جایزه نهایی تصمیم اصلی در داوری است که عواقب مهمی دارد, به این معنا که نتیجه نهایی اختلاف است, یا مشاجره ای که به دادگاه داوری یا یک داور منصوب ارائه شده است, و بر حقوق بین طرفین تأثیر می گذارد و معمولاً قابل تجدیدنظر نیست. علاوه بر حل اختلافات حقوقی یا واقعی بین طرفین, جایزه نهایی همچنین می تواند در مورد تفسیر شرایط قرارداد تصمیم بگیرد یا حقوق و تعهدات مربوط به طرفین یک قرارداد را تعیین کند.
اصطلاح جایزه نهایی فقط برای تمایز انواع دیگر جوایز استفاده نمی شود, مانند جوایز موقت یا موقت [1] و جوایز جزئی[2], بلکه به بیان دو موقعیت متفاوت است:
- اولین, این به جایزه ای مربوط می شود که پایان رسیدگی به داوری را مشخص می کند و تمام دعاوی طرفین را حل می کند. این روش استفاده از این اصطلاح در قانون مدل UNCITRAL در مورد داوری تجاری بین المللی است ("قانون مدل"), که در آن مقاله 32(1) اظهار می دارد که "مراحل داوری با اعطای جایزه نهایی خاتمه می یابد". هنگامی که یک جایزه نهایی ساخته می شود, اختیار دادگاه به پایان رسید;
- دومین, یک جایزه با توجه به اینکه تولید می کند نهایی است تنها دلیل بین طرفین تأثیر می گذارد و قابل اعتراض یا اجرای است.
با وجود موارد فوق, هیچ تعریفی قابل قبول جهانی از "جایزه" داوری وجود ندارد. ساختار, فرم و محتوای یک جایزه ممکن است به ترکیب دادگاه بستگی داشته باشد, یا داور, چه کسی این جایزه را تهیه می کند, در مورد ماهیت اختلاف است, و قوانین و قوانین قابل اجرا. در حقیقت, یک دادگاه داوری آزاد است که بتواند شیوه اعطای جوایز را تعیین کند.
با توجه به اهمیت آن, جایزه باید با دقت تهیه شود, و همیشه توصیه می شود که در مرحله اولیه مراحل داوری اقدام به تهیه پیش نویس آن کنید تا از زمان زیادی برای تجدیدنظرهای احتمالی اطمینان حاصل شود.. این مهم هنگامی اهمیت می یابد که دادگاه داوری از سه عضو تشکیل شود, به طوری که هر داور وقت کافی برای اظهار نظر در مورد پیش نویس داشته باشد. در پانل سه داور, رئیس معمولاً مسئول تهیه این جایزه است, اما اگر پرونده پیچیده باشد ، ممکن است کار به قسمتهایی تقسیم شود, اگرچه یک نفر, معمولاً رئیس, کار را هماهنگ می کند و اطمینان می دهد که استدلال سازگار است.
ویژگی های اصلی یک جایزه نهایی
جوایز نهایی خوب معمولاً قابل تشخیص است, زیرا تمایل دارند چندین ویژگی را شامل شوند. برای مثال, طبق مقررات دادگاه بین المللی داوری ("قوانین ICC"), هر جایزه, قبل از ارائه, منوط به تأیید دادگاه ICC توسط یک فرآیند بررسی است (مقاله 34) تضمین این که در شرایط مطلوبی قرار داشته باشد و خطر عدم پذیرش آن را کاهش دهد. برای روند بررسی ، یک لیست چک لیست وجود دارد که داوران ممکن است از آن پیروی کنند.
یک چک لیست کوتاه نیز می توانید در مقاله پیدا کنید 31 از قانون مدل که مستلزم آن است که این جایزه کتبی باشد و امضا شود; دلایلی که بر اساس آن بنا شده است را بیان کنید; تاریخ و محل داوری را بیان کنید; و اینکه باید به هر طرف تحویل داده شود.
یک جایزه نهایی باید اطلاعات اساسی را بیان کند, مانند شناسایی داوران, شناسایی احزاب و نمایندگان قانونی آنها, شرایط قرارداد داوری, اساس صلاحیت دیوان, محل داوری, قوانین قابل اجرا در مورد شایستگی و رویه و زبان دادرسی.
