia.”
W swojej książce Al Rawdh Al Morie in Explanation of Sharh Zad Al Mostankie, w rozdziale Testimonial Preventions & Liczba świadków” Shaikh Mansour Al Bahouti Al Hanbali również wyraźnie stwierdza:
“Świadectwo osoby czerpiącej korzyści dla siebie nie będzie akceptowane.”
Jest również wspomniany w książce “Al kafi w Fiqh Al Imam Al Mobajal Ahmed Ibn Hanbal” autor: Shaikh Abdullah Ibn Qodama Al Magdisi, rozdział “świadkowie”, że zeznania pracownika na rzecz jego pracodawcy nie są akceptowane.
W skrócie, nie ma wątpliwości, że zeznania pracowników nie powinny być dozwolone na mocy Hanbali fiqh, a zasady IBA dotyczące przeprowadzania dowodów w międzynarodowym arbitrażu są w bezpośrednim konflikcie z tą zasadą islamskiego orzecznictwa.
Dlaczego to ma znaczenie?
Po pierwsze, to się liczy, ponieważ zasady IBA dotyczące przeprowadzania dowodów zostały zaprojektowane tak, aby można je było stosować na całym świecie, i to pokazuje, że autorzy mogą nie mieć wystarczającego wkładu naukowców z islamskiego orzecznictwa.
Dokładniej, jednak, stwarza poważne problemy w zakresie wykonalności orzeczeń arbitrażowych w Arabii Saudyjskiej, lub w innych jurysdykcjach opierających się na Hanbali fiqh, gdy przestrzegane są zasady IBA. Nowa (2012) Arabia Saudyjska prawo państw arbitrażowych, na przykład, w szczególności, że regulamin wewnętrzny nie może kolidować z islamskim szariatem w artykule 25:
“1- Strony arbitrażu mogą uzgodnić działania podjęte przez trybunał arbitrażowy, w tym ich prawo do poddania tych działań ważnemu zasady w dowolnej organizacji, lub autorytet, lub centrum arbitrażu w Królestwie lub za granicą, pod warunkiem, że nie naruszają one postanowień islamskiego szariatu.”
Ponieważ zezwolenie na zeznanie świadka narusza Hanbali fiqh, trybunał arbitrażowy, który niewolniczo przestrzega zasad, może zakończyć się bezwartościową decyzją, która jest niewykonalna, gdy kraje takie jak Arabia Saudyjska są siedzibą arbitrażu lub miejscem wykonania. Wydana nagroda może również zostać unieważniona, powodując ogromne straty czasu i pieniędzy dla stron uczestniczących w sporze.
Rozwiązanie tego problemu jest proste. Tak jak ryby (zainteresowanie) nie powinny być przyznawane w niektórych jurysdykcjach, Trybunał Arbitrażowy nie powinien opierać się na zeznaniach świadków pracowników, jeżeli siedzibą lub miejscem wykonania jest Arabia Saudyjska.
W miarę jak międzynarodowy arbitraż staje się bardziej prawdziwie uniwersalny, oraz mniej oparte na prawie zwyczajowym i cywilnym, przy następnej iteracji Reguł IBA przydatne byłoby również wzięcie pod uwagę orzecznictwa islamskiego.