سپس, محتوای اصلی این جایزه باید مطالبات و دفاع های طرفین را ثبت کند, نتیجه گیری دادگاه در مورد مسائل و استدلال آن, و سرانجام بخش مهارتی است که دادگاه تصمیمات خود را در مورد خسارت اعلام می کند, بهره و اعطای هزینه ها.
این جایزه باید مختصر باشد و باید به نکاتی محدود شود که برای رسیدن به نتیجه گیری نهایی باید تصمیم بگیرد. هر جا ممکن باشد, این جایزه باید از ساده استفاده کند, اما زبان و اصطلاحات دقیق, اجتناب از اصطلاحات قانونی یا فنی که درک آن دشوار است. داوران باید در نظر داشته باشند که آنها به طرفین جایزه می دهند, اما به خصوص برای حزب بازنده, و در نهایت به دادگاه اجرایی ملی. بیان همان موارد استدلال به روشهای مختلف می تواند گیج کننده باشد و منجر به شک یا ابهام شود.
استدلال در یک جایزه نهایی
یک جایزه باید دلایل تصمیم گیری را بیان کند. این اغلب به عنوان یک الزام فرآیند مقرر در نظر گرفته می شود, به عنوان مثال, در کنوانسیون اروپایی حقوق بشر. همچنین, بیشتر قوانین داوری تصریح می كنند كه "جایزه باید دلایلی را كه مبنای آن قرار می گیرد بیان كند" (قوانین ICC (مقاله 32(2)), قانون مدل (مقاله 31(2)) و مقاله 48(3) کنوانسیون بین المللی حل و فصل اختلافات سرمایه گذاری ("کنوانسیون ICSID"), مثلا).
سوال, با این حال, این مسئله مطرح می شود که آیا جایزه فقط به دلیل عدم استدلال کامل یا همچنین برای استدلال کافی قابل اعتراض است. در حقیقت, هیچ یک از قوانینی که مستلزم بیان دلایلی هستند که براساس آن جایزه تعیین می شود ، مربوط به میزان استدلال مورد نیاز نیست و بنابراین, فقط عدم وجود دلایل کلی باید منجر به کنار گذاشتن جایزه شود. به عبارت دیگر, هیچ راهنمایی خاصی در مورد دلایل خاص و تفصیلی وجود ندارد. مثال جالب تعریفی از مفهوم "عدم بیان دلایل"در تصمیم گیری در مورد ابطال ماین در برابر گینه استخراج شد [3] و به دنبال عقاید مخالف سر فرانک برمن, در پرونده ICSID Lucchetti [4], که به شرح زیر است:
"[تی]وی الزام می کند که یک جایزه باید با انگیزه باشد ، این بدان معناست که باید خواننده را قادر سازد که استدلال دیوان را در موارد واقعی و حقوقی دنبال کند […]. [تی]تا زمانی که این جایزه بتواند پیروی کند که چگونه دادگاه از نقطه A تا نقطه B و در نهایت به نتیجه گیری می رسد ، رضایت وی را برای بیان دلایل برآورده می کند., حتی اگر خطایی در واقعیت یا قانون ایجاد کرده باشد."
به عنوان یک قانون, دادگاه داوری باید از پیوستن اسناد به این جایزه خودداری کند. اسناد نباید توسط مرجع درج شوند بلکه باید از نظر جسمی جزئی از این جایزه باشند. این جایزه باید یک مستند مستقل باشد.
این جایزه همچنین باید دلایل محاسبه هر رقمی را که دادگاه داوری به آن می رسد ، باشد, و همچنین به هر علاقه اعطا شده, در صورت درخواست طرفین, و باید با هزینه های داوری و تخصیص آنها رسیدگی کند.
در پایان, این جایزه باید باشد, همانطور که در بالا گفته شد, بخش حاوی قسمت سودمند جایزه. این نتایج را به صورت ساده بیان می کند به گونه ای که یک دادگاه مسئول اجرای مجوز باید بتواند بدون مشکل به نتیجه برساند. این بخش معمولاً با عبارتهایی از قبیل مقدمات تنظیم می شود: "به همین دلایل دادگاه داوری جایزه زیر را صادر می کند. " سپس دادگاه داوری تصمیمات و دستورات خود را تعیین می کند, نقطه به نقطه.
تاریخ و مکان جایزه نهایی
سرانجام, این جایزه باید محل داوری را بیان کند (استفاده كردن, ترجیحا, فرم معمول "محل داوری . . .", به جای "انجام شد . . ."). اسامی داوران باید در زیر امضاهای آنها ذکر شده و جوایز باید تاریخ گذاری شود.
جائیکه جایزه اهدا شود ممکن است برای ملیت این جایزه که در صلاحیت رسیدگی به چالش ها و رژیم اجرایی مربوطه تأثیر دارد ، مرتبط باشد. در نتیجه, قوانین و قوانین داوری غالباً مستلزم بیان محل داوری است, مانند قوانین ICC, مقاله 32(3) و ماده قانون قانون 31(3). محل امضای این جایزه باید از محلی که این جایزه در آن قرار دارد مشخص شود.
تاریخ اعطای این جایزه مهم است, از جمله, برای اجرای محدودیت های زمانی قانونی برای چالش جایزه و تعیین زمان شروع این جایزه تنها دلیل اثر.
نظرات مخالف در جایزه نهایی
این امر به اثبات رسیده است که یک دادگاه داوری با بیش از یک عضو ممکن است با اکثریت یا با تصمیم یکدست تصمیم بگیرد. اگرچه وحدت مطلوب است ، همیشه نمی توان به نتیجه رسید. تصمیمات اکثریت نتیجه مشروعیت مشاجره در بین اعضای دادگاه است و انتظارات طرفین از روند کار را برآورده می کند.. بطور کلی, اگر یك داور منصوب از طرف از امضای جایزه امتناع كند ، امضای داوران باقی مانده كافی است, مشروط بر اینکه دلیل امضای گمشده بیان شده باشد.
داوری که با اکثریت دادگاه مخالف است ممکن است بخواهد نظر خود را در مورد جایزه یا پیوست آن ابراز کند..
محدودیت زمانی برای ارائه یک جایزه نهایی
به طور کلی انتظار می رود که جوایز به موقع اهدا شود. با این حال, اکثریت قوانین داوری برای تعیین جایزه نهایی محدودیت زمانی تعیین نکنید. آنها معمولاً آن را به صلاحدید دیوان محكوم می كنند تا زمان مناسب برای اعطای جایزه را تعیین كند.
با این حال, محدودیت زمانی برای اعطای جایزه در برخی از قوانین داوری یافت می شود. محدودیت های زمانی, وقتی در قوانین داوری تصویب شد, محدوده از 120 روزها پس از پایان دادرسی (قوانین ICSID 46), تا شش ماه از تصویب شرایط مرجع (ماده قوانین ICC 31(1)), برای مثال. با این وجود, این قوانین اغلب مکانیسمی را برای تمدید زمان فراهم می کنند.
هنگامی که جایزه انجام می شود, باید به طرفین ابلاغ شود. بیشتر قوانین و مقررات حاوی مقررات مربوط به ابلاغ جایزه به طرفین هستند. اطلاع رسانی ضروری است, تا طرفین بتوانند درخواست اصلاح یا تفسیر جوایز را بدهند, در صورت لزوم, و جایزه را به چالش بکشد, اگر چنین است که آنها می خواهند.
آنا کنستانتینو, Aceris Law LLC
[1] جوایز موقت یا موقت, که شامل جایزه ای است که به طور قطعی مسئله قبل از دادگاه را تعیین نمی کند. (سابق. مقاله ICC 2(v))
[2] جوایز جزئی, بدین معنی که دادگاه در مراحل اولیه تصمیم می گیرد برخی از ادعاهای ارایه شده توسط طرفین را تعیین کند, زیرا مناسب تر است, در حالی که سایر موارد را برای ارسال و ارزیابی بیشتر بگذارید. معمولا, جایزه جزئی تأثیر تصمیم گیری در مورد ادامه داوری در مرحله بعدی را می گیرد, یعنی تصمیم گیری در مورد صلاحیت دیوان
[3] تأسیس نام های بین المللی دریایی (مال خودم) v. جمهوری گینه, پرونده شماره ICSID. ARB / 84/4, تصمیم کمیته ابطال آگهی, برای. 5.09.
[4] شرکت های Lucchetti, S.A. و Lucchetti پرو, S.A. v. جمهوری پرو, پرونده شماره ICSID. ARB / 03/4, تصمیم در مورد ابطال, نظر مخالف, برای. 14.